Ja, zoals ook bij ons in Nederland zocht men het in Oost-Berlijn in de hoogte van de bouwwerken en enorme flatgebouwen (ont) sierden de stad destijds om zoveel mogelijk mensen een onderdak te kunnen bieden.
Ik wist niet wat ik zag, toen ik dit monument aanschouwde in het Oost-Duitsland van Erich Honecker. De omvang van het monument en de pompeuze bouwstijl maakten het erg surrealistisch. Langs de weerszijden van een veld staan zestien zuilen met teksten van Jozef Stalin. Op een sokkel staat een twaalf meter hoge Russische soldaat. Tussen zijn voeten ligt zich een gebroken hakenkruis. Een overweldigende stilte van Treptower Park.
Met de Olympische Zomerpelen in het vooruitzicht plaats ik hier een foto van het Olympisch Stadion in Berlijn, waar in 1936 de zomerspelen plaatsvonden. Beladen Spelen, daar de Nazi's het onder leiding van Adolf Hitler voor het zeggen hadden in Duitsland en waar de rassendiscriminatie hoogtij vierde.Het werden de Spelen van de negroïde Jesse Owens, die verschillende gouden medailles in de wacht sleepte tot grote woede van Adolf Hitler.
Foto: Olympisch Stadion met een capaciteit van 66.000 zitplaatsen.
Gisteren publiceerde ik de foto van de Potzdammerplatz in 1986 en sindsdien ben ik niet meer in Berlijn geweest, maar was nieuwsgierig hoe deze troosteloze vlakte van toen er tegenwoordig uit zou zien. Dan is internet de geëigende weg om naar foto's te speuren en zie daar!
Tegenwoordig is het een hotspot van Berlijn met een aantal wolkenkrabbers, een station, een groot winkelcentrum, delen van de Berlijnse Muur en het opvallende Sony Center. Het Sony Center is een hypermodern overdekt plein. Je vindt hier een aantal enorme bioscopen, een grote Sony speciaalzaak en wat restaurants.
In 1986 - drie jaar voor de Val van dé Muur - was bij de Potzdammerplatz duidelijk een stukje Niemandsland te bespeuren omsloten door de gehate en verguisde muur, die Berlijn verdeelde in Oost- en West-Berlijn. Vluchten van oost naar west werd hierdoor welhaast onmogelijk. (Analoge gescande foto)
Een stukje historie: het museum Zur Letzten Instanz herbergt een overzicht op welke wijze mensen uit Oost-Berlijn zijn gevlucht naar het vrije westen, een indrukwekkend overzicht, dat inderdaad nu historie is. Foto: 1986
Weer eens in mijn fotoarchief gedoken en herinneringen opgehaald aan een bezoek aan (toen nog) West-Berlijn in 1986. Vanaf de Mercedestoren een gezicht op het toenmalige Oost-Berlijn.
Alhoewel de zomer nog ver van ons verwijderd is plaats ik vandaag een foto van mijn geboortegrond , de provincie Friesland. Friesland staat gelijk met waterland door zijn vele meren en kanalen, een lustoord voor de fervente watersporter. De toren is de bekende televisietoren bij Joure.
Als je als particulier aan verbouwen denkt, dan beperkt dit zich meestal tot het plaatsen van een nieuwe keuken of een kleine aanbouw aan de woning. Zo niet het makelaars- en verzekeringbedrijf Meeùs in onze stad. Het kantorenflat was aan een grondige verbouwing toe, maar het normale dagelijkse werk moest wel doorgang kunnen vinden. Wat doe je dan? Je ontruimt het bovenste gedeelte van het pand en verplaatst de werkruimte naar lager gelegen ruimtes, zodat er boven drastisch kan worden verbouwd. Ik moest bij het zien van dit gebouw denken aan de huizenbouw op o.a. Kreta, waar men bouwt als men het benodigde geld er voor heeft en mocht dat niet voldoende zijn, dan staat de bouw een tijdje stil tot er weer voldoende geld is gespaard om de bouw weer ter hand te kunnen nemen of aan een pand in Bosnië, dat door het oorlogsgeweld nog gedeeltelijk intact is gebleven.
In één van zijn Oudejaarsconférences voorspelde de onvolprezen en politiek geëngageerde conférencier Wim Kan hét grote probleem van de jaren negentig in de vorige eeuw: "Waar laat ik m'n auto?" In deze straat in de wijk Helpman van de gemeente Groningen is het probleem opgelost door in deze straat het éénrichtingsverkeer toe te passen, want anders waren de bewoners inderdaad hun auto niet voor hun deur kwijt geraakt.
Op het eerste gezicht lijkt het een warboel, maar bij nadere beschouwing kom je tot de ontdekking, dat met een simpele ingreep de kabel losgetrokken kan worden en de zeilen kunnen worden gehesen.
Ik neem voor mijn voormalige school nog steeds de programma's van de Nederlandse Onderwijs Televisie op, waardoor er zo langzamerhand een videotheek met meer dan 300 videobanden na twintig jaar opnemen op de school aanwezig is over allerlei onderwerpen en lesprogramma's. Op de foto een kunstwerkje en als je goed kijkt zie je in de kinderen de letters n o t.
De IB groep die zorg draagt voor de Studiefinanciering is gehuisvest in een drietal 'torens', waarvan er hier eentje gedeeltelijk is afgebeeld. Er zijn plannen om een geheel nieuwe kantorentoren te bouwen met een hoogte van 80 meter op 7 meter afstand van deze toren. In 2011 moet dit gerealiseerd zijn, waarna de oude torens worden afgebroken om plaats te maken voor een park met 200 nieuwe woningen.
Het Joods Monument van de beeldhouwer Edu Waskowsky, wiens zoon ik als toenmalig onderwijzer in mijn klas had,herinnert aan de ruim 3000 joodse Groningers die in de Tweede Wereldoorlog om het leven zijn gebracht. Zes handen staan op een sokkel. Omdat de kunstenaar vroegtijdig overleed is de zevende hand niet voltooid en is een sokkel leeg gebleven. Elk van de handen vertoont een eigen expressie. De eerste is een gebalde vuist waaruit woede spreekt. De tweede echter strekt zich in geloof naar boven uit. De kandelaarvormige opening in de handpalm is de menora: de zevenarmige kandelaar die een symbool van het joodse volk is. De drie staande handen drukken vertwijfeling uit, terwijl de twee liggende handen verdriet en berusting symboliseren. De onregelmatige muur van betonblokken op de achtergrond refereert aan het afgebrokkelde Jodendom door de naziterreur.
De laatste hand bleef echter onvoltooid in zijn atelier achter. Waskowsky overleed namelijk op de laatste dag van 1976.
De maquette van het Joods Monument aan de Hereweg in Groningen, is opgenomen in de collectie van het Yad Vashem Museum te Jeruzalem. Dit museum wil een collectie vormen van maquettes van Holocaustmonumenten uit de gehele wereld, die permanent tentoongesteld zullen worden.