Ik ben De Boeck Etienne, en gebruik soms ook wel de schuilnaam tjenneke.
Ik ben een man en woon in Wommelgem (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerd hoofdtreinwachter.
Ik ben geboren op 11/11/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: miniatuurtreinen in clubverband-AMRA-modeltreinen.
Als een vlinder wil ik vliegen in de lucht, als een kleine vlinder op een wolkje met zucht. Aan bloemen ruiken en nektar stelen, vrolijk fladderen zonder me te vervelen.
Als een vogeltje het landschap verkennen vrij in de lucht zonder ongeluk te kennen. Als een duif met een rood roosje vliegen, of als een bloem in de groene wei wiegen.
Ach dit zijn maar heel gewone dromen, die steeds in mijn gedachten komen. Wie van ons droomt dat ook eens nie? De groetjes van jullie vriend big ietie.
Ik kom op deze groep nog heel even, om geluk te wensen voor tweeduizend zeven. Ik wens jullie en familie allen zowaar, een heel gelukkig en zalig nieuwjaar.
Toasten met al je goede vrienden, om voor eeuwig het geluk te vinden. Ik zal ook lang blijven dichten, met mijn hartepen en hartelichten.
Een gelukkig woord in korte zinnen, om tweeduizend zeven goed te beginnen. Simpele woorden in een klein gedicht. gewenst door big ietie nieuwjaar in het zicht.
Laat een roosje in je hart groeien, laat een tulpje in je hand bloeien. Glimlach bij deze twee bloemen, die je tot je vrienden mag noemen.
Ik zie een roosje in mijn wei staan, ik streel het en raak het even aan. Deze bloem helpt me bij pijn en smart, daarom krijgt het een plaats in mijn hart.
Ik hoop dat ze nog heel mooi mag blijven, opdat ik nog veel gedichtjes mag schrijven. Hoop en zegen bij dit mooie geluk, groetjes van big ietie die gaan nooit stuk.
Volg eens de ster uit je hart, blijf even stilstaan bij je smart. Kijk eens met een mooie glimlach, bekijk het leven opnieuw elke dag.
Zie je je dan even in het virtule verdwijnen, om ergens in een andere dimensie te verschijnen. Ik zou steeds bij verlichte dingen wezen, ik zou daar steeds het goede willen lezen.
Wie heeft schrik van al die gekke dromen? Van waar zouden die toch altijd komen? Ik zou liever in vrede willen slapen, zonder heel wat na te moeten gapen.
Er zal altijd een groter dichter zijn dan ik, er is altijde een betere met minder schrik. Er zal ook een betere mijnheer zijn, ach ik ben gewoon en dat vind ik al fijn.
Ik wil geen superman zijn, gewoon big ietie heel fijn. Ik wil enkel helpen waar ik kan, misschien wel beter als superman.
Ik wil hierin niet overdrijven, maar gewoon blijven schrijven. Die gekke gedichtjes waarom nie De groetjes van jullie vriend big ietie
Heb je nog tijd om goeden dag te zeggen? heb je nog zin om iets neer te leggen? Wil je je vrienden nog een paar keer zien? Zijn ze voor jou nog altijd een tien op tien.
Als ik ga slapen,dan nog een laatste groet, je weet niet hoe goed dat dat zeker doet. Dan over je beste vrienden dromen, ze zullen dan straks op je pece komen.
Ik maak veel tijd voor die vrienden, het kost geen tijd om ze snel te vinden. Maar ze zijn er,je moet er alleen naar zoeken. groetjes big ietie uit vreemde hoeken.
Twee duizend en zes zucht nog even, zij ligt op sterven,ze wordt een jaar. De geboorte van twee duizend en zeven, ze wil het meemaken dan is haar taak klaar.
Het nieuwe jaar wat gaat het brengen? een wonder zal misschien geschieden. De taak van het oude jaar verlengen, dat kan toch zeker niemand verbieden.
Dit zijn en enkele woorden van mij, zo wil ik jullie veel geluk wensen. Laat ons allen samen blijven zij aan zij, zo blijven wij vrienden en gelukkige mensen.
Sprookjes bestaan enkel in mijn hart, sprookjes gezuiverd van pijn en smart. Sprookjes over jullie mijn vrienden, sprookjes die ik hier mocht vinden.
Alleen als ik slaap,gaan ze komen, ze uiten zich in mijn wildste dromen. In die sprookjes is geen eenzaamheid, daar bestaat alleen de vriendelijkheid.
Muziek kan ik er dan enkel in horen, als er een nieuwe droom is geboren. Geloof er in en ge zult ze zeker zien, groetjes van big ietie een droommachien.
Laat eens een lichtje in je hart schijnen, laat alle zorgen maar eens verdwijnen. Lach het slechte weg uit jullie leven, ook door iemand een roosje te geven.
Dat lichtje schijnt bij mij dag en nacht, ook als je nooit meer naar mij lacht. Die lach zal bij zelf niet meer verdwijnen, eerder zal bij mij een straaltje verschijnen.
Een straal van geluk naar alle mensen, een straal om ieder veel geluk te wensen. Gelieve altijd de eeuwige glimlach vinden, groetjes van big ietie aan al de vrienden.
De herfst blaast de laatste adem uit, een vogeltje die maar deuntjes fluit. Een stille wind fluistert in de oren, dat is het wat je denkt nu te horen.
In het bos heerst altijd de natuur, boven in de boom zit een tuureluur. Een hondje plast tegen de stam, Ik wou dat de lente al terugkwam.
De lente is de geboorte van nieuw leven, we zullen moeten wachten heel even. Laten we de winter met glimlach passeren, daaruit kunnen we wat van de liefde leren.
Luister maar naar eens je hart, wil je verlost zijn van pijn of smart. Luister naar de woorden van je ziel, luister geduldig maar van kop tot hiel.
Als je hart zachte woorden zegt, en niks in de weg legt. Kun je heel blij leven, om ieder geluk te geven.
Je bent gelukkig met een gouden hart, je bent zalig zonder pijn en smart. Je geeft dan een stukje van je lichtje, bedankt om telkens te lezen mijn gedichtje.
Dit Kerstverhaal ontsproten uit mijn gedachten in mijn droom tijdens de slaap.
Ergens ver aan de rand van een groot bos,waar enkele huisjes staan ver weg van de grote stad,woont een oude boswachter samen met zijn zoon,schoondochter en diens tweeling Janneke en Mieke van acht jaar. Er is zelfs geen electriciteit om licht te maken in hun kleine maar gezeliig huisje. De verlichting bestaat uit kaarsjes die vader van de stad meebrengt van zijn dagelijkse werk. Mieke is de braafste van de tweeling.Janneke steekt graag kattekwaad uit tot grote ergenis van zijn opa en moeder. Opa een gepensioneerd boswachter zegt altijd tegen de jongen:Janneke,als ge zo blijf pesten en kattekwaad uithalen zal je later nooit in de hemel komen. Maar Janneke trekt het zich niet aan en doet gerust verder.Mieke weent altijd omdat haar broertje zo is. De Kerstperiode nadert en de Kerstboom wordt versierd.Een oude boom uit het bos wordt afgezaagd en thuis in een pot gezet aangevuld met aarde. De kinderen hangen de uit papier gemaakte kerstballen in de boom. Janneke heeft een kerstster gemaakt van het folie van de chocoladereepjes die vader altijd meebracht. Veel geschenken zullen er dit jaar niet onder de boom liggen,daar vader een tijdje ziek was en geen geld kon verdienen. Janneke is boos omdat er nog altijd geen electriciteit gelegd wordt in hun klein dorpje,zoadat zijn kerstster zou fonkelen. De vader zei tgen de jongen:Janneke er zal ooit licht schijnen hier in huis waneer jij begint met braaf te zijn. Die week voor Kerstmis wordt Janneke heel ziek.De dokter die ver uit stad komt zegt dat Janneke Kerstmis niet zal halen.Niet allen zijn ouders en zijn zus die wenen,maar ook Janneke die nu spijt heeft van zijn slechte daden. Op Kerstavond wordt Janneke zieker.Vader gaat snel naar de stad om de dokter te roepen,ja telefoon hebben ze er nog niet in het dorp. Die avond als de dokter er is zegt deze:Bereid jullie maar voor het ergste voor.Ik kan niks meer voor hem doen. Toen riep Janneke op zijn opa:Opa breng me aub een laatste maal voor de kerstboom zo dat ik een laatse keer mijn Kerstster kan zien. Toen bad de kleine jonge:Heer vergeef me zonden aub.Stuur me niet naar die enge hel.Ik heb zo spijt en heel veel schrik. Toen schitterde zijn ster uit zich zelf op en straalde een zilverkleurige straal naar de jongen. Plots begon de jongen te lachen en te springen. De dokter die nog in het huis was begon de jongen te onderzoeken.Hij zei:Ik begrijp dit niet die jongen is door die straal genezen. De jongen knielde voor de Kerstboom en bad tot de Heer om een dankzegging.Hij beloofde om nooit meer stout te zij en te studeren voor dokter.
Dit Kerstverhaal heb ik in een droom ingekregen.Misschien is deze al ooit geweest of moet nog gebeuren
Ik zal een gedichtje schrijven zonder vuur, want anders moeten jullie te veel blussen. Met blussen verlieren we een heel uur, dus krijgen de vrouwen extra wat kussen.
Een gedichtje met veel warme woorden, een gedichtje dat geen vuur kan maken. Een gedichtje uit heel vriendelijk oorden, waarvan jullie allen heel gelukkig geraken.
Zal ik zulke gedichtjes nog meer schrijven, zal ik ze zeker verder blijven doorzenden. Ik ga verder op deze groep blijven, want aan mijn gedichtjes komen geen enden.