Vandaag reisden we weeral naar het buitenland t.t.z. naar San Marino. Dat is een ministaat zoals het beter gekende Monaco.                                                                                                                                                                                       
De rit begon aan de vlakke kuststreek en stilaan veranderde het landschap in lichte glooiingen tot ware heuvels. San Marino is tegen zo’n heuvel gebouwd. Het was een bijzonder ritje om er te geraken en dan nog over de parkeerterreinen gezwegen. Er waren 9 verschillende parkeerterreinen rond het staatje. Sommige waren al volzet. Na een poosje vonden we een geschikt plekje. Via een oude stadspoort wandelden we de straatjes van het historisch centrum in.
De straten liepen in verschillende niveaus. Elk niveau had mooie uitzichtpunten over het golvende heuvellandschap en over de laagvlakte richting zee. Helemaal bovenaan stond een groot kasteel.
Hier en daar ontdekten we een oud pallazo of een gebouw waar met steevast de wacht hield.
In de straatjes wemelde het van toeristen die de etalages van de vele winkeltjes bekeken. Winkeltjes met parfum, handtassen, juwelen en kledij waren het vaakst vertegenwoordigd. Maar er waren ook vele wapenwinkels. Dat beviel ons niet zo en gelukkig waren we ze nooit eerder tegengekomen.
Het was vandaag de eerste keer dat we met superwarm weer op uitstap gingen en het was best leuk om alle mensen in zomerse kledij te zien flaneren. Geen jassen, geen vestjes, geen paraplu’s, zalig gewoon.
Na de middag stopten we op de terugweg in Rimini, een grotere stad aan de kust. Hier was het parkeren een stuk eenvoudiger.
Langs een brede winkelstraat wandelden we tot aan het station. Daar vonden we een stadsplan en merkten dat de stad nog een heel eind van het strand lag. We beslisten om langs een rivier terug te
stappen. Aan beide oevers van de rivier lagen talloze boten te wachten om zeevaardig te zijn. Met zo’n mooi weer hunkerden ze gewoon om uit te varen. Enkele bootjes hadden geluk en kozen met hun bemanning de weg naar het ruime sop.
We wandelden langs de rivier tot aan een oude brug. Daar liepen we weer de stad in en kwamen nog
een mooi plein tegen.
Tegen drie uur bereikten we de auto en reden vlotjes ( zonder files) langs de kustweg naar onze camping.
’s Avonds konden we genieten van een lange zomerse avond. Heerlijk!

Linda