cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
22-07-2014
Dinsdag - 22/07/2014 - Mijn kinesisten Anouk en Jozefien hebben me veel stof gegeven om over na te denken. Anouk zei dat ze nog heel wat verwacht van mijn linkerarm. Die doet de laatste tijd meer dan ze verwacht. Ze vertelde van een patiënt, die al enkele jaren bij haar in behandeling is, onlangs zei dat haar arm nu weer aanvoelt zoals vroeger. Daarmee wou ze zeggen : niet te snel opgeven, als we blijven oefenen, kan er nog veel gebeuren ! Ik ben dus weer super gemotiveerd om voort te doen !!!
Jozefien zei dat je hersenen snel vergeten wat niet meer beweegt. Dat is dus bij mij gebeurd. Door die verlamming kan ik mijn arm amper bewegen, daardoor weten mijn hersenen niet meer dat die er nog is. Ik ben nu al enkele maanden bezig om het geheugen van mijn hersenen op te frissen door vaak over die arm te wrijven en hem te kneden. Zou dat geholpen hebben bij de verraste reactie van Anouk ? Anouk verbaast er zich ook over dat ik mijn vingertoppen wel kan laten bewegen terwijl mijn pols helemaal niet reageert op prikkels. Zou ik die ook nog aan de praat krijgen op deze manier ? Dat ben ik nu aan het proberen. Ik laat mezelf toe om elke dag 1 uur te spelen op het internet. Dat is op deze spellensite : http://www.zylom.com/be/nl/?utm_medium=cpc&gclid=CICpos_8nLgCFci23godj1gAMQ&utm_content=Branding&utm_term=Zylom&utm_campaign=BE-nl_Branding&utm_source=google. Daarop kan je gratis spelen als je de reclame erbij neemt. Voor spelen zonder reclame moet je betalen. Ik speel dus dagelijks 1 uurtje gratis. Wanneer je een level uitspeelt, komt er steeds reclame. Tijdens die reclame wrijf/kneed ik mijn linkerarm en -been gedurende een paar minuten. Als de vooruitgang van mijn arm daarvan het resultaat is, wil ik dat best volhouden. Ik ga nu ook meer aandacht geven aan mijn pols, eens zien of dat helpt !
Als je het effect ziet dat de conditietraining en het fietsen op mijn been heeft op relatief korte tijd (respectievelijk 10 en 4 maanden) dan is er nog heel wat mogelijk, denk ik. Het is gewoon een kwestie van volhouden. Mijn been is veel sterker geworden en ik heb er meer controle over, het bovenbeen alleszins, mijn knie en het onderbeen zijn nog wankel. Zonder spalk kan ik er niks mee aanvangen. Met die warme dagen van vorige week was dat niet simpel om die warme, hoge bottines te dragen. Ik heb nog een andere spalk, die ik in sandalen kan dragen, maar die steunt mijn enkel niet genoeg zodat ik er heel moeilijk mee stap. Ik moet dus kiezen stappen of zweten. Vanaf 30° C is het bijna niet te doen met die schoenen aan. Ik liep vroeger altijd op blote voeten rond als het zo warm was. Dat is nu uitgesloten, dus kies ik af en toe voor stil zitten i.p.v. zweten. Spijtig van mijn staptraining. Die zal even moeten wachten op frisser weer !
Ondertussen is Robbe weer terug van vakantie in Frankrijk. Hij heeft er zijn persoonlijk record op de Mont Ventoux scherper gesteld. Dat staat nu op 1u 38' ! Niet slecht na zijn hoogtestage met ons in Oostenrijk. Hij heeft de Beleuvenissen aan zich laten voorbij gaan om te kunnen bijslapen na zijn lange treinrit naar huis. Wij zijn er wel naartoe geweest : http://www.beleuvenissen.be/
Clouseau trad op, op de Oude Markt en daar zijn wij fan van : http://www.clouseau.be/
We waren duidelijk niet alleen, het plein stond helemaal vol. Uiteraard omdat het gratis was. Gelukkig was er een podium voorzien voor rolstoelgebruikers. Dat stond vlakbij een uitgang. Daardoor konden wij over de massa heen kijken en hadden we geen last van de drukte. Natuurlijk kwamen we daar volk van Join2Bike tegen. Mijn broer suggereert om dat om te dopen tot 'Join2trike', nu heel ons gezin op trikes heeft gereden. Daar heeft hij een punt ! Toen we in Leuven aankwamen om 21u was het er nog 26 ° C. Heel warm dus en ik had er niet aan gedacht om mijn hoge schoenen te ruilen voor sandalen met een spalk ! Ik heb mijn veters dan maar los gedaan en mijn schoenen zover mogelijk open gezet om de warmte beter te kunnen verdragen. Dat hielp toch een beetje. Clouseau speelde van 22u tot 23u30. Ze brachten een mix van nieuwe en oude nummers en dat werd door het publiek zeer op prijs gesteld. Na enkele bisnummers konden we dan om 24u eindelijk het plein verlaten. Daar waren stewards aanwezig die de massa in goede banen leidde. Voor de rolstoelgebruikers was dat zeer welkom. Zij hielpen ons van het podium af, waar ze eerder voor gezorgd hadden dat alleen deze mensen er op konden. Dat podium stond voor de regietoren halverwege het plein. Op andere festivals bestaat dat al langer, voor Leuven is dat vrij nieuw. Volgende keer mogen ze het wel groter maken, nu konden er hooguit 10 rolstoelen op. Maar goed dat we vroeg daar waren, anders was het moeilijker geweest om er op te geraken. Mensen die na ons kwamen, hadden moeite om er bij op te geraken. We hadden een leuke avond, het was weer enkele jaren geleden dat we nog eens naar zo'n optreden geweest waren.
Dat is toch een troef van Leuven in de zomer : door deze festiviteiten leeft de stad in de zomer. Vroeger viel er niks te beleven als de studenten de stad verlieten. Nu is er bijna elk weekend wel wat te beleven en blijft er leven in de brouwerij (buiten die van Stella Artois dan).
