De foto geeft een goede indruk van de onverwacht mooie, maar kuitenbijtende omgeving waarin we vandaag op zoek gingen naar geocache-plezier. Tijdens onze fietstocht in de buurt van Gelrode, Wezemaal en Rotselaar hebben we alleszins vaak de indruk gehad dat we ergens aan de Moezel of in de Elzas waren. Vergezichten, wijngaarden, pittige hellingen... je verwacht het niet zo dicht bij huis. Ik weet wel dat regels niet alleen zaligmakend zijn in de fotografie maar waar de compositieleer zegt dat je bij voorkeur een voorgrondobject in beeld brengt tijdens een landschapsfoto heb ik me voor één keer wél aan die regel gehouden. Mijn trouwe tweewielige vriend wilde graag die rol op zich nemen.
Dan leef je al een tijdje met enige frustratie in de veronderstelling dat het niks wordt met de ingezaaide wilde bloemen vóór ons huis en dan ben je aan het fietsen en je ziet plots een voortuin met deze beauties. Ik had er geen idee van wat ik daar zag maar ik vond het alleszins enkele foto's waard. Die kon ik dan gebruiken om bij de app Plantnet te vinden dat dit sieruien zijn. Het komt de gezochte afwisseling in mijn fotografie alweer ten goede...
De tussenstops zijn tijdens een fietstocht minstens even belangrijk als het afgelegde traject. Niet alleen moet je het vochtverlies compenseren maar je moet ook op z'n tijd adem happen, tot rust komen en de uitgeputte benen weer vol energie laten lopen. Het Corsendonks Hof was een van de ankerplaatsen waar we vandaag aanlegden. De voorziene parking voor de fietsen lijkt wel weggeplukt uit Parijs- Roubaix, gelukkig is de kasseistrook net iets korter.
Na een best frisse ochtend werd het al snel een heerlijke lentedag. Ik zou vandaag een fikse fietstocht maken maar er was nog wel een pittig schraal noord-oost windje. Gelukkig weet mijn e-bike daar wel raad mee. Blommerschot, in de buurt van het oude Navo-vliegveld van Malle, was de bestemming, een bosrijk gebied met vennen, dreven en alles wat de natuurliefhebber zich wensen kan om een mooie namiddag te beleven. Enig geocacheplezier was er ook bij en dat ik altijd een camera bij de hand heb is vanzelfsprekend ondertussen. Hoewel ik het gebied toch al langer ken heb ik gefietst langs meerdere kleine weggetjes en paadjes waar ik nooit eerder voorbij kwam. Dit vennetje was een leuke ontdekking en ik was er niet alleen. We waren allebei even verrast hier iemand tegen te komen op zulke afgelegen plek. Hij vertelde me dat hij libellen aan het fotograferen was... tja, met een smartphone??? Ik realiseerde me dat die beestjes op dit uur van de dag best druk in de weer zijn en dat dit nu geen zin had. Ik heb dan ook gekozen voor een groothoek opname van dit idyllisch plekje. Ik vond mijn collega fotograaf een welgekomen, zij het erg klein, element om de foto nog net iets interessanter te maken.
De Sinksenbraderij in Kasterlee was ook op deze tweede Sinksendag nog open en de dansers van Balance deden er ook vandaag weer een optreden. Natuurlijk zijn we er naar toe gefietst. Ik heb er weer een heleboel leuke opnames kunnen maken, maar om nu twee dagen na elkaar een vergelijkbare foto van hetzelfde onderwerp in deze blog te plaatsen had ik weinig zin. Volgers weten wel dat ik van afwisseling en variatie hou. Raar maar waar, langs de Geelse baan, centrum Kasterlee is er één onbebouwd perceel waar een heleboel mooie wilde bloemen bloeien en ik heb een prachtige klaproos uitgekozen om de camera in close-up op te richten. Het hart van de bloem wilde ik scherp en dat is vrij aardig gelukt denk ik. Dit doet me denken aan lang geleden, toen ik nog een kind was... Misschien zijn er nog wel iets minder jonge medemensen die ooit stempels gezet hebben met de centrale stamper van een klaproos. Ik hoor het wel.
Het was een hartverscheurende keuze: ofwel thuis blijven en op betaal TV de wedstrijd Antwerp-Union bekijken, ofwel naar de braderij in Kasterlee gaan waar kleindochter Julie moest optreden met de dansers van Balance Health Center. Het familiegevoel heeft het uiteindelijk gehaald en ik heb genoten van de prestaties van onze oogappel. Als optimist kan ik er nog aan toevoegen dat mijn favoriete voetbalploeg gewacht heeft tot volgende week om kampioen te spelen zodat ik het toch kan zien, sympathiek toch?
Het zou erg mooi weer worden vandaag en mijn geocachemaatje Jacky had gevraagd om er nog eens samen op uit te trekken. Dan kun je toch niet weigeren. We hadden een rondje uitgekozen bij het oud vliegveld van Weelde waar we van dachten dat de natuur er prachtig zou zijn en waarvan we hoopten er niet te veel andere fietsers of wandelaars tegen te komen. Beide veronderstellingen bleken uit te komen. Tijdens de ganse tocht hebben we welgeteld één auto gezien, twee wandelaars met hond, een familie die een idyllisch plekje uitgekozen had om op een deken te relaxen en vijf of zes fietsers... al bij al heerlijk ontspannen. Bijgaande foto weerspiegelt ook de rust in de natuur en we hebben er met diepe teugen van genoten. Geen drukte, geen lawaai, stilte, waterlekies, libellen, spiegelend wateroppervlak... lekker weertje, en dat helemaal voor ons alleen. Dan las je wel eens een iets langere stop in om puur te genieten en enkele foto's te schieten. Zo mogen de volgende tochten ook verlopen.
Het lijkt er op dat het dit jaar niks wordt met de wilde bloemen weide die we gepland hadden. Tegen beter weten in blijven we hopen dat het resultaat van onze arbeid alsnog binnen afzienbare tijd zichtbaar wordt. Maaien ( tot in het zand ), verticuteren in twee richtingen, zaaien, inharken en aanwalsen, het zal toch niet zijn dat het allemaal tevergeefs was? Nu het al een hele tijd droog is blijven we sproeien in de hoop dat er bloemen te voorschijn komen maar voorlopig zien we alleen onkruid en gras... Ik heb het vandaag redelijk druk gehad en veel tijd om te fotograferen was er niet maar toen ik deze morgen vertrok was het vrouwke al druk in de weer met de waterslang. Ze heeft trouwens een heel aparte techniek merkte ik. Ze sproeit met boogjes... toch maar snel een foto.
We zijn vandaag op kraamvisite geweest. In de stallen van mijn maatje Jackie is onlangs een veulentje geboren. De kleine Rebeline is ondertussen ongeveer 4 weken oud en ze groeit als kool. Het was dus hoog tijd om op kraamvisite te gaan. Jackie en zijn vrouwke Annemarie zijn in de wolken met de kleine en ze doen er alles aan om Rebeline als eerste-lijn verwanten zo snel mogelijk het familiegevoel bij te brengen. Het lukt ondertussen al vrij aardig haar enkele meters van mamma te lokken en er wat mee te socialiseren. Ik heb een vol geheugenkaartje leuke baby-shoot foto's mee gebracht en naar ik hoorde is er binnenkort ook nog een babyborrel.
De maand mei is ondertussen alweer erg ver gevorderd en ik realiseer me dat het rijkelijk laat is om nog over een meiboom te spreken. Ik heb er geen idee van of de meiboomplanting rond 1 mei nog een algemeen landelijk gebruik is. De fanfare Vreugd in Deugd bracht alleszins al op 30 april een mooi versierde boom naar het Kerkplein in ons dorp en daar staat ie nu al een tijdje fier te pronken. De Tielense Kempenzonen deden hetzelfde enkele kilometers verderop leerde ik na wat opzoekwerk en dus mag ik stellen dat het bij ons in de regio een traditie is die in ere wordt gehouden. Ik vind dan ook dat die Lichtaartse meiboom eindelijk een plaatsje verdient in mijn jaaralbum en onder het motto beter laat dan nooit heb ik hem vandaag dan maar gefotografeerd.
Dit was een kans die ik niet voorbij kon laten gaan, een voorzet voor open doel, gefundenes Fressen... Als ik een beeld zie voorbij komen dat ik geschikt acht om er een pittige zwart-wit omzetting van te maken en er zitten ook nog enkele opvallende rode accenten in, dan kan ik het niet laten er het gekende fotobewerkings-cliché op toe te passen. Zwart-wit met behoud van één kleur, zoals meestal: rood. Fernand Huts is met zijn Katoennatie niet alleen in de Antwerpse haven aanwezig, ook in Laakdal heeft hij een bedrijfje neergepoot. Zoals ik al aangaf, ik moest wel stoppen om een foto te maken.
Ik had vandaag een afspraak bij de oogarts en al eerder had ik de bedenking gemaakt dat de inrichting van de praktijk er toch wel erg geslaagd is. Vandaag heb ik niet al te opvallend enkele foto's gemaakt terwijl ik aan het wachten was tot ik aan de beurt kwam. Uit de oogst koos ik voor dit quasi abstrakte beeld. De kleurencombinaties en de vormen van de zetels in de wachtzaal zouden niet misstaan op een schilderij van een of andere modernistiche schilder in ergens een kunstgalerij. In de drang naar afwisseling in mijn fotografie is dit weer een invalshoek die ik nog niet vaak gebruikte.
Voor de vrije-tijd-fietser is de afgelegde weg tussen twee punten niet noodzakelijk de kortste route. Zo kon het gebeuren dat we vandaag, op weg van Lichtaart naar de waterskiclub in Grobbendonk, toch op de fiets-o-strade Herentals- Geel belandden, althans voor een kort stukje. Met de fiets kun je niet door het natuurgebied De Hellekens rijden maar er is wel een punt waar je even kunt verpozen en genieten van het uitzicht. De ooit rechtgetrokken Nete is hier onlangs weer voorzien van enkele meanders en de natuur mag hier nu zijn gang gaan, tot vreugde van de wandelaars, de insecten en de loslopende runderen die hier een nieuwe thuis gevonden hebben. Die runderen hadden toevallig vandaag verzamelen geblazen vlak bij onze tussenstop. Mijn Sonytje kwam snel uit mijn zak geslopen om dit tafereel vast te leggen.
Ik was niet eens verbaasd toen ik vaststelde dat we niet de enigen waren die er voor gekozen hadden om naar de omgeving van de watermolen in Retie te fietsen om daar op het terras van één van de tavernes iets te nuttigen. Het is nu eenmaal een toeristische topplek in onze regio. Een heerlijk lenteweertje had er voor gezorgd dat de trek-er-op-uit-kriebels geactiveerd waren bij een groot deel van de Kempense populatie (en bij veel van heinde en verre komende bezoekers). Niet alleen fietsers bleken de lokroep gehoord te hebben, ook de verhuur van kano's bij de watermolen was een groot succes. Je kunt van hier tot Kasterlee, of verder naar de Ark van Noë in Lichtaart, naar Herentals of voor de erg moedigen tot in Grobbendonk varen. Ik ben enkele keren achter mijn camera aangelopen om het lanceren van de kano's te fotograferen van uit diverse standpunten en dit is een beeld waar alles samenkomt. Er zijn al enkele wachtende kano's op het water terwijl de laatste van een groep de Nete in duikt, rechts een stukje van het terras van taverne Meulenzicht en dan zijn er ook nog de zonnekloppers die op de oever eindelijk kunnen genieten van de het mooie weer.
Ook op deze vrijdag zijn we weer naar Lommel gereden om met de bewoners van Hoevezavel aan de wandel te gaan. De weergoden waren ons deze keer echt wel goed gezind. Ik heb uiteraard altijd een fototoestel schietensklaar, naast het wandelen is het fotograferen immers een van de taken die ik als vrijwilliger graag op mij neem. Uit de beelden die ik vandaag kon maken koos ik deze keer eens niet voor een groepsfoto maar voor voor een opname van een van de jongere dames van het personeel die tijdens een tussenstop even bij een bewoonster was gaan zitten voor een intiem moment, een foto waar je een warm gevoel bij krijgt. Ik vond de kleurversie al meteen erg leuk maar een omzetting naar zwart-wit wilde ik toch ook even proberen. Uiteindelijk bleek dat net iets te hard en toen ik er toch weer een (heel) klein beetje kleur in bracht (10 procent) vond ik 'm oke.
Herberg, taverne, gasthof, café, kroeg... evenzoveel benamingen voor plaatsen waar ik wel eens vertoef. Ik maak er geen geheim van dat ik de voorkeur geef aan gezellige, ouderwetse, huiselijke, sfeervolle gelegenheden om een tussenstop te maken tijdens het fietsen. Supercleane, kraaknette, klinisch afgeborstelde, bekakte etablissementen zijn aan mij niet besteed. Ik kies voor zaken zoals de Kroon in Lommel, Sas 6 lang het Kempisch Kanaal, Café de Hei in Lichtaart en sedert kort heb ik ook "de Herberg" in de kasteelhoeve bij de watermolen in Grobbendonk ontdekt. Vandaag ben ik er met het vrouwke weer eens naar toe gefietst (retour goed voor ongeveer 35 km.) en dan kan ik eindeloos genieten van een tussenstop op het terras waar het allemaal niet zo nauw komt met de inrichting. Ik hou wel van een beetje gras tussen de tegels en enige wanorde is me ook niet vreemd. Als ik dan als verlichting een snoer Duvel-flesjes met lampjes er in tegen de muur zie hangen smelt ik helemaal... origineel toch?
Hemelvaartdag valt nu eenmaal altijd op een donderdag en op donderdag vergaderen we normaal gezien met onze fotoclub Visueel. We hebben al sedert jaren een creatieve oplossing gevonden om de Hemelvaartweek toch van een fotoactiviteit te voorzien. Op de vooravond van Hemelvaart gaan we traditiegetrouw samen ergens aan avondfotografie doen. Helemaal mijn ding, dat weten de vaste volgers van deze pagina ondertussen wel. Vandaag hadden we er voor gekozen naar Diest te gaan. We waren met z'n twaalven en de omstandigheden waren ons gunstig gezind. Het blauwe uurtje bood ons behoorlijk wat mogelijkheden en als illustratie van de uitstap kon ik niet beter kiezen dan voor het stadhuis en de kerk samen in één beeld.
Fietsen langs het kanaal, episode nummer zoveel... Het is inderdaad een bezigheid waarop je ons dikwijls kunt betrappen. Maar deze is toch licht anders. Dit is niet het Kempisch- of het Albertkanaal en ook niet het Kanaal naar Beverlo of de Desselse Vaart, allemaal locaties waar we vaak komen met onze e-bikes. Neen, dit is het kanaal Schoten - Turnhout ergens tussen St. Lenaerts en Brecht. We hadden de fiets achter op de wagen gezet om in de buurt van Brecht eens een dagje te gaan geocachen in een andere omgeving. Over de brug die je ziet in de foto hebben we al honderden keren gereden met de wagen, o.a. als we op bezoek gaan bij dochter Ilse in Loenhout maar dit is de eerste keer dat ik er onderdoor kwam gefietst. Meteen een foto natuurlijk, goed voor mijn jaaralbum.
Kauwen zijn misschien niet de meest sexy vogels als het op kleurenpracht of gezang aankomt, maar als er eentje zo brutaal is om 3 meter voor je te komen zitten en je recht in de ogen kijkt met een blik van "Wie maakt mij iets?", dan kun je toch niet anders dan even een foto maken? Ook dat deerde hem/haar blijkbaar niet want ik kreeg nog meerdere kansen. Deze vond ik de leukste.
Het was me het dagje wel. Na een voormiddag in Gooreind die ik vulde met het bijwonen van een old-timer-meeting ( en een massa foto's scoren ) terwijl het vrouwke genoot van een voorstelling door de plaatselijke turnclub zijn we in de loop van de namiddag naar Aarschot gereden om de internationale MysteriA Fantasy Fair te bezoeken ( en een massa foto's te scoren )... Die fantasy-wereld is erg gevarieerd natuurlijk. Je ziet er de raarste figuren en groepen. Ik ben geen specialist terzake maar ik was alleszins erg onder de indruk van de manier en de intensiteit waarop de liefhebbers zich inleven in hun rol. Re-enactment, steam punk, fantasy... er was veeeel te zien en er was ook live muziek, uiteraard met een flinke middeleeuwse saus overgoten. Deze groep, "Sassanachs" ging de Schotse toer op en uiteraard kwamen daar doedelzakken aan te pas maar de manier waarop die gecombineerd werden met scheurende hedendaagse gitaren en oude slaginstrumenten weekte de danskriebels los bij veel fantasy-deelnemers.
