cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
06-04-2013
Zaterdag - 06/04/2013 - alleen maar goed nieuws deze week !
1) Robbe, mijn jongste zoon, is aan zijn eerste (droom)job (onderzoekslaborant
bij Exxon) begonnen : eerst opleiding volgen, dan pas het echte werk (daar
baalt hij nu nog even van).
2) Wim, mijn oudste zoon, heeft zijn eerste echte job (geen interim)
gevonden; nog een weekje verlof en dan begint hij eraan. Ook de job waar
hij van droomde : voor een Japans bedrijf (Yamachin) in Brussel. Hij moet
daarvoor vlot Japans kunnen spreken. Dat 'vlot' is er nu nog niet
helemaal maar dat zal er wel gauw zijn als hij het vaak moet gaan
gebruiken. Nu is dat nog beperkt tot het 'huis-, tuin- en keuken' -Japans
dat hij met zijn vriendin en haar moeder spreekt, maar, hem kennende, zal hij
daar wel werk van maken om zijn niveau snel serieus op te krikken, zijn Japanse
karatetrainer kan hem daar ook nog bij helpen.
3)Sedert enkele dagen voel ik tintelingen in mijn lamme arm als ik hem masseer
of er stevig over wrijf. Dat is zeer heuglijk nieuws, zegt mijn
kinesiste. Vermits ik dat gemakkelijk zelf kan, ben ik daar nu ook veel
mee bezig. Ik durfde eerst niet goed te geloven dat dat echt een goed
teken was, daarom heb ik gewacht op de bevestiging van de kinesiste, die
meestal met mijn hand en arm werkt, voor ik hier begin te jubelen. Door
de hersenbeschadiging is de connectie tussen mijn hersenen en de linkerkant van
mijn lichaam verbroken. Hoe meer stimulans, hoe sneller de verbinding
zich herstelt.
4) Ik heb deze week ook de manier gevonden om 's morgens bij het opstaan wat
meer zelfredzaam te zijn bij het aankleden. Tot nu toe beperkte zich dat
tot kousen en schoenen, in opdracht van de kinesisten, maar nu doe ik ook mijn
broek helemaal alleen aan en zorg ik dat ik daarmee klaar ben als de
thuisverpleging aankomt. Zij helpen mij dan verder naar beneden en bij
het ochtendtoilet. Zo hoef ik 's morgens niet meer zolang te liggen
wachten voor ik mijn bed uit kan. Vroeger vond ik van mezelf, en anderen
met mij, dat ik veel geduld had maar als het wachten op hulp betreft, is dat
toch wel weer wat anders. Iets willen, èn dat uitgelegd krijgen Dan leer je pas wat echt geduld is !
Mijn juridisch dossier tegen 'de pil' Nora is volledig en
ingediend bij de dienst ongevallen van de CM. Vandaag kreeg ik ook
eindelijk reactie van de FAGG ( Federaal Agentschap voor Geneesmiddelen en
Gezondheidszorg) waar ik ook melding maakte van het 'ongeval' met Nora.
Die melding deed ik een maand geleden al. Zij noemen dit een 'ernstige bijwerking' omdat er een blijvende invaliditeit
is. Mijn invaliditeit is hopelijk niet blijvend maar zal wel langdurig
zijn en is ernstig. Nu is het afwachten of CM hier een zaak van wil/kan
maken.Wéér geduld !!!
Dinsdag - 02/04/2013 - Het is vandaag niet alleen de verjaardag van mijn zus, Magda, maar ook een nieuwe mijlpaal in mijn revalidatie : sinds dit weekend kan ik mij zelf gedeeltelijk aankleden (kousen, broek, schoenen) zodat ik alleen kan opstaan. Ik wacht nu 's morgens nog op assistentie om niet alleen naar beneden te moeten gaan en me te laten helpen bij het ochtendtoilet. Ik ben ook aan het oefenen met stappen. Nu de temperaturen gaan beginnen stijgen, wil ik klaar zijn om weer buiten te kunnen gaan wandelen. Een blokje om is 25 minuten, dus moet ik dat toch wat voorbereiden en begin ik nu 's morgens met 10 minuten in onze living rond te lopen bij wijze van 'rodage'. Bij het fietsen haal ik toch al weer vlot 20 minuten aan 60 RPM, ofte 11 km op de hometrainer. Eind juni gaan we met Join 2 Bike naar het Kaunertal in Oostenrijk om daar op de Gletsjerstrasse te gaan fietsen. Ik kan dus maar beter getraind zijn want dat is een hele dag op de fiets. Hopelijk zit het weer dan wat mee want het regent daar veel naar het schijnt.