|
Als je zou denken dat het leven hier allemaal maar rozengeur
en maneschijn is, hebben jullie het goed mis hoor. Ook hier moet er af en toe
gewerkt worden. Linda had de lentekriebels gevoeld en ze deed prompt de
gordijnen uit onze caravan om ze eens te wassen. Waar moet je dan als man
kruipen??? Je leeft zo dicht op elkaar dat je wegcijferen geen zin heeft. En
zeggen dat ik eens naar een vriend zou gaan, kan ook niet , want ik heb er hier
geen. Enkel een goede vriendin en dat is dan mijn vrouwke. Dus
Dan maar
voorgesteld om alleen de afwas te gaan doen, dan maak ik me ook nuttig, nietwaar.
Het is zaterdag dus moesten we ook nog zien dat onze frigo bijgevuld geraakte.
Na de middag deden we het rustig aan. Ik haalde onze stalen rossen nog eens van
stal en we reden ermee tot Torre Del Mar. We hoopten er het dorpje eens te
bezoeken. Op de kaart zagen we dat er een haventje was afgebeeld in het
volgende dorpje Caleta De Velez. Via een mooi aangelegd fietspad arriveerden we
er. We zagen er wat jachtjes en bootjes liggen maar helaas waren alle
toegangswegen ernaartoe afgesloten zodat we niet konden genieten van een
wandelingetje erlangs. Dan maar terug langs de dezelfde weg naar Torre Del Mar.
We namen er het dorpsplannetje bij dat we op de camping gekregen hadden, maar
heel het dorp is eigenlijk nieuw opgebouwd met hoge appartementen en er is
niets dat op een oude dorpskern wijst. Bij een panaderia kochten we nog een
gebakje als vieruurtje en keerden terug huiswaarts. Spanjaarden zijn eigenlijk
ook wel zoetebekken en hebben heel wat gebakjes en zoetigheden in hun winkels
liggen. Ondertussen was er wat meer wind
komen opzetten en besloten we ons gebakje op te eten met een warm tasje koffie
en thee.
s Avonds nog een lekkere fondue gedaan
met ons twee, tja vrienden hebben we hier niet, he. Maar met mijn lief vrouwke
aan mijn zijde is dat méér dan één groot feest. Den afwas is voor morgen, dat
zegt genoeg hé???
Stany
|
