cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
18-10-2017
Woensdag - 18/10/2017 - We hebben het drukke programma van vorige week goed doorstaan en ervan genoten ook !
Vrijdagmiddag werd het koor verwacht in UZ Pellenberg. Daar ging een symposium door waar we gevraagd waren voor een muzikaal intermezzo. Met 1/3 van de koorleden en gelukkig een goede bezetting van alle partijen (sopraan, alt, tenor en bas) konden we daar toch laten horen waar Canzonetta voor staat. Als ex-revalidant werd ik gevraagd om daar iets te vertellen over mijn deelname. Ik had wel iets voorbereid maar ik ben natuurlijk de helft vergeten omdat ik geen zin had om iets voor te lezen. Als je papier moet vasthouden valt het op hoe zenuwachtig je bent. Gelukkig deed ook de draadloze microfoon het niet en werd er een andere, op statief, voor mij geplaatst. Dit stelde mij voldoende gerust om een 100tal aanwezigen toe te spreken. Dat ging me tamelijk goed af ook al vergat ik er bij te zeggen dat het hele koor 3 maal zo groot is. Ik had een goed gevoel bij ons optreden, zowel in de zaal als op de receptie achteraf. Het publiek was enthousiast en luisterde aandachtig tot we klaar waren. Na afloop kwamen enkele aanwezige therapeuten even met mij praten. Ze waren allemaal blij mij terug te zien na 6 jaar en aangenaam verrast door het koor en het feit dat ik daar bij was. Ik kreeg ook veel complimentjes dat ik er zo goed uitzag. Van de meeste ex-patiënten horen ze achteraf niets meer. De bloemen, die gewoonlijk aan de dirigent gegeven worden, kreeg ik ook nog mee naar huis !
Zaterdagavond genoten we van het optreden van Raf Walschaerts. De try-out van zijn eerste solo-optreden viel in de smaak. Aan het eind vroeg hij aan het publiek wat hij nog kon doen als bisnummer. Dat werd 'Meester Frank' : https://www.youtube.com/watch?v=cnJYNNpvSD8. Het was geen avondvullend programma waardoor ik niet te lang op gewone stoel rechtop moest zitten. Dat hou ik meestal niet lang vol. Na afloop was er nog gelegenheid om iets te drinken in de receptiezaal beneden. Ik heb echter te veel tijd nodig om de trap af te dalen, die zaal was dus al goed vol en we zijn dan maar direct naar huis gegaan zodat ik comfortabel in mijn zetel kon gaan zitten en mijn rug kon sparen van verdere inspanningen. De drukte van zoveel pratende mensen bij elkaar hou ik sowieso niet lang vol. Die avond deed het toch veel deugd om heel wat mensen terug te zien die ik ken van vroeger maar gewoonlijk zelden zie.
Zondagmorgen stonden we dan fris klaar voor de eerste training van het nieuwe seizoen van Join2Bike. Er was veel volk op afgekomen en er werd een foto genomen voor de start. Die foto stond maandag al in de krant : http://www.nieuwsblad.be/cnt/blape_03132287. Door de grote opkomst kon er apart gereden worden : tweewielers en driewielers. De driewielers mochten kiezen : alleen of gekoppeld. Ik vond het natuurlijk een leuke uitdaging om het alleen te doen. Thuis doe ik dat ook altijd, in grote groep was ik vooral benieuwd of het ons zou lukken om samen te blijven. Dat bleek geen probleem te zijn, zelfs met weinig stops hoefden we zelden te hergroeperen. Het uitzonderlijk goede weer zorgde natuurlijk voor een goede sfeer en veel lachende gezichten. Dat proeft naar meer. Nu hopen we op veel droge zondagen om te kunnen trainen.
Maandagmorgen kwam de gezinshulp helpen in het huishouden (vooral strijken, koken, enz.). Met de kine daar nog tussendoor was dat ook een drukke dag. Gisteren was overdag rustiger behalve de conditietraining en 's avonds een bijeenkomst in het kader van de week van NAH. Daar werden mensen uitgenodigd die ervaring hebben met een hersenletsel (zowel bij zichzelf als in hun gezin). Dat was een lotgenotencontact. Voor de eerste keer ging dit door in Leuven en dat konden we niet links laten liggen. Er waren tamelijk wat aanwezigen en de groep werd opgesplitst : mensen met NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) en hun familie apart. In beide groepen werd een inleiding gegeven waarna er mogelijkheid was om in kleinere groepen ervaringen uit te wisselen. Vooral dat laatste was interessant. Niet iedereen heeft dezelfde achtergrond of hetzelfde meegemaakt als de anderen. Iedereen hoorde wel iets van een ander dat nieuw was. Zowel Marcel als ik vonden het een boeiende avond. Daarmee besloten we een drukke, vermoeiende maar interessante 5daagse.
