Dag 58:

Wat een lawaai. s Nachts snurken en weg en weer lopen, en vanaf 5 uur mensen die zich klaar maken om te vertrekken. Is dat nodig? Voor mij niet. Ik sta ook op en was en scheer me en ga ontbijten, in een hotel in de buurt. 3 € armer en ik kan er weer tegen. Dwars door het slapende stadje en via een zeer lang pad, naar Martinos.

Oneindig ver en vlak. Niets te zien en een eentonige dag. Veel pelgrims voor mij maar ik haal ze allemaal in. Een paar keer een korte stop. Voldoende eten en drinken. Menige pelgrims manken of hebben verband rond de knie of kuit. Sommige lopen scheef en zeer traag. Die gaan er niet geraken vrees ik. Ik kom als eerste in de herberg aan en mag het beste plaatsje kiezen. Ver van de deur en wc dus. Even de voeten afkoelen in de fontein. De was gedaan en het kleine dorpje verkent.

Bruno de herbergier is Italiaan en erg hartelijk.

We eten samen met de andere pelgrims pasta als voorgerecht en een schotel met wat vlees en veel groenten als secondo plato.

Een expresso als dessert.

Veel gesnurk en om 5 u was het weer van dat. Ik negeer het lawaai en slaap verder. Schiet wakker om 7 u 30. Vlug ontbijten en stappen om 8 u. Nog nooit zo laat vertrokken.