Is het niet "het ei van Columbus" om op deze wijze het groen te onderhouden ? Bovendien bemesten deze schapen ook het graasgebied nog eens met hun schapenkeutels ! Natuurlijker kan het toch niet ?
Om 300 schapen in het gareel te houden kan de herder niet zonder zijn collie, die direct reageert op een kreet van de herder en afgedwaalde schapen weer bij de kudde brengt.
De gemeente Groningen heeft een schaapskudde (met herder en collies) aangetrokken voor het regelmatig onderhoud van het gras in de stad. De herder trekt met zijn kudde door de stad om de verschillende groengebieden te kunnen bereiken. Op bijgaande foto grazen de schapen naar hartelust en laten zich niet storen door het voorbijrazende autoverkeer langs de Helperzoom of de Intercity naar het westen van ons land. Een heel bijzondere gebeurtenis!
Het Heechein (Hoge end) ligt een aantal meters hoger dan het gebied langs de Boorn. Vandaar deze naam. Deze winkelstraat ligt tegenover de Hervormde Kerk, die op een terp is gebouwd en gaat over in de Leeuwarder Straatweg als verbindingsweg met de hoofdstad Leeuwarden.
Op bijgaande foto een gezicht op de "Smalle Brège" ( smalle brug) in Akkrum over de 'Boorn'. Een goede replica van de brug van weleer. Ik herinner me nog mijn voetstappen op het houten brugdek, een brugdek, dat thans vervangen is door bitumen.
Nog even wat nadere informatie over de Boorn, waarover ik gisteren al schreef.
De Boorn (officieel, Fries: De Boarn) is een riviertje in de provincie Friesland, dat stroomt van Bakkeveen tot Irnsum. Zoals ik al schreef mondde de Boorn uit in de Middelzee. Naar dit riviertje is de gemeente Boornsterhiem (Boarnsterhim) genoemd. Ongeveer 10500 jaar geleden kwam de zee tot het huidige Beetsterzwaag. De Boorn stroomde ten Zuiden van Beetsterzwaag de zee in. Ongeveer 7000 jaar geleden was er een inham tussen Terschelling en Vlieland, met ten zuiden van de strandwal een kleiner wad met een strook veen langs de oevers. Die inham liep, richting Beetsterzwaag, bij hoogwater onder. Op het zuidelijkste punt van die inham mondde de Boorn uit. Ongeveer 4300 jaar geleden was die inham verbreed en uitgediept tot de Middelzee, met klei langs het water en een veenstrook aan de landzijde, tussen Oldeboorn en Beetsterzwaag. Bij Akkrum liep die kleistrook in noordelijke richting. Daarom buigt de Boorn hier nu nog naar het Noorden af. Toen kwam de Boorn bij Irnsum, langs Rauwerd, in de Middelzee uit. Omstreeks 1200 was de Middelzee zover dichtgeslibd, dat er voor de Boorn een afwateringskanaal naar het Sneeker Meer moest worden gegraven. De Boorne begint bij Bakkeveen als Oud- of Koningsdiep. Iets ten westen van Oldeboorn, waar het Ouddiep en het Nieuwe Diep samenkomen, gaat het verder als Boorn.
In het verleden was de rivier de 'Boorn' een belangrijke waterweg door haar verbinding met de Middelzee. Deze uitloop van de Noordzee drong diep in Friesland tot aan Beetsterzwaag. Tegenwoordig is de 'Boorn' vooral in trek bij de recreatievaart als waterweg naar een paar Friese meren. Bijgaande foto toont de 'Boorn' in het dorp Akkrum.
Nog een laatste blik in het huisje van een veenarbeider, waar de bedsteden erg in het oog vallen. Het is mij tijdens het bezoek opgevallen, dat de mensen zo'n honderd jaar geleden kleiner van stuk waren dan tegenwoordig, als ik naar de lengte van de bedsteden kijk. Ik kan er tenminste met mijn lengte van 1,80 m. niet languit in liggen.(Heb ik trouwens ook niet geprobeerd, hoor).
Is het niet heerlijk om in ons digitale tijdperk even terug te kunnen dwalen naar onze jeugd bij het zien van deze aloude weegschaal? Toen waren we niet afhankelijk van electronica,chips, computersturing en wat dies meer zij. Nee, gewoon wat gewichtjes aan de ene kant en onze bestelling aan de andere kant. En of het nu een grammetje meer of minder was, we maakten ons er niet druk over...............
In het Veenmuseum treffen we - hoe kan het ook anders- een nostalgisch winkeltje aan, waar we worden herinnerd aan de verschillende produkten van weleer. Feest der herkenning! Kent u ze ook nog ?
In het veenmuseum in Nijbeets treffen we ook een replica van een poldermolen, zoals deze werd gebruikt om het waterpeil in dit veengebied te reguleren. Vrijwilligers hebben deze aloude poldermolen natuurgetrouw nagebouwd en in 2002 heeft deze tjaskermolen een plekje in het openluchtmuseum gekregen.
In Nijbeets is een Openluchtmuseum, dat gewijd is aan de veenhistorie in dit gebied. Men kan er kennis nemen van de turfgraverij in deze regio middels een voorlichtingsfilm en van de woonwijze van de turfgravers. Op deze foto het interieur van een der woningen op het terrein van dit museum.
Onlangs zag ik op mijn balkon een 'voorwereldlijk monster' langs het kozijn kruipen. Gezien de afmetingen van het beestje heb ik snel mijn camera gepakt om het te kunnen vereeuwigen. Het is te groot voor een krekel en te klein voor een sprinkhaan. Wie helpt mij uit de droom?
Op bijgaand schilderij staan afgebeeld Tinco Martinus Lycklama à Nijeholt en zijn echtgenote Elisabeth Helena Baronesse thoe Schwartsenberg en Hohelandsberg. Elisabeth overleed op 35 jarige leeftijd in 1803. Het zegt verder niet veel, maar wat vooral opvalt is de kleding die beiden dragen. Helaas kon ik de spiegeling van het glas niet wegnemen.
