|
Scheiden doet lijden
we moesten ons vakantiehuisje
achterlaten vandaag. Tja, deze morgen moesten we de wekker zetten zodat we op
tijd konden vertrekken. Het laatste werd nog van de caravan naar de auto
vertast en dan nog snel ontbijten en het laatste opruimen zodat we ons huisje
netjes konden achterlaten. We namen om 08.45u afscheid van de mensen die onze
caravan een tijdje in bewaring houden. Met de bus rijden we altijd via Lyon en
Luxemburg naar Belgie als we van Spanje, komen , maar ditmaal besloot ik eens
om via de brug van Millaud en Clermont Ferrand, Parijs te rijden. Toen we de
bekende brug over waren trokken we naar het Massif Centrale. Een gebergte waar
blijkbaar ook geskied wordt. Wonder boven wonder bereikten we op een hoogte van
700 meter al plekken waar er nog sneeuw lag. We zaten aan temperaturen die wij
niet meer gewoon waren. Het ging van -4.5 tot +2 graden. Het hoogste dat we
reden was 1170 meter op het plateau. Toen we s middags halt hielden om te
eten, gebeurde dit ook in onze auto. Brrr, we bibberden bijna uit onze broek.
Op ongeveer 40 km van Parijs zochten we een hotelletje om te overnachten. Het
was al 16.30u. Toen de dame aan de balie mijn ID kaart vroeg begon ze plots op
zijn Hollands te praten. We moesten er allen mee lachen. Na een goede douche
gingen we te voet naar een restaurant om onze magen te vullen met een warme
maaltijd. Het is de eerste keer sinds maanden dat ik een fleece en een jas aandeed.
We vulden de avond op onze kamer met wat internet en waren blij dat de
verwarming aanstond. Morgen rijden we het laatste stukje en zijn we thuis. Dan
zullen we nog een dagje posten op onze blog.
Stany
|
