Uit “Onze boeren” van August Snieders.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

August Snieders is geboren in Bladel in 1825 en overleden te Antwerpen in 1904.

““Het zijn gevloekte dagen! De Vlaamsche gewesten, door de Fransche republiek overrompeld, bukken onder de hatelijkste dwingelandij.

In het najaar van 1798 loopen er droevige maren tot in de meest afgelegen dorpen: de geëischte brandschattingen, corveeën en requisitiën, de eed en de verbanning der priesters, de weggevoerde gijzelaars, de gedwongen soldatendienst doen rampvolle dagen voorzien!

Men heeft den Vlaming uitgezogen, uitgemergeld, met geweld tot Franschman herdoopt, en eindelijk eischt men nog zijne kinderen, zijn eigen leven!

Met donkervlammend oog zit de boer ’s avonds in het vuur te staren en in zijn hart, zoo vreedzaam van aard, spookt de wraak.

Neen, hij wil niet, dat zijn zoon hem ontroofd en gedwongen soldaat worde – en de jongen heeft dan ook de vlucht genomen. Waarheen? Onverschillig: voor hem is het hier overal beter dan ginder in den vreemde.

Hij zal verborgen blijven in de uitgestrekte bosschen, in de ongenaakbare moerassen, blootgesteld aan de najaarsstormen: desnoods zal hij de grenzen oversteken!

De moeder kan het verdriet niet langer verkroppen: zij moet haar beklemd hart lucht geven: “God weet”, zegt ze, “waar de arme jongen in den nacht omdoolt!”

Ook bij de vader wordt het leed te zwaar om dragen. Hij slaat het oog op en ziet naar het roer, dat boven de bedstee hangt, in het zwartberookte rek ......

Het denkbeeld, dat in zijnen geest omwoelt, houdt ook de andere huisgenooten bezig.

Ziet in den hoek van den haard, zit de schaapherder: hij bindt eene blinkende zeis – waarin het haardvuur bloedige vlammen doet dansen – met een palingsvel aan een langen eikestok.

De knecht scherpt met den wetsteen de gaffel, eene tweepuntige lans, en buiten slijpt de oudste zoon de vreeselijke bijl, die, in zijn reuzenhand, eenen mensch gelijk eenen boomtronk klieven zal.

De boer begrijpt dat in aller gemoed, zooals bij hem, de wraak wakker is.

Vrij wil hij bidden, vrij werken, veilig aan eigen haard leven – maar gedwongen soldaat der republiek worden, neen, dat wil hij niet!