cranioplastie of schedelreconstructie met prothese
22-10-2015
Donderdag - 22/10/2015 - Het begin van de week was vrij druk (keuring lift, thuisbegeleiding, nieuwe schoenen bestellen) waardoor het bloggen er over schoot.
De omschakeling van medicatie tegen epilepsie begint zich te laten voelen. Nu zijn we op de goede weg. Ik kan weer 2 à 3 maal/dag rondjes (100m) lopen (zaterdag zelfs 4). De conditietraining heb ik ook weer opgenomen (wel in de rolstoel tot ik wat fitter ben) en het fietsen is geen probleem. Vrijdag was echter een regendag en dat valt echt niet mee op een ligfiets. Gelukkig konden we dat zondag inhalen. We hadden geen plannen voor die dag en toen de zon begon te schijnen, konden we het niet laten om gauw een fietstochtje te gaan maken. Daar hebben we echt van genoten !
Maandag zou de lift gekeurd worden. Die keurder stond hier al vroeg, dat viel dus mee. Eens het keuringsattest klaar is, kan de lift dan opgeleverd worden en mogen we hem gebruiken. Dat heeft nogal wat voeten in de aarde eer zoiets rond is (net de processie van Echternach) ! Dan is de liftenhistorie afgelopen. De traplift doet het goed. Ik maak er 's morgens en 's avonds graag gebruik van.
Dinsdag had ik een gesprek met de thuisbegeleiding. Dat is een dienst van de provincie die mensen met een handicap ondersteunt als ze thuis komen na hun revalidatie. Die dienst is een hulp om je weg te vinden in de gehandicaptenwereld.
Woensdag had ik een afspraak om nieuwe orthopedische schoenen te bestellen. Die krijg ik jaarlijks terugbetaald door het ziekenfonds tot mijn 65ste (daarna nog 2jaarlijks). Vorig jaar was ik wat laat met bestellen waardoor ik ze een paar maanden langer heb moeten dragen en dat viel niet mee. Dat zal me geen tweede keer overkomen ! Vermits het niet mijn eerste paar is en ik vrij tevreden ben over die van dit jaar moest er niet veel besproken worden. Ik hou dezelfde kleur (zolang ik in het koor zing, liefst donkergrijs, omwille van het zwarte kooruniform).
In de kine vlot het tamelijk goed. Mijn voet en hamstrings zijn actiever dan vorig jaar. Mijn arm heeft het moeilijker met strekken in zithouding. In lig gaat dat vrij goed maar in zit is het moeilijker om de juiste spieren aan te sturen. Dat is dus weer iets van blijven zoeken en oefenen om dat te vinden. Hopelijk lukt dat binnenkort ineens toch. Dat is al vaker gebeurd : als ik denk : "ik lukt me niet" dan gaat het ineens toch. Heel eigenaardig ! Het moeilijke met een arm is dat je die spieren moeilijker kan belasten dan die van een been. Als je een spier kan belasten, kan je ze activeren. Bij een been hoef je er maar gewicht op te zetten en je bent vertrokken. Dat is bij een arm veel moeilijker. Hoe het komt dat ik dan toch een paar vingertoppen kan bewegen, mits de juiste ondersteuning van de hand, snap ik niet.
Nu de lift er staat, kunnen we (Marcel voert uit, ik geef instructies, de perfecte combinatie sinds jaren!) de ruimte errond verder afwerken. De lift heeft een open kooi waardoor de muur bovenaan zichtbaar blijft vanuit de keuken. Deze bestaat uit blote baksteen en is ondertussen al bekleed met gyproc. Nu nog de juiste kleuren kiezen om die te verven (we hebben al een idee) en dan zal het er al veel beter uitzien. Het begint op een kleine veranda te lijken. Met zicht op de tuin en het lichtdoorlatend dak in witte carbonplaten lijkt het daar erg op. Daar kunnen onze geraniums perfect overwinteren !
