De landelijke gilde organiseeert ieder jaar weer een grote haringbak tijdens het weekend na 15 augustus. Het Bobbejaan Schoepenplein bij de bib is the place to be. Het gebeurt dat wij in die periode met vacantie zijn in Italie maar als dat niet het geval is zijn wij graag aanwezig. Er is altijd veel volk en je kunt weer eens praten met mensen die je niet zo vaak ziet, zo'n gebakken harinkje (of twee) met iets te drinken erbij is ook helemaal niet te versmaden en dan is er ook nog het fotovirus dat er voor zorgt dat ik elke keer weer met enkele leuke beelden thuis kom. Vandaag was dat niet anders. Ik heb de misschien wel meest belangrijke personen van het evenement in beeld genomen: de bakkers die voor al die heerlijkheden zorgden.
Ik wilde nog enkele dronefoto's maken voor mijn in de steigers staande AV-reeks die ik op ons volgende fotosalon wil tonen. Bobbejaanland van boven uit bekeken stond nog op mijn to do lijstje. Uiteraard hou ik me aan alle regels en veiligheidsvoorschriften en vliegen boven het pretpark en de vele bezoekers is strikt verboden. Maar aan de overkant van de Nete is een nauwelijks gebruikt soort karrenspoor waar je in alle rust, helemaal ongestoord een landingsmatje kunt leggen om de drone te laten opstijgen en de nodige inkijk-foto's te scoren. Ik heb er alleszins voldoende op mijn geheugenkaartje kunnen zetten om een ruime keuzemogelijkheid te hebben. Misschien wordt het deze wel voor mijn reeks.
Het was een miezerige dag, weinig fotopret te rapen overdag... Vanavond had ik toch nog twee opties. Herentals Bruist programeerde vandaag Elvis Tribute, ik vermoed dat er een cover-band Elvis nummers zou komen spelen. Dichter bij huis, nauwelijks één tweewoonst verder richting dorp, in café De Kwezel was een optreden gepland van een rockbandje. Met de fiets naar Herentals in het donker, dat zag ik niet zitten en met de wagen vond ik het ook problematisch... parkeerproblemen, mogelijk één glas te veel op... dan maar niet. Ik ben dus naar Café De Kwezel gewandeld en ik heb het me niet beklaagd. Als ex-beroepsmuzikant luister ik nog altijd met erg critische oren naar wat er voorbij komt en ik zou tientallen opmerkingen kunnen maken. Maar dat doet er even niet toe. Qua beleving was het belangrijkste dat het repertoire helemaal oke was, de inzet ook en de totaalindruk, de respons van de mensen en de sfeer zorgden er voor dat het wat mij betreft een top-avond werd. Het hoeft niet te verwonderen dat ik mijn fototoestel had meegenomen en ik heb de band enkele keren gefotografeerd.
Herenthals bruist, het evenement dat zowat de ganse maand augustus er voor zorgt dat er op de Grote Markt van alles gebeurt. Vandaag was het voor mij een onverwacht buitenkansje. 15 Augustus, feestdag, voor één keer geen vergadering van de fotoclub op donderdag. Na wat opzoek- en navraagwerk bleek dat de Herentalse/Turnhoutse circusschool Locorotondo allerhande voorstellingen en initiaties zou doen. Ik ben er niet de ganse namiddag geweest om alles mee te maken natuurlijk maar deze dame die het trapezewerk al behoorlijk goed onder de knie bleek te hebben kon mij alleszins wel overtuigen. Morgen meer op mijn facebook-pagina.
Ik kwam vanavond redelijk laat, zo rond 10 uur denk ik, over de sluizen van Olen gereden en daar is op alle uren van de dag wel bedrijvigheid. Ik zet dan ook vaak, als ik daar voorbij kom, de wagen opzij om te zien of ik iets kan scoren qua dagfoto. Ik had de canon en statief bij en zo kon ik enkele best leuke shots maken die evenwel niet erg veel verschilden van de menige andere foto's die ik daar al maakte. Toen ik zicht kreeg op een versassend schip in een van de grotere sluizen kon ik helaas de lens van de Canon niet door de draad versperring krijgen en dan kwam gelukkig het Sonytje uit mijn zak gewipt en dat kon moeiteloos dit beeld vastleggen. Ik zeg het nog maar eens: "het beste toestel is dat wat je bij hebt" en ik voeg er aan toe: "en wat sommige beperkingen omzeilt". Ik vertel er nog graag bij dat dit beeld geschoten is met ISO 3200, dat moest je vroeger niet proberen, zelfs niet met de meest gesofticeerde toendertijdse spiegelreflex. De ruisreductie in de recentste Photoshop heeft ook wel zijn steentje bijgedragen...
Er op uit trekken is er nog altijd niet bij. Wie zou er trouwens bij dit tropische weer overwegen om aan de wandel of aan het fietsen te gaan? Kleindochter Julie kwam vanavond op bezoek om even te zien hoe het met haar gegipste oma gaat. Woef Gustje was er ook bij en terwijl die intense gesprekken voerde met de buurwoef Bruce hebben wij ook leuk gebabbeld. Toen ze weer naar huis vertrokken dacht ik er plots aan dat ik vandaag nog altijd niks op eender welk geheugenkaarje van een van mijn fototoestellen had staan en ik heb de beide youngsters dan maar gefotografeerd vanuit een relatief hoog standpunt door het open dak van de Julie-mobiel.
Volgend de nationale weerdiensten zijn er vandaag warmterecords gesneuveld, en dat hebben we geweten. Maar deze voormiddag was het nog wel enigszins uit te houden buiten. Ik heb dan ook mijn krantje gelezen op het terras onder de pergola en ik had mijn fototoestel met de tele en een extra converter er op langs me gelegd voor je weet maar nooit. We hebben in de tuin op enkele strategische plaatsen water gezet voor de vogeltjes en ook vlinders of andere bezoekers zijn altijd welgekomen mogelijke onderwerpen. Toen deze libel neerstreek op de wasdraadconstructie was ik er als de kippen bij om 'm te vereeuwigen. Met 420 mm hoefde ik niet al te dicht te komen. Met die telelens weet je natuurlijk dat de scherptediepte niet al te groot zal zijn maar daar kan ik in dit geval mee leven.
Ik had deze foto ook "Iedereen fotograaf" kunnen noemen. Je hoeft tegenwoordig geen dure spiegelreflex meer te kopen om kwalitatief goede foto's te schieten, dat vertelde ik al eerder trouwens. Het vrouwke vond het helemaal niet erg dat ik alsnog een rondje ging fietsen samen met vrienden Patrick en Els. Ik heb de indruk dat ze zelfs blij was dat ze even van onder mijn overbeschermende vleugels uit kon. Een retourtje Turnhout hebben we ondernomen, tussenstop bij het Boothuis aan de kanaalkom en ook even over de kermis gewandeld. Ik wil helemaal niet lacherig doen over deze twee iets rijpere dames. Misschien heb ik wel meer jaren op de teller maar de manier waarop ze enthousiast een net gemaakte foto bekeken op de smartpone deed me onwillekeurig het verband leggen met de manier waarop de jongere generatie constant met de mobiele telefoon voor de neus loopt of zit. En dat je geen professionele fotograaf moet zijn om te genieten van wat je hebt vastgelegd moge ook blijken uit dit beeld.
Ook vandaag werd het een dagje thuisblijven. Het vrouwke voelt zich nog helemaal niet in staat om uitgebreid aan de wandel te gaan, laat staan om te fietsen. Ik blijf dus noodgedwongen mijn fotohonger stillen met beelden die ik in en om het huis kan scoren. Dit bloemeke is amper twee centimeter groot maar met de tele en een extender op mijn toestel kon ik er toch een bijna beeldvullende opname van maken.
Voor de aardigheid nog eens de exif gegevens: F 8 - 1/400 - ISO 640 - 420 mm
De eerstvolgende dagen zal ik niet op Kempische fietsroutes of wandelwegen te spotten zijn. Ik blijf gewoon thuis om het vrouwke bij te staan. Dag twee na haar val met een gipsverband als gevolg voelt ze pas echt dat zowat haar hele lijf geradbraakt is. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik niet aan mijn dagelijkse foto gedacht heb. In en om het huis zijn er voldoende mogelijkheden om een camera op te richten. In tegenstelling tot de ingezaaide bloemenweide voor ons huis gedijen de Afrikaantjes in de diverse potten erg goed en als er dan een bezoeker op neerstrijkt wil ik dat graag vast leggen. Met de 24-105 op mijn toestel uit de losse hand vind ik dit best een meer dan aanvaardbaar resultaat.
Shit happens... Het weer leende er zich toe en dan hoef ik geen twee keer te vragen aan het vrouwke of ze mee wil om een kort rondje te fietsen. In de buurt van Geel, op een smal paadje, geen auto's in de buurt, geen tegenliggers, geen andere fietsers, een rustig tempo, het vrouwke achter mij... plots hoor ik een klap, ik kijk achter me en daar ligt het vrouwke op de grond. Hoe het kwam wist ze zelf niet te vertellen, het deed wel enorm zeer. Dapper als ze is heeft ze nog enkele kilometers verder gefietst tot aan cafe Sas 7 en daar zijn we iets gaan drinken. Het ging echt niet meer. Ik ben dan snel, langs de kortste weg naar huis gefietst, met de wagen terug er naar toe gereden, het vrouwke en de fiets opgepikt en we zijn meteen naar spoed gereden in Herentals. Spoed is een woord wat je niet meteen letterlijk moet nemen. Het duurde een tijd voor we aan de beurt waren, voor de diagnose gesteld was en voor we uiteindelijk geholpen werden. Om een lang verhaal kort te maken: pols gebroken, een gipsverband, morgen opnieuw kontakt, binnen een 10-tal dagen een ander soort gips en een lange tijd een gehandicapt en hulpbehoevend vrouwke aan mijn zij. Arme schat toch...
Ik zoek voortdurend naar afwisseling in mijn fotografie en vandaag vond ik weer een onderwerp dat in al die jaren nog niet voorbij kwam. Ik zat mijn krantje te lezen onder de terras-overkapping toen het vrouwke mij attendeerde op een slak die blijkbaar verdwaald was in onze privé omgeving. Ik was er eerst niet erg in geïnteresseerd maar wat later was ie er nog steeds... tja die beesten zijn legendarisch traag he. Ik ben dan toch maar naar binnen gelopen om mijn fototoestel te halen en ik heb 'm enkele keren in beeld genomen.
Het was warm vandaag, drukkend, veel te warm om er op uit te trekken deze namiddag. We hebben dan ook gewacht tot vanavond om alsnog een klein rondje te fietsen. In het natuurgebied De Hellekens langs de fiets-o-strade F 105 lopen Galloway runderen en ook die beesten vonden het blijkbaar warm... heet! Er was er alleszins één die vond dat even afkoelen belangrijker was dan verder grazen. Foto !!!
Roerdompstraat, in de buurt van het Olens Broek, een stuk dat is afgesloten voor doorgaand autoverkeer. Ik had 'm eerlijk gezegd niet gezien, maar het vrouwke riep "Heee, een slangeske op de weg !" Tja dan draai je toch even terug en warempel, daar kroop ie. Bij nader inzien was het geen slang maar een toch wel flink uit de kluiten gewassen hazelworm van zo'n 40 cm... Dan vind je het spijtig dat je de Canon met een meer geschikte lens niet bij de hand hebt maar het Sonytje heeft toch ook zijn best gedaan vind ik. Erg snel zijn die beestjes niet maar na drie, vier foto's was ie toch verdwenen in de wegberm. We hebben 'm uiteraard verder gerust gelaten.
Het wordt eentonig, ik weet het maar ondanks het net iets mindere weer zijn we toch gaan fietsen en net zoals gisteren ook iets vroeger omdat ik op tijd terug wilde zijn om wat olympische highlights mee te pikken. Naar, rond en doorheen Turnhout was deze keer de geplande route. Op de grote markt is er altijd wel iets te zien en daar hadden we ook een stop voorzien. Er was onder andere een rondlopend dixieland bandje dat de terrasjes ging opvrolijken en daar heb ik natuurlijk enkele foto's van gemaakt maar als keuze van de dag kan ik niet anders dan voor dit beeld gaan. Het is namelijk op verzoek... van het vrouwke. Bij de fonteintjes stelde ze voor haar te fotograferen doorheen het watergordijn. Ik vond de kinderen die met hun fietsjes en andere drie- en vierwielers vlakbij en door het water reden veel leuker. Maar als het vrouwke iets vraagt kan ik niet weigeren he. Ik heb nog voorgesteld ook wat dichter bij te komen maar daar is ze niet ingetrapt. Dan maar zo... één van die jonge gasten fietst trouwens ook door het beeld, weliswaar gedeeltelijk verborgen.
Het is niet zo dat het wielrennen op de olympische spelen me niet interesseert, integendeel, maar om nu die ganse wedstrijd van het begin tot het einde te volgen dat leek me toch een beetje van het goede te veel. We zijn dus maar gaan fietsen en het plan was van rond vier uur weer terug thuis te zijn. We hebben het laatste en zonder twijfel ook het meest spannende deel van de wedstrijd toch gezien en genoten van de prestatie van Remco. Ik mag hopen dat hij hiermee de haters voorgoed de mond gesnoerd heeft. Tijdens onze tocht kwamen we al na enkele kilometers bij het brugje over de Nete op de Breevensedijk en daar zag ik op de steiger van de kanoclub dat een aantal dames aanstalten maakten om te water te gaan. Dat vond ik interessant genoeg om een tussenstop in te lassen en wat beelden te schieten. Ik ken deze dames helemaal niet maar toen ik vroeg of ze wilden lachen voor de foto deden ze dat. Ze hadden klaarblijkelijk geen bezwaar. Ik meen dat ik dus hun privacy hiermee niet geschonden heb...
Het vrouwke en ikzelf zijn al sedert jaren vrijwilligers in zorgtehuis Hoevezavel. Op vrijdag gaan we wandelen met de bewoners, of beter gezegd: gingen we wandelen met de bewoners. Het is dit jaar sowieso nog niet zo vaak voldoende goed weer geweest om met een stoet rolstoelen er op uit te trekken en dan is er ook nog het feit dat ik nog steeds in een fysieke dip zit... het gaat gewoon niet. Het vrouwke wilde zich vandaag toch graag nuttig maken en aan de wandeling deelnemen. We zijn samen naar Lommel gereden en terwijl de wandelaars op ronde gingen heb ik wat zitten niksen en genieten op het terras. Toen de stoet terug kwam heb ik de dag met deze foto ook weer gedocumenteerd voor mijn jaaralbum.
Ik moest vandaag naar het Shopping Park in Olen en het vrouwke wilde graag mee. Meestal is het omgekeerd trouwens, als het vrouwke wil gaan shoppen ga ik wel eens mee om in de buurt wat rond te fotograferen... Maar deze keer ben ik mijn bestelde nieuwe computer gaan ophalen bij Lab 9. Mijn oude trouwe Mac was na jaaaaren dienst echt aan het einde van zijn carrière gekomen en ik moet hem nu wel vervangen door een nieuw, krachtiger exemplaar. Zoals verwacht was ik snel klaar bij Lab 9 en het vrouwke was nog verre van uitgeshopped. Tja, dan maar weer dezelfde routine, wat rondlopen en links en rechts wat foto's maken... tot ik me realiseerde dat ik de drone in de wagen had liggen en dat ik ook wel eens een overzichtfoto van het Shopping Park zou kunnen maken. Voor mijn op stapel staande AV-reeks met drone-beelden en meevliegende playmobilmannekes is deze foto niet bruikbaar want hij valt buiten het traject van de rondvlucht boven Lichtaart en omgeving, maar als aandenken aan de dag dat ik er zelf voor koos naar het Shopping Park te rijden vind ik 'm wel geschikt.
Als ik al eens iets doms doe of een flater bega durf ik dat ook toegeven en op deze pagina vertellen. Ik had een fietstocht gepland naar Vorselaar met het uiteindelijke doel een drone foto te maken van het kasteel De Borrekens, ook wel het kasteel van Vorselaar genoemd. In vogelvlucht is dat, zeg maar, dik 10 km. Voor een keer had ik de weg gevraagd aan het fietsknooppuntennetwerk en kris kras door onze regio navigerend bleken we al 25 km op de teller te hebben toen we bij mijn doelwit kwamen. En dan... ontdekte ik dat ik de drone in de garage had achter gelaten toen ik enkele dingen in de fietstassen had gestopt. GDVD !!! Ik heb uiteraard al vaker foto's van dat kasteel gemaakt en geplaatst op de voorlopers van dit blogadres maar om toch weer een net iets ander beeld te scoren heb ik dan maar doorheen het ijzerwerk van de gesloten toegangspoort een symetrisch panorama beeld geschoten. Da's ook wel mijn ding. De geplande drone-foto moet nog even wachten maar als het weer de komende dagen het toelaat zal dat niet al te lang duren. Toen we terug thuis kwamen stond de teller op 49 km... electisch he.
Het zou warm worden vandaag, maar van een beetje hitte smelt een mens toch niet? Tegen beter weten in zijn we deze namiddag een uitgebreide fietstocht gaan doen. Voor ons is 50 km al heel wat... Gelukkig konden we onderweg op enkele plaatsen wat vloeistof bijtanken maar al bij al hebben we het goed overleefd. Bijna terug thuis had ik nog een drone-foto-moment gepland. Misschien valt het op dat ik dezer dagen meer dan anders drone-foto's plaats. Dat komt natuurlijk omdat ik nog steeds zoveel mogelijk beelden van uit de lucht verzamel om de keuzemogelijkheden voor mijn op stapel staande AV-reeks voor ons fotosalon zo ruim mogelijk te maken. Ik heb er al meer dan genoeg, maar alleen de allerbesten zullen overblijven. Dit is ook weer een kanshebber: de stuw op de Nete in Kasterlee.
