Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Het is nog koel maar de warmte zit in je hart daarbinnen, laat ons daarom met een glimlach een nieuwe dag beginnen. Laten wij niet denken aan gisteren of aan de dag van morgen, begin de dag met een paar zonnestralen en dat zonder zorgen. Kijk de zon schijnt daar buiten en hoor een haan kraaien, zie een boer een koe melken en zijn zoon het gras maaien. Zie wat kinderen spelen met een hond in hun mooie tuin, een paar poezen die luieren in de zon hun grootste fortuin. Een merel die wacht tot wat kersen die vallen op de grond, stilpende mussen met hun kroost rapen kruimels op terstond. Een seniorenechtpaar wandelt voorbij met hun kleinkinderen, een nieuwe dag is begonnen en dat kan niemand hinderen. Laat daarom ook een zon in jullie hart schijnen, groetjes van big ietie die op sennet nooit zal verdwijnen.
De dromen zijn een weerspiegeling van je gedachten, je kan ze tegenkomen tijdens de slaap in veel nachten. Ook dagdromen als je in gedachten even alleen bent, het is zalig om om er bij stil te staan als je mensen kent. Soms droom je van een ver verleden van een lief persoon, soms is dit een heel triest weerzien,soms heel schoon. Men zegt dromen zijn bedrog,maar je moet er mee leven, maar een droom uit laten komen,ik zou er alles voor geven. Droom er gerust maar op los,soms begrijp je ze nie, maar de allerliefste ochtendgroetjes van big ietie
Ik ben geen volmaakte man ik geef dat toe, ik ben gewoon big ietie de zoon van ons moe. Ik ben niet zo geleerd als mijnheer doctoor, ik wil enkel mensen helpen ik ga er voor. Slim wil ik nu niet zijn maar een goede vriend, geen macho maar iemand alles heel snel vindt. Van een nieuw vriendje heb ik kunnen dromen, een nieuw hondje gaat in mijn leven komen. Kika zal het heten en gaat vreugde brengen, ze zal voor ons gevoelens en liefde mengen. Nog een maand geduld voor de nieuwe vriend, groetjes van big ietie die nu de volmaaktheid vindt.
Ik mijn hartje heb ik altijd veel vrienden, ik kan die dan overal in de wereld vinden. Ik hou van mijn vrienden als van broer of zus, zo zijn wij een heel grote familie zeg ik dus. De liefste vrienden zie ik op mijn scherm verschijnen, door hen gaat dagelijks mijn eenzaamheid verdwijnen. Soms zie er ik veel van op een bijeenkomst in het land, ze hebben met mij veel waarde,ze hebben een band. Ze geven mij mijn verloren hoop terug met veel gevoel, ze geven mij de kracht bij het zoeken naar mijn doel. Ze aanvaarden mijn eerlijke woorden van vriendschap, ze helpen mij zoals ik hen wil helpen en dat vind ik knap. Mijn dank aan jullie die alles van mij altijd blijven lezen, de groetjes van big ietie die eeuwig bij jullie wil wezen.
Ik was om zven van morgen al op weg om neefje te halen om bij ons thuis te babysitten. Ik reed de gewone weg en dit ging heel vlot.Een uur later zou onherroepelijk met files zijn.In het naar terug naar huis rijden,moest ik heel traag rijden-er was geen file-maar een groep schoolmeisjes reden per fiets met vier naast elkaar.Achter mij werd getoeterd om wat sneller te rijden.Die haastige achter mij begon aanstalres te maken om mij voorbij te steken,maar dat kon niet wegens een tegenligger. Ik kwam thuis en ging wat mails lezen.Om halfnegen reed ik door via de post om boodschappen te doen.Neefje Demko van twee was mee.Op de parking van het shopping center wou ik met de kleine knaap een van de rijwegen oversteken toen er plots een Schumacher aangesnort kwam.Ik begon juist op de verkeersdrempel over te steken.De naderende auto stopte niet en reed gewoon door.Ik kon nog juist de kleine achteruit trekken of we lagen beide onder de auto.Die reed gewoon verder en moest een vijftig meter later op de rem staan pof die had ook een fietser omver gereden. Na de boodschappen reden we naar huis via het rond punt.Het was juist groen geworden voor ons.Maar van de afrit van de autosnelweg kwam er nog snel een camion geraasd door het rood licht.Gelukkig zonder een ongeval. Waarom lappen zoveel auto/vrachtwagenbestuurder het verkeersreglement aan hun laars. Voor het zelfde geld had die camion de fietser en de eerste wagens meegenomen met een verschrikkelijke ravage. Ik was blij dat ik thuis was.Ik mot er voor zorgen dat mijn passagiers heelhuids thuis geraken. Soms zit ik in files naar het shoppingcenter.Dan doe ik soms 8 minuten er over voor de twee kilometer durende rit.Soms maar drie minuten.Maar ik probeer altijd mijn snelheid te respecteren en doe of ik de opstekende vingers van anderen niet zie. Men kan toch beter vijf of tien minuten vroeger vertrekken,dan als een dwaas of een Schumacher te rijden. big ietie
Ik been zeer triest dat ik niet kan werken in mijn hof, niet kunnen werken door die regen dat vind ik niet tof. Ik moet nog veel doen en duurt zeker een heel jaar. maar door dat regenweer wordt dat voor mij zwaar. Wil ik gaan werken dan heb ik weer al regenweer, ik ben dat weer al zo lang beu regen keer op keer. Lieve mensen ik wil die tuin heel snel klaar krijgen, laten we alstublieft over dat geval regen maar zwijgen. Ga ik toch mijn werk doen ook met dit hondenweer, ga ik dan mijn vrienden verlieren en dat wil ik niet meer. Als dat gebeurt dan zal het zijn met pijn in het hart, maar vrienden kwijt geraken dat gebeurt met veel smart. Wij moeten gezamelijk bidden om heel mooi weer, groetjes van big ietie hopelijk niet voor de laatste keer.
Dit verhaal is heel grappig doch het is waar gebeurd. Ik spreek van een kleine vijfentwintig jaar geleden. Het was zomer en het was heel heet.Het had zeker vijf weken niet meer gerekend.De boeren kloegen over de warmte,ze vroegen en baden om water. Op een dag kwam ik thuis van de vroege treindienst.Mijn vader begon een gesprek met mij. Hij:Etienne,ga eens in de tuin werken. Ik:Waarom,er groeit niks mzet die droogte. Vader:Etienne toch.Er is misschien hier en daar een stukje onkruid dat weg moet. Ik:Pa dat heb ik vorige week l gedaan. Vader:Jongen toch,begrijp jij het niet?Ga in de tuin werken.Doe het dan regent het. Ik ging dan maar in de tuin erken.Ik deed mijn overal aan,alhoewel dat het stikkende heet was. Ik begon hier en daar wat te wieden.Ja wat er van overbleef van vorige week. Maar dat werd ineens donker.Wolken begonnen te voorschijn te komen.Ze waren eerst wit,maar veranderde van wit naar grijs om dan pekzwart te worden. Ineens begon het te regenen.Ik had gedaan wat vader vroeg. Hij zei nog:Etienne elke keer dat jij in de tuin gaat werken regent het gegarandeerd. Het heeft geregend 10 weken aan een stuk.Nu waren de boeren niet meer blij.Wateroverlast. Gisteren nog ging ik ook wat in de tuin doen.Dit duurde maar vijf minuten-Het begon te regenen. Moet ik ook in een broederschap opkomen.Het broederschap van de regenmakers. big ietie
Dit verhaal is heel grappig doch het is waar gebeurd. Ik spreek van een kleine vijfentwintig jaar geleden. Het was zomer en het was heel heet.Het had zeker vijf weken niet meer gerekend.De boeren kloegen over de warmte,ze vroegen en baden om water. Op een dag kwam ik thuis van de vroege treindienst.Mijn vader begon een gesprek met mij. Hij:Etienne,ga eens in de tuin werken. Ik:Waarom,er groeit niks mzet die droogte. Vader:Etienne toch.Er is misschien hier en daar een stukje onkruid dat weg moet. Ik:Pa dat heb ik vorige week l gedaan. Vader:Jongen toch,begrijp jij het niet?Ga in de tuin werken.Doe het dan regent het. Ik ging dan maar in de tuin erken.Ik deed mijn overal aan,alhoewel dat het stikkende heet was. Ik begon hier en daar wat te wieden.Ja wat er van overbleef van vorige week. Maar dat werd ineens donker.Wolken begonnen te voorschijn te komen.Ze waren eerst wit,maar veranderde van wit naar grijs om dan pekzwart te worden. Ineens begon het te regenen.Ik had gedaan wat vader vroeg. Hij zei nog:Etienne elke keer dat jij in de tuin gaat werken regent het gegarandeerd. Het heeft geregend 10 weken aan een stuk.Nu waren de boeren niet meer blij.Wateroverlast. Gisteren nog ging ik ook wat in de tuin doen.Dit duurde maar vijf minuten-Het begon te regenen. Moet ik ook in een broederschap opkomen.Het broederschap van de regenmakers. big ietie
In het lager onderwijs kregen wij al les Frans in het derde studiejaar. In het begin was dat wel moeilijk voor ons.We waren amper acht of negen jaar. In het school jaar 1963/1964 eindigde ik mijn tijdperk van de lagere school. Op het einde van het schooljaar bij de prijsuitreiking moest iedere klas iets doen. Het was telkens een groot feest waarbij de ouders aanwezig waren en waar wij jeugd centraal stond. Dit schooljaar 63/64 zou de zesde klas een klein toneelstukje voordragen in het Frans. Vier leerlingen,;waaronder ik moesten dat toneelstukje brengen. Mijn klasvriendinetje moest als kleinste van de klas het dochtertje spelen en ik het zoontje. Ik begon zo goed als ik kon dat toneelstuk te leren. Ik nam de volledige tekst mee naar huis.Ik blokte ook voor de eindexamens. Een paar weken voor het feest werd ik echter ziek en moest twee weken te bed blijven. In mijn slaapkamer had ik al mijn schoolboeken en dat toneelstuk. Toen ik genezen was en in de school aankwam kreeg ik een koude douche.Mijn personage was tijdens mijn ziekte vervangen door mijn beste virendin ook een van de kleinste van de klas. Op de repetities in de grote zaal werden fouten gemaakt.Ik verbeterde die daar ik het hele stuk uit het hoofd had geleerd. Dat wil zeggen de tekst van de ouders gespeeld door de twee grootsten van de klas en die van dochter en zoon. Ik was eerst teleurgesteld,ik wou perce meedoen. De echtgenoot van onze onderwijzeres had het gevonden. Op het feest zou ik vooraan zitten en als souffleur meedoen. Na de voorstelling kreeg ik van de hele zaal een staande ovatie,daar ik als knaap van toen twaalf een heel toneelstuk uit het hoofd kende en dan nog in de Franse taal. Die dag kreeg ik weer een staande ovatie omdat ik geerd werd als de beste leerling van die zesde klas,niettegenstaande ik tweede eindigde in de examens.Ik was tweeds geworden door blokken,en de eerste een zij-de dochter van een van de sponsors van het feest was eerst door te spieken.Het verschil in punten was heel laag.Zij had 82%,ik 81.50%. Dat meisje was niet echt een van mijn vriendinen,we streden voor de eerste plaats die ik nooit kon krijgen,maar ik kreeg de prijs van de school voor eerlijkheid en beste leerling. Ze is niet mijn beste vriendien,doch ik ben al ruim 30 jaar naar haar op zoek om alles bij te leggen. big ietie
Een goede vriend heb je voor het hele leven, al ben je samen,soms voor maar heel even. Een heel goede vriend kan je niet vervangen, je kunt zijn/haar aandenken in je hart behangen. Een vriend helpt je altijd ook in hoogste nood, een vriend deelt alles met je,ook met wat brood. Voor wie mag ik ook zo een goede vriend zijn? Ik wil dat zo graag zijn,ik vind dat zo heel fijn. Hoe moet ik zijn om je vriend te mogen wezen, ben ik zo een vriend door alleen je mails te lezen? Help ik ik jullie genoeg,ik weet het zeker nie, de vriendschapsgroeten van jullie big ietie.
Ik werd wakker door het gekraai van een haan, een mus floot zijn lied dat het weekend was gedaan. Een paar bijtjes vlogen rond om wat nektar te zoeken. in de verte hoorde ik wat vogels,ik dacht aan roeken. Een regenworm stak de kop boven uit de grond, zo begint de dag weer en heeft goud in de mond. Een paar kinderen staan klaar om naar school te gaan, nog enkele weken geduld en het zomerverlof komt er aan. Wat zal ik doen,wat gaan wandelen met het weer als zegen, ik kijk naar de lucht en vraag of de zon komt of weer de regen. Eerst een paar woorden op mijn vriend de peecee, groetjes van big ietie,och het valt heus wel mee.
Hoe snel is een leugen op je eigen tong beland? waarom is een leugen snel en kwetst die iemand? Een leugen gaat soms heel snel de wereld rond, maar hoe lang duurt het eer de waarheid alles vondt? Ik wil gewoon zijn door geen leugens te schrijven, maar kan ik dat en altijd heel eerlijk blijven? Een leugen om bestwil,mag dat nu nog bestaan? Soms weet ik niet meer of ik een leugen heb begaan. Heb ik jullie leugens verteld,ik weet het nie. mijn excuses en de groetjes van big ietie.
De moeilijke weg om heel veel vrienden te vinden, is deze die ge opgaat om eerst de liefde te vinden. Deze weg ontstaat aan het begin van het gevoel, deze weg moet je recht oplopen naar het doel. Deze weg loopt recht en heeft veel zijwegen, nooit afslaan op deze weg want je komt niks tegen. Is de liefde op het einde van de weg heel oprecht, dan heb je de waren vrienden gevonden heel echt. Als je rechtdoor blijft lopen op deze heel mooie weg, vindt je uiteindelijk het licht en de liefde -,heel mooi zeg. big ietie
Vrolijk keek het meisje uit de wagen naar buiten, ze was heel blij en hoorde de vogeltjes fluiten. Haar gezichtje straalde met een lieve glimlach, ze was ontslagen uit de kliniek die mooie dag. Ze was vrolijk en kan eindelijk terug hopen, na een operatie aan de benen zou ze terug lopen. In een wagentje kwam ze na een week thuis aan, gelukkig is ze,die miserie aan de benen is gedaan. De liefde van haar ouders die ze krijgt is groot, ze gaat terug leren lopen daarom dat ze genoot. Hoop en liefde doet echt veel ziektes genezen, de groetjes van big ietie aan hen die dit lezen.
In mijn hart blijf ik altijd moeders kind, daarom ben ik altijd zo goedgezind. Als ik een kind met vriendjes zie spelen, denk ik dat die zich nooit zullen vervelen. Zie ik daar toch een kind stil zitten wenen, het speelkameraadje is niet verschenen. Treurig kijkt het naar de hemel daarboven, de moeder is daar reeds kan je geloven. Laat daarom het kind in je hart blijven, het zal zeker je dagelijkse zorgen verdrijven. Ik weet niet meer wat schrijven,echt nie, op deze Hemelvaartsdag groetjes van big ietie.
Hebben wij een hart waar een lichtje in zit? Hebben wij een gevoel dat komt met pit? Kan ik echt warmte uitstralen naar iedereen? Kunnen jullie die warmte goed vinden ja of neen? Kan een gekreukt roosje ook in mijn hart leven? Kan ik dat gekreukt roosje aan iemand geven? Een gewoon bloempje geeft ook liefde aan de mensen, moet het altijd een roosje zijn of mag je iets anders wensen? Uit welke kleur moet mijn hartelichtje voor je zijn? voor mijn zijn alle kleuren goed ik vind dat zo fijn. Doet dat lichtje voor jullie ook zulke mooie wonderen? Geeft dat lichtje ook moed ook tijdens onweer en donderen? Mijn grootste vraag,laat dat lichtje nooit uitdoven, het brengt geluk en liefde ook voor hen die niet geloven. Ik vind het zo fijn om jullie mailvriend te mogen zijn, daarom schenk ik een extra roosje en lichtje klein. big ietie
Het is morgen en een nieuw dag staat voor de deur, zoals alle dagen het begin van de dagelijkse sleur. Zeg nooit :Ik kan hier nooit wat geluk vinden. Zeg nooit ik heb geen vrienden of vriendinnen. Ik open mijn pece en vind als begin een mail of tien, ik ben blij,ik kan mails ontvangen van Charel of Mien. Ik begin te lezen met een gevoel:Ik ben niet alleen. Ik begin te lezen,ik wil dat da,t gevoel nooit verdween. Ik ga boodschappen doen om van alles te halen, snel terug home voor de gedichtjes en de verhalen. Ik weet het,ik kan niet even goede verhaaltjes vinden, maar een ding staat vast,door jullie heb ik echte vrienden. Jullie zijn bedankt om alles van mij te willen lezen, groetjes van big ietie die eeuwig bij jullie wil wezen.
Het leven ligt vol verrassingen,maar ge moet het kunnen vinden, elke verrassing heeft een andere waarde,vraag het aan je vrienden. Mag ik om veel geluk vragen als mijn vrienden ongelukkig zijn? Mag ik om liefde vragen als mijn vrienden wenen van hartepijn? Mag ik mijn vrienden een roosje vragen als ze niets bezitten? Mag ik heel blij zijn als mijn vrienden er droevig bij zitten? Vrienden lopen niet weg van mekaar maar reiken de handen, vrienden helpen steeds mekaar ook al hebben ze veel vijanden. Hebt uw vijanden lief en het leven wordt mooier en heft weer zin, de groetjes van jullie vriend big ietie het wordt een heel nieuw begin.
Twee roosjes staan samen in de wei, Het ene is mooi gevormd en is heel blij. Het andere hangt wat slap van verdriet, het weent wat,maar waarom weet het niet. Het mooie roosje lacht altijd om haar, het kleine roosje heeft geen vriendje zowaar. Een echtpaar met een meisje in rolwagen, komt daar voorbijwandelen zoals alle dagen. Ze blijven bij de roosjes staan en zien er naar, dat doen ze alle dagen nu al tien jaar, het meisje wil het verdrietig roosje mee, voor op haar kamer te zeten naast de teve. Het kind is heel ziek en zal niet lang meer leven, en heeft nu een roosje,een vriendje voor even. Een paar dagen later is het meisje heen gegaan, en het verdrietig roosje blijft op haar grafje staan. Beide zijn ze nu in de hemel zonder dat ene verdriet, liefde kent geen grenzen en vriendschap sterft niet.
Ben ik een goede vriend als ik voor je opkom? Ben ik een goede vriend als ik niet tegen je brom, Ben ik een vriend als ik je groet met een glimlach? Ben ik een vriend omdat je mijn gedicht lezen mag? Ik wil altijd een vriend wezen mijn ganse leven, ik wil altijd voor ieder zorgen en het uiterste geven. Ik wil iedereen helpen,maar doe ik wel mijn best? ik wil voor iedereen zorgen zelfs in een werkvest. Waar halen ware vrienden toch die morele kracht, om steeds met een glimlach te helpen dag en nacht. Ben ik wel zulke een goeie vriend?Ik weet het nie, toch wens ik jullie de beste groetjes van big ietie.
