Vandaag kreeg ik droef nieuws te horen. Een kindje van mijn
klas is overleden. Even wil ik wat tijd
voor mezelf. Alles op een rijtje zetten. Verslagjes schrijven van onze
uitstapjes gaat me even niet af.
Stany zal voor de volgende dagen de reporter van dienst zijn. Ik geef hem het
woord:
Linda
Zoals jullie al weten
werd ik s morgens verrast toen ik van de douche kwam. Linda stond me in paniek
op te wachten met het droevige nieuws. Het nieuws heeft ons vlug bereikt,
waarvoor onze dank. Je ziet het, we zijn nu wel 2365km van huis af, maar de
technologie staat voor niets. Voor de middag deed Linda even een grote
wandeling met Yuna om alles proberen te verwerken. Ik bleef thuis om haar de
ruimte te geven. Eigenlijk gaat er geen dag voorbij zonder dat ze aan haar
klasje denkt, geloof me. Is het niet overdag ,dan is het s nachts.
Na de middag trokken we dan met de auto op uitstap naar de
wandeling die we eigenlijk gisteren wilden doen. We kwamen langs een klein
prachtig dorpje, net voor we op de eindbestemming kwamen. Vermoedelijk is dit
hier in volle zomer een overrompeling van mensen. Dit konden we ons zo
voorstellen. Te voet liepen we de laatste honderd meter naar het begin van het
spektakel. We daalden af via trappen in de rotsen, die ons leiden naar een
prachtig zicht op de baai en de kliffen. We namen de nodige fotos voor ons
archief en vervolgden onze weg. Trappen uitgehouwen in de rotsen namen ons mee
naar een ander panorama. De natuur kan toch zo prachtig zijn. Wat wij in de
wereld toch niet allemaal hebben, nietwaar? Nadien reden we met de auto via een
binnenweg terug huiswaarts, waar we onderweg nog halt hielden om een klein
dorpje aan de overzijde van Portimao te bezoeken. Er waren kleine straatjes die
je te voet via treden moest bezoeken. Prachtig. We hadden ook een mooi uitzicht
op de moderne stad Partimao. Toen we terug naar de auto gingen, ontdekten we
een pleintje met terrasjes in het zonnetje. We nestelden ons neer en genoten
van een wijntje en een cola, bob hé. s Avonds werd er nog even met het
thuisfront geskypt, want sommige mensen kennen het klasje van Linda en wilden hun verdriet ook
even kwijt.
Stany


|