In een historisch straatje in Philadelphia bleek een oud postkantoor te zijn, waarop wij werden geattendeerd door onze reisleider. Als je daar namelijk je brieven en kaarten laat voorzien van een postzegel, dan krijg je een speciaal poststempel met de handtekening van Benjamin Franklin. (zie kopie van een enveloppe)

Dat brengt me weer terug bij deze staatsman, die echter meer pijlen op zijn boog had dan het beroep van drukker en later politicus.

Reeds als kleine jongen vond hij de zwemvliezen uit. Hij maakte ovalen houten plankjes, die hij met zijn handen vasthield door een gat in elk plankje te maken, waar zijn duim doorheen kon. Hij kon op die manier sneller zwemmen.

Waar hij vooral bekend door is geworden zijn de experimenten met elektriciteit. De termen positief, negatief, batterij, lading, plus en min zijn van hem afkomstig.

Tijdens een onweersbui in juni 1752 doet hij de beroemde, maar ook levensgevaarlijke vliegerproef. Hij vermoedde al, dat de bliksem een elektrisch verschijnsel was en dat wilde hij bewijzen door aan te tonen, dat een metalen voorwerp de bliksem geleidt. Hij bond een metalen sleutel aan een vliegertouw van hennepvezels en bracht de vlieger omhoog. Toen de bui bijna voorbij was, werd het touw plotseling strak gespannen. Franklin hield zijn hand bij de sleutel en kreeg een flinke schok. Voor hem gelukkig was het geen blikseminslag, maar het gevolg van het spanningsverschil tussen de aarde en de wolken, dat gewoonlijk de oorzaak is van de bliksem.

Dit bracht hem op het idee om gebouwen te beschermen door een metalen staaf op het dak te plaatsen, wat het begin was van de bliksemafleiders, zoals wij die nu kennen.

Doordat hij zonder bril weinig zag, werd hij het beu om steeds van bril te wisselen als hij iets van dichtbij of veraf wilde zien, zaagde hij nauwkeurig de twee lenzen door de helft en zette de beide helften boven op elkaar in één montuur. De bifocale bril deed zijn intrede !

Een bijzondere man, deze Benjamin Franklin!