De boerderij van Sil de Strandjutter uit de TV-serie
FRIEND'S FOTOARCHIEF 3
FOTO'S ZIJN DE SLEUTEL NAAR DE HERINNERING
14-04-2009
TERSCHELLING- KARKAS
In 1990 liep ik op het strand bij Paal 23 en zag dit karkas half verborgen onder het zand. Nog steeds weet ik niet welk dier hier zijn ondergang heeft gevonden. In ieder geval had het dier tanden. Een haaiensoort? Een zeehond? Wie het weet mag het zeggen!
Het Wakend Oog is de naam van het karakteristieke wachthuisje aan de haven. nu in gebruik als koffiehuis. Rond 1680, had Terschelling nog geen haven en lagen de schepen voor anker in de baai . Bij zuidelijke stormen moesten de ruim 60 vissers hun schepen bewaken. Om deze mensen wat beschutting te geven werd door de toenmalige burgemeester, Jacob Moock, een loodsje gezet van wrakhout. In 1882 werd het door toedoen van de zoon van de toenmalige burgemeester Eschauzier herbouwd tot het stenen gebouwtje dat we nu kennen. In gebruik als schippers- & visserssociëteit mocht er de eerste jaren geen drank worden geschonken. Boven de ingang en aan de havenzijde is het ' wakend oog ' ingemetseld.
Toen ik jaren geleden dit boerderijtje in het dorpje Lies zag, overviel me een gevoel alsof dit uit een sprookje te voorschijn kwam. Door het geheel een wollig effect mee te geven was in ieder geval mijn sprookje compleet.
Nog een foto van het polderlandschap bij het gehucht Seerijp, of zoals de Terschellingers zeggen 'Stryp'. Op de achtergrond is de lintbebouwing langs de hoofdweg zichtbaar. Buiten West-Terschelling heeft de woningbouw plaats gevonden aan weerszijden van de hoofdweg in de verschillende dorpen.
Ze liggen nog steeds in de haven, maar voor hoe lang? De visserij op de Waddenzee,waar ik vele vakanties lang netten of lijntjes uit zette, loont niet meer, want de vis is er niet meer..... Eens .... mocht ik meer dan 100 platvissen in mijn keernet 'oogstten'!! Daar wist ik toen geen raad mee en bood het schoongemaakt aan op de campings! Vervlogen tijden .....
Ik ben een poosje afwezig geweest op mijn blog doordat ik andere dringende bezigheden had, doch hoop weer regelmatig foto's op mijn blog te zetten. Vandaag een foto van het droogvallende Wad, een gebied dat toch mijn voorliefde heeft op dit eiland.
Eeuwen lang is het licht van de Brandaris het baken voor de scheepvaart langs de vaarroute ten noorden van Terschelling. Het is thans de enige bemande vuurtoren van ons land. Enige tijd geleden doofde het licht op de roterende spiegels, doch gelukkig bracht het noodagregaat uitkomst. Bijgaande foto komt uit mijn analoge verzameling.
