De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
09-12-2019
Duitse Brandweerman op Straat doodgeslagen
In het Duitse Augsburg werd vrijdagavond een 49-jarige brandweerman brutaal in elkaar geslagen door een groep jongeren. De politie gaf geen details over de daders omwille van 'tactische redenen'.
De brandweerman kwam met zijn vrouw en een bevriend echtpaar terug van de kerstmarkt, toen hij door een uit zeven personen bestaande groep werd aangevallen. Hij werd tegen zijn hoofd geslagen en overleed. Na de fatale klap vluchtte de groep.
In de moordzaak die veel stof deed opwaaien, werden twee 17-jarige verdachten gearresteerd. "De hoofdverdachte is een in Augsburg geboren 17-jarige Duitser met ook een andere nationaliteit. De andere arrestant is ook 17, is in Augsburg geboren en heeft een Zuid-Europese nationaliteit"... Kan het nog voorzichtiger geformuleerd worden?
Jongeren met een dubbele nationaliteit zijn de moordenaars. De media hebben het enkel over: "jongeren, een groep jonge mannen, verdachten". Als het echte Duitsers geweest waren, zou het in alle krantenkoppen gestaan hebben. Is het nu echt zo moeilijk om toe te geven dat "een allochtone bende een brandweerman doodgeschopt heeft"?
Ondertussen zijn er gisteren meerdere 'verdachten' gearresteerd, en vandaag nog eentje. Allemaal crapuul en uitschot van het zuiverste water. Hopelijk mogen ze rotten in de cel.
Als buitenlanders criminele feiten plegen hangt er in de berichtgeving een mysterieuze nevel van omzichtigheid. Geheimzinnig en omfloerst wordt er over de daders geschreven, en in een mistige waas van oppervlakkige berichtgeving worden de allochtone criminelen krampachtig anoniem gehouden. De etnische afkomst van de daders blijft verborgen tot het echt niet meer anders kan. Twee moordenaars zijn al ontmaskerd als een Turk en een Libanees. Geen Duitsers dus.
De Kracht van de Herhaling - Visuele beelden vaak genoeg laten zien en op de kijker laten inwerken, is een psychologische truc om onze traditionele opvattingen te bewerken en in de gewenste banen te leiden, om ons dwangmatig te beïnvloeden en onze gedachten om te toveren in de gewenste richting, in poltiek correcte richting.
Als je maar vaak genoeg iets laat horen of zien, werkt het overtuigend, en zij die het meest wankel in hun schoenen staan zijn het meest vatbaar voor die gemene wijze van subjectieve en manipulerende berichtgeving.
Indoctrinerende beelden overrompelen ons en als diezelfde beelden maar vaak genoeg getoond worden, als dezelfde geluiden maar vaak genoeg weergalmen, dan kunnen mensen echt overtuigd raken van de natuurlijkheid en aanvaardbaarheid ervan. Je gaat rare dingen heel gewoon vinden als ze altijd maar herhaald worden, dan lijkt het of ze bij ons alledaagse leven horen.
Interraciale relaties worden voorgesteld als een natuurlijke alledaagsheid. Ze willen ons wijs maken dat blank en zwart samenhoren, alsof dat altijd zo geweest is en altijd zo zal zijn. Blank en Zwart, een combinatie die van nature onnatuurlijk is, een combinatie die vecht met alle logica en alledagelijksheid en alle eenvoud, een combinatie die haaks staat op alle logische vanzelfsprekendheid.
Indoctrinatie geslaagd - En morgen vindt een blank meiske haar relatie met een negerke aanvaardbaar. Eerst twijfelde ze nog, maar als op tv blank en zwart samenhoren, zal het wel goed zijn zeker? Het meiske werd ocharme omgeturnd dankzij de hersenspoelende tv-beelden. Ze is getrouwd mat hare Shaneeque en alweer gescheiden...
Gisteravond 20 uur verzamelden taalminnaars zich in meer dan 100 bibliotheken over heel Vlaanderen om deel te nemen aan De Schrijfwijzen, 'het Groot Dictee Heruitgevonden', een dictee zonder moeilijke woorden, waaraan iedereen kan deelnemen, en het wordt ook nog voorgesteld als een spel. Een dictee op de populistische toer dus, voor Jan en Alleman... Toch een nieuw begin om Spelling te herwaarderen?
Het Groot Dictee der Nederlandse Taal van weleer kan echter niet geëvenaard worden door het 'Heruitgevonden Dictee" zoals dat nu heruitgevonden is. Twee jaar geleden besloot de Nederlandse omroep NTR een punt te zetten achter het Groot Dictee der Nederlandse Taal wegens slechte kijkcijfers. Een belangrijke culturele traditie verdween. De stopzetting was tekenend voor een tanende belangstelling voor de Nederlandse taal en voor de voortschrijdende afbrokkeling van onze westerse beschaving. Het Groot Dictee werd al 26 jaar uitgezonden op televisie. Het was een symbool van onze fierheid op onze mooie Nederlandse taal.
Guido Gezelle: "De vlaamsche tale is wonderzoet, voor die heur geen geweld en doet, maar rusten laat in 't herte"... De Vlaamse taal werd in het verleden geweld aangedaan. Kapers op de kust lagen te loeren om onze Nederlandse taal te verkwanselen aan anderstaligen die problemen hadden met de Nederlandse spelling.
En daarom vond KRISTIEN HEMMERECHTS dat de dt-regel moest verdwijnen. Waarmee ze mijn tv-scherm eindeloos bezoedelde toen ze deze onzin uitkraamde.
De TAALUNIE wou komaf maken met de 20ste-eeuwse manier van lesgeven in het vak Nederlands. In een advies aan de Vlaamse en Nederlandse ministers van Onderwijs en Cultuur pleitte de organisatie ervoor om de muren te slopen tussen de lessen grammatica, spelling en literatuur.
Vroeger , begin jaren 90, heb ik KOEN JASPAERT ook zo'n nonsens horen vertellen over muren slopen en brandhout maken van het klassieke taalonderricht toen hij het NT2-onderwijs verzon om migrantenleerlingen kennis te laten maken met de Nederlandse taal, op maat van de migrant, waarbij spelling, spraakkunst en literatuur bijkomstig werden. In plaats van Vlaamse literatuur kwamen er losse Nederlandse woordjes en zinnetjes aan de hand van exotisch getinte teksten en afbeeldingen. NT2-leerlingen hoefden niet meer aandachtig te luisteren naar een tekst om die daarna correct schriftelijk weer te geven... Het verval!
En toen zag ik hetzelfde senario zich herhalen met de toenmalige voorzitter van de TAALUNIE, Hans Bennis, die zei dat "spelling oninteressant is". Hij heeft van spelling geen hoge dunk: "Ik pleit niet om de spellingsregels te laten vallen, maar ik pleit voor gezond verstand. Taal is veel meer dan de discussie over een streepje of een trema op een letter zetten... Zolang ik erover mag beslissen, komt er geen spellingwijziging. Ik ga anderzijds de wonderlijke en onlogische spelling die we nu hebben, ook niet verdedigen."... "Ik vind spelling oninteressant", vertelt hij aan het tijdschrift Onze Taal. ... Gelukkig is Hans Bennis nu weg bij Taalunie.
Gisteren was er een steekpartij in het lyceum van Temse. Na een woordenwisseling viel een meisje een jongen aan en deze raakte gewond. Met een mes stak ze de jongen in zijn been. Het parket werd ingeschakeld, de leerling werd preventief geschorst.
Over de identiteit van 'het meisje met het mes' mogen we uiteraard niets weten. Beste lezers, wie komt er nu met een mes naar school? We weten allemaal welk soort capuchontuig een mes in zijn boekentas heeft zitten, maar we zijn te braaf en te voorzichtig om het te verwoorden. En journalisten zwijgen zelfs bewust over de etnische afkomst van de messentrekkers.
Met de geïmporteerde messencultuur van onze bruine medemensen heb ik vroeger al eens kennisgemaakt toen op de speelplaats een Turk en een Marokkaan meningsverschillen uitvochten. Het boterde nooit goed tussen Turken en Marokkanen, die lagen overhoop met elkaar en hadden altijd wel iets te vereffenen.
Rachid en Huseyin speelden de hoofdrol in een spannende scène op de speelplaats. Eerst leek het alsof ze elkaar in de haren zouden vliegen, toen Rachid plots met een blinkend voorwerp begon te zwaaien, een vlindermes, waarmee hij uithaalde naar zijn Turkse tegenstrever.
Toen de leerkracht van toezicht tussenbeide wilde komen, verstopte Rachid vliegensvlug zijn mes ergens in zijn jas en ontkende in alle toonaarden het bezit ervan. Marokkanen zijn begaafde leugenaars.
Tijdens een bijzondere klassenraad wees de directeur zijn leerkrachten erop dat het verboden is om te snuffelen in boekentassen, en broekzakken mochten evenmin binnenste buiten gehaald worden.
Uiteindelijk werden Rachids ouders bij de directie uitgenodigd voor een gesprek. Beide ouders zijn hier in België geboren en tóch brachten ze een tolk mee. Hier geboren en niet in staat tot een normale dialoog in de Nederlandse taal!
Toen de directeur dreigde met strafstudies, met uitsluitingen en zelfs met verwijdering uit school, gaf de vader zich over en gaf het vlindermes aan de directeur.
Trump schoot de hoofdvogel af toen hij zei niet meer te willen vergaderen met landen die hun verplichtingen niet nakomen, m.n. 2% van het bnp uit te trekken voor defensie. Al drie jaar wijst hij landen erop zelf hun leger op te vijzelen, zonder op de steun van Amerika te rekenen. Als Amerika, met het beste leger, alles moet blijven betalen, zou het wel eens kunnen dat het andere landen in nood niet te hulp zal snellen... Met Trump lach je niet!
Het gebrek aan interesse voor taal en lezen nestelt zich bij kinderen al in hun vroegste levensjaren. De basis van leesvaardigheid en interesse voor boeken ligt in het kleuteronderwijs, waar voorbereidend lezen centraal staat. En ik wil nog verder teruggaan in de tijd: de jaren die baby's en peuters thuis doorbrengen in een brousse-sfeertje waar ze tijdens hun eerste levensjaren opgroeien met een eigen thuistaal en eigen cultuur, waar ouders lustig kwebbelen en tetteren in hun vreemde thuistaaltje, dat zijn verloren jaren, waarin stimulansen ontbreken om de kleuter belangstelling voor 'lezen' bij te brengen.
Het is nu al meer dan negen jaar geleden dat ik voor het eerst schreef over de slechte prestaties van Vlaamse leerlingen: "Vlaamse leerlingen presteren slechter in een klas met allochtonen". Toen lag dat onderwerp nog erg gevoelig. In de daarop volgende jaren heb ik op mijn blog geregeld verwezen naar de oorzaken en de gevolgen van multicultureel onderwijs: "Daling Onderwijsniveau", "De tanende kwalteit van middelbare scholen", "Verloedering van het Onderwijs", "Kinderen worden dommer"... De trend van verval en verloedering van het onderwijs tekende zich al veel eerder af, in de jaren 90, toen schooldirecties hun leerkrachten verplichtten om de leerstof aan te passen aan de allerzwaksten. Toen ging men er nog van uit dat onze Vlaamse leerlingen zich wel zouden redden en bij de top zouden blijven horen. Maar laagliggende latten, gemakkelijke leerstof en soepele examens maken van onze Vlaamse leerlingen slappe kwallen, onbekwaam om zich te verheffen boven de grauwe middelmaat.
In vlagen van tolerantie voor 'de allochtoon' werden beslissingen genomen die de onderwijskwaliteit aantastten en de normaal begaafde Vlaamse leerling aan zijn lot overlieten. Wat heeft het ons opgeleverd, onze verdraagzame en toegeeflijke houding jegens allochtonen? Zero!
Links onderwijsbeleid voert een strategie die goede leerlingen doet afhaken en hun prestatiedrang afremt, omdat er exorbitante aandacht gaat naar wanpresteerders, zwakbegaafden en andere klooiers, omdat er gestreefd wordt naar gemengde klassen waar niemand de beste mag zijn, waar iedereen gelijk is en waar de leerstof aangepast wordt aan achterblijvers en zwakkelingen, aan anderstaligen en ongeletterden.
Binnen de schoolmuren en achter de schoolpoorten heb ik vroeger vurige passies zien oplaaien, driften zien losslaan en zinnelijke lusten in alle hevigheid zien exploderen.
Ontluikende verliefdheden en wilde hartstochten in de schoolse wandelgangen kon je met een zevende zintuig zomaar waarnemen, opsporen en opvolgen.
Zo zag ik op een mooie dag hoe een schoolarts en zijn verpleegstertje in een innige verstrengeling lagen in het dokterscabinet. Als twee dartelende duifjes die elkaar aan het minnekozen waren. Het sensuele tafereeltje was er eentje van intense omhelzing en kronkelende wellust, immens gekreun en diepe penetratie in de allerhoogste regionen van extasen.
Het vertederende tafereeltje streelde al mijn zintuigen. Ik borg het op in mijn geheugen, bij alle andere relikwieën. Het verliefde koppeltje straalde spontaan een chemistry uit, een geur en een aroma, en die mix verraadde hun geheime wensen en verboden dromen...
De hoge werkloosheid bij migranten blijft een probleem in ons land. Er is een zware oververtegenwoordiging van allochtonen in de werkloosheidsstatistieken, en het aantal werkloze allochtonen blijft toenemen...
Dit soort alarmerende berichten waarvan de oren gaan tuiten, vinden we nu allemaal heel gewoon. We horen en lezen het elke dag.
Maar er is een tijd geweest dat migranten niet gelinkt mochten worden aan werkloosheid. Migranten en werkloosheid mochten nooit in één adem uitgesproken worden. Ik heb er zelfs ooit een blogberichtje voor moeten wissen omdat het 'racistisch getint' was. Migranten en werkloosheid?! Racistisch getint?!...
In de beginjaren van mijn blogbestaan, toen geen kat mijn blog kwam lezen, was er toch 1 kater die struikelde over mijn vraag: "Hoe komt het toch dat er zoveel allochtone werklozen zijn?"
Ik zal het nog eens opnieuw vertellen.
Toen allochtone werkloosheid nog taboe was, schreef ik over mijn ervaringen met allochtone scholieren, als toekomstige arbeidskrachten. Mijn ervaring was dat zebuitensporig geïnteresseerd waren in 'den dop'. "Wat moet ik doen om te kunnen gaan doppen?" was de meest gestelde vraag van laatstejaars beroepsonderwijs. Zij waren niet gemotiveerd om werk te zoeken en de arbeidsmarkt interesseerde hen niet.
Nieuwkomers die hier geen wortels hadden, waren er ook. Hun geweten werkte niet optimaal en daarom ontwikkelden ze misdadige neigingen, hun stapjes naar delinquentie maakten hen onaantrekkelijk voor de arbeidsmarkt.
Ook hun mentaliteit deugde niet om in aanmerking te komen voor een serieuze job. Ik zag hun onwil om iets bij te leren, om Nederlands te spreken, om te presteren en te wedijveren, om goede rapportcijfers te halen.
Scholen droegen bij tot allochtone werkloosheid. Bv. 'Studie- en Beroepsmogelijkheden na het Secundair Onderwijs' werd geschrapt van het lesrooster, en tijdens deliberaties werden leerlingen geholpen om regelrecht de weg te vinden naar het stempellokaal.
Ik heb vroeger in de loop der jaren werkloosheidscijfers van allochtone papa's verzameld, die kwamen van een massa familiale vragenlijsten waarop het beroep van de vaders te lezen stond. En cijfers liegen niet...
Een leerlinge van het Wellantcollege in Amsterdam heeft deze week haar lerares vergiftigd.
Tijdens een kookles ontstond er ruzie over haar gsm. Het kind mocht haar gsm niet gebruiken in de klas, en toen werd ze zo boos dat ze een bijtend schoonmaakmiddel in de koffiekop van haar lerares strooide. Deze dronk de mok leeg. Na een tijdje werd ze onwel en klaagde over een brandend gevoel in haar mond en op haar tong. Ze werd naar het ziekenhuis gebracht waar een verbrande tong en verbrande mond vastgesteld werden.
Ja, tegenwoordig denkt de jeugd dat alles mag en alles kan, aangemoedigd door tolerante ouders, sussende familieleden en overbeschermende leerkrachten en schooldirecties.
Neem nu de schooldirectie die bijzonder lichtzinnig reageerde op het criminele voorval door te wijzen op de minderjarigheid van de misdadigster, en, nog erger, door te stellen dat ze handelde in een opwelling!... Een bijtend gif gooi je nooit zomaar impulsief in een mok, daar is voorbedachte rade mee gemoeid, en een opwelling is uitgesloten.
Woordvoerder: "Ze heeft dit echt in een opwelling gedaan, het was een ondoordachte actie waar ze zelf heel erg van geschrokken is. Ze heeft er ontzettend veel spijt van."... En de woordvoerder zal er nog spijt van krijgen dat hij de zaak zo gebagatelliseerde.
Omdat de gifmengster nog 'minderjarig' is, is ze nog leerplichtig, en daarom werd ze overgeplaatst naar een andere school. Met andere woorden, ze wordt buitengezwierd, en dan kan ze andere leerkrachten in haar nieuwe school vergiftigen. Want alle misdrijven die niet in een opwelling gebeuren, zijn voor herhaling vatbaar. Het kreng moet grondig in de gaten gehouden worden!
Blank, de inmiddels verboden kleur, mag onbeperkt worden belasterd en verketterd, en zou helemaal moeten gaan verdwijnen. ‘Blanken verdienen niet het recht om te leven, zij zijn een ziekte en de kanker’...
Beste lezers, geloof er geen fluit van, van het politiek-correcte gelul over het zogenaamde fake news dat Guy D'haeseleer (VB) postte op Twitter en op Facebook. D'haeseleer deelde een foto van afval met een verwijzing naar mislukte inburgeringscursussen: “Brussel Rogierplein 24/11/2019 om 10.00 uur. Prachtig toch he die hoofdstad! Die inburgeringscursussen zijn niet echt een succes...”
Dit is géén nepnieuws! Ik heb vroeger in de Turkenschool van directeur Blauwbaard een gelijkaardig rommelzootje gezien, bijna zo erg als op de foto. Het keukentje en de toiletruimte werden het meest toegetakeld. Soms werden ze herschapen in een ruïne wanneer een horde allochtoontjes op medisch onderzoek gekomen was.
In een donkere achtertuin van de Turkenschool stond het containertje, een gebouwtje waarin het migrantenteam gehuisvest was. Zij waren de bewierokers van de allochtone schoolgemeenschap. Bendeleidster was verpleegster L.D.R. met een stel geitenwollensokkenmigrantenwerksters als volgelingen en meelopers. Allemaal samen vormden ze een stelletje kakelende kletskousen, koffieleuten, viswijven en giecheltrienen die het niet zo nauw namen met de hygiëne in hun kiekenkot. De rotzooi in het gore keukentje was niet te overzien. Het aanrecht was bezaaid met vieze keukenhanddoeken, beschimmelde etensresten, onafgewassen kopjes en schoteltjes, plakkerig bestek dat her en der verspreid lag. En ook nog een open bus bedorven melk stond er klaar om nog verder te verrotten.
Lyceum, 1996. Nele was een leerling van het vierde jaar waar ze de richting moderne talen-wiskunde volgde. Zij was een mooi tienermeisje en haar rapportcijfers waren behoorlijk. Alles verliep naar wens. Hoe kwam het dan dat ze vaak zo neerslachtig was en onzeker van zichzelf? Ze geraakte ook moeilijk uit haar woorden, was angstig om wat komen ging en reageerde soms overdreven emotioneel.
De papa van Nele gaf het vak Frans in het lyceum. Samen reden ze iedere ochtend naar school, en 's avonds samen weer naar huis. Nele was de oogappel van haar papa. Deze wou echt niets liever dan dat ze wat vrolijker was en met meer zelfvertrouwen door het leven zou stappen.
Lusteloos en ongelukkig onderging Nele de dagelijkse rit met haar papa naar school, angstig piekerend over wat er nu weer zou gaan gebeuren. Haar irreële angsten verhinderden haar om zich te concentreren op de lessen en op haar studie.
Nele ging in therapie. Haar papa had dat zo geregeld. Bedoeling was om haar zelfbeeld wat op te krikken, en om haar meer te doen geloven in zichzelf. Om haar uit de diepe put te halen waarin ze worstelde om te overleven. Een strenge assertiviteitstraining volgde. Er kwamen toen verrassende dingen aan het licht die een blik wierpen op haar gestoorde persoonlijkheid.
Zo was er de dagelijkse rit met haar papa naar school tot haar 18 jaar. Zes jaren lang. Thuisgekomen na schooltijd hetzelfde: Nele hoefde nooit initiatieven te nemen, droeg thuis geen enkele verantwoordelijkheid, papa en mama regelden alles voor haar. En is een potje yoghurt over datum, dan mag je dat niet meer eten, en bacteriën zitten overal, dus goed oppassen en angstvallig voorzichtig zijn... 'Angstvallig voorzichtig zijn', zo werd Nele opgevoed.
Tijdens de therapie werd er ook een en ander onthuld over Neles fysieke conditie, die zo goed als niets voorstelde. Slechte motoriek en houterige lichaamsbewegingen. Ook slechte eetgewoonten. En een verstoorde nachtrust door het aanhoudend piekeren.
Er kwam ook nog een nieuw element op de proppen toen bleek dat de mama van Nele niet meer wilde meewerken bij de behandeling van haar dochter. Haar papa wel, die was ontvankelijk voor alle tips en adviezen, en toonde zijn gewillige medewerking.... Maar!... hij stond nérgens, want mama en Nele waren thuis de baas!... De behandeling verwaterde en Nele herviel in haar oude gestoorde gedragspatroon.
Nele is nu 39 jaar. Soms vraag ik me af hoe ze zich nu handhaaft, hoe ze zich nu redt in de volwassenenwereld. Hopelijk heeft haar papa ooit eens goed met de vuist op tafel geslagen?
'k Zal 't zelf maar vertellen, dan hoeven anderen me niet te wijzen op mijn vreselijke tekortkomingen.
De ellende begon al van bij mijn geboorte, héél lang geleden, toen de verpleegsters in het 'moederhuis' in Hasselt mij verwisselden met een andere baby. Het kan niet anders want er zijn geen raakpunten met m'n familie, een vreemde eend in de bijt, het zwarte schaap, zwarter kon het niet. Een andere mogelijkheid was dat ik verwekt ben door een onbekende vader, een man van wie ik m'n eigenwijze karakter geërfd heb en ook mijn achterdocht jegens andere mensen. En zo kan ik blijven speculeren...
Ik ga nog éérder terug in de tijd. Toen ik als trage foetus in de baarmoeder van mijn moeder zat, helemaal niet gehaast om de uitweg naar buiten te zoeken, toen liep er iets fout, er gebeurde iets vreselijks. Verschrikkelijk! Ik ben aan de navelstreng blijven bengelen totdat de dokter met een vlijmscherp mes mij scheidde van m'n moeder. Ze hebben me moeten tegenhouden want ik was al onderweg om opnieuw in het warme nest van de baarmoeder te kruipen... Terug naar de veilige schoot waar ik voor altijd wilde blijven zitten. Wégkruipen van de buitenwereld wou ik. Het geroezemoes in de kraamkamer beviel me niet. Dat was mijn allereerste trauma: de geboorte!
Volgens de laatste peilingen zijn er steeds meer onzindelijke kleuters. Kleuterjuffen hebben hun handen vol aan poep- en plasbroekjes en zitten tot aan hun ellebogen in de pampers. Zij komen moeilijk toe aan echte pedagogische activiteiten. Ontwikkelingsdoelen kunnen daarom moeilijk bereikt worden.
Geruchten doen de ronde dat het groeiend aantal onzindelijke kleuters te wijten is aan ouders die allebei gaan werken en daardoor minder tijd hebben voor potjestraining voor hun peuters. Om nog maar te zwijgen over die hedendaagse allesabsorberende luiers, in tegenstelling tot de vunzige katoenen luiers van vroeger vol nattigheid...
Allemaal smoesjes! De hedendaagse verklaringen voor 'verlating' van de zindelijkheid draaien rond de pot, rond het pispotje, en willen vermijden dat kindjes met een luier gestigmatiseerd worden als kleine zwartjes die in hun fysieke ontwikkeling achterlopen op hun blanke leeftijdgenootjes. Het is trouwens bekend dat ontwikkelingsachterstanden raciaal beïnvloed worden en gerelateerd zijn aan het menselijk ras.
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat in de jaren 60 de meeste kinderen zindelijk waren op 2,5 jaar. Vandaag is dat slechts 20 tot 30 procent. Kleine instappertjes zijn dus veel later zindelijk dan vroeger. Er zijn dan ook veel meer migranten-instappertjes dan vroeger. En denieuwe toevloed van anderstalige 2,5-jarigen is nog niet gestopt.
Kinderartsen maken zich zorgen over de luierkleutertjes. En dan is er de Werkgroep Kleuterscholen Vlaanderen die al jaren ijvert voor meer kinderverzorgsters in de klas. Er zijn scholen die ouders vragen om hun kindje pas naar school te sturen als het zindelijk is. Een paniek-oproep, omdat ze de luierkindjes niet meer aankunnen.
Vroeger was het makkelijker, toen alle kindjes met een proper onderbroekje naar school kwamen.
Scholen wachten bang de komst af van een nieuwe golf van 2,5-jarige zwartjes, vluchtelingetjes die hier niet verwacht werden, negerkleutertjes die hier nooit een thuis zullen vinden, ontheemd en vatbaar voor psychische stoornissen, vreemde kindjes zonder eigen voedingsbodem. Integratie is zo goed als onmogelijk.
Migranten zijn Europa komen bezetten. Met hele zwermen komen ze tegelijk. Seksueel uitgehongerden met driften en lusten die op springen staan. Hun gefrustreerde geslachtsdrift maakt van hen primitieve wezens die zich op dierlijke wijze vergrijpen aan blanke westerse vrouwen die zij als loslopend wild beschouwen. Geen hoffelijke benaderingen, geen speelse verleidingstrucjes, maar recht op het doel af, zo werkt dat bij die mensapen zonder geweten. Achterlijke praktijken als massaverkrachtingen maken nu deel uit van onze samenleving. Europa is aan het wegglijden naar een oord van zedenverwildering en minderwaardige moraal. Een nieuwe sekscultuur is zich aan 't ontwikkelen en westerse normen worden aangetast en brokkelen af.
Het fenomeen van groepsaanrandingen kreeg bekendheid in Europa sinds oudejaarsavond 2015 in Keulen. Het heette toen 'jihadrape' waarbij mannen van Arabische en Noord-Afrikaanse origine betrokken waren. De media hadden het toen bijzonder moeilijk om de etnische afkomst van de daders te vermelden. Tot er een moment kwam dat zwijgen niet langer meer kon. Verkrachtingscijferscijfers wezen allen in de richting naar 'vluchtelingen'.
Of om het met de woorden van heer Bron te zeggen: "Over de achtergronden en de daderprofielen zwijgen de gevestigde media. Wellicht bestaat er een verband tussen massaverkrachtingen en de voortdurende massa-immigratie…"
In Frankrijk behoren verkrachtingen inmiddels tot het leven van alledag. Volgens het dagblad “Le Figaro” wordt in het land ondertussen elke zes minuten een jong meisje of een vrouw het slachtoffer van een voltrokken of gepoogde verkrachting. Onder de streep zijn dat zegge en schrijve elk jaar 112.800 vrouwen, die – volgens officiële informatie! – het slachtoffer van verkrachting of gepoogde verkrachting worden. Niet minder dan 235.000 echtgenotes of partners zijn de dupe van lichamelijk of seksueel geweld binnen hun relatie, benadrukt “Le Figaro”.
