WRIGHT, R. Nonzero. De logica van de menselijke bestemming. Utrecht, het Spectrum, 2000. – ISBN xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Volgens de auteur ontwikkelt de biologische en de menselijke geschiedenis, gedurende de 4 miljoen jaren sinds het eerste leven op aarde, zich in de richting van groeiende complexiteit. Die wordt gestuurd door wat hij noemt ‘niet-nulsomheid’ (nonzero). Hij ontleent dit begrip aan de speltheorie. Niet-nulsomheid is het proces, waarbij twee of meer partijen beslissingen nemen die voor alle betrokkenen hetzij een positieve uitkomst betekenen, hetzij voor allen een mogelijk negatieve uitkomst minimaliseren. Organismen, dus ook mensen, tenderen naar nonzero in hun onderlinge relaties. Alle partijen hebben dan baat bij transacties en interacties, bij de overdracht en verwerking van informatie. Die groeiende wederkerige afhankelijkheid leidt de mensheid volgens Wright tot meer samenwerking omwille van gemeenschappelijke belangen. Dit is volgens hem de richting van de geschiedenis.

In een overzicht van de menselijke geschiedenis en van de biologische evolutie toont Wright telkens weer aan dat zijn uitgangspunten kloppen. Hij meent te kunnen stellen dat het verloop van deze processen niet het gevolg is van een toevallige samenloop van omstandigheden, maar een gericht en gestuurd proces. Hij heeft en geeft dus een positief beeld van de geschiedenis.

Veel van wat hij beweert lijkt mij juist te zijn, maar toch kreeg ik gaandeweg een enigszins ongemakkelijk gevoel. Het lijkt dat de auteur zijn stelling kost wat kost telkens opnieuw wil bevestigd zien. Het geeft de indruk van vooringenomenheid, en hij lijkt vaak in herhaling te vervallen. Wat mij betreft mocht het boek dus wat minder omvangrijk zijn, zijn grondstelling klopt echter toch wel.