|
Dinsdag - 12/03/2013 - Opnieuw winter, na enkele
lentedagen. Ik keek al uit naar fietsen in open lucht, maar dat viel
zwaar tegen afgelopen weekend. Gelukkig heb ik mijn hometrainer
nog. Die was blij dat hij toch nog uit zijn hoekje mocht. Ik iets
minder maar mijn haar is toch nog te kort om de wind erdoor te voelen
waaien. Dus, uitgesteld maar niet verloren, dat halen we binnenkort nog
wel in en heb ik nu nog wat uitstel voor het serieuze werk op de tandem. Nu mijn hoofd pijnloos is geworden, heb
ik mijn huisarts gevraagd of de medicatie tegen migraine niet kan afgebouwd
worden. Hij komt binnenkort nog eens
langs, hopelijk heeft hij dan goed nieuws voor mij. Al die pillen elke dag, als daar iets van
overbodig wordt, mag dat zo snel mogelijk geschrapt worden. Hij zal dat waarschijnlijk eerst bevragen bij
de neurologen voor hij langs komt want hij heeft nog niet gereageerd op mijn
mail waarin ik dat vroeg. Daarna de
antidepressiva nog en dan is alles weer wat normaler. Ondertussen heb ik mijn draai gevonden in
mijn nieuwe, vooral rustiger leven, en heb ik voldoende bezigheden om mijn
dagen te vullen. Dankzij het internet
en mijn vriendenkring voel ik mij niet geïsoleerd en bereik meer mensen dan vroeger. De teller van deze nieuwe blog staat na 3
maanden al bijna op 400 bezoekers ! Morgen en vrijdag geen kine : mijn kinesiste neemt een weekje verlof en wordt niet vervangen, aangezien ik één van de meer mobiele patiënten ben (wat een compliment). Vorige week was er wel vervanging omdat ze toen met 2 op cursus gingen. Toen heb ik me weer laten vangen aan 30 minuten stapoefeningen, hoewel mijn linker grote teen dat nog steeds niet verdraagt. Die nagel is nog niet volledig uitgegroeid. Die is losgekomen toen ik vorig jaar bij warm weer mijn sportschoenen, waar ik in Pellenberg op leerde gaan, uit de kast liet halen om die warme bottines niet te moeten aandoen bij temperaturen boven de 20 °C. De hakken van die sportschoenen waren echter hoger dan die van mijn bottines waardoor die teennagel de hele dag onder druk stond en los kwam van het nagelbed. Nu schiet er van die oude nagel nog een halve centimeter over. De nieuwe is er onderdoor gegroeid. De pedicure heeft die oude afgevijld zodat ik nog in mijn schoen kan. Zolang dat stukje oude nagel er nog bij aan zit, verdraag ik nog geen druk of belasting van die teen. Ik hoop dat ze dat stukje nagel er binnenkort helemaal afhaalt zodat ik ook van dat ongemak verlost ben. Dat duurt nu bijna een jaar en hangt serieus 'mijn voeten' uit. Naast al de rest dat niet meer gaat, is dat wel zo'n beetje de druppel... Maar zolang ik nog min of meer uit de voeten kan, mag ik nog niet klagen. Ook dat zal wel passeren en dan ben ik ervan af. Vandaag wordt rustig. Mijn afspraak met de thuisbegeleiding is verplaatst naar donderdag, dus hou ik het kalm deze voormiddag. Het beste nieuws van al kwam vorige vrijdag : Robbe, mijn jongste zoon, heeft al werk gevonden. Hij studeerde af in januari en begint volgende maand als analytisch laborant bij Exxon in Diegem. Hij had die job zo graag dat hij hier bijna danste van plezier en opluchting. De week ervoor slaagde hij in zijn praktisch rijexamen. Ik benoemde hem meteen tot mijn nieuwe chauffeur, wat hij zonder meer aanvaarde, waarvoor dank zoonlief, maar met die sneeuw zal er deze week nog niet veel gereden worden. Het is trouwens ook weer veel te koud. Dan verstijft mijn lamme kant helemaal en kan ik bijna niet gaan. Volgend jaar, neemt Marcel zich voor, neemt hij verlof in de winter zodat we naar het zuiden kunnen als het hier zo koud is. Ik ben al benieuwd wat dat wordt !!! Vorig jaar had ik gemakkelijk last van hoofdpijn door die mislukte schedelreconstructie met eigen bot en kwam er steeds weer nieuwe medicatie bij. Nu dat opgelost is, mag de afbouw beginnen. Hoe rapper, hoe liever.
|
