Vandaag stond er weer een verplaatsing op het programma. We zouden vanuit Sylvester les Commeils verder trekken naar Subligny. Weer terug richting Westkust van Frankrijk.( Joepie!).We reden zelfs weer in de buurt van Caen waar we de vorige keer ongeveer strandden.                                                                                            

We konden rustig rijden over een niet al te drukke autoweg. De rit vorderde goed. Verschillende landschappen betoverden onze weg. De grasvelden zijn nog altijd heldergroen. Ook de bomen tooien zich nog in een kleurengamma van groen. Hier en daar vertonen sommige bomen al wat bruine, gele en oranje kleuren. Zou de herfst dan toch zijn stempel gaan drukken op de natuur? Kondigen die enkele dwarrelde blaadjes dan toch een nieuw seizoen aan? Het is indrukwekkend als je je volledig kan overgeven aan de natuur. Even alleen aandacht en tijd voor die subtiele kleine veranderingen in je omgeving. Dat doet goed.                                                                                                                       Onderweg kwamen we Villedieu les Poëles tegen. Dit was één van de stadjes die we wilden bezoeken vanuit Subliny. Na enkele overwegingen beslisten we dat we de stad beter nu konden bezoeken zodat we daarna niet moesten terugrijden. Maar hoe moet je zo’n gevaarte van een caravan parkeren? Met een goede (bus)chauffeur bij de hand mag ik daar natuurlijk niet aan twijfelen. Op een grote parking bij een zwembad kreeg de auto met caravan een keurig plekje. Vandaar verkenden we de stad die bekend staat voor zijn tin en koper. In de gezellige straatjes ontdekten we menige souvenierwinkels met talloze voorwerpen in tin of koper. Bij een temperatuur van bij de 18 graden was het heerlijk om het stadje te verkennen. We hadden deze keer ook Yuna mee op sleeptouw genomen. Ook zij genoot van de kleine wandeling.       

Terug aan de auto moesten we nu niet heel ver meer rijden. Deze onderbreking had de rit minder zwaar gemaakt. Even na half drie kwamen we aan op onze nieuwe residentie. De camping wordt beheerd door een Engelsman. We wisten niet wat we konden verwachten. Maar onze verwachtingen waren anders dan de realiteit. Dit is de meest primitieve camping die we al tegenkwamen. Het gras staat er bijna kniehoog. Er staan enkele caravans maar die hebben al weken  ( of maanden) geen bewoners meer over de vloer gehad. Wij waren de enige gasten op de camping. Maar rond een uur of zeven ’s avonds kregen we compagnie van een Nederlands echtpaar met tent. Het gevoel van spookcamping is nu niet meer van toepassing. Er loopt hier ook een pluizige hond rond. Het gevoel van vakantie overheerst en we maakten het in onze voortent en caravan supergezellig. En dan doet het er niet toe waar we terecht gekomen zijn. We gaan hier zelfs 3 nachtjes blijven. Morgen gaan we Averanges onder de loep nemen. Dus weer volop leuke plannetjes.

Linda