Dag 42:
Koffie gemaakt en samen met het Duitse koppel ontbeten. Daarna op weg richting Ostabat. Onderweg veel kiwi bomen. Er eentje gepikt, maar niet rijp, en veel te hard. Wat ik veel kan plukken zijn rijpe vijgen. mmmmmmmmm lekker zoet. De rijpste hangen hoog in de boom maar voor een pelgrim met wandelstok geen probleem. Ik eet er zo een stuk of 10 per dag. Meer durf ik niet wegens de gevolgen van de darmen weet je wel.
Redelijk klimmen en de GR 65 kronkelt zich door bos en weiden. In de verte zie ik de toppen van de bergen die ik morgen ga moeten beklimmen. De eerste schaapskudden dienen zich aan. Alle namen van de gemeenten en gehuchten zijn in het Baskische taal. Onderweg gestopt in een stadje en gehoopt om iets te kunnen eten en het was nog maar 11 uur, en de keuken opent pas om 12 uur. Dus iets drinken op het terras, en mijn stempel ophalen in het gemeentehuis en wachten tot noen.
Na de lekkere maaltijd verder via de GR gevolgd. Meer en meer pelgrims op de weg. Andere pelgrimswegen komen hier bijeen en het verkeer van de stappers neemt toe en allen stappen richting Ostabat.
Getelefoneerd naar een grote gite met 35 bedden en er was plaats. 35 € voor een bed, avondmaal met Baskische gezangen en een ontbijt. Veel volk : Duitsers, Zwitsers en Amerikanen en een Belg. Veel ambianse. Het zingen was leuk maar daarna moesten we het nazingen.
Niet te goed geslapen door de snurkers. Een Amerikaanse snurkster naast mij en Pierre uit de Vogezen recht voor mij. Mijn oordopjes zaten in mijn rugzak en ik kon er niet aan. Een volgende keer hou ik ze bij de hand.
Vroeg ontbeten en op weg voor een beklimming naar st Jean Pied de port.
|