Fotografeer nu voor later, maar weet ook dat later NU is ! KLIK OP DE FOTO VOOR EEN VERGROTING
13-02-2006
ROME- PANTHEON
Het Pantheon werd in 27 v. Chr. Door Marcus Agrippa gebouwd en in zijn huidige vorm na een brand in 125 na Chr. opgetrokken onder Hadrianus. De naam Marcus Agrippa staat nog altijd te lezen op de fries van het bouwwerk.
Het is het enige antieke bouwwerk in Rome, dat geheel bewaard is gebleven. Paus Bonifacius IV nam het Pantheon in 609 als christelijke kerk in gebruik als de kerk van Maria en de martelaren.
Ondanks de plunderingen door de West-Goten en Vandalen leidden deze niet tot een verwoesting van het gebouw, wat wellicht is te danken aan de zes meter dikke muren, de grote koepel en de zestien uit één stuk gekapte Corintische zuilen, die meer dan 12 meter hoog zijn.
Vanaf de Renaissancetijd werd het Pantheon gebruikt als begraafplaats voor vooraanstaande Italianen, zoals o.a. Rafaël Santi en Koning Victor Emmanuel II, de Vader des Vaderlands.
Het ronde gebouw heeft een betonnen koepel met een diameter van 43 meter (!). De centrale opening in de koepel is de enige lichtbron en heeft een doorsnede van negen meter. Het is haast onvoorstelbaar dat de Romeinen met de materialen, die zij tot hun beschikking hadden, een dergelijk bouwwerk konden realiseren.
Het Forum Romanum is eigenlijk het oude centrum van de stad Rome. Van oudsher was het forum een moeras tussen een paar heuvels, maar het is door de Etrusken drooggelegd. Na die drooglegging diende dit gebied eerst als begraafplaats, maar rond 600 v. Chr. werd begonnen met de bouw van een markt, die uitgroeide tot de belangrijkste van de stad, zeker toen er geleidelijk ook basilieken, tempels en zuilengangen werden gebouwd. Het Forum werd daardoor zowel het commerciële, als ook het gerechtelijke, religieuze en politieke centrum van de stad en ontwikkelde zich hier de Romeinse beschaving, die zich zou verbreiden tot de uiterste grenzen van de toen bekende wereld.
Na de val van het Romeinse Rijk raakte het Forum Romanum vanaf de 7e eeuw na Chr. in verval, mede door aardbevingen. Het hele gebied werd daarna langzamerhand bedolven onder het zand en in 1871 is men begonnen met de opgravingen, waardoor dit gebied aan de vergetelheid is ontrukt en dagelijks veel bezoekers trekt.
Berucht waren destijds de kampgevechten tussen gladiatoren, die elkaar fel bestreden. Lag de verliezer op de grond dan dreigde de overwinnaar om hem te doden met zijn zwaard. Aan de Keizer werd gevraagd om toestemming. Deze besliste met zijn duim over leven of dood. Hield hij de duim omhoog dan betekende dat gebaar dolk uit de schede , het teken dat de winnaar de verliezer de genadesteek moest toedienen. Hield hij echter zijn duim in zijn vuist, wat zwaard in de schede betekende, dan was dat het teken om gratie aan de verliezer te verlenen.
Onder latere keizers liet men tijdens de christenenvervolging zelfs roofdieren op christenen los, maar daartegen kwam men steeds meer in verzet en uiteindelijk werd dit volksvermaak afgeschaft. Er zijn schattingen, dat er in de loop der eeuwen meer dan 300.000 mensen in het Colloseum zijn gestorven
Desondanks trekt het Colloseum dagelijks duizenden toeristen, die hierbij zeker niet zullen stilstaan...........
Wij wel na de uitleg van onze reisleider, die, zoals blijkt uit deze foto, alle aandacht van ons gezelschap kreeg.
Slot.
Als ik deze regels aan mijn blog toevertrouw, realiseer ik me, dat, na meer dan veertig jaar werkzaam te zijn geweest in het onderwijs, de teacher in mij nog steeds leeft: het overbrengen van kennis. Niet dat dit nu in de eerste plaats mijn bedoeling is, maar na mijn pensionering in 1995 zijn wij pas echt gaan reizen en met een hobby als foto- en videografie leg je dan alles vast, maar tegelijkertijd wil je toch ook weten wát je vastlegt. Ik hoop, dat mijn bezoekers, die alleen fotos willen zien in de categorie fotografie, mij dit willen vergeven.
In de eeuwen daarna onderging het Colloseum een aantal wijzigingen en restauraties. De laatste restauratie vond plaats in 500 na Chr., waar na het gebouw in verval raakte en ook enkele aardbevingen hadden tot resultaat, dat men het materiaal voor andere constructies ging gebruiken.
Het gebouw heeft een elliptische vorm en meet 188 x 156 meter aan de buitenkant en 86 x 54 meter aan de binnenkant. De hoogte is bijna 49 meter !
Het bouwwerk heeft vier verdiepingen. De eerst drie bestaan elk uit tachtig bogen, omsloten door pilasters en halfzuilen, die van onder naar boven Dorisch, Ionisch en Korintisch zijn.
Organiseren kon men ook vroeger al, want de ingangen op de begane grond waren genummerd, zodat men gemakkelijk de toegang kon vinden, welke naar je plaats leidde.
De arena was oorspronkelijk in het midden overdekt met houten panelen, die konden worden verwijderd als dat voor een voorstelling nodig was. In het sous-terrain bevonden zich kooien voor de dieren, décorstukken, wapenopslagplaatsen voor de gladiatoren, werktuigen etc.
In het Colloseum vonden verschillende voorstellingen plaats, zoals gladiatorengevechten, wilde dierenjachten en zelfs scheepsslagen, die een reconstructie waren van beroemde zeegevechten. Het Colloseum werd daartoe met miljoenen liters onder water gezet via een ingenieus kanalenstelsel. Dit was mogelijk doordat de bodem om die reden voorzien was van een waterdichte laag.
Op de foto is de binnenzijde van het Colloseum te zien. Onderaan de foto is nog juist het ondergrondse gangenstelsel zichtbaar. Door de hoogstaande zon ligt er een zweem over deze foto.
ROME kent als hoofdstad van het vroegere Romeinse Rijk vanzelfsprekend veel restanten van het grote rijk, dat het eens was. Op de lagere school (nu basisschool) werden we er als kind al mee geconfronteerd en maakten ook in ons land enkele gewesten deel uit van dat uitgestrekte rijk.
Plaatsnamen als Novio Magum (Nijmegen) en Mosa Trajectum (Maastricht) liggen mij tenminste nog steeds vers in het geheugen. Een kennismaking met Rome vulde de legpuzzel van mijn kennis verder in.
Het Colloseum mag toch wel tot een van de bekendste oude bouwwerken in Rome worden genoemd. Het werd gebouwd in opdracht van de Flavische keizers en werd daarom in het begin ook het Amfiteatrum Flavium genoemd. Pas in de Middeleeuwen werd de naam Colloseum aan dit theater gegeven.
Het werd gebouwd op de plek waar een meer lag, dat voor de bouw werd drooggelegd. Keizer Vespasianus wilde met de bouw van het Colloseum Rome een groot amfitheater verschaffen omdat het bestaande Amfitheater Taurus te klein was geworden. Er werd met de bouw begonnen in 79 na Chr. En de opening vond plaats in 80 na Chr. De geschiedenis verhaalt, dat de openingsfeesten en voorstellingen honderd dagen duurden.
Niet ver van Amalfi ligt het plaatsje Citano, dat tegen de bergwand lijkt te zijn geplakt. Alleen het bouwen van de huizen op deze bergwand moet al een hele klus geweest zijn, denk ik. Toch levert het een mooi plaatje op.
Deze foto is genomen in het stadje Amalfi aan de westkust van Italië, ongeveer 30 km. ten zuiden van Napels. De stad is opgenomen in de Unescolijst van Werelderfgoed en telt ongeveer 5000 inwoners. Vroeger was het een belangrijk handelscentrum. De provincie, waarin Amalfi ligt, is bekend om de productie van citroenen, waarvan men de drank Limoncello maakt. Rond de stad zijn steile bergwanden.
Op deze begraafplaats treffen we tevens het wereldbekende beeld aan van militairen, die de Amerikaanse vlag aanbrengen op de puinhopen van heroverd gebied.
De veel bezochte, laatste rustplaats van John Fitzgerald Kennedy met naast hem zijn toenmalige echtgenote Jacqueline Bouvier Kennedy, die later nog gehuwd is geweest met de Griekse reder Aristoteles Onassis. De vlam brandt hier dag en nacht.
Washington kent vele bezienswaardigheden, waarover ik heb geschreven. Het voert te ver om alle bezienswaardigheden te vermelden, want tenslotte is mijn blog geen reisgids, nietwaar ? Ik wil daarom mijn ervaringen in Washington beëindigen met de grote en grootse militaire begraafplaats in deze stad, The Arlington Cemetery. Hier liggen meer dan 250.000 militairen, belangrijke staatslieden en burgers begraven. Je komt onder de indruk van de vele kruisen, zoals wij die in Nederland o.a. bij Margraten kennen. Kruisen die als het ware als militairen in het gelid staan, van welke kant je het ook maar bekijkt. Natuurlijk trekt het graf van President J.F. Kennedy veel toeristen en Amerikanen, en vormt een grote tegenstelling met het graf van Robert Kennedy, dat slechts een wit kruis en een naambordje heeft.
Ook voor de vrouwen, voornamelijk werkzaam in de verpleging, die hun leven lieten in deze oorlog, is een standbeeld in het park geplaatst, dat hun beroep realistisch weergeeft.
Het meest indrukwekkende monument in Washington DC is wel de marmeren muur van het Vietnam Veterans Memorial , waarin de namen van 57000 Amerikanen, die in Vietnam het leven hebben gelaten in de zgn. Vietnamoorlog (1957-1975) , voor altijd gebeiteld staan. Over het hoe en waarom van deze oorlog, die m.i. alleen maar verliezers kende, ga ik niet in.
Wél op het feit, dat de militairen, die in de States terugkeerden, eigenlijk verantwoordelijk werden gesteld voor de geleden nederlaag .
Vele veteranen, er wordt gesproken van enkele tienduizenden (!) waren getraumatiseerd en pleegden ernstige misdrijven of pleegden schietpartijen in drukke plekken om maar aandacht te trekken voor hun situatie en geestesgesteldheid.
Het waren dan ook de veteranen, die zich verenigden in het Vietnam Veterans Memorial Fund om te komen tot een nationaal monument en in 1980 werd een wedstrijd uitgeschreven om dit monument te ontwerpen.
Uit meer dan 1400 ontwerpen werd het gewaagde ontwerp van de Chinees-Amerikaanse Maya Lin , geboren in 1959, uitgekozen. Zij zette een geknikte muur van zwart marmer neer, die als een scheur in het groene gras van het park lag verzonken en waarvan de uiteinden tot het grasniveau scherp toeliepen. In de muur de 57.000 namen van gesneuvelde militairen.
Het monument is in 1982 voor het publiek opengesteld. Als je het monument nadert zie je alleen de zwarte wand, die iets boven het maaiveld uitsteekt, maar dichterbij gekomen zie je dan een pad dat schuin omlaag gaat langs de muur. De namen staan in chronologische volgorde naar rechts vermeld, steeds minder per paneel tot het laatste kleine paneel op grasniveau, dat nog maar één naam bevat. Erg indrukwekkend !
Het monument heeft er uiteindelijk toe bijgedragen, dat de overlevenden de erkenning hebben gekregen, waarnaar zij zo lang hebben gehunkerd .
Foto: Een gedeelte van de zwarte wand van het Vietnam Veterans Memorial. Op de achtergrond het Washington Memorial.
In de directe omgeving van het Lincoln Memorial treffen we nog een tweetal monumenten aan: Het 'Korean War Veterans Memorial' en het 'Vietnam Memorial' .
"OUR NATION HONORS HER SONS AND DAUGHTERS WHO ANSWERED THE CALL TO DEFEND A COUNTRY THEY NEVER KNEW AND A PEOPLE THEY NEVER MET."
Het Korea-monument is in 1995 onthuld door President Bill Clinton en de President van Zuid-Korea, Kim Young Sam. Het monument omvat 19 roestvrij stalen standbeelden van militairen en wanneer de zon erop schijnt, lijken de beelden tot leven te komen. De bol staande ponchos suggereren beweging, alsof de koude winterwind in hun ruggen blaast.
Langs het geheel is een muur van glanzend zwart graniet gebouwd, die uit 41 panelen bestaat en waarin meer dan 2400 foto's van militairen, raketgeschut, luchtafweergeschut, tanks, helikopters,chirurgen, verpleegsters, ambulances,etc. zijn geëtst na verwerking middels computers. De 19 standbeelden weerspiegelen in deze glanzende muur, waardoor er een totaal beeld ontstaat van 38 beelden: De symboliek vande 38e breedtegraad én de 38 maanden die deze oorlog heeft geduurd.
Foto: De negentien beelden van het Korea Monument. Trek de schuifbalk naar rechts om alle beelden te kunnen zien. Links is de zwart glanzende muur , waarin ook bezoekers worden weerspiegeld.
Het Lincoln Memorial heeft op ons grote indruk gemaakt. Het monumentale bouwwerk is een gedenkteken aan Abraham Lincoln, die tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog zo'n grote rol heeft gespeeld om de eenheid van de unie veilig te stellen en hij zal daarnaast altijd worden herinnerd als de president, die de slavernij in 1863 ophief.
De eerste steen voor dit monument werd tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1915 gelegd en op 30 mei 1922 opgedragen aan Abraham Lincoln. Het type steen dat voor dit monument is gebruikt is kalksteen uit Indiana en marmer uit Colorado. Het monument is in een typische klassieke stijl gebouwd en telt 36 massieve pilaren van tien meter hoog, die de 36 staten symboliseren, die er op het moment van Lincolns dood waren. Op de muur staat de volgende tekst:
In this temple as in the hearts of the people for whom he saved the union the memory of Abraham Lincoln is enshrined forever.
(In deze tempel - zoals in de harten van de mensen voor wie hij de unie redde - is de nagedachtenis van Abraham Lincoln voor eeuwig vastgelegd)
Na een beklimming van de stenen trappen kom je in dit immense bouwwerk en word je binnen geconfronteerd met een enorm marmeren beeld van Lincoln, zittend op een stoel. Je voelt je op zo'n moment een nietig wezen en tegelijkertijd besef je, dat dit enorme beeld de verering van Lincoln door de Amerikanen goed weergeeft.
Washington kent naast het Capitool en het Lincoln Memorial meerdere monumenten, die herinneren aan de geschiedenis van de Verenigde Staten, zoals bijvoorbeeld het Washington Monument, opgericht ter nagedachtenis aan de eerste president van de VS na de Onafhankelijkheidsverklaring in 1776.
George Washington werd in 1789 door de opstellers van de Amerikaanse Grondwet gezien als de ideale president. De omschrijving van deze functie was echter minimaal, namelijk alleen, dat de uitvoerende macht bij de president berustte.
Geaorge Washington was een formele, afstandelijke man, die vooral waarde hechtte aan vaste regels en respect voor het ambt. Hij stond op formaliteiten en ceremonie, maar hij weigerde daarentegen hoogdravende aanspreektitels als 'His Highness, the President of the United States and Protector of Their Liberties', zoals door een van zijn medestanders werd voorgesteld. Hij koos uiteindelijk voor het eenvoudige 'The President of The United States' en 'Mister President' , zoals dit tot op de dag van vandaag nog steeds gebruikelijk is.
In zijn eerste termijn boekte Washington behoorlijk wat successen. Hij manoeuvreerde voorzichtig en tastte de grenzen van de Grondwet af. Over de politieke macht ging hij geen strijd aan: hij respecteerde het Huis van Afgevaardigden, dat direct door de bevolking werd gekozen. Het Congres maakte de wetten en de president voerde ze uit. Op binnenlands terrein tenminste, want de buitenlandse politiek werd al snel het domein van de president ! De Senaat mocht achteraf verdragen goedkeuren. Uit respect daagde het Congres Washington niet uit over zijn benoemingen en zo ontstond het gebruik, dat de president in principe zijn eigen mensen mag vragen om een regering te vormen.
Eigenlijk had George Washington het bij één termijn willen houden, maar iedereen was het er over eens dat een tweede termijn nodig was om het instituut van het presidentschap goed en stabiel te bevestigen. In 1792 werd hij herkozen met algemene stemmen.
Washington liet een presidentschap na, dat aanmerkelijk meer inhoud had dan het onbeschreven blad dat hij bij zijn eerste aantreden aantrof. Hij bleek de juiste man te zijn, die steeds de juiste keuze wist te maken. Het ambt werd niet te pompeus, maar wél machtig. Je zou het een combinatie kunnen noemen van koning, premier, partijleider en burgervader. Hij heeft door zijn optreden als president het ambt gekleurd en zette een voorbeeld neer, dat tot op de dag van vandaag nog steeds wordt gevolgd.
