De boerderij van Sil de Strandjutter uit de TV-serie
FRIEND'S FOTOARCHIEF 3
FOTO'S ZIJN DE SLEUTEL NAAR DE HERINNERING
21-06-2012
CONCENTRATIE
Tijdens een verjaardagsbezoek fotografeerde ik dit meisje. Terwijl de hele familie en vrienden druk doende was met het uitwisselen van ervaringen, concentreerde zij zich helemaal op het invullen van een tekening.
De komende week hoop ik weer foto's te kunnen maken op 'mijn' eiland Terschelling. Na meer dan twee jaar afwezigheid is het gelukkig weer tijd voor een hernieuwde kennismaking met dit prachtige eiland.
Gisteren, tijdens een kleine reünie van neven en nichten, schoot ik dit portretje van een meisje, dat de aanwezigen bediende met hapjes. Hoe een snapshot toch een leuk portretje oplevert!
Al turend naar een foto uit mijn archief van een orchidee, zag ik er ineens een vogel in. Slechts een paar ogen ontbraken ............... Gek, dat je soms iets ziet in een afbeelding, wat je eerder niet is opgevallen.
Het beeld 'Christus Koning' dat aan de zijkant van de kerk tegenover de Rijksuniversiteit was geplaatst, is gemaakt door Jan Eloy Brom. Na de sloop van de kerk werd dit beeld overgebracht naar de R.K. begraafplaats in de stad Groningen
Over Jan Eloy Brom:
Joannes Gerardus Josephus Eligius (Jan Eloy) Brom (Utrecht, 23 augustus 1891 - aldaar, 14 februari 1954) volgde opleidingen aan de polytechnische School of Arts in Londen, de Koninklijke Pruisische tekenacademie in Hanau en de Rijksacademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. In 1928 werd hij conservator van het Aartsbisschoppelijk Museum (het huidige Museum Catharijneconvent). Hij maakte in 1947 in opdracht van koningin Wilhelmina een erezwaard voor generaal Dwight D. Eisenhower. Hij won de gouden erering in Duitsland (1953), de hoogste onderscheiding voor edelsmeedkunst.
Bijgaande afbeelding van de thans verdwenen St. Martinuskerk aan de Broerstraat in Groningen trof ik aan in de archieven van Groningen,
De Sint Martinuskerk was de eerste Katholieke parochiekerk na het schuilkerk-tijdperk in de stad Groningen. Het gebouw was de oude kloosterkerk van de paters Franciscanen, die hun klooster in 1580 hadden moeten verlaten. De parochie had de kerk in gebruik vanaf 1836. Als rond 1890 de bouwkundige staat van de oude middeleeuwse kerk dusdanig slecht blijkt dat nieuwbouw eigenlijk goedkoper is, wordt aan P.J.H. Cuypers opdracht gegeven om een nieuw kerkgebouw te ontwerpen. Cuypers levert op de fundamenten van de middeleeuwse voorganger een grootse kruiskerk, zonder toren maar met een forse dakruiter op de viering. Bij het oprichten van het bisdom Groningen in 1956 wordt deze kerk verheven tot kathedraal, een functie die zij behoudt tot de sluiting in 1970. Formeel was de kerk kathedraal tot 1982, waarna bij pauselijk besluit de zetel werd overgedragen aan de Sint Jozefkerk aan de Radesingel,
waarover later meer.
Naar aanleiding van het verheffen tot kathedraal wordt het interieur van de kerk rond 1960 gemoderniseerd en grotendeels ontdaan van zijn neogotische inrichting; in de koorafsluiting toen moderne, kleurrijke, glas-in-loodramen geplaatst.
De kerk bezat een tweeklaviers orgel van de bouwer Maarschalkerweerd te Utrecht. Het pijpwerk van dit instrument is bewaard gebleven en bevindt zich nu in de St. Martinskirche te Beckum (Duitsland).
Na het sluiten van de kerk is nog sprake geweest om het gebouw te behouden en om te bouwen tot universiteitsbibliotheek, maar in 1982 viel ze toch onder de slopershamer. Een gedenksteen bij de ingang van de moderne universiteitsbibliotheek die verrees op deze gewijde grond is het enige dat nog verwijst naar de Sint Martinuskerk van Groningen.
