Mijn pa.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het loopt niet steeds, als water naar de zee

daarom gaf je goede raad en richting mee,

je toonde mij het licht door deze duisternis,

bangheid ‘s nachts, is wat ik gelukkig mis.

Het geroep van de dieren kon ik herkennen

en je leerde mij aan weer en wind te wennen.

Harmonieus balancerend op een zuivere lijn,

was je liefde voor natuur, als een edele wijn.

De sterren hadden voor jou geen geheimen,

een vers of gedicht, kon je moeiteloos rijmen,

over eindeloos getwinkel aan het firmament

en het fonkelen van elke ster als een diamant.

Van kennis en wijsheid was je nooit voldaan,

dus kon ik niet onbeslagen het leven ingaan.

Je maakte mij attent op de nachtegaal zijn lied

en op de kwekkerende watervogels in het riet.

Donkere eenzame nachten waren jou genegen

want in het bos kende je alle paden en wegen.

Hoe dikwijls zat je rustig toen de zon opkwam,

in eenzaamheid steunend tegen een boomstam.

Menig keer heb je de natuur een hand gegeven,

uw uitvoeringen zijn mij tot heden bijgebleven.

Je leerde het van je vader zoals ik van u leerde.

Ik kreeg wetenschap die ik zo van u begeerde.

             Louis Van de Reviere