Brrr, ’t was een koude nacht geweest. Toen we opstonden was het buiten behoorlijk fris. En net zoals in België stond er een koude noordoostenwind.
Na het ontbijt reden we naar een wijnchateau in de buurt. We mochten er een slokje proeven van de
plaatselijke roséwijn. Omdat zowel de kleur, het aroma en de smaak ons beviel, lieten we ons wijntonnetje van 5 l vullen.
Nadat we afscheid namen van onze vrienden pikten we onze caravan aan en konden we onze reis verder zetten naar onze eerste camping in  een nog zuidelijker plekje van Frankrijk.
De rit voerde ons richting Pyreneeën. De hoogste toppen waren nog bedekt met sneeuw. Ze lagen een beetje verscholen in de wolken maar ze trokken toch onze aandacht. Ze zagen er zo machtig en sereen uit. Ik kon er mijn ogen amper van afhouden.
Rond de middag kwamen we op de camping in Palau de Vidre aan. Het groene karakter van de camping viel ons meteen op. We kozen een rustig plekje waar we ons voortentje weer konden opzetten.
De auto die goed volgeladen was, moest ook nog uitgepakt worden en alles kreeg weer zijn vertrouwde plekje in onze caravan.
We hadden geluk dat we alleen maar de koude moesten trotseren tijdens het werkmoment want toen we naar de supermarkt reden werden we nog getrakteerd op een forse regenbui.
’s Avonds hoorden we de wind waaien, de regen kletteren en moesten we het elektrische vuurtje
op volle kracht zetten. Misschien hadden we bij ons vertrek op het milde klimaat van de Middellandse Zee gerekend maar ja, de winter wil ook hier niet echt wijken voor het volgende seizoen.
Wie weet begint de lente morgen echt??? We hopen samen met jullie dat heel europa eindelijk mag baden in een heerlijk lentezonnetje. Vooral dromen mag, he.

 Linda