Ik ben vyvey Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam JP.
Ik ben een man en woon in Jabbeke () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/10/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen.
Te voet van Jabbeke naar Compostela
Een dagelijks verslag over mijn tocht naar Compostela
18-09-2016
Dag 38 Onesse - Taller
Dag 38:
Was alleen in de gite. Goed geslapen in een zetel! Ontbijt had ik de avond vooraf gekregen en samen met de zelf gebrouwde cacao naar binnen gewerkt.
Vertrokken in de hoop geen regen te krijgen. Redelijk weer met hier en daar een wolkje. Een van de laatste staptochten in de eenzame Landes en de volgende dagen kom ik in het gebied van de Basken.
Aangekomen in Lesperon het gemeentehuis binnen voor een stempel. De bediende vond de stempel niet en de secretaris was in vergadering. Kan je straks even terugkomen? Ik rechtover het gemeentehuis een koffie drinken in de plaatselijke bar. Daar zat nog een belg. Een Gentenaar. "Ik woon hier" zei hij. Een beetje gepraat en hij zei dat Club Brugge verloren had. Wist ik veel. Ik zie al bijna 40 dagen geen kranten en tv. Mijn stempel opgehaald en terug op stap.
Onderweg even kennis gemaakt met een houthakker. De man zaagt de ganse zomer bomen neer voor een zagerij. Hij zegt ; "die bomen zijn 80 jaar oud meneer". Later gaan we hiet nieuwe boompjes planten en ze minstens 50 jaar laten groeien.
Aangekomen in Taller de code van de gite gaan vragen in het gemeentehuis. Het plaatselijke restaurant, café en broodverdeler was de ganse week dicht.
Dan maar wachten tot 18 u en een pizza gaan eten. De man gevraagt of hij met zijn deeg een paar broodjes kon bakken voor mijn ontbijt maar dat wilde hij niet. Niet lekker zij hij. Ik haal een half stokbrood uit de vriezer en je laat het maar dooien. Morgen kan je dus eten was zijn besluit.
Morgen naar Dax. Ik ken deze stad met zijn kuuroorden nog van vroeger.
Vroeg wakker en vertrokken om 7 u. Eerst een lang stuk langs de snelweg en dan via de Landes, de wijdse natuur in. Veel reeen die in de verte wegspurten en over de gracht, het bos in invluchten. Duidelijke sporen van wild op de grond. Nu en dan een regenbui maar net niet genoeg om de regenjas en broek aan te trekken. Een mooie dubbele regenboog en pikzwarte hemel rechts van mij. Geen probleem dit is meer in de richting van de kust.
Geen enkele pelgrim te zien.
Om 11 u telefoneer ik naar de gite van Onesse et Laharie voor een bed. 18 € ontbijt inbegrepen. Ik bestel ook de avondmaaltijd aan 15 €. Om 13 uur kom ik aan en krijg onmiddelijk toegang tot de kamers. 6 bedden en gisteren zat het vol zegde ze mij. Ik ben er voorlopig alleen. Mijn kleren gewassen en de verwarming op max gezet want slechts 20 graden, en wat regenachtig,en dus onvoldoende om de was buiten te drogen. Alles op stoelen gehangen voor de verwarming.
Wat brood en kaas gekocht in het winkeltje rechtover de deur, en een siesta gehouden.
Inhet restaurant staat een man een pint te drinken en stelt zich voor als Pierre. Hij heeft ook de camino gestapt. Ik vertel hem dat ik een trui gekregen heb maar dat die nogal zwaar is.
Ik ga ruilen met jou zegt hij. Ik neem je trui en jij neemt mijn lichtere trui.
Zeer lange tocht met dreiging van onweders. Eerst afscheid genomen van Bernard uit Nantes. Waren een beetje te laat wakker geworden en hebben samen ontbeten. Hest, confituur en hardgekookte eieren gekregen van de lieve uitbaatster.
Bernard zou slechts 20 km wandelen en had rugpijn. Ik op weg via een andere route naar labouheyre, 36 km verder. Eerst bossen en autoloze wegen maar daarna een weg pal naast de snelweg naar Bayonne. Ik had gezien, op het internet, dat er 13 km verder een wegrestaurant van Flunsch was. Normaal kan je er via de gewone weg niet bij maar ik dacht dat het personeel van het restaurant toch ergens een toegang had, zonder de snelweg te nemen. En inderdaad stonden aan de acterkant van de parking enkele auto's geparkeerd. De toegang van het terrein was via een groot hekken met badgecontrole. Gelukkig was er ook een klein poortje dat niet afgesloten was.
Brood en een paar cola's gekocht en het wc gebruikt en wat getelefoneerd, om een bed te bespreken voor de avond en, de volgende dag. Het ene hotel was vol en de anderen waren in verlof. Kon dan toch een telefoonnummer bemachtigen voor een gemeentelijke refuge.
De dame zou me ophalen van als ik in het centrum van Labouheyre zou aankomen. en zo geschiede. Na een lange zware tocht ,veel langs een rumoerige snelweg, en in de drukkende hitte, eindelijk Labouheyre. Eerst inkopen gedaan in een warenhuis want in de refuge was wel een keuken maar geen etensweren. Geen retaurant open die dag.
Rustige kamer met 2 bedden en ik was er alleen. Goed geslapen maar toch te warm en drukkend.
Van Mios naar Salles via de fietspaden. Altijd maar rechtdoor door de bossen. Nu en dan een geweerschot. De jacht op het grof wild is open sins gisteren. Info gaan vragen bij de toeristische dienst over campings of kamers in de buurt of verder op de weg.
Een stempel gekregen en gereserveerd voor een bed in een pelgrimsherberg te Belin-Béliet. Terug op stap dus in die richting via rustige wegen en fietspaden. In een bakkerij een broodje kip en een cola gekocht en ter plaatse op gegeten.
Nog 4 km naar het gehucht " Mons" en daar de sleutel genomen van de herberg. De sleutel lag onder de mat bij de voordeur. De dame aan de telefoon had me vergeten te zeggen dat ik alles moest mee brengen, en zelf moest koken. Geen winkel of restaurant in de buurt. Er stond een oude racefiets en ik was al klaar om die eventueel te gebruiken om het nodige te gaan halen toen een andere pelgrim binnen kwam. Daniel op weg naar Compostela en komende uit Nantes aan de Loire.
Hij zei me ik heb eten genoeg voor 2 en we delen. De verhuurster kwam ons een stempel geven en had eieren, brood en confituur meegebracht. Gratis.
De prijs van de kamer was donatief. Je geeft wat je wilt.
Met goede bedoelingen gestart. Ik zou bijna 30 km stappen op een vlakke mooie fietspiste. Altijd rechtdoor dus en aan 5 km per uur is dit een aankomst rond 13 uur. Rest dan nog veel tijd om te rusten en te ontspannen.
Om 9 u dus na 10 km stappen kom ik aan in een stadje met overdekte markt. Altijd interessant want de produkten zijn altijd vers op de markt. Gezocht: brood, beleg en een koffie. Ik kom aan een stand waar alle soorten wijn kan gedronken worden en vraag of ik een grote koffie kan kopen. De dame en haar vriendin wilden mij de koffie aanbieden. Een punt tortilla meneer, een glaasje rode wijn. Ik zeg niet neen. Ik krijg de rest van de fles en men vraagt me of ik naar de mis wil. Waarom niet. Eeen volle kerk en een doopsel van een klein meisje. De pastoor verwelkomde de pelgrim.
Na de mis terug op weg maar de wijn en het warme weer waren niet bevordelijk voor een gemakkelijk tocht. Een lange dag dus. Nog 19 km stappen.
De camping van Mios stond redelijk vol met carravans en mobil homes. Niemand aan de receptie. Gevraagd wat te doen. Zet uw tentje maar en ze komen wel je boete innen. Niemand gezien en s'morgens om 7 u vertrokken zonder betalen.
Voor ik naar mijn logement ging nog vlug kennis gemaakt met een jonge Bruggeling. Deed deugd nog eens West-Vlaams te praten? Ben vergeten zijn naam te vragen? Een leuke knul.
Gisteren avond is nog een pelgrim aangekomen en ging in mijn kamer slapen. Ik vroeg of hij een snurker was en inderdaad, hij bekende. Hij zei; "je gaat er geen last van hebben want ik ga tv gaan kijken en in die zetel blijven slapen". s'Morgens om 5 u 30 is hij dan toch op de kamer gekomen en wilde nog 3 u slapen. Ben op gestaan en mij klaar gemaakt om te vertrekken. Broodjes gekocht en via het strand naar Lége Cap Ferret.
Geen goed iee. Het zand was te zacht en mul en het strand helde veel af. Slecht voort de heupen. Terug de duinen overgeklauterd en het 13 km lange pad gekozen door het woud. Monotoom en eenzaam. plots, midden het bos een paar zwemvliezen. Raar. Van de fiets gevallel? Nu en dan een fietser en 3 u stappen tot Le Porge Océan. Daar was het markt en een paar café's. Een koffie en een cola gekocht en wat gepraat tegen mensen uit hasselt.
Vanaf Le Porge de gewone weg genomen naar Lége Cap Ferret omdat de pistes door de bossen afgesloten zijn wegens brandgevaar.
Na een lange, hete en vermoeiende dag aangekomen op een kleine camping. Na de douche iets gaan eten en naar bed.
Ik ben vyvey Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam JP.
