Ik ben vyvey Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam JP.
Ik ben een man en woon in Jabbeke () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/10/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen.
Te voet van Jabbeke naar Compostela
Een dagelijks verslag over mijn tocht naar Compostela
02-10-2016
Dag 55 Rabé de Las Calzadas - Castrojeriz
Dag 55:
Na het ontbijt op weg voor een nieuwe dag. Er zijn er al veel vertrokken maar ik haal ze gemakkelijk in. Spaans plat en vlak parcours. Tis te zeggen bijna plat met hier en daar een zeer langzame beklimming. Makkelijk. Nooit zo plat als het Vlaamse land. Nog overal stro en nog eens stro. Stoppels overal.
Eenmaal de pezen en spieren opgewarmt stoomik richting Hornillos del Caminos.
Het dorpje lijkt uitgestorven en alleen de plaatselijke bar heeft de nodige fans. Pelgrims aan de koffie en de broodjes. Enkele Amerikanen wagen zich reeds aan de hamburgers. Dit om 10u30 in de morgen!
Voorbij het dorp terug velden zo ver je kunt kijken. Ik wa,ndel op een plateau van zo een 900 meter hoogte. Overal rond mij windmolens. Tientallen.
Aangekomen in Hontanas is er veel meer activiteit. Iedere bar en café heeft het druk met de talrijke pelgrims. Ze hebben honger en dorst.
Naar Castrojeriz is het maar 9 km ver meer. Dus iets minder dan 2uur stappen.
Ik kom als eerste aan in de albergue Orion. Deze albergue werd me aanbevolen door een Koreaanse. Ze beveelde mij deze herberg aan wegens het goede eten. Oosterse stijl. Ben benieuwd. Dus vanavond normaal geen Spaans eten. Bij de inschrijving merkte Dani, de Koreaanse zaakvoerster, dat ik morgen jarg ben. Ben benieuwd of ze iets speciaal zal doen om dit te vieren.
Om 6 uur wakker en me klaar gemaakt voor het ontbijt van 7u30. Op dat uur niemand te zien in de ontbijtruimte en vertrokken zonder eten. Stappen naar Burgos is niet moeilijk. Je ziet de duizenden lichtjes van de stad kilometers ver. Eerst een grote omleiding rond het vliegveld en dan in het begin van de aglomeratie een bar binnen gestapt,en een een gesprek begonnen met 2 Fransen, die ik al eerder had begroet. Dan 7 km ver langs een grote drukke weg richting centrum Burgos.
Wat een mooie stad en 1 dag is belange niet genoeg om alles te bekijken. Een stuk van de kathedraal bezocht maar eigenlijk geen tijd genoeg om alles te zien. Een stempel gevraagd en verder gestapt.
Het volgende dorp, net buiten de stad, nodigde uit om iets te eten en te drinken. Ik vroeg wat kan ik eventueel eten? De café baas stelde iets voor met carna (vlees), ok voor mij. Hij bracht mij een pot lekkers met brood.
Verder tot Rabé de Las Calzadas en een elbergue gezocht voor de nacht. Na de douche nog iets gaan drinken en wat rusten op mijn bedje. Afspraak om 19 uur voor het avondmaal.
Ik zie een Canadees terug die ik al meerdere keren heb gezien en aangesproken. Hij had een nieuwe rugzak gekocht. Een aanval van bedwantsen, een soort luizen, had hem verplicht al zijn kleren af te koken aan 60 graden, en zijn oude rugzak weg te werpen. Vervelende beestjes die goed kunnen bijten en veel jeuk veroorzaken.
Dag 53 Villafranca Montes de Oca - Gardenuela-Riopico
Dag 53:
Extra vroeg vertrokken. Iedereen was al bezig met pakken en eten en het was nog maar 6 uur. Ja wat doe je dan. Een beetje tegen mijn principes om in het donker te stappen. Iemand zij me we vertrekken om de hitte te ontwijken. Wist ik veel hoe warm het zou worden. Later bleek het slechts 25 graden te zijn. Heb temperaturen van 38 graden gehad dus ik kan ertegen.
Onmiddelijk bij het verlaten van de herberg beginnen klimmen. De achterkant van de kerk en flink klimmen. Een goed pad, redelijk egaal en geen stenen en putten. Mijn zaklampje vertikt het soms en moet er dan mee op mijn wandelstok slaan om er weer leven in te krijgen. Zal de batterijen even moeten nakijken.
Fris weer maar goed te doen. Wandelen door de bossen tot aan de top van de berg. Bijna of geen wind. Het klimmen duurt tot een hoote van 1163 m hoog. Mooi zicht boven en geen enkele andere wandelaar te zien. Heb ze allemaal gelost even voor de top.
In San Juan de Ortegas een appel en een koffie gekocht. In het winkeltje zie ik Eli een duits meisje wat ik al meerdere keren goeden dag heb gewenst. Haar voet in een verband. Gedaan met stappen en moet terug naar huis. Tendinities aande achielespees. Zeer pijnlijk en fataal. Een week rust en pillen. Een gevolg van te lang, te vlug en te veel geladen.
Ik steek veel pelgrims voorbij die ik nog nooit heb gezien maar soms een bekende van de voorbije dagen. In het dorpje Carnuela Rio pico, na zo een 25 km, besluit ik te stoppen. Burgos is nog 12 km en te ver.
Ik ben de eerste klant in de elbergues van José en mag zelf een bed kiezen. Ik bestel voor het avondmaal en verkies vis deze keer. Ik zal de enige blijven die daar eet en slaapt. Een lekker maaltje en dan naar bedje.
Vroeg uit de veren. Iedereen was vroeg actief. Heb niet veel moeten slapen. Lag in een kamertje van 2 bedden met een dikke Ierse. Kampoein van Ierland geweest in het snurken, denk ik. Amaai.
Konden reeds vroeg ontbijten en dus vlug buiten. Het was frisjes en nog goed donker. Stappen ging goed op de brede paden. Witte keitjes en steenslag is redelijk zichtbaar in het halfduister. Prachtige zonsopkomst. Zo ver ik kan kijken stroo en afgereden graan. Geen enkele wijnrank meer tebespeuren.
Ik leg er de pees op en haal iedereen in. Ik stop enkele keren voor een foto en of een koffie. De camino is goed gepijld en je hebt eigenlijk geen boek of kaart nodig om de weg te stappen.
Flink warm aan het worden maar in de vele dorpjes kan je de bar binneduiken en iets fris drinken en een broodje kopen. Met Engels kan je overal weg. Eten kost bijna niets. Een driegangen dagschotel voor 9 € is normaal.
De camino loopt dikwijls parralel met de N 120 . Een zeer drukke weg vol vrachtverkeer.
Na 28 km vond ik het genoeg en morgen zal het een klimdag worden. Moeten naar 1100 meter hoogte.
De elbergue bezocht en vlug nog even de winkel binnen voor ze om 14 uur sluiten.
De was gedaan en te drogen gehangen in het zonnetje.
Verder is hier niets te zien en alleen druk verkeer van de voorbijrazende vrachtwagens.
Wat rusten op mijn bed en wachten tot het tijd is om te eten.
Wakker geworden door de gsm van de Italiaanse vrouw. Geen probleem. Wilde wel vroeg vertrekken. Eerst een katten wasje en pakken, en naar de bar om te ontbijten. Daarna volle bak richting Granon zo ongeveer 28 km ver. Men voorspelde 26 graden warmte en het was dus aangeraden vroeg te vertrekken om zo lang mogelijk in de koelte te kunnen stappen.
Santiago de la Calzada is prachtig!
Mijn Bretoense vriendin haakte af en wil haar eigen tempo stappen. Ik volle bak vooruit. Tientallen pelgrims ingehaald en er waren er ook al veel met knie en voetproblemen.
Eindeloze velden met wijnhaarden met volle sappige trossen druiven. Hier en daar een vijgenboom. Ik pluk nu en dan enkele vruchten en eet ze. Lekker. Verder doorwandelen en omdat het niet echt warm is besluit ik door te stappen tot in Granon. De albergue gezocht en een bed gereserveerd. Ik was een van de eersten en moocht kiezen. Een bed, avondmaal en ontbijt is donatief. Dus je geeft wat je wil. Een gezellige boel. Inkopen gedaan in het winkeltje en gerust op mijn bed.
s'Avonds allen samen aan tafel voor het avondmaal en dan na de koffie vroeg gaan slapen.
Wakker geworden en het was al 7u30. De anderen waren al allemaal weg of aan het ontbijten. Vlug klaargemaakt en de stad ingetrokken op zoek naar ontbijt en koffie. Na wat zoeken in de buurt van de kathedraal een bar gevonden. Na het eten nog flink moeten zoeken naar de juiste weg om de stad te verlaten. Zig zaggen door die grote aglomeratie tot even buiten de stad en dan via de gekende gele pijlen en schelpen op weg naar Navarrete.
Daar gekomen een korte stop voor een koffie en een broodje. Ik maak er kennis met een jonge Bretoense en besluiten samen op te stappen. Aan de kerk van het stadje besluiten we binnen te gaan. Wat een prachtige kerk. Overal bladgoud waar je kijkt. Zo rijk versiert. Nooit gezien.
Verder stappen naar Ventosa. Wijnhaarden overal rond ons. De zware trossen druiven hangen door tot op de grond en nodigen uit om ze te plukken. Een eindje verder is een arbeider bezig met werken in de wijn haard. Snoeien en de kleinste trossen wegnemen. We vragen of we de druiven mogen proeven en hij zoekt voor ons de rijpste trossen en geeft ze ons. Ik wil hem een euro geven maar hij zegt ; "voor de pelegrinos is het gratis".
Aangekomen in Najera na een lange tocht op zoek naar een bed en gelukkig nog een kamer gevonden voor 3 personen. Ik en de Bretoense en een oudere Italiaanse dame. De Italiaanse snurkt veel en heeft zich niet of weinig gewassen en ruikt niet zo lekker. Maar ja ook dat is de Camino.
Goed geslapen in het kamertje van de Vlamingen. Iedereen was om 7 u weg. Ik eerst 500 meter terug naar het centrum van Los Arcos voor een ontbijt. Het plaatselijke café aan de kerk was open en daar waar ook mijn 2 kamergenoten aan het ontbijten. Ze zouden de bus nemen naar Saint Pied de Port en daar hun auto ophalen.
Om 7u30 was het klaar genoeg om te wandelen. Een moeilijke dag. Veelbergop en slechtlopende paden. Had nog wat dikke benen van gisteren. Had me nogthans laten masseren. Een Franssprekende masseur dan nog. Voeten, benen en dijen voor 15 €.
Veel wandelaars voorbijgestoken en slechts kort gestopt om te drinken en te eten.
Op 5 km van Logrono was ik van plan om te stoppen en een bed te zoeken. Maar verder in de vallei zag ik die stad liggen en nog een uur gestapt en de eerste herberg binnengestapt.
Morgen zal ik normaal wat minder km doen en wat recupereren. Men voorspelt 26 graden en ga na 20 km stoppen en wat te rusten.
In de herberg ontmoet ik een Nederlands koppel. De vrouw is gevallen en heeft haar pols gebroken. Gedaan met de camino. Zij en haar man vliegen terug naar huis en zij laat zich thuis opereren.
Ga vanavond eens uit eten in de stad in plaats van een pelgrimsmenu in de herberg. Overal zijn restaurants en een dagmenu kost tussen de 10 en 12 €, wijn inbegrepen.
Het dorpje Lorca verlaten na het karig ontbijt toen er voldoende licht was om te stappen.
Het eerste stadje was Villatuerta en daar kon ik wat bijtanken en eten. Dan verder via kronkelende wandelwegen en langs de rivier naar Estalla. Een mooie basilique en typishe huizen. Niet erg heet en kon flink doorstappen.
Was eerst van plan te stoppen in Villamayor de Monjardin en zo 20 km te stappen maar wegens wegens het zachte weer en de goede vorm doorgestapt tot in Los Arcos. De totale afstand was dan 29 km.
Ik wist dat in de gemeentelijke herberg van Los Arcos Vlaamse vrijwilligers het onthaal deden. En beide dames waren blij eens weer Vlaams te praten. Ik had onerweg 2 Vlamingen ontmoet, eentje uit Torhout en de andere uit Gent. Leuke gasten. Ik had ze verteld over de Vlaamse hospitaleros in de gemeentelijke herberg en ze waren van plan daar ook te gaan slapen. Paula zorgde voor een kamer van 4 bedden voor ons 3. Het Vlaamse kamertje.
Om 19 uur afgesproken om iets te gaan eten met die andere Vlamingen. Er werd ons een restaurant in een hotel aanbevolen.
Lekker eten voor 12 € en wijn inbegrepen. Aan tafel veel ambiance met ons 3 en 2dames uit Bretagne en een pas gehuwd Frans koppeltje. Na een koffie vlug naar de herberg. 5 minuten voor sluitingstijd aangekomen en Maria stond alklaar om de deur te sluiten.
Gelukkig had ik gisteren al een deel van de beklimming gedaan en dus gestart met 4 km bergop. Boven staat het bekende kunstwerk in ijzer. Een ode aan de pelgrims die hier dagelijks passeren. Enkele foto's genomen en terug dalen gedurende 10 km tot aan Punta de la Reina. Hier en daar steek ik groepjes wandelaars voorbij en iedere keer wenst men mij "bon camino".
Punto de la Reina is bekend voor zijn middeleeuwse stenen brug. Deze werd gebouwd, in de middeleeuwen, omdat de pelgrims ook in de winter de rivier zouden kunnen oversteken. Een mooie stad. Er was om 18 uur een stierenloop voorzien in de straten van de stad maar heb zolang niet gewacht en ben doorgestapt tot in Maneru. Brood en chirozo gekocht en samen met een koffie genuttigd.
Het werd flink warm. Tot 26 graden en ben dan zonder dralen flink gaan doorstappen om vlug op mijn bestemming aan te komen. Op en neer via smalle wegen, en soms brede paden. In de verte overal pelgrims. Eenzaten of groepjes. Op een zeker moment zie ik geen gele pijlen meer en na raadpleging van mijn gps zie ik dat ik een km afgedwaald ben. Dwars door een veld olijfbomen, en na wat klauterwerk door lang dor gras terug op het juiste pad, en verder tot Lorca.
Slechts 2 kleine herbergen maar bedden genoeg als men vroeg aankomt. Rustig dorp en slechts 7 € om te overnachten. Er een pelgrimsmenu besteld voor 10 €
Extra vroeg wakker. Had de slechtste plaats gekregen om te slapen. Net naast de deur van het Toilet. Dit zal niet meer gebeuren. Vroeg uit de veren dus en ontbeten en wat verder gewerkt aan mijn blogje.
Het eerste uur was makkelijk lopen op een vlakke weg. De eerste herberg reeds na 4 km en mij tegoed gedaan aan koffie en wat broodjes. Mooie vergezichten en de weg is perfekt gemarkeerd met het bekende gele schelpsimbool, of een gele peil op de straat of muur. Reeds om 10 uur aankomst in de voorstap van Pamplona. Iets gedronken en de gehele stad doorgewandeld. Groots en veel te zien. Veel jonge mensen en studenten. Te veel mensen eigenlijk en ik hou liever van de rustige dorpen.
Een stempel gekregen in het toeristen bureau en verder naar het zuiden. Aan de rand van de stad een pelgrimsmenu gegeten en na wat rusten,erug op stap richting Cizur Minor. Veel klimwerk en had wat moeite wegens te veel gegeten!
Het lang klimmen zou morgen lonen. Twee derden van de klim gestapt tot aan een dorpje met herberg en een bed gevraagd.
Morgen slechts 3 km klimmen en dan 10 dalen naar punta de la Reina.
Na het eten nog wat napraten over de voorbije dag met enkele Franssprekende Canadezenen.
Ik ben vyvey Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam JP.
