cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
29-12-2015
Dinsdag - 29/12/2015 - De kerstperiode is voor mijn familie niet helemaal de vrolijkste van het jaar. Wij betreuren dan het overlijden van enkele dierbaren : 23/11/1998 mijn vader (69 jaar, hij had longkanker), 23/12/1982 mijn zus Gitta (27 jaar, zij overleefde haar hersenbloeding niet) en 08/12/2013 mijn neef Dries (oudste zoon van mijn zus Magda, hij was 28 jaar en had pancreaskanker).
Maar het leven gaat verder en we slaan er ons door. Magda kreeg in april 2015 een kleindochter, Lou. Mijn moeder houdt zich kranig met haar 85 jaar. Ze komt nog wekelijks mijn orchideën verzorgen, voor haar een uitstap, voor mij een hulp en aangenaam gezelschap. Ze maakt nu heel graag gebruik van onze lift, haar knieën doen het al langer minder goed. Ik blijf mijn stappen oefenen : 25 rondjes in 25 minuten, zo vaak mogelijk in de voormiddag (2 à 3 keer). Nu de conditietraining een maand niet doorgaat, wil ik dat vanaf volgende week nog wat sneller doen : 25 rondjes in 20 minuten zou al heel mooi zijn.
Het idee dat ik niet meer zou kunnen stappen besluipt mij de laatste dagen. Mijn beperkte mobiliteit is mij veel waard. Het viel mij op dat ik de laatste dagen minder goed stap : ik zak wat meer door mijn linker heup. Mijn kinesist zag het ook maar zei dat ik me daar zeker niet door mag laten ontmoedigen : "Op goede dagen zal dat wel weer beter gaan". De vermoeidheid van de feestdagen laat zich misschien nog wat voelen. Ik denk dat dat klopt : vandaag gaat het inderdaad iets beter.
De kerstdagen waren wat drukker dan gewoonlijk. De vorige jaren hielden we het rustig op kerstavond : een etentje met mijn moeder en de kinderen. Op kerstdag gaan zingen met het koor in de voormiddag. Dit jaar nodigde Marcel op kerstavond zijn familie uit voor een etentje : zo konden zijn broers en zussen ineens ook de nieuwe badkamer en de lift komen bekijken. Als zijn familie bijeen komt is het altijd om plezier te maken en dat was nu ook het geval. Heel leuk maar voor mij toch wat te druk, ook al hadden we maar 7 gasten aan tafel. Marcel kan heel goed koken en we genoten van ragout van everzwijn met kroketten na een licht hapje bij het aperitief. Na het dessert trok ik me terug op de slaapkamer om wat te rusten en tv te kijken. Na een korte nachtrust (om 4u was ik al wakker!) en een verkwikkende douche moest ik dan om 9u al in de kerk zijn om met koor te zingen in de kerstviering. In de namiddag kwamen dan de 2 jongste zonen met hun vriendinnen langs. Dat deed me veel deugd ! Ik zie ze niet zo vaak. Jonge mensen hebben het druk en dat is ook normaal. Ze staan aan het begin van het grote avontuur van hun leven, ze moeten hun weg zoeken en dat is niet altijd even simpel. Toen wij trouwden was het onze beurt om eraan te beginnen.
Zondag was er geen fietstraining met Join2Bike maar de weer was te mooi om binnen te blijven. Gelukkig hebben we de trike nog thuis staan zodat we toch kunnen fietsen wanneer het ons uitkomt en het weer wat meezit. Deze uitzonderlijk warme winter komt ons nu even goed uit !
Voor eindejaar houden we het eenvoudig : een avond met vrienden en daarna rustig aan het nieuwe jaar in. Dan wordt het stilaan tijd om vooruit te kijken naar volgende zomer : we hebben een paar ideetjes maar of dat allemaal gaat lukken moeten we nog even afwachten !!!
