Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 25/05/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen, zeilen, met kleinkinderen leuke dingen doen enzv..
Leuk dat je op mijn blog bent komen kijken. Veel plezier en misschien tot een reactie in mijn gastenboek.
Dinsdag 9 juni was een drukke dag voor ons. Méér voor Henk dan voor mij. Hij noemt mij af en toe de koningin, omdat hij haast alles voor mij doet. We maken er maar wat geintjes van anders wordt het zo saai. Om 11.40 uur moesten wij in het ziekenhuis zijn voor onderzoek en voor een foto te laten maken. Ik had nog wel pijn en niet voor niets want de breuk was iets erger geworden. Daar schrokken wij wel van. De dokter zei, dat ik toch de verkeerde mitella om had. Deze was meer voor comfort. Hij had het notabene zelf omgedaan.Wat ik nu heb gekregen is een soort band om de schouders en onderarm heen en wordt mijn rug recht getrokken. Zeker niet confortabel. Zo kan ik geen gekke dingen doen. Hadden ze dat maar gelijk gedaan. Ze weten toch hoe vrouwen in elkaar steken! Gelukkig hoef ik 's nachts het harnas niet om, mits ik plat op mijn rug blijf liggen. De eerste nacht is het al goed gegaan. Nadat we boodschappen gedaan hadden en een heerlijke lunch (met ei), wat ik zo lekker vind, aan boord klaargemaakt was zijn we gaan varen. Het was nu hoog water en ik hoefde niet bang te zijn voor opstakels. Toch wás ik het wél een beetje. Kun je wel nagaan hé? Maar het ging goed en om 16.00 uur lagen wij in Lagos. Het was maar 6 mijltjes varen. Henk had een raampje besteld voor de hondekooi en mijn schoondochter Tieneke had de bankpasjes hiernaar toe gezonden en alles was er. De volgende dag zijn we samen naar de macado geweest en hebben duivelvis, nog nooit gegeten) en groenten gekocht. Henk is met het raampje bezig en ik kan hier weer internetten. Er zijn hier ook wasmachines en wasdrogers en zo kon de vuile was gedaan worden. Hier ben ik met een leesboek bij gaan zitten en de rest gaat vanzelf. Henk sjouwde wel. Normaal zet ik de wasjes in een emmer en spoel ze na een uurtje uit en met deze temparatuur is het zo droog. Maar ja, daar is helaas niets van gekomen en verlopig ook maar niet. Groetjes van ons en tot het volgend verhaal en foto's
Onderweg is het een mooie rit naar Monchique . Een bosrijke omgeving met kastanje, kurkeiken, eucalyptus en dennenbomen. Ook zie je rododendrons en de mimosastruiken.
De hoogte van Monchique is 458 m. en vlakbij is de hoogste berg Fóia(902 m) en Picota(773 m). Voor 2 jaar geleden hebben wij daar een lange klim/wandeling gemaakt. We hebben hier wat gedronken en zijn verder gegaan. Van de mevrouw van het reisbureau waar we de gehuurde auto van hadden vertelde ons, dat je in Caldas, restaurant Impérial, kip piri piri moet gaan eten want die zou erg goed zijn. Dus nog even naar Caldas.
De stad is genoemd naar Dona Leonor, stichteres van het Misericórdia ziekenhuis. Er zijn warmtebronnen die geneeskrachtige zijn. Zieken komen hier al sinds de Romeinse tijd vanwege het warme, heilzame water. s Zomers komen er mensen met huidaandoeningen, spijsverteringproblemen en reuma. Hier komt ook het bronwater de Monchiqui vandaan. Naar het restaurant moest je door het bos lopen en kwam je langs de waterbakken waar het water van de bergen afkomt. Een prachtig gebied en je kon zien dat het uit de tijd van de Romeinen stamt. De moeite waard.
Aangekomen bij het restaurant zat het personeel zelf nog te eten en wij moesten maar over een half uur terug komen. We hadden gezien dat je er ook met de auto kon komen. Wij zijn weerteruggelopen. Inmiddels was het halve uur om en zijn wij met de auto naar het restaurant Impérial gereden. We kwamen in een soort van huiskamer terecht. Op de tafel werd een papieren placemats neergelegd, heel nonchalant en wij bestelden de kip piri piri omdat we hadden gehoord dat het bij jullie erg lekker zou zijn. Niet dus!! Er kwam geen pepertje aan te pas, zo flauw was de kip en de patat was van dat slappe gedoe. Maar goed dat we brood voor die tijd besteld hadden, want daar zat heerlijke rauwe ham en tomaten bij. We hebben erlater wel om gelachen. Weer wat meegemaakt en zo komt het blog wel vol.
We zijn al een aardig eind op de terugweg maar omdat we nog genoeg benzine hebben maken we een ommetje via Silves naar Carvoeiro. Het is een vissersdorp met een kleine baai. Het hele gebied staat bekend om zijn stranden. Je kunt wel nagaan hoeveel winkels, restaurants en bars er zijn. Heel druk, geef ons maar Alvor. Vele malen gezelliger.
Dit hadden we snel gezien en zijn verder langs de kust via Ferracudo, waar we voor 2 jaar geleden voor anker gelegen hebben, Portomao en terug naar Alvor. Vijf voor negen kon Henk nog net bij het grote winkelcentrum buiten de stad zaagjes kopen. Om 9.30uur zaten we aan boord aan de koffie.
Het plaatsje Sagres heeft behalve een pittoreske haven weinig te bieden. Hendrik de Zeevaarder bouwde een vesting op deze winderige kaap waar nog maar weinig van over gebleven is. (1419/1460)
Hierna zouden we afslaan naar de Cabo De São Vicente (we zijn er 24 mei vlak langs heen gevaren) om het van de andere kant te gaan bekijken. De navigator (ikzelfdus) dacht er niet meer aan en stuurde Henk naar het plaatsje Vila Do Bispo. Toen Henk erachter kwam waren we alweer 5 kilometer verder gereden.
Onze volgende stop is Bordeira om daar van het uitzicht te genieten. FOTO 13/14 en daar vandaan naar Aljezur. Omdat er maar een kwart liter benzine in te tank zat moest er nu wel wat in. Tot aan Aljezur (een beetje in de zenuwen) hebben we geen tankstation gezien. Maar we kwamen gelukkig net over.
Via de oude wijk zijn we naar boven gelopen om naar een ruïne van een 10deeeuws Moorse kasteel te bezichtigen en daarvandaan had je een mooi uitzicht over de Serra de Monchique. Het was een behoorlijke klim, maar zijn niet verder gekomen tot het hoogste gedeelte van de wijk. Beetje vermoeiend nog.
Algarve verschilt qua klimaat, cultuur en landschap sterk van de rest van Portugal. De adembenemend mooie kust en het weer dat door de warme zee- en luchtstroming uit het naburige Noord-Afrika het hele jaar door mild is, maken de Algarve tot een van de populairste vakantiebestemmingen van Zuid-Europa.
Na het luieren komt er weer een beetje actie. We hebben een auto gehuurd(een Fiat Seiscento )en gaan rijden door het mooie Algarve. Eerst moet er nog bij een scheepshandel in Lagos diverse dingen gekocht worden zodat Henk ,de dag daarna, weer kan klussen. Dat is erg gemakkelijk als je een auto bij de hand hebt. 2 Vliegen in een klap. Daarvandaan gaan we langs de kust naar Sagres. Het is erg stijl en doodeng om te zien hoe de mensen er staan te vissen. Zie fotos.
Deze vissersplaats met zijn witte huizen is populair bij vacantiegangers, maar heeft wel zijn charme behouden. Het was een Romeinse haven en vervolgens een Moorse stad met de naam Al Bur. De aardbeving van 1755 veroorzaakte veel schade. Met de stenen van het Moorse kasteel werd de stad herbouwd. De kerk is van de 16e eeuw. Divino Salvador.
Hier liggen hier we alweer zowat 2 weken. a.s. Dinsdag ga ik naar het ziekenhuis om een foto te laten maken en dan gaan we terug naar Lagos. We moeten daar nog wat op halen en blijven dan een paar dagen liggen. Daarna gaat de reis weer verder. Groetjes Henk en Joke.
Hallo allemaal. Het gaat al wat beter met me en eind van de week wordt er een nieuwe foto van mijn schouder gemaakt en dan hoor ik of het sleutelbeen goed is aangroeid. We vermaken ons hier goed en vandaag of morgen huren we een auto en dan kunnen we wat van de omgeving zien. Nog steeds is het hier prachtig weer. Wat willen we nog meer. Groetjes uit het mooie Portugal.
Dit was een sombere dag die heel mooi begon en slecht eindigde.
We hoefden maar 6 mijl te varen naar Alvor, een dorp in een prachtig natuurgebied. Voor 2 jaar geleden zijn we hier ook geweest. Het is een wadgebied en vaar je door een vaargeul die met laagwater 1 a2 meter diep is. Wij kunnen er met hoogwater invaren maar dan moet je nog heel voorzichtig zijn. Boeien kennen ze daar niet. Ik achter de computer en Henk sturen. We vaarden heel langzaam en bedachtzaam maar niet wetend dat er toch nog een ondiep stuk zat wat niet op de kaart stond. Dus net toen ik Henk aanwijzing gaf lag de boot stil en ik op de grond. Ik hield me jammer genoeg niet vast en door de druk werd ik de boot in geslingerd. De boot was heel snel weer varende maar ik niét beter. Ik voelde dat het in mijn schouder niet goed zat, afgezien van al die blauwe plekken waar ik de eerste dagen veel last van had. Toen we eenmaal een mooi plekje hadden om te ankeren, (er is geen haven) zijn we naar een privé kliniek gegaan om te kijken wat er aan de hand was met mijn schouder. De dokter zag al dat het niet goed zat en liet een foto er van maken. Zo constateerden hij dat mijn sleutelbeen gebroken was. Hij zei dat het een mooie breuk was en met 6 weken zou het weer aan elkaar gegroeid zijn. Ik was er zelf al bang voor dat er iets gebroken was. Je voelt het.
Nu loop ik met een soort mitella om en moet het zeker 5 tot 6 weken omhouden. Het is echt balen, maar ja, er zijn ergere dingen.
Henk is liefdevol en moet nu alles alleen doen. Hij zal ook wel balen.
De eerste week zullen we niet al te veel gaan doen maar iedere dag gaan we naar de kant om een wandeling te maken en op een terras te zitten. Dat breekt de dag een beetje. Het ankerplekje is fantastisch en we liggen vlak bij de kant. Omdat het mijn rechterkant is wat ik niet gebruiken kan, heb ik weer een geluk bij een ongeluk dat ik links ben, zo kan ik toch nog wat doen b.v. achter de computer, samen afwassen en koffie zetten. Het is jammer dat we geen internet hier aan boord hebben. Ik schrijf mijn verhaal nu in Microsoft Word en zet het op een stick en ga dan naar een internet café. Het kan soms wat langer duren voordat mijn weblog is bijgewerkt.
Omdat er na twee weken weer een foto gemaakt moet worden van mijn arm, blijven we hier liggen en dat is zeker geen straf. Het is prachtig weer en we zitten iedere dag in de zon met onze korte broeken aan.
Er ligt nog een Nederlands zeiljacht voor anker, waarvan hun thuishaven Lagos is. Ze zijn in Portugal vanaf september t/m mei en gaan dan 3 maanden naar hun huis in Nederland. Nog een jaar en dan varen zeterug naar Nederland en gaan de boot dan verkopen. Even wat anders, zeggen ze. Ze zijn een avond bij ons aan boord geweest en wij bij hun. Woensdag 3 juni vertrekken zij naar Nederland.
Henk is aan het klussen geslagen en ik lees en schrijf.
Om naar het zuiden van Portugal, de Algarve toe te varen moet je om de Cabo De São Vicente. Dat is het Zuidwestelijkste punt van Europa. Een prachtige uitzicht heb je daar, zowel van zee als van land. We moeten 70 mijl varen want tussenstops zijn er niet voor ons soort boten. Wij steken 2 meter diep.
Het weer is goed. sMorgens hadden we eerst weinig wind maar later windkracht 4 tot 5 knopen. Het ging gestaag. Toen we om de kaap waren hadden we halve wind en omdat het nog lekker ging, zijn we doorgevaren naar Lagos. We kwamen om 10 uur aan en lagen voor de brug aan de meldsteiger van de haven. Er was geen havenmeester meer te bekennen en moesten daar blijven liggen. Omdat we nog geen avondeten hadden gehad zijn we een restaurant/kroeg ingedoken. Daar hebben we heerlijk gegeten onder het genot van karaoke. Normaal vinden we karaoke niet zo leuk maar er waren hele goeie zangers en zangeressen die de avond goed konden vullen. Het was een leuke sfeer en snachts om 12 uur was ik jarig en ben ik 2x gefeliciteerd, (alleen door Henk hoor, want niet iedereen hoeft het te weten dat ik jarig ben) vanwege een uur verschil. Het is hier één uur later dan in Nederland.
De volgende dag ben ik via telefoon en computer gefeliciteerd door mijn kinderen, familie en kennissen. Via webcamera heb ik met (Isa 10 jaar) en (Rosa 8 jaar) gesproken en gezien. Leuk om dat ook te hebben. Je moet wel online zijn maar dat kon in deze haven goed. Je hoefde maar een code in te vullen en had je gratis internet.
35 Mijlen varen naar Sines. Om 13.00 uur zijn we vertrokken en om 19.30 aangekomen. Hier moeten we op een pakje uit Nederland wachten en dachten laten we de eerste nacht maar voor anker gaan want wie weet hoe lang wij hier nog moeten blijven. Ons bent zunig. Het leek erop dat we vrij rustig lagen, maar een paar uur daarna lagen we te rollen op de golven die van de oceaan hier naar binnen kwamen. Later begon het nog eens flink te waaien en toen dachten wij van, is dat nu leuk? Nee zeker niet, dus hebben wij het anker opgehaald en zijn naar de haven gevaren. Ik heb heerlijk liggen slapen totsmorgens 12.00 uur. Dat mag dan na en slechte nacht. Het pakje was er trouwens al, dus waren we hier maar twee dagen en het havengeld koste maar 15 euro per nacht.
Een prachtig uitzicht op de baai en de haven van Sines (middenachter). Vooraan zie je de vissershaven.
De Gotische kerk ten noorden van de oude stad is een van de architectonische schatten van Setúbal. Het interieur is verfraaid met gedraaide zuilen uit roze Arrábidazandsteen. Manuel stijl.
Onze volgende reis gaat naar Setúbal. De 3egrootste havenstad na Lissabon en Porto. Het ligt 15 mijl ten Oosten van Sesimbra. In de romeinse tijd was het zouten van vis hier de belangrijkste bezigheid.
Een leuke oude stad met veel smalle straatjes, heel veel moderne winkels. Ook zijn er mooie parken in de stad. Gezellig om daar te lopen.
Mecados, de beroemde vismarkten vind je in ieder stad of dorp. Je kunt hier vele soorten verse vis kopen maar ook alle soorten groenten en fruit. Meestal gaan we daar ons inkopen doen.
Op dit terras heb we onze eerste Pasteis de Belem geproeft, tradionele gebakjes uit Lissabon. Ze zijn overal in Portugal te koop. Het bestaat uit bladerdeeg met pudding en daarover gebrande suiker. Heerlijk.
Naar Sesimbra is het 30 mijl varen. Het weer is ons gezind en zo varen we heerlijk op zeil met de wind achter. Boeken te voorschijn gehaald en onderweg gelezen. Het boek zeemuziek is een mooi boek van begin tot eind. Ina bedankt voor het lenen.
Toen we aankwamen zijn we voor anker gegaan en aan boord gebleven. Heerlijk rustig en vlak bij een mooi wit strand.
Lissabon is de hoofdstad van Portugal en ligt aan de monding van de Taag. De stad heeft 550.000 inwoners en is grotendeels 18e eeuws. Het oude gedeelte is gebouwd op heuvels aan weerszijden van het centrum en in de nauwe straatjes zie je veel trappen. Er is een smeedijzeren lift (De Elevador) die je naar de bovenstad brengt. Hij is 32 meter hoog en de bezoekers kunnen in 2 fraaie liftkooien met houten lambriseringen en koperen accessoires de toren op en neer gaan. (25 personen tegelijk). Voor de rest zijn er nog museas, kerken, historische gebouwen, parken, markten enzv. Voor 2 jaar geleden hebben we hier al veel gezien. Nu wilden we nog het Palácio de Belém bezichtigen maar helaas moesten we daar een afspraak voor maken en dat kon alleen maar op zaterdag.
Ik ben 
