De winter gaat steeds over in lente

Een mens moet eens kunnen dromen

al ben je van ziekte aan het bekomen

In vurig optimisme stond je steeds pal

En hielp je wel eens anderen uit een dal

In een dal kan het echter aangenaam zijn

Daar kan je bekomen van smart en van pijn

Als je er maar gepaste aandacht aan schenkt

En als je ziet dat de toekomst naar je wenkt

Ik schilder je een huis van intieme rust

Met je gezin dat het onbehaaglijke blust

Bekijk het winters landschap om je heen

Je krijgt straks een lente als geeneen

Je mag je leven niet ten anker leggen

Vertrouw op goede vrienden, die u zeggen

Dat sprankelend optimisme het beste is

In een tijd waar elk met zichzelf bezig is

Ban uit uw geest deze kwetsbare tijd

Die uw gulle lach aan stukken snijdt

Je plaats is open tussen oprechte mensen

Kom vlug terug, dat zijn mooie wensen