Ik ben vyvey Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam JP.
Ik ben een man en woon in Jabbeke () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/10/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen.
Te voet van Jabbeke naar Compostela
Een dagelijks verslag over mijn tocht naar Compostela
20-09-2016
Dag 40 Dax - Sorde l Abaye
Dag 40:
Samen ontbeten met mijn Nederlandse buurvrouw en daarna dwars door Dax, over de Adour, naar Saint Pandelon. Een mooie streek. Gedaan met de lange monotone rechte wegen in de Landes. Nu heuvelachtig en kronkelende wegen met mooie vergezichten, en veel groen. Bossen en weiden. Buizerts en andere roofvogels zijn regelmatig te zien. Mijn eerste vos gespot. 100 meter verder op de weg en nam alle tijd om in de mais te verdwijnen. Kleine gehuchten en bijna geen bars of winkels. Onderweg 4 pelgrims voorbijgestoken en even gepraat. Een koppeltje uit Duitsland en een Frans koppel. Wat verder een koffie gedronken en geschuild voor de regen. Nu en dan een bui maar eigenlijk niet genoeg om regenbroek en jas aan te trekken. Verder gestapt en de andere 4 gasten achtergelaten.
In Peyrehorade ontmoet ik Michel, Gerard en Chantal uit Charante Maritieme. Ze gaan slapen in de zelfde herberg als ik. Nog 4 km dus. Samen aangekomen en vriendelijk ontvangen door Térese, de hospitalia. Ze is een Noord Franse en komt hier ieder jaar 2 weken de pelgrims ontvangen. Ze vertelt mij dat ze in Brugge geboren is en haar famillienaam Veroest is. Haar moeder leerde haar enkele woorden Vlaams en hebben gelachen toen ze die probeerde op te zeggen.
De abdij gaan bezoeken met een gids. Gratis voor de pelgrims. Zeer interssant hoe die monnikken die gebouwen en de handel beheerden. Na de Franse revolutie was het echter afgelopen met die voordelen.
Ondertussen waren Brian en Verina, het Duitse koppeltje, ook al aangekomen in de herberg. Thérese had voor ons een lekkere eenvoudige maaltijd bereid. Allen naar bed moe maar tevreden dus.
s'Morgens na het ontbijt nog een broodje meegekrgen voor onderweg. Leuk.
Van Taller naar Saint Paul les Dax is het maar 21 km. Verder stappen kan maar dan past het niet zo goed om nog een bed te vinden op redelijke afstand. Daarmee bedoel ik zo een 25 km per dag.
Onderweg niets te eten en te koop dus knabbelen op een stuk oud brood.
Ik wilde mijn schoenen vervangen dus ik richting decathlon in Saint Paul les Dax. Een km voor de winkel in restaurant ingedoken en juist op tijd om te eten en om te schuilen voor een zware regenbui. Lekker gegeten en intussen was het onweer voorbij.
Binnen in de sportwinkel mij een paar goede wandelschoenen gepast en de oude in de vuilnisbak gekieperd.
Aankomst in de gite en de sleutel opgehaald bij de kerk. Een dame wist van mijn schoenproblemen en dacht dat ik pijnlijke voeten had. Ze had een maseuze gevorderd om mijn voeten te verzorgen. Heb niets aan de voeten maar heb haar laten doen. Heerlijk.
Wat eten gekocht bij de chinees en mijn tentje en e-reader via de post naar huis gestuurd. Morgen bijna 3 kg lichter in de rugzak. Kostprijs 21 € voor het terugsturen.
Toen ik uit de douche kwam melde zich nog een late pelgrim met haar fiets. Een Nederlandse vrouw was van Amsterdam tot hier gefietst en ging over de bergen en dwars door Spanje fietsen tot aan de klimaatconferentie van Marakesch in Marokko. Chapeau.
Samen het avondmaal gebruikt en bij een kopje thee nog lang nagepraat.
Was alleen in de gite. Goed geslapen in een zetel! Ontbijt had ik de avond vooraf gekregen en samen met de zelf gebrouwde cacao naar binnen gewerkt.
Vertrokken in de hoop geen regen te krijgen. Redelijk weer met hier en daar een wolkje. Een van de laatste staptochten in de eenzame Landes en de volgende dagen kom ik in het gebied van de Basken.
Aangekomen in Lesperon het gemeentehuis binnen voor een stempel. De bediende vond de stempel niet en de secretaris was in vergadering. Kan je straks even terugkomen? Ik rechtover het gemeentehuis een koffie drinken in de plaatselijke bar. Daar zat nog een belg. Een Gentenaar. "Ik woon hier" zei hij. Een beetje gepraat en hij zei dat Club Brugge verloren had. Wist ik veel. Ik zie al bijna 40 dagen geen kranten en tv. Mijn stempel opgehaald en terug op stap.
Onderweg even kennis gemaakt met een houthakker. De man zaagt de ganse zomer bomen neer voor een zagerij. Hij zegt ; "die bomen zijn 80 jaar oud meneer". Later gaan we hiet nieuwe boompjes planten en ze minstens 50 jaar laten groeien.
Aangekomen in Taller de code van de gite gaan vragen in het gemeentehuis. Het plaatselijke restaurant, café en broodverdeler was de ganse week dicht.
Dan maar wachten tot 18 u en een pizza gaan eten. De man gevraagt of hij met zijn deeg een paar broodjes kon bakken voor mijn ontbijt maar dat wilde hij niet. Niet lekker zij hij. Ik haal een half stokbrood uit de vriezer en je laat het maar dooien. Morgen kan je dus eten was zijn besluit.
Morgen naar Dax. Ik ken deze stad met zijn kuuroorden nog van vroeger.
Vroeg wakker en vertrokken om 7 u. Eerst een lang stuk langs de snelweg en dan via de Landes, de wijdse natuur in. Veel reeen die in de verte wegspurten en over de gracht, het bos in invluchten. Duidelijke sporen van wild op de grond. Nu en dan een regenbui maar net niet genoeg om de regenjas en broek aan te trekken. Een mooie dubbele regenboog en pikzwarte hemel rechts van mij. Geen probleem dit is meer in de richting van de kust.
Geen enkele pelgrim te zien.
Om 11 u telefoneer ik naar de gite van Onesse et Laharie voor een bed. 18 € ontbijt inbegrepen. Ik bestel ook de avondmaaltijd aan 15 €. Om 13 uur kom ik aan en krijg onmiddelijk toegang tot de kamers. 6 bedden en gisteren zat het vol zegde ze mij. Ik ben er voorlopig alleen. Mijn kleren gewassen en de verwarming op max gezet want slechts 20 graden, en wat regenachtig,en dus onvoldoende om de was buiten te drogen. Alles op stoelen gehangen voor de verwarming.
Wat brood en kaas gekocht in het winkeltje rechtover de deur, en een siesta gehouden.
Inhet restaurant staat een man een pint te drinken en stelt zich voor als Pierre. Hij heeft ook de camino gestapt. Ik vertel hem dat ik een trui gekregen heb maar dat die nogal zwaar is.
Ik ga ruilen met jou zegt hij. Ik neem je trui en jij neemt mijn lichtere trui.
Zeer lange tocht met dreiging van onweders. Eerst afscheid genomen van Bernard uit Nantes. Waren een beetje te laat wakker geworden en hebben samen ontbeten. Hest, confituur en hardgekookte eieren gekregen van de lieve uitbaatster.
Bernard zou slechts 20 km wandelen en had rugpijn. Ik op weg via een andere route naar labouheyre, 36 km verder. Eerst bossen en autoloze wegen maar daarna een weg pal naast de snelweg naar Bayonne. Ik had gezien, op het internet, dat er 13 km verder een wegrestaurant van Flunsch was. Normaal kan je er via de gewone weg niet bij maar ik dacht dat het personeel van het restaurant toch ergens een toegang had, zonder de snelweg te nemen. En inderdaad stonden aan de acterkant van de parking enkele auto's geparkeerd. De toegang van het terrein was via een groot hekken met badgecontrole. Gelukkig was er ook een klein poortje dat niet afgesloten was.
Brood en een paar cola's gekocht en het wc gebruikt en wat getelefoneerd, om een bed te bespreken voor de avond en, de volgende dag. Het ene hotel was vol en de anderen waren in verlof. Kon dan toch een telefoonnummer bemachtigen voor een gemeentelijke refuge.
De dame zou me ophalen van als ik in het centrum van Labouheyre zou aankomen. en zo geschiede. Na een lange zware tocht ,veel langs een rumoerige snelweg, en in de drukkende hitte, eindelijk Labouheyre. Eerst inkopen gedaan in een warenhuis want in de refuge was wel een keuken maar geen etensweren. Geen retaurant open die dag.
Rustige kamer met 2 bedden en ik was er alleen. Goed geslapen maar toch te warm en drukkend.
Van Mios naar Salles via de fietspaden. Altijd maar rechtdoor door de bossen. Nu en dan een geweerschot. De jacht op het grof wild is open sins gisteren. Info gaan vragen bij de toeristische dienst over campings of kamers in de buurt of verder op de weg.
Een stempel gekregen en gereserveerd voor een bed in een pelgrimsherberg te Belin-Béliet. Terug op stap dus in die richting via rustige wegen en fietspaden. In een bakkerij een broodje kip en een cola gekocht en ter plaatse op gegeten.
Nog 4 km naar het gehucht " Mons" en daar de sleutel genomen van de herberg. De sleutel lag onder de mat bij de voordeur. De dame aan de telefoon had me vergeten te zeggen dat ik alles moest mee brengen, en zelf moest koken. Geen winkel of restaurant in de buurt. Er stond een oude racefiets en ik was al klaar om die eventueel te gebruiken om het nodige te gaan halen toen een andere pelgrim binnen kwam. Daniel op weg naar Compostela en komende uit Nantes aan de Loire.
Hij zei me ik heb eten genoeg voor 2 en we delen. De verhuurster kwam ons een stempel geven en had eieren, brood en confituur meegebracht. Gratis.
De prijs van de kamer was donatief. Je geeft wat je wilt.
Met goede bedoelingen gestart. Ik zou bijna 30 km stappen op een vlakke mooie fietspiste. Altijd rechtdoor dus en aan 5 km per uur is dit een aankomst rond 13 uur. Rest dan nog veel tijd om te rusten en te ontspannen.
Om 9 u dus na 10 km stappen kom ik aan in een stadje met overdekte markt. Altijd interessant want de produkten zijn altijd vers op de markt. Gezocht: brood, beleg en een koffie. Ik kom aan een stand waar alle soorten wijn kan gedronken worden en vraag of ik een grote koffie kan kopen. De dame en haar vriendin wilden mij de koffie aanbieden. Een punt tortilla meneer, een glaasje rode wijn. Ik zeg niet neen. Ik krijg de rest van de fles en men vraagt me of ik naar de mis wil. Waarom niet. Eeen volle kerk en een doopsel van een klein meisje. De pastoor verwelkomde de pelgrim.
Na de mis terug op weg maar de wijn en het warme weer waren niet bevordelijk voor een gemakkelijk tocht. Een lange dag dus. Nog 19 km stappen.
De camping van Mios stond redelijk vol met carravans en mobil homes. Niemand aan de receptie. Gevraagd wat te doen. Zet uw tentje maar en ze komen wel je boete innen. Niemand gezien en s'morgens om 7 u vertrokken zonder betalen.
Voor ik naar mijn logement ging nog vlug kennis gemaakt met een jonge Bruggeling. Deed deugd nog eens West-Vlaams te praten? Ben vergeten zijn naam te vragen? Een leuke knul.
Gisteren avond is nog een pelgrim aangekomen en ging in mijn kamer slapen. Ik vroeg of hij een snurker was en inderdaad, hij bekende. Hij zei; "je gaat er geen last van hebben want ik ga tv gaan kijken en in die zetel blijven slapen". s'Morgens om 5 u 30 is hij dan toch op de kamer gekomen en wilde nog 3 u slapen. Ben op gestaan en mij klaar gemaakt om te vertrekken. Broodjes gekocht en via het strand naar Lége Cap Ferret.
Geen goed iee. Het zand was te zacht en mul en het strand helde veel af. Slecht voort de heupen. Terug de duinen overgeklauterd en het 13 km lange pad gekozen door het woud. Monotoom en eenzaam. plots, midden het bos een paar zwemvliezen. Raar. Van de fiets gevallel? Nu en dan een fietser en 3 u stappen tot Le Porge Océan. Daar was het markt en een paar café's. Een koffie en een cola gekocht en wat gepraat tegen mensen uit hasselt.
Vanaf Le Porge de gewone weg genomen naar Lége Cap Ferret omdat de pistes door de bossen afgesloten zijn wegens brandgevaar.
Na een lange, hete en vermoeiende dag aangekomen op een kleine camping. Na de douche iets gaan eten en naar bed.
Rustige nacht tot 3 u. Dan wakker en liggen woelen en toch een paar uurtjes terug geslapen. Start om 7 u en onmiddelijk in het woud van pijnbomen. Een betonnen pad van 14 km tot Carcans Plage. Het meest naast het pad gelopen op de zachte dennennaalden. Veel zachter voor de voetjes.
In Carcans Plage gestopt en een reuzenhamburger met friet besteld. De keuken was nog niet open maar ik wilde wel wachten. Lekker en voedzaam.
Nog 11 km naar mijn eindbestemming te Lacanau Océan. Even gaan vragen in het toeristenbureaux of ik als pelgrim goedkoop kan logeren. Buiten zaten mensen te genieten van de gratische wifi. Ik vroeg aan een jongen of er een code nodig was en hoorde aan zijn accent dat het een buitenlander was. Hij was van Brugge. Leuke kerel en deed me plezier nog even plat west-Vlaams te klappen. Heb vergeten zijn naam te vragen. Jammer.
"Ga maar logeren in Villa Zen" Daar is het betaalbaar en goed, zegden ze me.
En inderdaad. Een gemoedelijke sfeer en niet duur. Veel jonge mensen, surfers. Alle nationaliteiten. Spanjaarden, Fransen, Nederlanders en zwitsers.
De keuken was voor iedereen en heb wat voorraad gekocht en wat gekookt voor mezelf. Enkele eieren gekookt voor morgen.
Een stempel gevraagd in mijn boekje.
Morgen stap ik tot aan het meer van Arcachon en ga slapen in Lége Cap Ferret ongeveer 28 km.
Vandaag een lange tocht. Normaal 34 km maar uiteigenlijk 36 km ver. Een beetje motregen en veel wolken om te starten. Het fietspad dwars door de landes is goed onderhouden. Geen putten en bulten maar eentonig recht door de dennenbossen. Km lang. Men kan van de Medoc tot Biarits fietsen, 330 km lang. Niemand te zien en de oceaan is niet ver. Men hoort de golven ruisen en bruisen aan de rechterzijde.
Ongeveer 14 km stappen tot Montalivet les Bains. IK ken dit dorpje goed en kom er regelmatig tijdens mijn vakantie in de Medoc. Iedere dag is het markt. Heb dan ook niet gelaten om een dozijn oesters te bestellen en samen met een glaasje droge witte wijn en een stuk stokbrood te nuttigen.
Verder de piste gevolgt dwars door de bossen. Eigenlijk veel te warm om te stappen in de bossen. Geen of weinig schaduw en geen wind. Rechts richting de zee gestapt en over de duinen geklauterd tot aan het strand.
Niemand maar ook niemand te zien. Kilometers ver geen mens te bespeuren. Een lekker briesje en leuk stappen op de rand van de waterlijn.
Aangekomen in Hourtin Plage op zoek naar een camping. Er is er maar 1 en eentje van 5 sterren. 24 € meneer. Wat ....die prijs betaal ik niet om op de grond te slapen. Dan nog liever op het strand.
Even verder gevraagd of er iemand een kamer te huur had. Ja hoor. BIj een fietsenhandelaar kon ik een kamertje huren voor een briefje van 20. Niet de Hilton maar goed. Heb een bed, een douche en een wc. De kamer kan niet goed afgesloten worden maar de verhuurder zegt dat er hier geen dieven zijn. OK dan toch een stoel voor de deur gezet.
Morgen stap ik langs het strand tot in Lacanau Océan en moet nu nog ongeveer een kleine 1200 km stappen.
Om 5 u wakker na een rustige nacht. Vertrokken in het donker. Ongeveer 9 km naar de veerboot over de Garonne. Heb ik al dikwijls genomen met de auto. Nu eens te voet. Een koffie gedronken aan boord en wat chocolade koeken gegeten. Eenmaal aangekomen haast iedereen zich richting de stranden. Honderden fietsers op het mooie trajekt van Le verdon naar Saulac sur Mer.
Daar aangekomen via de hoofdstraat naar de kerk om een stempel. Veel toeristen en lekker weer.
De pastoor stuurde me door naar de toeristische dienst om een mooierestempel. Wat verder wat gaan eten in een restaurant en terug op weg naar mijn bestemming.
Camping l 'Ocean. Niemand aanwezig. Getelefoneers en ik mocht me plaatsen waar ik wilde. Een code gevraagd voor de wif en normaal 5 € voor 4 u maar kreeg vermindering omdat ik wandeleaar was.
Na de douche wat eten en drinken gaan zoeken zo een 500 meter verder. Bijna niemand op de camping.
Morgen naar Hourtin Plage via het strand en indien te lastig het pad achter de duinen.
Voor het slapengaan eerst een grote pizza gegeten. Niet veel geslapen. Mje gezet op het einde van de camping en ver van de straat. Nogal wat verkeer daar. 100 m van de camping was een meertje, en veel eenden. Gans de nacht gekwaak en gekwekker van die eenden. Het plaatselijke hondje moest dan ook nodig nog iedere keer blaffen,en keffen ,iedere keer er een eend kwaakte. Amaai.
Om 6 u opgestaan en weg. Was nog donker maar niemand op straat. Geen paden of wegels deze keer maar een rustige departementale straat. Wegens de hitte wilde ik zo vlug mogelijk aankomen dus de korste weg genomen. Flink doorstappen dus. 33 graden warm. Onderweg brood en cola gekocht.
In een cafe gevraagt naar een camping. " Er zijn er 2" zegden ze. "Een stlle met veel schaduw maar zonder wifi,of anders een gemeente camping met wifi".
Mij daar geplaatst en er s avonds mosselen friet gegeten.
Ontbijt om 7 uur en afscheid genomen van Filip. Het was zo afgesproken. Een fijne kerel.
Een beetje verder zie ik hem een bakkerij in gaan en ik ga er ook heen en koop wat brood en voor de laatste keer afscheid genomen. Hij naar Saintes en Bordeaux en ik via Royan langs de oceaan .
Mijn nog natte kleren aan mijn rugzak gehangen in de hoop dat het onderweg zou drogen maar het mistige weer, en de klamme warmte, hielpen me in het totaal niet om droge kleren te krijgen. Donkere wolken en slechts 18 graen. Later na de middag werd het dan toch nog 28 graden.
In St Savinien de heuvel beklommen en de kerk bezocht op zoek naar een stempel. De pastoor was er even niet maar zou direkt komen. Een zwarte priester en Brugge was hem niet onbekend.
De rivier de Charante overgestoken en verder via rustige veldwegen. Hier en daar een kalk oven. Een overblijfsel van de romeinen. Zij gebruikten die ovens om ciment te maken met kalk. 100 jaar geleden waren die ovens nog in gebruik.
Na 29 km stappen gestopt in een dorpje met camping. Crazammes, bekent om zijn kalkgroeven. Er zijn er nog 2 in werking. Blokken kalk voor beeldhouwers en restauratie van gebouwen en kerken.
Morgen ongeveer de zelfde afstand naar Sauyan. Misschien is daar een camping of gastenkamer.
Berihtje gekregen van Filip dat hij 35 km gestapt heeft. Flink. Ben blij.
Gestart in de mist. Fris maar mooie landschappen. Niet koud genoeg om een trui aan te doen.
Na een uur of 3 stappen onze boterhammen opgegeten in de schaduw van een grote boom. Boven op een heuvel, fantastisch zicht en niets anders dan het gezoem van de vliegen. Heet. Een siesta kon er wel vanaf. Tijd genoeg om het parcours af te leggen. Onze kamer gereserveerd in het enige hotel van de stad en mochten pas om 16 u binnenkomen. 24 km stappen van 9u tot 16 u, een makkie.
Op een zeker moment bemerken we een beeldje in een muur van een mooi domein. Zo 'n 4 km van Aulnay wonen Marylise en Roland en wij worden uitgenodigd op de koffie en koeken. Ze hebben interesse in onze avonturen. Het beeldje toont hoeveel km het nog is naar Compostela als men de route van de oceaan neemt. Ik stap in die richting en weet zo dat het vanaf daar nog een 1470 km ver is.
Vlug verder gestapt richting hotel want we moesten op tijd binnen zijn voor de laatste kamer. 50 € maar mooi hotel en goed ontbijt.
Zondag en bijna geen verkeer. Na een verzorgt ontbijt even de markt gedaan, en brood en fruit gekocht.
Slechts 24 km ver naar het volgende hotelletje dat ik reeds vooraf reserveerde. Rustig vertrokken en onderweg even gestopt aan een romaans kerkje uit de Xii eeuw, en er het boek van de pelgrims getekend. Iemand liet ons binnen in een lokaaltje naast het kerkje en we konden daar in de schaduw onze stokbroden eten. Men bracht ons ook tomaten en vroeg of we water wilden.
Veel grote zonnebloemenvelden onderweg, en weinig bossen. Heuvels op en neer. Wandelen op rustige kiezelpaden, en van watertoren naar watertoren. Warm en vochtig weer.
Niet te gehaast gestapt want we konden pas om 18 u binnen in het hotel.
Onderweg 2 pelgrims voorbijgestoken en die man en vrouw waren al 3 dagen op stap. Deny klaagde niet maar Dominique had pijnlijke voeten.
Nog tijd over voor een siesta aan de boorden van een riviertje, niet te ver van ons einddoel.
Aangekomen in Saint Jean d'Angély even iets gedronken en het hotel gezocht. Info gevraagd voor een restaurant. Niet zo veel keuze en de meeste zijn in verlof.
Om 3u even wakker door de hanen van de buren. Madeleine is er kwaad op "zegt ze", "ze maken mijn gasten wakker".
Na het lekkere ontbijt nog een lunchpakket meegekregen en afscheid genomen van deze lieve oude gastvrouw. Op stap en na het verlaten van het dorpje terug de weidse velden en veel bossen. Niet te warm en veel schaduw door de hoge heggen. Na 10 km aankomst te Melle. Een klein provinciestadje en het was er marktdag. Wat fruit gekocht en een stempel gevraagd in het gemeentehuis. Toen ik opmerkte dat er een Melle in Vlaanderen bestond zei de dame dat er een verbroedering was, alsook met Melle in Duitsland. Ook wat taart en koeken gekocht, en een café gezocht waar we dat allemaal op het gemak konden opeten. Daarna een siesta aan tafel en terug verder.
Nog maar een km of 8 naar la Torserie en waren niet gehaast, en ze wisten van onze komst.
Daar aangekomen aan die mooie oude molen, met het riviertje die de het rad doet draaien. Er was te weinig debiet om de molen te laten werken maar alles was gerestaureerd, en klaar om te malen. Fris water van een ondiep snelstromend riviertje. De schoenen en sokken uit en lekker afkoelen, die warme voeten!
Een hartelijke ontvangst met thee en fris fruitsap. Marie-Franse is na haar carriere in het toerisme en onderwijs, terug naar de ouderlijke molen gekomen en woont hier alleen in deze stille oase. Geen auto noch internet en geen honden en katten. Ik alleen, zegt ze" en soms wat gasten en pelgrims die hier verblijven. Haar kamers staan vol met boeken over psychologie. Ze is medium, tarot kaartlegster, waarzegster, psychloge en voorspeld je de toekomst. Ze zwijgt geen minuut en zelfs ik kan er geen woordje tussenwringen. Filip zegt dat het een heks is.
Ze stelde voor om onze was te doen en te drogen te hangen in de tuin.
Avondeten was ook zo al een speciaaltje. Haring filets in dillesaus ,rechtstreeks uit het blik ,in het bord.Koud dus. Daarbij pasta. 3 soorten kaas en een zelf gebakken appelcrumble. Lekker en voldoende. Speciaal met haar fiets naar het stadje gereden om een goede Bordeaux wijn te kopen voor ons. Dan nog wat nagepraat en naar bedje. S' nachts wakker geworden door het gekrijs en weg en weer geloop van de relmuizen of slaapmuizen. Het diertje is zo 15 cm lang zonder zijn pluimstaart en eet zich vol met noten en zaden, en slaapt dan gedurende de lange winter. Verder nog wat vleermuizen en ander ongedierte. Dus geen plaats om ons Anita mee te brengen.
Een mooie stempel gekregen in onze creditaal.
Onze was niet droog genoeg door de mist, dus vertrokken met onze kleren vastgemaakt achteraan de rugzak. Marie-Franse wilde wel een eindje meefietsen maar gelukkig had ze te veel werk, en dus geen tijd. Wij vlug verder naar een volgende bestemming.
Lekker geslapen in een bed deze keer. Met 2 op de kamer en gelukkig een wandelmaat gevonden die niet snurkt. Een verzorgt ontbijt en om 7u30 vertrokken en met goeie moed naar onze volgende bestemming. Het doel was 25 km te doen maar onderweg toch besloten om er 5 bij te doen. Mooie rustige streek, eenzaam en warm. Hagen van bramen en geen wind. Ik stop regelmatig en eet bessen en stap dan door en haal Filip weer in. Zeer goede bewegwijzering en Filip volgt alles op met zijn gps. Ik volg. Stappen met 2 is aangenaam en de tijd vliegt voorbij.
Onderweg 2 keer gestopt aan een bar voor koffie en cola. Onze boterhammen gegeten en gereserveerd voor een volgende gastenkamer op 3 u stappen. 35 € voor het bed, avondmaal, ontbijt, broodjes voor onderweg en onze was gedaan door Madeleine. Vriendelijke mensen Remy en Madelaine.
Madelaine heeft zelfs onmiddelijk getelefoneerd naar onze volgende aankomst plaats en er een gastenkamer gereserveerd in een molen aan de boord van een riviertje.
IK ga morgen en misschien nog meer dagen samen stappen met Filip en is leuk met twee en hij is best te pruimen. Morgen een iets kortere afstand stappen.
Mijn vriend Jean Yannic moest om 3u op staan om tegaan werken. Hij zei, ik zal niet veel lawaai maken en stilletjes vertrekken. Ik zei neen ,maak me maar wakker en ik drink een koffie met jou en neem afscheid, om hem om 4 uur uitgeleide gedaan.
Daarna kon ik niet meer slapen en heb mij klaar gemaakt, en ben vertrokken in het donker. Start in Chasseneuil du Poitou en via landelijke wegen naar Poitiers. In die grote stad gezocht naar de juiste kerk, voor een stempel. Er zijn veel kerken in poitiers en dan toch de kerk van st Hilaire gevonden, aan de andere kant van de stad. De kerk was echter pas om 9 u open en dan teruggekeerd naar het centrum, en een koffie en croisants gekocht.
Terug aan de kerk gekomen stond de deur open, en een vriendelijke medewerker bezorgde mij een stempel in mijn geloofs brief.
Verder gestapt en de stad verlaten via een extra lange avenue, en zo terug in de natuur gekomen met zijn veldwegen en heggen. Onderweg stonden veel braamstruiken en ik was mij tegoed aan het doen aan die vruchten ,toen ik iemand achter mij hoorde die vroeg in het Frans:"ga jij ook naar st Jacques",.
Ik antwoorde in de zelfde taal en begreep wel aan zijn accent dat het een Vlaming of Nederlander was. Filip bleek een inwoner van Kessel bij Lier. We hebben de rest van het pacours samen afgelegd en met ups en downs zijn we op onze bestemming geraakt.
Het provincienest Coulombier, amper een schort groot, maar we hebben er een hotel kunnen boeken en er lekker gegeten.
Slecht geslapen. Veel lawaai van spelende kinderen en het gezang van de gitanes. In een zaal 100 meter verder was een optreden van Spaanse Flamenco gezang. Ik heb het gehele repertoire van Andaloezie gehoord. En dan de kraaien. Honderden kraaien komen slapen in de bomen,in de buurt van de camping. Veel kabaal om het beste plekje in de pikorde. En de Franse spoorwegen doen ook mee. Zo veel mogelijk goederentreinen laten passeren tussen 22 en 5 u smorgens.
Wakker om 4 u 45 en terug slapen tot 6u30. Wat later vertrokken, en flink moeten zoeken naar de weg om de stad te verlaten. De rivier "Le Glain" volgen was de boodschap. Mooie heuvelachtige streek met meer en meer bos,en wat weiden met koeien. Geen enkele andere pelgrim gezien. Kleine dorpjes en zeer warm weer. Onderweg een "Dolmen gezien". Enorme stenen op elkaar gestapeld door onze voorvaderen. Miljoenen jaren geleden. Hoe deden ze dat? Van waar kwamen die stenen en waarom?
In st Georges les Baillargeaux wist ik een camping zijn. Le Futuriste gevonden op het net en aan 15 € per nacht. Niet dus. 27 € meneer. Ik vraag vermindering als arme pelgrim. Neen. Goed ik ga verder naar een volgend dorp en zoek de gemeentelijke camping. Niemand in het onthaal tot 17 u.
Wou net mijn tentje zetten maar een dame zegt me dat ze een chalet hebben voor pelgrims. 9 € per nacht. Ik ga kijken en in de chalet is al iemand. Geen pelgrim maar een dakloze en daar geplaatst door de gemeente in afwachting dat hij een studio kan bemachtigen. Vriendelijke man en zet koffie voor mij.
Hij vertelt dat hij werkt maar dat hij arm is. Ik ga met hem een pint drinken en koop hem wat tabac en betaal zijn avondmaal in Auchan.
Voor de chalet mag ik niets betalen van de beheerder. Gratis voor een pelgrim met een goed hart.
Ik ben vyvey Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam JP.
