|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Gisteren was
de kop er af. Na 7 weken thuiszijn was het vertrek weer superspannend. Inpakken
gaat
toch altijd
gepaard met enige stress. En stress willen we nu net ontvluchten tijdens onze
trekvakantie. Dat lukte ons al aardig gisteren tijdens onze eerste dag.
Vandaag,
onze tweede dag, gaf het najaarszonnetje ons alle energie die we nodig hadden
om er op
uit te
trekken.
De stad,
Amiens, was ons doel. Het is een mooie Noordfranse stad met alles erop en
eraan.
Onze
stadswandeling ging van start aan de voorzijde van de statige kathedraal. De
voorgevel is versierd met honderden tafereeltjes uitgebeiteld in steen. Wat een
creativiteit brachten die middeleeuwers aan de man.
Een 104 m
hoge vierkante toren bleek één van de eerste gigantische appartementsgebouwen
te zijn.
Rond de
jaren 50 was het de hoogste toren van Europa.
Dan zouden
we voorbij het huis van Jules Verne stappen maar in al ons enthousiasme zijn we
er gewoon voorbij gestapt en hebben we het niet opgemerkt. Wel ontdekten we het
circus Jules Verne. Eén van de enige vaste circusgebouwen.
Na een fikse
wandeling langs pleintjes, fonteintjes, steegjes en een brede ringlaan kwamen we in de voormalige armste
arbeiderswijk Saint Leu. Nu zijn de huisjes er nog steeds erg klein maar ze
zijn opgepimpt in vrolijke kleurtjes. Een straatje met restaurantjes en
cafeetjes langs de zijwatertjes van de Somme, maakten de wijk af.
Aan de rand
van de stad kon je met een platbodem het natuurgebied Les Hortillonnages
verkennen. Het is een wirrewar van kanaaltjes . De bootjes leken over het water
te glijden. Ze brachten ons langs oevers waar alle planten en groenten
weelderig bloeien omdat het slib uit de kanaaltjes de bodem zeer vruchtbaar
maakt. Verlaten weekendhuisjes deden ons mijmeren over vervlogen tijden dat de
stadsmensen hier op zoek kwamen naar wat rust en frisse lucht.
De schipper deed zijn uiterste best om
de Lierse Moedige Bootvissers te evenaren.
Het zonnetje
bleef de hele dag aan onze kant.
Terug aan de
aan de caravan konden we haar warmte voelen terwijl we een boekje lazen of wat
dommelden.
Op deze
manier deed het zonnetje ons echt vergeten dat de zomer bijna voorbij is.
Linda
|
