|
Het zonnetje was al van de partij toen we opstonden. Aan het
ontbijt planden we onze uitstap naar San Sebastiàn, een stadje aan de
noordelijke kust. We hadden er echt zin in. Na een tripje met de auto van zon
25 km brachten de wegwijzers ons tot bij het centrum. Parkeren was al een
opdracht en dan moesten we ook nog aan de slag met de parkeermeter. Gelukkig
kan Stany wat Spaans en wou een vriendelijke Spanjaard ons het systeem
uitleggen want het gebruik van de meter leek niet zo simpel.
Na het bestuderen van het grondplannetje waagden we ons langs een heuvel in de
smalle straatjes van de oude stad. Met open mond stonden we te kijken naar
balkonnetjes die het grootste plein van San Sebastiàn omringden. Deze
genummerde balkonnetjes deden vroeger dienst als tribunes tijdens het
stierenrennen. Het is echt een heel charmant plein waar nu terrasjes en bars
zijn onder de arcades.
Even verderop zagen we de Basilica Santa
Maria. Vooral het portaal was een blikvanger omdat het weelderig versierd is
met heiligenbeelden en rozetten. We kuierden verder onder een poort en kwamen
op de kades van de vissershaven. Een rij kleine vissershuisje met rode en witte
tegeltjes gaven de kaaien een vrolijk uitzicht. Voor de huizen herstelden
vrouwen en mannen de netten. Ik geloof best dat voor dit werkje een
engelengeduld nodig is maar ze deden allemaal met grote zorg verder aan hun
taak. We konden via de kaaien op een verhoogde wandelweg komen en zo hadden we
een mooi uitzicht over de stranden en vissershaven van de stad. s Middags aten
we onze bokes op een bank in de heerlijke zonnestralen. Langs een brede
boulevard met hoge gebouwen versierd met balkonnetjes, torentjes en hier en
daar een uurwerk, konden we in de winkelstraten glippen. De winkeltjes zijn
klein en stralen een sfeer uit van vervlogen tijden. Echt gezellig om hier in
de vitrines te kijken. Maar rond half twee worden de rolluiken neergelaten voor
de siësta. Gelukkig konden we de sfeer verder opsnuiven in de talloze
tapasbarretjes. Vissmousses, inktvisjes, broodjes belegd met ansjovisjes of
visslaatjes zijn enkele van de hapjes die de barretjes te bieden hebben. We
hadden onze bokes al op maar een proevertje ging er nog wel in. Het was een
onvergetelijke culinaire ervaring, die tapas. Aan het eind van onze wandeling
kwamen we langs een cafeetje. Er stond een bord buiten met opschrift:
prijslijst anticrisis. Je kon de meeste drankjes bestellen aan 1 euro. Graag
gingen we op dit aanbod in en dronken een rood wijntje aan deze democratische prijs.
Je moet er maar een neus voor hebben.
We slenterden terug naar de auto en keerden terug naar onze camping. Het zonnetje was intussen wat verdwenen
achter de wolken zodat we nog wat in de voortent konden nagenieten.
Tegen de avond stak er een flinke wind op die het inslapen wat moeilijker
maakte dan de andere dagen.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Linda
|
