Ik ben nog altijd aan het experimenteren, vergelijken, onderzoeken wat de mogelijkheden zijn van mijn nieuwe iPhone qua fotografie. Dat doe je best in ondankbare - of noem het moeilijke - omstandigheden... Vanavond zijn we naar een concert van onze plaatselijke fanfare Vreugd en Deugd geweest in het O.C. Ik weet uit ervaring dat de belichting daar de nodige problemen stelt. Met de kleine Sony RX 100 Mk VI ben ik daar al enkele keren tegen zijn grenzen aangelopen. Ik wilde dus graag uitproberen wat de phone er van terecht zou brengen. Mijn vaststelling is dat dit vergelijkbaar, misschien zelfs een tikkeltje beter is dan de Sony, maar als ik ooit een vraag of een opdracht krijg om daar een reportage te maken zal ik toch mijn Canon meenemen. Conclusie: die smartphone is handig, goed en nog meer dan de Sony, een apparaat dat ik altijd bij heb.
Hehe... eindelijk kregen we weer eens een droge dag en we mochten warempel zelfs van enkele streepjes zon genieten. Dan slaat de fietsmicrobe meteen toe. Het Kempisch kanaal leek ons de meest voor de hand liggende bestemming en hoeft het gezegd dat we er van genoten hebben. Ik heb natuurlijk ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om de vergelijkingsronde verder te zetten tussen mijn trouwe Sonytje en de nieuwe iPhone. Bij elke fotostop maakte ik telkens een foto met de Sony en een met de iPhone. Ik moet vaststellen dat er niet veel verschil is in kwaliteit maar het lijkt er toch op dat de iPhone net een streepje voor heeft. Bij dit beeld van enkele herfstkleuren langs het kanaal ging de voorkeur van zowel het vrouwke als van mezelf alleszins naar de iPhone-versie.
Ik kwam door Blommerschot gereden en ik zag dit vervallen bouwsel, een al lang verlaten vakantieverblijf vermoed ik. Zoiets interesseert me wel natuurlijk maar liever dan op mini urbex exploratie te gaan heb ik er enkele foto's van gemaakt. Thuis gekomen bleek dit wel een aanvaardbaar beeld maar ik heb me er toch een tijdje mee bezig gehouden om er wat creatieve dingen mee te doen samen met mijn vriendje Photoshop.
Ik heb eerlijk gezegd nog niet veel gelegenheid gehad om mooie herfstkleuren vast te leggen dit jaar. Het was de voorbije weken erg druk en van buiten fotograferen kwam niet veel in huis. Nu het eindelijk wat rustiger is met de agenda is het weer de grote spelbreker, regen en wind zijn niet de beste vrienden van de amateurfotograaf. Deze voormiddag hadden we onze zes maandelijkse afspraak bij de tandarts in Zoersel en toen we terug naar huis reden besloot ik om niet via de snelweg te gaan maar liever langs kleine binnenweggetjes. De minder drukke weg tussen Zoersel en Wechelderzande langs het gehucht Einhoven en het oude Navo vliegveld leek me mogelijk wel wat fotomomenten te kunnen bieden. Hoewel de wind van de laatste dagen de bomen al flink kaal geblazen heeft kreeg ik toch enkele kleurrijke beelden op mijn geheugenkaartje.
Op de tweede dinsdag van de maand nodigt de Foto-Groep-Antwerpen (FGA) een gekende fotograaf uit als spreker en wij gaan er met enkele leden van onze fotoclub steevast naartoe. Vandaag luisterden we naar Bob Thissen die ons kwam onderhouden over zijn urbex-werk. Omdat de vaste locatie, het Zonneputteke in Zoersel, niet beschikbaar was door een lek in het dak ging het gebeuren deze keer door in de kapel van het oude moederhuis in Sint Anthonis, een prachtige locatie maar met een abominabele acoustiek... De beelden op zich waren gelukkig meer dan boeiend genoeg om ook zonder alles verstaan te hebben te spreken over een geslaagde avond. Ik had vandaag eindelijk een nieuwe smartphone gekocht. De oude iPhone 5S viel zo ongeveer uit elkaar en het was nu echt hoog nodig. Ik was natuurlijk benieuwd naar de prestaties van mijn nieuwe phone in niet optimale omstandigheden en dit leek me een zeer geschikte mogelijkheid om dat even uit te testen. Zolang de spreekbeurt duurde wilde ik niet storen maar toen Bob na afloop nog even reclame maakte voor zijn werk zag ik mijn kans. Ik ben onder de indruk !!!
We zijn vandaag weer eens naar Lommel gereden, deze keer om het resultaat van ons werk te gaan bekijken. Bij het begin van de week van de senioren ging ook de tentoonstelling van start in zowel Hoevezavel als het Kapittelhof, de beide zorginstellingen. In alle gangen, tegen de muren en glazenwanden hingen de foto's. Natuurlijk wilde ik wel een herinnering aan deze dag bewaren in deze blog en daarna ook in mijn jaaralbum maar ik wilde niet zoals veel vorige jaren weer een gang met foto's in beeld nemen. In het Kapittelhof diende zich een leuke fotomogelijkheid aan. Tijdens onze rondgang zagen we dat aan de andere kant van de glazen wand een aantal dames zaten te vergaderen en dat is typisch een beeld dat ik in zwart wit zou vastleggen. Anderzijds horen de seniorenfoto's in kleur... Dan maak je toch een combinatie van die twee opties...
De repetities en de voorbereidingen voor onze nieuwe kerstmusical blijven onverminderd doorgaan. Ook vandaag werd er weer gezongen, gedanst en tussendoor werden ook nog de laatste audio-opnames gemaakt. Er waren nog een paar nummers waarbij we wat stemmetjes wilden toevoegen aan de koor-partijen en daarvoor hebben we vandaag enkele elfen in een geïmproviseerde opnameruimte voor de microfoons geplaatst. Ik heb ze van voren, zijdelings, van uit een laag standpunt, een hoog standpunt, kortom, van uit alle hoeken gefotografeerd, maar dit shot, langs achter, vond ik het meest originele. Voor de afwisseling heb ik er nog eens een zwart-wit versie van gemaakt.
Er komen regelmatig weer enkele poezen op bezoek in onze tuin, meestal zijn ze met z'n drieen. Ik heb niet de indruk dat het wilde katten zijn want ze zien er best verzorgd uit en ze laten zich ook goed aanhalen... door het vrouwke alleszins. Die zorgt op z'n tijd ook voor hapjes en dat gaat rond in de poezen community natuurlijk. Vandaag heb ik het gebeuren een tijdje staan observeren en uiteindelijk heb ik de tele nog eens op mijn fototoestel gezet om een aantal foto's te maken. Een oud vervallen houten speeltuig, dat we daar ooit hebben neergepoot voor de kleinkinderen en dat nu in ongebruik is heeft een nieuwe bestemming gekregen. Het is namelijk de favoriete pleisterplaats van een van die poezen. Toen ik mijn toestel op haar richtte hield ze me strak in de gaten. Ik hoefde dus zelfs niet te vragen om voor me te poseren.
De verenigingenquiz is een evenement dat al vele jaren doorgaat in onze gemeente rond deze tijd van het jaar. Corona kwam enkele jaren roet in het eten strooien maar dit jaar werd de draad weer opgepikt. We waren natuurlijk paraat met onze fotoclub en, ik geef het toe, met enige ambitie. Helaas ging het deze keer een beetje fout, je kunt niet altijd winnen he... Al in het begin gingen we totaal de mist in bij een doe-vraag (waarom zitten er eigenlijk doe-vragen in een quiz?) en we waren voor de rest van de avond aangewezen op achtervolgen. Uiteindelijk werden we toch nog achtste. Het goede nieuws is dat we volgend jaar niet moeten organiseren. Ik heb ook nauwelijks gefotografeerd maar toen de winnaars, de Landelijke Gilde, op het podium kwamen kon ik me toch niet inhouden. Van veel te ver, ingezoomd en met een flits(je) dat eigenlijk niet geschikt is voor dit soort fotografie heb ik ze in beeld genomen. De kleine Sony liep hier tegen zijn grenzen aan. Ik vrees dat ik net iets overdreven heb in het wegwerken van de ruis en het opscherpen van de foto maar om de routine van het dagelijks plaatsen van een foto van de dag in stand te houden toon ik 'm toch. Tenslotte verdienen die mensen een applausje want ze waren beter dan wij.
Nadat ik bijna een maand bezig was met de foto's van de bewoners van de Lommelse zorginstellingen kwam een ander tehuis in beeld. We hadden met onze fotoclub een afspraak gemaakt om een dertiental foto's aan te leveren voor de De Witte Bergen in Lichtaart voor hun jaarkalender en een extra voorraad om de foto's in de gangen eindelijk eens te vervangen. De vraag was om beelden aan te leveren rond zorg, dorpsgezichten of natuur, allemaal Lichtaart-gerelateerd natuurlijk. Vandaag, tijdens de wekelijkse clubvergadering zouden we een selectie maken. Ik had uit de vele foto's die ik maak al wel enkele leuke beelden geselecteerd maar ik vond dat een drone-beeld van de instelling een grote kanshebber zou zijn en dus ben ik vanmorgen daar eens de lucht in gegaan met mijn speeltje. Er was best wat wind en je zit daar ook vlak bij een GSM-mast, ideale omstandigheden om te vliegen waren het zeker niet en eerlijk gezegd ik heb even met de billen toegeknepen gezeten toen de verbinding weg viel en ik vreesde dat ik 'm kwijt was. Gelukkig kon ik het snel herstellen en heb ik de nodige foto's kunnen schieten. Dan bleek dat er evenveel onscherpe als scherpe beelden bij zaten, schuld van de wind he. Van de shots die mijn strenge kwaliteitscontrole overleefden vond ik dit de beste. Tijdens de vergadering vernam ik toevallig ook nog eens dat ze specifiek op zoek waren naar een drone-beeld om te tonen dat ze qua zonnepanelen toch wel erg energie-zuinig bezig zijn... Voilà !!!
Je gelooft het niet, maar... vandaag zagen we drie rendieren die kerstliederen aan het zingen waren, nota bene drie-stemmig en in stereo. We hadden verschillende redenen om naar Lommel te rijden deze namiddag. We zijn de senioren-foto's naar Hoevezavel gaan brengen en vanavond wilden we naar uitvaartcentrum Severijns om een overleden kennis een laatste groet te brengen. Tussendoor zijn we ook nog een hapje gaan eten en... de overblijvende tijd hebben we opgevuld met een bezoek aan tuincentrum Pelkmans. In deze tijd van het jaar zijn de kerstartikelen daar al volop in de aanbieding en de manier waarop die gepresenteerd worden is echt wel de moeite waard. Als kerstman moet ik tenslotte ook op de hoogte blijven van wat er allemaal in de aanbieding is dit jaar he. We waren bijzonder gecharmeerd door de zang van de broertjes Rudolph en het vrouwke wilde het hele optreden graag filmen met haar smartphone. Dat hele tafereel heb ik dan weer in beeld genomen met mijn Sonytje.
Vanmorgen kreeg ik een telefoontje met de vraag of ik de foto's die ik tijdens de senioren-shoots gemaakt had van de bewoners samen met familie of kennissen ook kon doorsturen in printklaar formaat voor de drukker. De week van de senioren met de tentoonstelling is half november, dus het was dringend. Tja, dat was eigenlijk niet het oorspronkelijke plan... Ik had alle foto's, ook de dubbel-, familie- en groepsfoto's al wel gefatsoeneerd en doorgestuurd in 2 bij 3 verhouding en in jpg formaat maar nu moest ik die extra beelden nog even bij-snijden naar 46cmx32cm, omzetten naar 300 pixels per inch, voorzien van een kadertje en in een PDF formaat saven. Da's routinewerk natuurlijk, niet zo moeilijk, maar dat wilde wel zeggen dat ik nog eens een zestigtal foto's moest onder handen nemen, gemiddeld 3 à 4 minuten per foto, dat wil dus zeggen dat ik weer een namiddagje achter de Mac gezeten heb. Uit het aanbod dat voorbij kwam koos ik vandaag dan maar voor deze foto van een oma met haar achterkleinkind, deze keer ook voorzien van een wit kadertje zoals ze allemaal op de tentoonstelling zullen te zien zijn.
Nu ik niet meer met drie of vier dingen tegelijk moet bezig zijn heb ik eindelijk weer wat tijd om wat intensiever met mijn fotografie bezig te zijn. Om mooie herfstfoto's te makken waren de omstandigheden vandaag niet optimaal, geef het toe. Daar komen hopelijk de volgende dagen of weken nog wel kansen voor. Maar met wat creativiteit vind je altijd wel een onderwerp. Getriggerd door enkele beelden van medeclublid Bert op ons voorbije fotosalon dacht ik terug aan een workshop van enkele jaren geleden. Met dit plaatje wil ik mijn dank uitspreken en eer bewijzen aan de laatste dappere bloemekes die ons het ganse jaar verblijd hebben. Ze zijn er nog, die schoonheden, maar de leeftijd heeft ze toch getekend. Ik heb er enkele geplukt om in mijn jaaralbum te figureren. Het podium dat ik voor ze klaargemaakt had was een helemaal opengeplooide laptop met wat leuke achtergronden, een glazen kom met water die ik er op steuntjes boven geplaatst had, een paar scheutjes olijfolie in het water... en daar mochten de bloemekes in zwemmen.
In deze tijd van het jaar zijn er twee zekerheden: mijn baard krijgt kerstman-waardige afmetingen en op zondag wordt er gerepeteerd voor de nieuwe Kerst-musical. We zijn vandaag dus weer naar Aarschot gereden. Nu de zangnummers ruwweg doorgenomen zijn, enkele zijn zelfs al opgenomen, is het de beurt aan de choreo, de dansjes van de elfen worden ingeoefend. Voor ons is dat niet meteen verplichte materie maar we wilden er toch bij zijn, gewoon uit interesse en betrokkenheid. Deze keer konden we niet terecht op onze vaste repetitiestek, die was ingenomen door de dames van Scala maar in een andere vleugel van het gebouw, weliswaar in een iets kleinere ruimte, konden we terecht. Ik heb meerdere keren mijn Sonytje op de dansende elfen gericht en dit is één van de beelden.
We kregen vandaag diverse vormen van typisch herfstweer over ons heen. Mooie wolkenluchten wisselden af met regen, wind en zowaar een streepje zon. De bomen langs de Kasterleesteenweg toonden ook een evengrote variatie in de omgang met de herfst: sommige zijn nog redelijk groen, andere tonen prachtige herfst tinten en dan zijn er ook al enkele helemaal kale exemplaren. Om deze foto van de dag te maken moest ik niet ver de deur uit.
Er waren tijdens de recente jaarlijkse drie fotoshoot dagen in de Lommelse zorginstellingen Hoevezavel en Kapittelhof enkele bewoners die we ondanks onze inzet niet goed op de foto gekregen hadden. Er waren toen ook enkele bewoners afwezig of die liever niet wilden en tenslotte waren er ook weer enkele nieuwe bewoners want, en dat is minder leuk, er waren ook enkele overlijdens ondertussen. Vandaag zijn we nog maar eens naar Lommel gereden om een nieuwe poging te doen om de verzameling kompleet te maken voor de tentoonstelling tijdens de week van de senioren half november. Ik was er al op voorbereid dat er enkele moeilijke modellen zouden tussen zitten en dat bleek ook waar te zijn. Uiteindelijk hebben we ze allemaal in min of meerdere mate zeer aanvaardbaar kunnen portretteren. De bijgevoegde foto was waarschijnlijk de allermoeilijkste. Veertig opnames had ik de vorige keer al van deze demente dame gemaakt en we waren er niet echt gelukkig mee en vandaag leek het na een dertigtal pogingen ook weer niet te lukken, tot iemand van het personeel met haar pluche troetelbeestje begon te spelen vóór haar en ze plots allert reageerde en duidelijk maakte dat ze het ding wilde krijgen. Ik had gelukkig mijn vinger op de afdrukknop en op het goede moment kon ik dit vastleggen. Hehe... Daar ben ik er best blij mee.
We waren weer een hele dag in Aarschot en het schiet goed op met de repetities voor de kerstmusical. We zijn al zo ver dat we toe zijn aan de opnames van de liedjes en dat gebeurde in een bijzonder decor. De repetitieruimte was helemaal omgetoverd in een halloween sfeertje. Gigantische spinnewebben, heksen, tafelkleden met afdrukken van bebloede handen en bloedsporen... het zag er echt "scary" uit maar de kids vonden het geweldig. Om de jongsten, die niet bij alle opnames moesten meezingen, in stilte bezig te houden hadden we gezorgd voor voldoende spel- en ontspanningsmogelijkheden. Ik heb natuurlijk een en ander gefotografeerd. Dit is er eentje van uit een niet alledaags standpunt. Meer op Facebook morgen.
Het was vandaag de laatste dag van het jaarlijkse fotosalon van onze club "Visueel". Ik durf gerust zeggen dat we mogen terugblikken op een erg geslaagde editie. De kommentaren waren meestal erg lovend, het was een zeer gevarieerd salon, de presentatie was weer vlekkeloos, de audio-visuele reeksen werden erg gesmaakt en ook het alternatieve gedeelte achterin konden velen appreciëren. Het is ook erg druk geweest en hoewel dat niet onze eerste doelstelling is werd de clubkas weer flink gespijsd door de vele drankjes die we mochten serveren. Dit beeld, gemaakt van uit de regieruimte boven, rond 17h vanavond, toen de allergrootste drukte eigenlijk al voorbij was geeft een idee van de geslaagde combinatie amateur-horeca met amateur-fotografie.
Allerheiligen, allerzielen, het zijn de dagen dat we onze dierbaren gedenken. Je bezoekt het kerkhof, eventueel poets je de grafstenen, zet er een bloemetje op, en dan verwijl je even even in gedachten bij de overledenen... Traditie? verplicht nummer? Je kunt toch elke dag denken aan zij die er niet meer zijn... Maar goed, zoals ieder jaar zijn we vandaag naar Peer gereden om de familiegraven te bezoeken. Tegenover de ingang van het Kerkhof langs de Bomerstraat heeft Franco, de eigenaar van het er naast gelegen restaurant L'uno coll' Altro enkele jaren geleden een wijngaard aangeplant, Vini Peermontesi. Telkenjare na ons kerkhofbezoek neem ik even de tijd om dat te bekijken en te fotograferen. De boodschap die er in diverse lettertypes is aangebracht kan niet meer gepast zijn in deze tijden: All we need is love.
Enkele maanden geleden kreeg ik van Mike Caranci, een Amerikaanse vriend, de vraag of hij me een beschilderde steen mocht opsturen. Die "traveling stone" was een van de stenen die een terminaal zieke jonge kennis van hem wilde op reis sturen om zoveel mogelijk van de wereld te zien en het was de bedoeling dat de vinders of ontvangers er dan foto's van zouden maken en die dan op te sturen naar de familie van de ondertussen overleden jonge dame. Ik wilde uiteraard graag daaraan meewerken. De Belgische douane had daar evenwel een ander idee over. Eerst vonden ze dat als ik iets besteld had in een buitenlandse webshop ik daar invoerrechten moest op betalen. Huh? Ik heb niks besteld, dit werd me toegestuurd... Ja maar, wat is de geschatte waarde? Euhhh... 0,0 €... Het is misschien beter dat ik een lang verhaal inkort en vertel dat ik na twee maanden en ettelijke mails over en weer die steen eindelijk thuis geleverd kreeg zonder invoerrechten te moeten betalen. De eerste foto ervan is er eentje voor deze blog. Vanaf morgen gaat ie met me mee op mijn tochten.
