cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
13-10-2015
Dinsdag - 13/10/2015 - De laatste omschakeling van medicatie tegen epilepsie is niet rimpeloos verlopen. Eens ik geen Lamictal meer nam, voelde ik mij elke dag slechter en ging het stappen sterk achteruit. Nu ik weer Valproate neem, bij 2 x 1500 mg Keppra, gaat het al iets beter. Vorige week heb ik alle activiteiten buitenshuis geschrapt en geen rondjes meer gestapt. Dat stilzitten begon me al gauw de keel uit te hangen. Ik ben dan wel rustig van aard maar toch nog graag actief, in de mate van het mogelijke.
Buiten een gezellig etentje met vrienden op zaterdagavond en een kort fietstochtje op zondagmorgen heb ik vorige week niet veel meer gedaan dan mezelf bezig houden op internet, een nieuw breiwerk opgestart (met hulp) en de werken aan de lift gevolgd op afstand. De plaatsing is heel vlot verlopen : slechts 2 dagen hebben die 3 mannen daarvoor nodig gehad. Nu heeft Marcel zijn handen vol met de afwerking van de ruimte errond. Gelukkig heeft hij nog heel wat verlofdagen over om dat te doen. Het is dus nog niet echt rustig in huis.
Zondag kwam onze oudste zoon afscheid nemen : hij vertrekt voor 2 weken naar Japan. Zijn verloofde, ze gaan dan toch trouwen (!), heeft daar, via haar moeder, nog familie wonen. Haar grootmoeder is al 92 en gelukkig nog gezond. Dat bezoek kunnen ze dus niet langer uitstellen. Om hun huwelijk te organiseren nemen ze rustig de tijd. Dat hebben ze goed bekeken : als je internationaal gaat (België-Frankrijk-Japan) is dat heel wat anders dan in eigen land/streek. Zij wordt onze eerste (schoon)dochter en daar zijn we heel blij mee. Waar ze ook willen trouwen, wij zullen er zijn, zelfs tot in Japan als ze daar met haar familie willen gaan vieren !
Ondertussen voel ik heel goed dat ik een week heb stil gezeten. Alleen de lenigheid in zit heb ik onderhouden omdat ik de spieren van mijn romp voelde verstijven. De kine is ook gewoon doorgegaan. Daar hielden ze wel rekening met mijn toestand waardoor dat wel lukte. Als ik me nu beweeg, voel ik me gemakkelijk duizelig (zelfs als ik in de auto zit) ! Rust roest, mag je dus echt letterlijk nemen.
Wat me wel verwondert is dat dezelfde medicatie gebruikt wordt in de psychiatrie voor de behandeling van bipolaire stoornissen en stemmingswisselingen. Dat is ook een verstoorde werking van de hersenen.
Zaterdag ben ik weer beginnen stappen. Na 10 rondjes (100 meter) merkte ik aan mijn ademhaling dat het genoeg was. Zondag zijn we met de fiets naar een tentoonstelling gaan kijken, daar heb ik dus ook gestapt. Dat moet ik weer beginnen opbouwen : gisteren 2 rondjes, vandaag ook al 2 en straks naar de conditietraining. Ik zal wel alles in de rolstoel moeten doen maar dat is nog altijd beter dan thuis blijven !
