Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Laat je eigen ik maar eens graag zien, sluit je niet op in je verdriet van binnen. Het leven is mooi,geef het een tien, laat ons met de vriendschap maar beginnen.
Kijk naar de kinderen die buiten spelen, hoe vrolijk,zij zullen zich nooi vervelen. Neem die vrolijkheid nooit van hen af, dat voelen ze aan als een grote straf.
Glimlach alle verdriet maar eens weg, je zult je zeker beter voelen,ja zeg. Je bent een iemand,vergeet dat nie, de groetjes met glimlach van big ietie.
De herfstzon schijnt laag aan de horizon, wandelen met de zon doet heel goed,bon. Mijn hondje huppelt door de groene wei, ze blaft naar voorbijgangers want ze is blij.
Hier en daar wat kinderen die buiten spelen, ze zullen zich met dit weer nooit meer vervelen. De koeien grazen het laatste groen weg, een paar schapen blaten naast de heg.
Laats ons van dit mooie weer profiteren, de winter komt stilaan weer eens regeren. De heerlijke herfstgeuren zullen verdwijnen, daarna zal hier de eerste sneeuw verschijnen.
Sterren fonkelen aan de hemel, kijk maar naar hun gewemel. Zijn er geen wolken,zie je ze staan, af en toe met een volle maan.
Sterren vormen soms een geheel, sterrenbeelden,ze zijn met veel. De vormen verschillen van mekaar, ze komen terug bepaalde tijd van het jaar.
Geniet van deze natuur bij maanlicht, het vormt als het ware een mooi gedicht. Een gedicht en een zekere mysterie, de groetjes van mailvriend big ietie.
Ik ben morgen de hele dag weg vanaf halfzes wakker,dus zal ik niet op de pece komen voor maandag.Maar zijt niet boos-Het gedicht voor morgen zondag zet ik nu hierop voor ik ga slapen.
De eerste zoen heel lang geleden, je waart nog jong en heel schoon. Had ik het toen toch maar geweten, maar je waart het nog niet zo gewoon.
Die kus is me altijd bijgebleven, toen waart ge nog in alle staten. Verlegen heb je die kus gegeven, maar ik voelt me toch nu verlaten.
Soms denk ik terug aan die tijd van toen, die twee jaar met ons twee tesamen. Wat kon je zo lief tegen me doen, het is al jaren tussen ons uit,ja-amen.
Als je een roos geeft met een glimlach, zal deze bloem zeker nooit vergaan. Ze zal bloeien van dag tot dag, tot het einde van je levensbaan.
De roos blijft in de harten van je vrienden, ze laat het mooie lichtje branden, Je zult dan de eeuwige rust vinden, met roosjes die komen van alle kanten.
Hou deze roos vast,het is je geluk, maar geef dan ook een roosje door. dan gaat deze bloem nooit stuk, en je glimlach is je gaat er voor.
Ik zie je daar nog staan, voor het groene open raam. Je had een rood kleedje aan, met voor op je eigen naam.
In je armen een klein kind, lachend,met blond haar. Je spruit was goed gezind, je was juist met hem klaar.
Je ging wandelen in het bos, de kleine in zijn loopwagen Jullie liepen er maar op los, hij was bij je voor enkele dagen.
Gescheiden van je man leven, je had het zo niet al te fijn, Je wil altijd veel liefde geven, je mist je zoon ,dat doet je pijn.
met dit gedichtje wil ik niemand kwetsen.Dit gedichtje kwam er zo uit tijdens een treinreis naar Izegem vandaag.Ik ben zelf niet gehuwd,maar heb een gescheiden zus en die heb ik toen mee opgevangen.Ik had gehuwd kunnen zijn,maar drie maal afgewezen........ Als dit gedicht goed is voor pps of psp,geen probleem het te gebruiken. big ietie
Wil je op het pad der liefde gaan, moet je weten of het moeilijk is te begaan. De weg is bestrooid met hindernissen, oppassen of je zult het einde missen.
Ga op het pad maar met zijn twee, misschien valt alles heel goed mee. Je kunt steeds op mekaar passen, door soms een knuffelpauze in te lassen.
De weg van de liefde is soms heel gewoon, maar door mekaar te kennen heel schoon. Recht door gaan en niet omkijken, of je zult voor het ongeluk bezwijken.
Wij senioren zijn als een waar gedicht, voor de allerkleinste het ware licht. De jongeren kunnen van ons leren, zo kunnen ze zich voor gevaren verweren.
Geef hen steeds alles wat je kent, zo blijf je steeds de mens die je bent. Leer hen de lessen gekregen van je vader, die ze dan kunnen gebruiken veel later.
We zijn senior,maar goed bij geest, het is dat wat elk kind graag leest. Laat ons een zijn hier in deze groep, laat ons samen blijven met hoerageroep.
Die Donderdag nam ik een rustdag om in de buurt te blijven.Dus even met de trein naar het stadje.Wat rondwandelen aan de binnenzee die de zelfde naam draagt. Ik keek even naar het eilandeje in die zee:Insel Woerth die ge enkel kunt bereiken met de motorboot die om de 35 minuten met mooi weer rondvaart.In de zomermaanden bij zonnig weer zit die motorboot alle dagen overvol. Ik terug met treintje voor mijn voorlaatste middagmaal. Ik was nog wat moe van die wandeling in en rond de Vallep. Die namiddag ging ik voor de eerste keer een siesta houden na die twee grote wandelingen. De volgende morgen was ik al vroeg op om mijn krant te halen. Een laatste maal naar Schliersee om een laatste groet ter afscheid. Na het middageten naar mijn kamer om al mijn koffer te pakken.Ikzou de Zaterdag al om 9uur vertrekken richting thuis. Rond drie uur na de middag was ik terug beneden toen alles al gepakt was. De eigenaar vroeg me appart:Etienne je bent een goede jongen,moest je geld hebben,koop je dan mijn Gaestehaus-het is maar drie miljoen Euro. Dan ging ik bij de vrienden op het terras genieten van de laatste dag.Jutta de bediening met het grote aambeeld kwam naar me toe met een vraag:Etienne,Richaard(dat is de chef)vraagt of je een OKTOBERFESTBIER wil. Ik wist niet welk bier het was zei ja. Ze kwam dan af met een groot glaasje bijna zwart zoet bier(1 liter).Ik proefde ervan en vond het lekker. Ik babbelde wat met de vrienden van de Stammtisch en kreeg later nog een MASKRUG. Na een uurtje kwam nummer drie tevoorschijn. De uitleg die ik deed aan de mensen over hoe het bij ons was kwam er vlot uit. Toen kwam MAS nr 4.Toen die half was moest ik even naar het toilet-hoe komt dat. Toen ik terug kwam stond nummer vijf er al te wachten. Ik dronk de vierde eerst uit en dan begon ik aan die nummer vijf. Toen werd ik wakker tegen 22.00 in mijn bed,met een beetje hoofdpijn. Ik draaide me snel om en werd later terug wakker rond zes uur. Volgens de kok heb ik twaalf uur geslapen.Ik ben vroeg(18.30) gaan slapen omdat ik wat zatjes was . Zaterdag ben ik goed uitgeslapen aan de terugrit naar huis begonnen.Normaal zou ik al om 18.30 hier aankomen,maar door de werken en de verkeersopstropping van 200 km ben ik hier geraakt om 20.00. als toeteje het hele verslag in dichtvorm.
Zondag goed aangekomen om van een verlof te dromen. Maandag naar Schliersse, met de trein in klasse twee. Dinsdag naar Bad Toelz met trein, regenen dat het deed,niet fijn. Woensdag naar de Firstalmen, wandelen zonder talmen. Donderdag gewoon om de zee, die avond gevierd oh wee. Vrijdag dan maar vis eten, Forel Muelerin goed geweten. Zaterdag willen gaan wandelen helaas, moest even helpen met hotelbaas. Zondag dan maar weer in de bergen, dat was even om me te tergen. Maandag met stammgasten drinken, zonder een traantje weg te pinken. Dinsdag naar Holzirchen was de toer, in de regen liep ik als een grote boer. Woensdag naar de Vallep heel hoog, zonnetje was er,warm en heel droog. De laatste dage kalm met plezier, zou dat komen door dat duitse bier. big ietie
Droevig kijkt hij door het raam naar buiten, de regen stroomt in bakken van de ruiten. Hij is verlaten door zijn vrouw,voor een ander man, hij vraagt zich steeds af,waarom zoiets nu toch kan.
Hij zit daar alleen in dat grote huis, alleen gelaten met hond,kat en muis. Hij moet nu zijn eigen eten gaan maken, hoe moet hij van die eenzaamheid geraken.
Hij zorgde heel goed voor zijn vrouw, is dat wat hij krijgt,voor zijn trouw. Droevig gaat hij terug naar binnen, hoe moet hij in hemelsnaam herbeginnen.
vrouw-man
Droevig zit ze voor de spiegel te wenen, haar eeuwige glimlach is nu verdwenen. Haar man is heen met een andere vrouw, hij heeft voor haar niet meer dat berouw.
Daar zit ze alleen voor haar pecee, vroeger was het gezellig met zijn twee. Met tranen in de ogen hoopt ze op geluk, want haar huwelijk is nu toch stuk.
Ze denkt op troost van vrienden, maar wie gaat haar vrolijk vinden. In de spiegel kijkt ze naar haar ik, en veegt van haar gezicht haar laatste snik.
big ietie twee gedichtjes om geen onderscheid te maken
Die dinsdag nam ik de trein naar Holzkirchen om er rond te wandelen. Volgens een bericht dat ergens las was er iemand die heel vroeger op die plaats als hevig gelovige een kerkje bouwde uit alleen maar hout en dat zou later de naam worden van het plaatsje. Ik ging bij een bevriende beenhouwer(Metzger) een broodje Leberkaese kopen om later op te eten. Maar toen begon het te regenen.Ik snel terug naar het station.Daar zag ik juist een hulpwagen van de BOB-bahn weg rijden onder sirene.Ik wetende als gepensioneerd treinbediende dat er iets gebeurd was. In het station zeiden ze niks toen ik zei dat ik maar tot Schliersee reed. De trein was eens punktueel. Onderweg de mededeling dat de trein maar tot Schliersee reed,daar er aanrijding was in Fischbachau aan de overweg.Ja een zonder slagbomen,een weg in het woud maar daar rijden de mensen met hun auto toch door het rode licht of er nu een trein is ja of neen-de trein mag daar toch maar dertig rijden dnken ze. Ik in Schliersee wat rondlopen-begint dat daar te regenen en ik snel naar Neuhaus.maar te vroeg om in de kamer te gaan zitten. Dan maar naar Osterhofen en de drie vier kilometer wandelen naar Bayerischzell. Tijdens de wandelijng kon ik de statige Wendelstein zien met daarboven de Wendelsteinbahn naar Brannenburg en de kabinebaan naar beneden.Boven op deze berg staat het hoogst gelegen zonnen/sterrenobservatorium van gans Duitsland.Vandaar komen de weersvoorspellingen voor het zuiden. De kabines doen zeven minuten om boven of onder te zijn.Er staat maar een grote pijler in het midden.Als de kabine die naar beneden komt en de pijler overgaat zakt die tien meter de diepte in-dit om de kabine naar boven af te remmen.De mensen die in de kabine staan krijgen een aardig gevoel in hun buik en dit om dat er geen zitplaatsen in zijn. Bij aankomst in Bayerischzell iets drinken en dan naar het hotel,waar ik mijn broodje opat. De woensdag vroeg uit de veren.Ik zou naar de Vallep gaan met de bus.Tot Spitzingsee en dan overstappen op de bus die langs de mautstrasse hoog gaat. Ik wou bij aankomst te voet naar de Monialm,maar er waren een paar Duitsers die vroegen of ik meeging naar Herzog Johan Krausehaus. Ik direct ja,maar ik had niet de goeie schoenen aan en ik was weg. Een van die mannen vroeg me vanwaar ik kwam en ik zein van belgie. Ik kon met mijn gewone schoenen die mensen niet volgen door het steeds uitschuiven,maar na tweeen een half uur was ik er. Het eerste wat ik vroeg was een Schorle en een Schnaps.Die mensen waren er al aan het eten.Ze zeiden me dat ik best een Marille drinken moest. Zo bleven we daar een uur zitten.Ik kwam te weten door een toeval dat zij gepensioneerden waren van de Duiste Spoorwegen en in het Willy Merklhei(mein stamlokal in Spitzingsee) hun pension hadden. De gansse terugweg duurde maar twee uur en ik was blij dat we terug de Duitse grens over waren-ik zat in de Oostenrijkse Hintere Sonnwendjoch. De ganse toer heen en terug 14 kilometer met twee maal rust duurde 6 uur. Boven op de Vallep in het Forsthous Vallep heb ik voor de eerste keer sinds twintig jaar een bier gedronken. Die nacht droomde ik adt ik over de Mount Everest wandelde. vervolg morgen big ietie
Kijk met je hart eens omhoog, en je ziet soms een regenboog. Probeer deze maar aan te raken, om wat liefde van aan te maken.
Die regenboog in je hart laten schijnen, zodat al je zorgen eens verdwijnen. Laat dan de liefde aan je vrienden zien, zo krijgt de vrede een tien op tien.
Het is moeilijk om de vrede te bewaren, maar door je glimlach te verklaren, gaat de oorlog eens stoppen,ist nie de vredige groetjes van big ietie.
