Ik ben vyvey Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam JP.
Ik ben een man en woon in Jabbeke () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/10/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen.
Te voet van Jabbeke naar Compostela
Een dagelijks verslag over mijn tocht naar Compostela
25-09-2016
Dag 45 Roncheveau - Larrosoana
Dag :
Veel lawaai en gesnurk en reeds om 4 u staan mensen op om vroeg te vertrekken. De jonge Cannadese (Chevainne) was al om 5 u weg met haar zaklamp. Waarom? Ik haalde haar onderweg in om 11 uur en ik was slechts om 7 u 30 vertrokken. Domme mensen. 2 uur in het donker stappen op een slecht pad. Goed om je voet om te slaan of te verstuiken. En onderweg verprutsen ze dan veel tijd en komen veel later aan dan ik.
Na het ontbijt er vol tegenaan en meestal beraf. Een paar keer gestopt voor een koffie en wat brood en kaas gekocht. De paden en de wegen lopen meestal door de bossen en in de schaduw.
Bij aankomst omstreeks 13u30 inhet dorp Larrosoana is er niets open. Siesta. Wachten tot 14 uur voor de herberg en de winkel. De herberg is eenvoudig en proper en kost slechts 9 €.
Wat inkopen gedaan in het winkeltje en de blog aangepast.
De was en de plas gedaan, en na een douche de pelgrimsmenu gaan eten samen met een paar Brasielianen, in het restaurant. Menu slechts 12 € en de wijn inbegrepen.
Pasta en stoofvlees met wat aardappelen en rijstpap. Nog een kleine koffie en naar bed.
Whaw wat een dag. Eerst ontbijten bij de oude dame. Daarna op weg naar Roncheveau. Niet moeilijk te vinden. Volg de pelgrims. 10 tallen stappers richting de andere kant van de Pyrineeën.
Direkt na het verlaten van het stadje begint de steile klim. Van 200 meter naar 1400 meter en dan dalen naar 800 m. Afstand 27 km. Een beetje mistig en fris maar na 500 meter heb ik het al te warm. Ik probeer mijn tempo te kontroleren via mijn hartslag en dit met een Max van 80 % van mijn omslagpunt. Te doen en tijdens de gehele beklimming haalt niemand mij in! Ik echter moet wel 100 keer bon camino zeggen tegen de pelgrims die ik langzaam inhaal.
Na 7 km klimmen eindelijk een herberg en een drinkwaterbron. Koffie en een punt tortila gekocht en wat rondgekeken en terug gaan klimmen. Lekker weer en wat een mooie vergezichten. Zeer lastig en er zijn zeker 300 pelgrims op weg. Voor de splitsing naar Roncheveau staat een boer met zijn bestelwagen en verkoopt drank en kaas. Ik koop wat van die schapenkaas en eet het met wat brood.
Hier en daar een herder met zijn honden en grote kudden schapen. Ook loslopende paarden en koeien. Allen met een grote koperen bel rond de nek. Gieren cirkelen hoog boven ons. Ik vraag de herder wat ze eten en hij zegt al lachend: pelgrims. Neen hoor. Dode schapen en paarden worden door hen opgemerkt en opgepeuzeld. Ze doen honderden km per dag om hun maaltje te zoeken.
Na uren klimmen eindelijk de top. En dan nog moeilijker 4 km zeer stijl naar beneden via een smal pad met gladde keien en boomwortels. Zeer pijnlijk voor de knieen en scheenbeenspieren. Voor mij geen probleem want ik ben al meer dan 40 dagen bezig maar die mensen die pas begonnen zijn zien af.
In de vallei van Roncheveau komen we aan bij het klooster en schuiven aan om in te schrijven. Eerst de schoenen uit en wegzetten in een speciale kamer. Ik krijg bed nr 202 en er is plaats voor 300 pelgrims maar in nood maakt men nog een slaapzaal open.
Gelijk betaald en gereserveerd voor een pelgrimsmaaltijd en ontbijt. Nederlandse vrijwillegers leiden ons rond en helpen ons met de was. 3 € om je was te laten doen en te drogen. Makkelijk.
Moe maar voldaan naar mijn bedje. Naast en onder mij een Amerikaanse, een Canadese en een Ier. Ik haal mijn beste Engels boven.
Meer en meer bergop. Korte nijdige hellingen. Maar ook steile afdalingen. Gevaarlijk voor de voorbeenspieren. Anders geen bobotjes en geen verzuring en ik eet en rust veel.
Ik vertrek de eerste en haal de andere wandelaars in die verder gestart zijn. In de verte meen ik Chantal, Gerard en Michel te herkennen. En inderdaad na enkele km achtervolgen haal ik ze in en we praten wat. Een tijdje later laat ik ze achter wegens te traag.
Ik had een doos sardienes gekocht met wat brood en dat rond 11 u opgegeten.
Bij het naderen van Saint Jean Pied de Port word ik ingehaald door een kiwi. De New Zeelander met Nederlandse roots was gestart in Nederland en ging zijn fiets terug zenden en de rest tot Compostela te voet doen. Binnenwandelen in saint Jean de Port via de stadspoort is een belevenis.
Veel winkels en herbergen maar het meest pelgrimsherbergen.
Me gaan aanmelden bij het onthaal van de pelgrims. Wachten in de fille. Naast de deur staat een oude dame naar buiten te kijken en ik herken haar van op tv. Een reportage over st Jean de Port. Ik zeg haar ; "ben jij die vedette van op de tv"? Ja hoor en ik vraag en krijg onmiddelijk een kamer. Eeen kranige oude dame van 83 j die iedere dag pelgrims ontvangt.
Iets gaan eten en mijn blog bijwerken en vroeg slapen.
Morgen een moeilijke dag. Col Le Poeter en stijgen van 200 m tot 1400 meter en terug naar beneden naar 8OO meter. Daar is een klooster en men kan er tot 300 personen herbergen. Voorspelling 12 graden en geen regen.
Koffie gemaakt en samen met het Duitse koppel ontbeten. Daarna op weg richting Ostabat. Onderweg veel kiwi bomen. Er eentje gepikt, maar niet rijp, en veel te hard. Wat ik veel kan plukken zijn rijpe vijgen. mmmmmmmmm lekker zoet. De rijpste hangen hoog in de boom maar voor een pelgrim met wandelstok geen probleem. Ik eet er zo een stuk of 10 per dag. Meer durf ik niet wegens de gevolgen van de darmen weet je wel.
Redelijk klimmen en de GR 65 kronkelt zich door bos en weiden. In de verte zie ik de toppen van de bergen die ik morgen ga moeten beklimmen. De eerste schaapskudden dienen zich aan. Alle namen van de gemeenten en gehuchten zijn in het Baskische taal. Onderweg gestopt in een stadje en gehoopt om iets te kunnen eten en het was nog maar 11 uur, en de keuken opent pas om 12 uur. Dus iets drinken op het terras, en mijn stempel ophalen in het gemeentehuis en wachten tot noen.
Na de lekkere maaltijd verder via de GR gevolgd. Meer en meer pelgrims op de weg. Andere pelgrimswegen komen hier bijeen en het verkeer van de stappers neemt toe en allen stappen richting Ostabat.
Getelefoneerd naar een grote gite met 35 bedden en er was plaats. 35 € voor een bed, avondmaal met Baskische gezangen en een ontbijt. Veel volk : Duitsers, Zwitsers en Amerikanen en een Belg. Veel ambianse. Het zingen was leuk maar daarna moesten we het nazingen.
Niet te goed geslapen door de snurkers. Een Amerikaanse snurkster naast mij en Pierre uit de Vogezen recht voor mij. Mijn oordopjes zaten in mijn rugzak en ik kon er niet aan. Een volgende keer hou ik ze bij de hand.
Vroeg ontbeten en op weg voor een beklimming naar st Jean Pied de port.
Whaw wat een dag. Eerst ontbijden bij de oude dame. Dan op weg en niet moeilijk te vinden. Volg de anderen. Tientallen pelgrims beginnen aan de klim naar de Spaanse zijde.
Direkt stijgen van 200 meter naar 1400 meter en terug dalen naar 800 meter. Onmiddelijk na het verlaten van het stadje erg bergop en zeer lastig met koude spieren. Een beetje mistig en direkt een hoge hartslag. Even temporiseren en onder de 80 % van mijn maximale hartslag blijven en het gaat zonder probleven. Ik steek er velen voorbij en geniet van de vergezichten. Na 2 u klimmen een herberg. Fris water bijtanken, een grote koffie en een punt aardappeltaart. Terug langzaam klimmen, uren lang. Ik zie er veel die de overkant niet gaan halen. Er lopen er zeker 300 naar boven.
Voor de splitsing naar Ronceveau staat een boer met zijn bestelwagen en verkoopt drank en kaas. Ik koop wat en eet wat brood met schapenkaas. Lekker. Onderweg veel schapen en herders met honden. Ook veel gieren die boven onze hoofden cirkelen. Ik vraag de herder wat ze eten en hij antwoord al lachend: pelgrims! Neen zegt hij. Dode schapen en andere dode dieren worden door hen opgeruimd. Paarden en koeien met een koperen bel rond de nek hoor en zie je overal.
Eindelijk de top van de berg. En dan nog moeilijker. 4 km stijl naar beneden op smalle paden vol glibberige keien en boomwortels.
Aankomst in de vallei van Roncheveau en aanschuiven aan de inschrijving van het klooster. Nederlandse vrijwilligers leiden ons rond en helpen ons.
Gelijk gereserveerd om te eten en te ontbijten.
Bed 202 meneer. Er zijn meer dan 300 bedden. Douchen en de was naar beneden gedaan. Voor 3 euro wast en droogt men de was. Gemakkelijk.
Op de kamer 3 jonge mensen. Een Amerikaanse, een Canadese en een Ier.
Na een lekker ontbijt vertrokken met Chantal, Gerard en Michel langs de boorden van de Gave d'Oleron. Eeuwenoude pelgrimswegen en goede wegmarkering. Veel Romaanse kerkjes en kappelletjes.
Het tempo ws wel wat laag maar goed voor een keer.
Ik gereserveerd in een gemeentelijke gite, in het gemeentehuis van Bergouey. De andere 3 pelgrims zouden nog een paar km verder stappen en ginder gaan slapen.
Ik wist dat de sleutel op de deur zou zitten en dat ik kon telefoneren naar de plaatselijke beenhouwer,voor een maaltijd. Het dorp was volledig verlaten en ik bemerkte ter hoogte van de beenhouwerij een man op en sprak hem aan en vroeg hem of hij de beenhouwer was. Inderdaad. Mijn bestelling geplaatst en hij zou mij komen leveren om 19 uur. Brood, een warme maaltijd en een halfje rode wijn. Lekkere zelfgemaakte charcuterie en piperade met worst en groenten.
Ondertussen zijn nog 2 Duitsers bijgekomen en samen gegeten en wat nagepraat. Ze zouden fietsen tot Saint Jean Pied de Port en dan te voet naar de Spaanse kant wandelen en terug keren naar huis.
Samen ontbeten met mijn Nederlandse buurvrouw en daarna dwars door Dax, over de Adour, naar Saint Pandelon. Een mooie streek. Gedaan met de lange monotone rechte wegen in de Landes. Nu heuvelachtig en kronkelende wegen met mooie vergezichten, en veel groen. Bossen en weiden. Buizerts en andere roofvogels zijn regelmatig te zien. Mijn eerste vos gespot. 100 meter verder op de weg en nam alle tijd om in de mais te verdwijnen. Kleine gehuchten en bijna geen bars of winkels. Onderweg 4 pelgrims voorbijgestoken en even gepraat. Een koppeltje uit Duitsland en een Frans koppel. Wat verder een koffie gedronken en geschuild voor de regen. Nu en dan een bui maar eigenlijk niet genoeg om regenbroek en jas aan te trekken. Verder gestapt en de andere 4 gasten achtergelaten.
In Peyrehorade ontmoet ik Michel, Gerard en Chantal uit Charante Maritieme. Ze gaan slapen in de zelfde herberg als ik. Nog 4 km dus. Samen aangekomen en vriendelijk ontvangen door Térese, de hospitalia. Ze is een Noord Franse en komt hier ieder jaar 2 weken de pelgrims ontvangen. Ze vertelt mij dat ze in Brugge geboren is en haar famillienaam Veroest is. Haar moeder leerde haar enkele woorden Vlaams en hebben gelachen toen ze die probeerde op te zeggen.
De abdij gaan bezoeken met een gids. Gratis voor de pelgrims. Zeer interssant hoe die monnikken die gebouwen en de handel beheerden. Na de Franse revolutie was het echter afgelopen met die voordelen.
Ondertussen waren Brian en Verina, het Duitse koppeltje, ook al aangekomen in de herberg. Thérese had voor ons een lekkere eenvoudige maaltijd bereid. Allen naar bed moe maar tevreden dus.
s'Morgens na het ontbijt nog een broodje meegekrgen voor onderweg. Leuk.
Van Taller naar Saint Paul les Dax is het maar 21 km. Verder stappen kan maar dan past het niet zo goed om nog een bed te vinden op redelijke afstand. Daarmee bedoel ik zo een 25 km per dag.
Onderweg niets te eten en te koop dus knabbelen op een stuk oud brood.
Ik wilde mijn schoenen vervangen dus ik richting decathlon in Saint Paul les Dax. Een km voor de winkel in restaurant ingedoken en juist op tijd om te eten en om te schuilen voor een zware regenbui. Lekker gegeten en intussen was het onweer voorbij.
Binnen in de sportwinkel mij een paar goede wandelschoenen gepast en de oude in de vuilnisbak gekieperd.
Aankomst in de gite en de sleutel opgehaald bij de kerk. Een dame wist van mijn schoenproblemen en dacht dat ik pijnlijke voeten had. Ze had een maseuze gevorderd om mijn voeten te verzorgen. Heb niets aan de voeten maar heb haar laten doen. Heerlijk.
Wat eten gekocht bij de chinees en mijn tentje en e-reader via de post naar huis gestuurd. Morgen bijna 3 kg lichter in de rugzak. Kostprijs 21 € voor het terugsturen.
Toen ik uit de douche kwam melde zich nog een late pelgrim met haar fiets. Een Nederlandse vrouw was van Amsterdam tot hier gefietst en ging over de bergen en dwars door Spanje fietsen tot aan de klimaatconferentie van Marakesch in Marokko. Chapeau.
Samen het avondmaal gebruikt en bij een kopje thee nog lang nagepraat.
Ik ben vyvey Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam JP.
