Na enkel 1 nachtje op deze camping, die wel prachtig was,
verlieten we de plek van Peniscola. De camping had een nog nooit geziene
infrastructuur. Alle plaatsen waren aangelegd met een kunstgrastapijt. Mooi om
zien en erg proper om op te kamperen. Yuna kent het al dat we beginnen op te
breken en laat dan ook goed van haar horen door een klagend geluid te
produceren alsof ze wil vertellen dat we haar zeker niet mogen vergeten en dat
ze zeker en vast meewil. Alsof we haar zouden vergeten
zon schatje. Het is al
wel gebeurd dat we haar drink- en etensbakje stuk reden met de auto of caravan
of dat we het gewoonweg vergaten. Vanaf deze camping zaten we dadelijk op de
grote weg en kon de rit van 180km beginnen. Af en toe zagen we de zee en van
zee gesproken die hebben we al heel veel gezien tijdens onze reis. Maar telkens
anders en anders. We ontdekten langs onze weg ook enkele gesnoeide wijngaarden
die klaar waren om terug in bloei te komen. De wereld is toch zo mooi. Om
12.30u waren we op onze nieuwe camping in Vilanova. We passeerden een heel mooi
meer toen we bijna toekwamen. We waren precies in Zwitserland. Ongelooflijk hoe
groot dat deze camping is. We werden begeleid door een golfautootje naar onze
plaats. Snel de caravan stabiel zetten en eerst eten. Nadien ons voortentje
opstellen en snel was alles klaar zodat we wat in het zonnetje konden zitten.
We kregen na een tijdje zin om ons eens naar het zwembad van de camping te
begeven. Een goede frisse duik deed deugd en we genoten er ook van een heerlijk
moment in de jacuzzi. Het deed ons denken aan thuis en we verlangden al stiekem
naar ons huisje om er een goed massagebadje te nemen. Maar ja, de meeste dromen
zijn bedrog
nog even wachten hiervoor. Na het zwemmen had Linda een heerlijke
spaghetti gemaakt en konden we ons even voorbereiden op ons citytripje voor
morgen, namelijk Barcelona. Ik ben benieuwd of deze wereldstad haar zal
bevallen.
Stany
![](http://blogimages.seniorennet.be/61stany06/1337664-3d9630945c476f5b47ea075675440691.JPG)
|