Haast hadden we niet vandaag. Een verplaatsing van ongeveer 100km en we mochten op de camping blijven zolang we wilden. Eventueel tot ’s avonds. Dat is het voordeel om in het voorjaar te reizen. De ochtenddauw hing nog op de voortent als we opstonden, maar dat hinderde ons niet. We hebben ons hier deze week prima vermaakt. Leven zoals God in Frankrijk was hier zeker op zijn plaats. De week was ook snel voorbij gevlogen. Rond 10.30u vertrokken we en trokken naar Narbonne-plage. Dat zou onze nieuwe uitvalbasis worden om een nieuwe streek te verkennen. Als ik met mijn busje naar of van Spanje kwam zag ik langs de snelweg de vele verlichte wegjes liggen naast de zee en was mijn droom om dat eens te gaan verkennen. Dit was de uitgelezen kans om dit te bevestigen. We reden langs de kleinere wegen langsheen de kustrand. Wat gaf me dit een wonderlijk gevoel. Nu weet ik wat die imaginaire beelden der fantasie in werkelijkheid zijn. Het is een prachtig landschap om, wie er de tijd voor heeft, te verkennen. Thanks God dat ik die tijd nu kreeg. We reden langsheen de Etang de Canet et de Nazaire,  en de Etang de Leucate ou de Salse om dan via de Etang de Bages en de Sigean naar Narbonne-Plage te rijden via de Montagne de la Clape. Een ritje van ongeveer 100 km dat de moeite waard was. Moeiteloos vonden we onze camping waar we door hulp van een Duitser op onze plaats gezet werden. De eerste plek was door de regen van de voorbije week hier heel erg doorweekt. De wielen zakten er gewoon in. Wij kwamen van 100 km verder en hadden geen regen gezien. Raar toch, hé, wat een kleine afstand kan doen. De voortent werd gezet en we waren weer klaar voor de volgende uitdaging. Het zal ook hier wel plezant worden. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Stany