De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
12-04-2023
Blankenhaatster Dalilla Hermans
De negerin op de foto is Dalilla Hermans, schrijfster met Rwandese roots en rasechte blankenhaatster. Zij zoekt achter elke hoek en onder elke steen naar 'racisme'. Haar verbolgenheid over 'racistische' afbeeldingen trompettert zij overal in het rond. Zij haat Zwarte Piet en verdraagt geen karikaturen van negers, ligt met zichzelf in de clinch want ze is ook zwart, en rasverschillen doen haar steigeren en brengen haar in opperste staat van opwinding, frustratie en woede.
Nu is Dalilla aangesteld als leider van een cultuurproject dat van Brugge de culturele hoofdstad van Europa wil maken in 2030. Over haar aanstelling is aldagenlang discussie. Bart De Wever vindt haar niet de geschikte persoon, zei hij op tv in een debat met minister Benjamin Dalle: “Als een blanke zou gezegd hebben over zwarten wat Dalilla Hermans zei over blanken, zou hij voor de rechter moeten komen”. Het debat ging over 'woke'. "Woke extremisme en antiblank racisme" ziet Vlaams Belang in de negerin. En N-VA voegde eraan toe: "Ze polariseert extreem en is gefocust op huidskleur". De blankenhaatster kreeg heel wat haatcommentaren te verwerken. Logisch. Een uitspraak die ze zes jaar geleden deed:"In de loop van de geschiedenis stonden de blanken altijd aan de verkeerde kant. In bijna elk verhaal brachten de blanken dood, verderf en miserie. Daar kunnen jullie toch niet blij mee zijn? Terwijl de zwarten hun lot telkens overstegen . Dat geeft mij een soort trots. Klinkt dat raar?"... Als een blanke dit gezegd zou hebben over een zwarte, had hij het op de rechtbank mogen uitleggen.
Waarom Dalilla zelf niet op het tv-debat aanwezig was? Zowat vier jaar geleden kondigde ze boos aan dat ze van de VRT niets meer wil weten omdat de VRT haar niet serieus neemt... Er moet iets ergs gebeurd zijn want VRT aanbidt toch alles wat zwart en vreemd is?
Sommige niet-moslims doen mee aan ramadan; wat een stel idiote dhimmies. Weten deze dwaallichten dat ‘respect’ wat anders betekent dan onderwerping? In de moslimcultuur heeft het woord ‘respect’ de betekenis van ‘onderwerping’. Dit is een van de aspecten van de omvolking. De islam is een “religie van de liefde”, waarin niet-gelovigen minderwaardig zijn, vrouwen zonder hoofddoek verkracht mogen worden, je met kinderen mag trouwen en waarin homo’s doden normaal is. De islam is een maffia die, die eenmaal aan de macht, alle niet-islam onderwerpt, exploiteert en uitroeit. En voor het zover is, zegt de islam van zichzelf dat hij liefde en vrede is.
Op de foto zien we restaurantmedewerkers die als schapen in een kudde poseren voor de fotograaf. Zie ze glunderen. Ze doen mee aan de islamitische ramadan. Spottend met de christelijke vastentijd etaleren ze schijnheilig hun domme verdraagzaamheid jegens de achterlijke islam. Deze niet-moslims kennen de islam van horen zeggen en vinden moslims sympathieke gasten. En hun IQ is ook navenant.
De nieuwslezer op tv vertelde dat we voortaan langer zullen moeten rondrijden met een geblutste auto. Maandenlange wachttijden bij carrossiers zijn tegenwoordig niet uitzonderlijk, en omdat jongeren niet meer geïnteresseerd zijn in de job is er een tekort aan geschoold personeel. Komt daarbij dat er meer technologische kennis vereist is om de job uit te oefenen. En die technologie reikt vaak boven het petje van beroepsleerlingen.
De studierichting 'Carrosserie' in het Beroepsonderwijs is meestal bevolkt door migrantenleerlingen die in de derde graad geraakt zijn via een hobbelig schoolparcours van vallen en opstaan, van buizen en spijbelen, van uitsluitingen en strafstudies.
Het verwondert me dus niet dat 'Carrosserie' het laat afweten om afgestudeerden af te leveren. De technologie van wagens is te complex en te hoog gegrepen voor ongeïnteresseerde leerlingen zonder ambities.
Ik heb het beroepsonderwijs in diverse scholen gezien met een duidelijke oververtegenwoordiging van allochtonen. Hun taalachterstand in de loop van de hele schoolloopbaan cumuleerde zich tot een gigantische leerachterstand. Ze zochten zelf hun 'achterstelling' op omdat ze zonder ambities, ongemotiveerd en ongeïnteresseerd zich elke ochtend naar school toe sleepten om zich in de schoolbanken te schuiven. Wetende dat ze net als hun vader binnenkort kunnen gaan doppen. Zo werkte dat toen.
'Carrosserie' verdient in deze tijden van ingewikkelde veiligheidssytemen en sensoren en zo een beter plekje in de onderwijsstructuur dan in het belabberde beroepsonderwijs waar mislukkelingen en andere losers zich vergaren om aan hun leerplicht te voldoen.
Sinds Giorgia Meloni - rechts en mooi - de nieuwe premier van Italië is, is het aantal bootmigranten die voet aan wal zetten op Italiaanse kusten fors gestegen. Eerst doorzwommen die mannen heel wat watertjes in dobberbootjes. Af en toe verloor er eentje zijn evenwicht en viel pardoes overboord om meteen in het zilte water te verdrinken. Maar er bleven er nog genoeg over om te stranden in het mooie Italië van waaruit ze nog alle kanten uit konden. Europa is groot en wijd en zijd. Hiervoor waarschuwde Meloni dat migranten doelbewust massaal geloodst worden naar Europa om de maatschappij overal te ontwrichten. En Meloni helpt mee met loodsen.
Meloni en Migratie... Hoewel Meloni ingrijpende maatregelen beloofde op het vlak van migratie, is er niets veranderd, integendeel, de conservatieve kentering die ze beloofde blijft uit en vluchtelingen blijven van heinde en ver afzakken naar de Italiaanse stranden in de mulle zanden. En toch wil Meloni geen scheepjes meer die aanmeren op Italiaanse kusten.
Ik herinner me een toespraak kort na haar aanstelling als premier, waarin ze sprak over haar plannen. Om te beginnen de regeringsvorming met de twee andere partijen van Salvini en Berlusconi. Een rechts bondgenootschap, met hier en daar soms een haar in de boter. Een blonde haar? Een zwarte haar? Of een kale haar?
Maar toen ze het opnam "voor ALLE Italianen" kreeg ik argwaan. Omdat het originele Italiaanse volk, de inheemse eigen Italianen, toch niet álle Italianen zijn? Is ze echt wel zo rechts als ze wil zijn? Of speelt ze mee met alle linksen die Europa willen volproppen met negers en andere vreemde menssoorten?
De jaren na WO2 en nog vele jaren daarna beleefde de jeugd een kommerloze tijd. Thuis, dat was bidden voor het eten, gehoorzaamhied aan ouders, huiswerk maken en gezelschapsspelletjes spelen. Naar school gingen we om te leren, en tijdens vakanties speelden we op straat of op een zandberg, in weilanden of in velden. We kenden een gezonde puberteit zonder zinloos gepieker over 'genderidentiteit', een woord dat net zoals 'geslachtsverandering' nog uitgevonden moest worden.
Sluipend braken er andere tijden aan die ons serene na-oorlogse leventje kwamen verstoren. Nieuwe technologieën, trends en rages, grillige en beangstigende tijdsgeesten deden onze samenleving in een razendsnel tempo evolueren naar een chaos van genderdysforisch gestoorden, labiele twijfelaars en suïcidale transgenders.
Kinderen en jongeren werden zich bewust gemaakt van hun eigen geslacht. Sociale netwerken en andere media deden hen nadenken over hun lichaam, hun fysieke lichaam dat niet accordeerde met hun denkwijzen zoals die opgedrongen werden door literatuur en media. En zo borrelde bij jongeren het gevoel op geboren te zijn in een verkeerd lichaam waardoor ze van geslacht wilden veranderen. Zo simplistisch wordt er vandaag over gedacht, en morgen trekken ze een andere onderbroek aan.
Snotneuzen die niet mogen aotorijden, geen alcohol mogen drinken, niet mogen roken, mogen wel van geslacht veranderen?! Er wordt misbruik gemaakt van hun kneedbare jonge leeftijd en grote beïnvloedbaarheid.
Of in het pas verschenen boek van twee psychoanalytica's: Caroline Eliacheff en Céline Masson. Zij leggen uit hoe sociale netwerken nieuwe zichtbaarheid geven aan 'het gevoel van geboren te zijn in een verkeerd lichaam': Hoe minderjarigen beschermen tegen transgendermisbruik?. De auteurs waarschuwen in hun boek voor de excessen van transgenderisme bij minderjarigen.
De huidige decadente tijdsgeest zal overheersen en minderjarigen zullen nooit beschermd kunnen worden tegen transgenderisme!
Op een dag als gisteren moet je aan alles twijfelen, behalve aan je eigen bestaan. Je mag ook niets geloven van wat je hoort of ziet, behalve wat je zelf denkt of zegt. Wat je zelf denkt is echt. En als je denkt, dan besta je. Al het overige is onzeker en twijfelachtig.
De twijfel is de weg naar een nieuw leven, naar een nieuwe kijk op de wereld, althans volgens de Franse filosoof René Descartes (1596-1650). Zijn beroemde uitspraak "Je pense, donc je suis" heeft velen aan het denken gezet. Velen willen 'bestaan' met een grenzeloze geldingsdrang, daarom gaan ze denken, gaan ze twijfelen aan al de rest, de uitspraak van Descartes indachtig: "Wees van niéts zeker, stel álles in vraag!"...
Ring... Dringdring... Ringelingeling... Op een slaperige ochtend werd ik wakker gebeld door de bediende op mijn werk. Of ik holderdebolder naar ginder wilde komen. Een inbreker had 's nachts mijn bureauladen opengebroken en de inhoud van alle kasten en laden over de vloer gezaaid. Waarschijnlijk op zoek naar geld of waardevolle spullen.
Als een haas raasde ik doorheen de ochtendspits. Om de schade te beperken. Schade! Want álles wat ik te verbergen had, lag daar open en bloot op de grond te kijk. Voor iedereen. Gaande van maandblaadjes van het Vlaams Blok tot compromitterende verslagen over de Turkse tolk, de islamleraar, migrantenprojecten als parels voor de zwijnen, mijn ontgoochelingen over collega's en leerkrachten, álle verhalen over hun geheimzinnige avonturen, hun uitspraken, hun liefdesleven, werkelijk álles!
Er was voldoende stof om te starten met het publiceren van een resem roddelberichtjes en controversiële artikels. Alles was al klaar om aan mijn 'memoires' te beginnen. Ja, 'Memoires', dat was vroeger de titel van mijn blog toen geen kat mijn blog kwam lezen, toen ik alleen maar voor mezelf aan het schrijven was. Het was ook de tijd dat mijn schuilnaam 'Sien' was.
De nachtelijke dief ving bot, maar hij had wel mijn speurwerk van maanden en jaren dooreen gehaald. Mijn belevenissen met migrantendiensten, integratiecentra, collega's, leerkrachten, directies en allochtonen noteerde ik uitvoerig op kattebelletjes, kladjes, kantlijnen, overal waarop geschreven kon worden. Het was de oerbasis van mijn blog, de oerkreet van mijn lieviaanse roerselen!
Als de bliksem grabbelde ik al mijn geheime papieren bijeen om ze voortaan veilig thuis op te bergen. Ik geniet er nu nog van...
Onlangs hoorde ik op tv iemand spreken over een jobbeurs waar werklozen terecht kunnen voor alle informatie over allerlei jobs. Ze kunnen er ook solliciteren. Of smachten en dromen van een nieuwe job.
Vandaag, 30 maart, organiseert de VDAB een jobbeurs in Hasselt, een serieuze aanpak van het werklozenprobleem en geen beledigend gezeik over werklozen. Werkzoekenden van alle leeftijden en opleidingsniveaus zijn er welkom.
Het viel me op dat de man die de jobbeurs aankondigde bijzonder voorzichtig en eerbiedig sprak over werklozen, werklozen als een respectabele groep mensen die de weg naar de arbeidsmarkt kwijt zijn, de weg niet goed kunnen vinden naar een job ondanks alle inspanningen. Verdwaald en verloren strompelen ze gedesoriënteerd verder, maar hun zoektocht levert niets op. Alles wat ze onderweg tegenkomen is hun stempelgeld, hun werklozensteun als steun bij het afleggen van de afstand naar de arbeidsmarkt.
"Mensen metAfstand tot de Arbeidsmarkt'
Ze zeggen dat werklozen zich uitsloven om elke afstand tot de arbeidsmarkt te overbruggen, het kost hen bloed, zweet en tranen. Zeg daarom niet 'werklozen' maar 'mensen die een afstand moeten afleggen tot de arbeidsmarkt'.
"Mensen zonder Baan"
Sylvana Simons, een Surinaamse ijdeltuit met een diepe blankenhaat,wist jaren geleden al dat het kwetsende woord 'werklozen' geschrapt moest worden. 'Mensen zonder baan' klinkt menselijker dan 'werklozen'. Zij en haar partij beweren zelfs dat 'mensen zonder baan' een grotere bijdrage leveren aan de samenleving dan werkenden... Krankzinnig!
Een katholieke lagere school in Beringen zal vanaf volgend schooljaar geen islamonderricht meer aanbieden voor nieuwe leerlingen in het eerste leerjaar.
Moslimouders zijn het niet eens met de afschaffing van de islamles. Ze beginnen hoog van de toren te blazen alsof ze hier de baas zijn en uit protest hebben ze gisteren hun kinderen thuis gehouden, opgestookt door de lokale politieke partij Interactief Beringen.
Hopelijk noteert de school deze afwezigheden als onwettig!
Beste lezers, opgepast voor misleiding... De islamlessen zijn niet helemaal afgeschaft maar ondergebracht in de lessen katholieke godsdienst, de zgn 'dialoogschool', zodat leerlingen zich niet hoeven te splitsen in enerzijds moslims en anderzijds Vlaamse leerlingen die godsdienst volgen, zoals het vroeger altijd gebeurde.
De Koran als Bron van alle Kwaad blijft voortbestaan, en nog wel in katholieke godsdienstlessen. 'Dialoogonderwijs' heet het eufemistisch, met de bijbel en de koran hand in hand, beiden in dialoog.
In het rampjaar 1974 werd in ons land de islam als godsdienst erkend. De start van alle ellende. De malloten die een vreemde ideologie erkenden, zouden vervolgd en aangeklaagd moeten worden.
Ze hebben ons landelijke Vlaanderen van vroeger afgepakt! We werden niet gewaarschuwd. We waren niet voorbereid. En we gingen ook nog eens hun moskeeën erkennen en subsidiëren... lam gesust, lam gevleugeld en misleid door de 'vredelievendheid' van de islam, waarmee de overheid ons om de oren sloeg.
Er bekroop me na 1974 een onbehaaglijk gevoel, het was verontrustend om te zien hoe het islamonderricht zich in onze Vlaamse scholen aan het uitbreiden was. En toch werd in alle toonaarden de expansiedrift van de islam ontkend.
Islamleraars waanden zich korankenners. Met forse snor en hoge eigendunk voelden ze zich geroepen om aan de openbaringen van de profeet een eigen draai en interpretatie te geven, om te schaven aan een optimale mentale paraatheid bij hun moslimleerlingen: de schoolgemeenschap als voorbereiding op de volwassen moslimgemeenschap!
Het islamonderricht escaleerde. Het nam onherroepelijke proporties aan. Niet meer terug te schroeven. En later hield ik m'n hart vast bij de komst van alweer een nieuwe islamleraar...
'Bruno' is niet de naam van een cafê, maar van een benzinepompstation waar ik gisteren ben gaan tanken.
Een miezerige regen viel uit de troosteloze grijze hemel.
De Zondagkrant lag uitnodigend in een rekje bij de inkom. Ze kon me niet opbeuren. Onmiddellijk viel de grote titel op: "Met honger kan je niet leren". En dan volgde het afgezaagde refreintje over kinderen die zonder brooddoos of met een lege maag naar school komen. Er werd gepleit voor een gratis warme maaltijd voor kinderen in armoede. Wie zijn kinderen in armoede? Terwijl nalatigheden en verantwoordelijkheden van ouders zoals gewoonlijk stilgezwegen worden.
"Met een lege maag op de schoolbanken"... maar met een dure smartphone in de hand.
En of de deprimerende berichten nog niet volstonden, stak er midden in de krant een glanzend magazine met afschuwelijke foto's van negerinnen. Twee Vlaamse mode-ontwerpers vonden het nodig om zwarte modellen hun kleren te showen.Een zwart model in gezelschap van een witte madam. Domme reclame voor interraciale omgangsvormen!
Het brandweerkorps van Antwerpen wil er diverser uitzien en mikt daarom op vrouwen en gekleurden om brandjes te helpen blussen. Vrouwen en gekleurden als goedkope werkkrachten.
Welkom zijn vrouwen van alle merken en soorten, dolle mina's en feministen, transvrouwen en negerinnen. Ook mannen van het zwarte ras, transmannen, negers en andere bruine mannen, maken van het korps een afspiegeling van Antwerpen. Of ze capabel zijn om de vlammen te trotseren is bijkomstig.
En toch heb ik nog nooit een neger op een ladder zien staan, en een vrouw zien sleuren met een brandslang evenmin.
De zucht naar diversiteit, inclusiviteit, gelijkheid en meer van die linkse troep, stijgt naar het hoofd van werkgevers als ze bij het aanwerven van personeel streven naar een afspiegeling van de samenleving. Ze verzamelen een zootje onbekwamen met als enige verdienste dat het geheel er uitziet als wat er in de maatschappij leeft, we zien een 'afspiegeling'. Van wat? Waarvoor? Waarom? Voor wie?...
Gisteren slopen er nogal wat vreemde namen met een exotisch geurtje in mijn bericht. Dat komt ervan als vreemdelingen de oogappels geworden zijn van politici en media en zich overal binnendringen door de mazen heen van onze ooit zo mooi gestructureerde samenleving.
Mijn collega's van vroeger sloegen met hun pet naar een correcte schrijfwijze van vreemde namen en zo raakte het alfabetisch klasseringssysteem over zijn toeren. De sloddervossen vonden geen dossiers meer terug in het archief en stelden dan maar weer een nieuw dossier op, en zo ging dat maar door tot de kasten uitpuilden van de migrantendossiers. Op een mooie dag heb ik alle dubbele, driedubbele, vier-en vijfvoudigen, uit het venster gezwierd waar ze gedreven door een zwoel windje naar beneden dwarrelden om zich uit te spreiden over het gazonnetje in het voortuintje. Rebellie als middel om orde op zaken te stellen in de chaos van Turkse en Marokkaanse wanorde!
Vreemdelingenstemrecht
In 2004 hebben enkele idioten in de regering zich vergrabbeld aan de grote aantallen migranten die hier op hen afkwamen gestormd. Ze waren zodanig onder de indruk, verloren de pedalen en namen neerbuigend en verdwaasd alle maatregelen om het hen en zichzelf vooral naar hun zin te maken. Het migrantenstemrecht kwam er.
Massa's buitenlandse toeristen, op zoek naar een gelukkig en gratis leventje, zijn hier aan het juiste adres. Ze krijgen opvang en privileges om van te dromen. Maar ze maken er een etnisch knoeiboeltje van, met een wirwar van vreemde nationaliteiten die hier allemaal op handen gedragen worden, terwijl blanke autochtonen bijna tweederangsburgers geworden zijn. Kijk maar naar de indoctrinerende oververtegenwoordiging van negers in de reclame. En dan zwijgen we nog over de interraciale relaties die ons door duidelijke beelden opgedrongen worden. Een blank vrouwtje en een lelijke neger die samen in bed liggen te flikfooien om een matras uit te testen.
Het zou vroeger onvoorstelbaar geweest zijn, een 1-aprilgrap of fake news, een verspreking van de nieuwslezer, of een drukfout in de krant, wanneer iemand met een vreemde naam burgemeester zon worden, of nog erger, regeringslid zou worden.
Einde jaren 70 van de vorige eeuw... De Oude Baas stond mijmerend bij het venster te filosoferen, hij tuurde naar buiten zonder iets te zien, maar peilend in de verte zag hij onheilspellende dingen op ons afkomen. Het sterk groeiende aantal migranten maakte hem bang: "Ooit gaan vreemdelingen hier de baas spelen als ze stemrecht krijgen. Ze kiezen dan natuurlijk voor hun eigen volk. En zo worden ze sterker en machtiger als ze talrijk genoeg zijn, en dan gaan WIJ nog wat beleven..."
In Antwerpen is de Queer Iftar afgelast. De Queer Iftar is een evenement voor LGBTI-moslims waar seksueel andersgeaarden kunnen genieten van de iftar, dat is de maaltijd na het slapengaan van de zon. Een iftar voor islamitische seksgestoorden.
De afgelasting kwam er na 'onrustwekkende signalen' op sociale media die als bedreigend aangevoeld werden. Toch wil Bart Somers als grote fan van de moslimgemeenschap het evenement laten doorgaan: "In Vlaanderen kun je zijn wie je bent". Dat klopt Bart, want in hun islamitische thuislanden mogen ze geen homo zijn.
Schepen van Cultuur Nabilla Ait Daoud (N-VA) durft spreken over "cancel culture", alsof de islam Vlaamse cultuur is.
En schepen van Gelijke Kansen Karim Bachar (Vooruit) toetert over "een sterk signaal tegen discriminatie met de lancering van onze Allemaal Antwerpenaar-campagne". Moslims zijn geen Antwerpenaren.
Tenslotte is er de ontroerende boodschap van queer-schrijfster Hind Eljadid: "De ramadan en islam draaien om liefde en acceptatie..." Het meiske weet dus niets over de islam.
******
Aan Bart Somers. Nu volgt er een culinair-erotische suggestie voor de Queer Iftar. Geen teelballetjes in tomatensaus, da's wat ordinair, het mag wat meer stijl hebben. Daarom verzon ik een geschikt recept voor de iftar (opgepast, het gaat in crescendo!):
Men neme twee rondborstige wulpse appeltjes met steeltjes zo stevig als tepels die op barsten staan. We hakken de appeltjes in mootjes met een vlindermes dat we van een Marokkaanse leerling geleend hebben. Die mannen hebben toch genoeg van die messen bij op school. De appelschijfjes gaan in de pan zonder ze eruit te laten swingen. Voeg daarbij twee gare krielpatatjes die zich als hitserige gekken mengen tussen de appelschijfjes. Ga vervolgens bij de buurvrouw twee geslachtsrijpe eieren van onder de kippen halen en kluts die in de geile boter... En nu komt het moeilijkste. We hebben twee moslimterroristen nodig. Die sluiten we op en kloppen ze in coma. Dan hakken we in 1 ruk hun edele delen eraf en kieperen die in de gehaktmolen. Hoor je de molen al gretig malen? Prachtig geluid. Als de molen klaar is met malen gaan we gehaktballetjes rollen, met een laagje paneermeel errond. Voeg de gehaktballetjes bij het broebelend geheel in de pan, en we krijgen een smeuïge smurrie als resultaat. Smakelijk!
'Gastleerkrachten' in de Strijd tegen Lerarentekort?
Ongediplomeerden voor de klas?
Minister Weyts is ten einde raad. In een vlaag van wanhopige razernij lanceerde hij een nieuw plan om het nijpende lerarentekort aan te pakken. Hij wil bruggen bouwen tussen bedrijfswereld en onderwijs. Zo kunnen bedrijven werknemers als gastleraren laten lesgeven in scholen. Ongediplomeerd. Pedagogisch onbekwaam.
Alsof Weyts op zoek is naar een kinderoppas voor leerlingen zonder leraar. 'Leren' wordt bijkomstig.
Overbodigen, lastpakken, en o wee misschien wel anderstaligen maken kans om door de bedrijfsleiding uitgeleend te worden aan scholen.
Weyts rekent erop dat scholen hun toekomstige werknemers zullen opleiden. Illusies. En hij denkt ook aan een starterspakket met didactische tips. Ook illusies.
Er moet nog veel geboetseerd worden aan het nieuwe plan van Weyts...
In het begin van mijn blogbestaan schreef ik eens een verhaaltje over geslachtsverandering. Over een onderwijzer die onderwijzeres wilde worden. De school stelde haar poorten wijd open voor de perverse kwiet die zijn eigen geslacht niet aanvaardde. Ze ging zelfs zo ver om een informatieavond te organiseren voor ouders, personeel en leerlingen om hen in te lichten over de transgender die binnenkort voor de klas gaat staan. Zo maakten kinderen op jonge leeftijd al kennis met transgenderisme en transseksualiteit in het algemeen. En UZ Gent, waar de man met een labiele seksidentiteit behandeld werd, zou de school begeleiden.
'Perversiteiten op School' was de titel van mijn toenmalige blogstukje (07.12.12). Nog geen dag later kwam er een boze reactie van "Iemand" om te zeuren over onverdraagzaamheid jegens transgenders. "Iemand" was de naam van een anonieme reageerder, geslachtsloos zoals de engelen, noch man noch vrouw, onzijdig, een slappeling dus. Zijn/haar e-mailadres was: 'nietbelangrijk@hotmail.com'. "Iemand" was dus niet belangrijk. Hij/zij vond dat kinderen begrip moesten opbrengen voor een man die zich in een vrouw omtovert en begrip voor halfslachtige mengsoorten.
******
Er bestaan giftige 'kinderboeken' die kinderen indoctrineren met het ziekelijke trans-woke-lhbti-gedachtegoed. Thierry Baudet toont er hier zo eentje. Het boekje maakt deel uit van een schoolbibliotheek. Het verhaal gaat over een omgebouwd lammetje. Zo worden kinderen vanaf 4 jaar vertrouwd gemaakt met de trans-ideologie.
En na een geurig kopje koffie en mijn ochtendritueel ging ik ook over tot onthullingen, over vroegere wantoestanden in het atheneum van directeur Blauwbaard, hierbij geïnspireerd door het modewoord 'cancelcultuur' en dit naar aanleiding van het spijtige incident in het Antwerpse Arenberg, dé plek voor elke cultuurliefhebber die er kan genieten van muziek, theater, comedy en literatuur. Tegen de muren van Arenberg plakten onverlaten multiculturele foto's en verwijderden klassieke schilderijen. Het Antwerpse stadsbestuur eiste dat de klassieke schilderijen opnieuw teruggehangen moeten worden in de trappenhal van de Arenbergschouwburg... Blanke mannen die in hun leven iets presteerden moesten weg... Cancelcultuur.
Een dergelijk incident deed zich voor in het gekleurde atheneum van directeur Blauwbaard, maar dan op veel kleinere schaal.
De jaren 90 van de vorige eeuw... Op zekere dag kreeg de school een gloednieuwe bibliotheek, een soort mediatheek. Bij de inrichting werd naar geen geld gekeken. De bodemloze geldput voor migranten kennen we ondertussen al. Meubels, boeken, tapijten, alles oogde duur en chic. In de boekenrekken stond de nieuwe uitgave van een encyclopedieënreeks te schitteren, ook dure tijdschriften, en vakliteratuur over een oneindig aantal onderwerpen, én een geniaal opzoekingssysteem. En als je dan iets ontdekt had in de rekken, kon je je nestelen op mooie kussenstoeltjes aan een comfortabele tafel om notities te maken, of om te studeren.
Na een jaar of zo was de glorietijd van de mediatheek voorbij!Boeken en tijdschriften kregen ezelsoren, werden niet meer op de juiste plaats teruggezet, boekenrekken werden verschoven en stonden tegen elkaar te wankelen. Weg met alle overzichtelijkheid. Op de verwaarloosde rekken stonden, hingen of lagen de boeken zomaar wat dooreen. Iedereen kon ook vrij in- en uitwandelen en boeken meenemen zonder zich ergens te moeten melden. Dit soort wantoestanden krijg je dan als het onderwijs aan allochtonen met parels overladen wordt, parels voor de zwijnen!... Ik heb migranten toen ervaren als een symbool voor verloedering en achteruitgang.
Sven Mary, advocaat van de familie van Sanda Dia: "Verkleden in Ku Klux Clan, de Congo is van mij of Hitler verheerlijken: aanwijzingen voor racisme bij Reuzegom". Hij reageert na zijn pleidooi tijdens de tweede dag op het proces in Antwerpen. "De Reuzegommers staan hier niet terecht voor racisme en bendevorming, maar daar is wel degelijk sprake van."
Lees hieronder hoe de mannen van 'tscheldt brandhout maken van de aantijgingen en beweringen van Sven Mary.
Niet dat we bij ‘tScheldt de ambitie hebben om de Reuzegommers te verdedigen, maar soms is het nodig de puntjes op de ‘i’ te zetten. Vooral als een advocaat van de getroffen familie wil scoren op het moederbord van het tegenwoordig allesomzwachtelende begrip ‘racisme’. Advocaat Sven Mary heeft doelbewust het luikje racisme opengetrokken om de gruwel nog gruwelijker te maken dan ze al is.
Sven Mary portretteerde de Reuzegommers als een elitair clubje met een ‘rechts, racistisch en ranzig kantje’. Volgens ons waren de Reuzegommers bezig met een totaal mislukte doop en niet met een politieke campagne. Hen wegzetten als ‘rechts’ is gewoon een debiele advocatentruc om het contrast tussen macht en onmacht aan te punten. Het stopwoordje ‘racisme’ werd dan weer bovengehaald om het contrast tussen blank en zwart naar voor te schuiven.
De feiten op zich zijn voor Sven Mary blijkbaar niet erg genoeg dat hij als extraatje de racismekaart wenst te trekken.
Het is misschien nog niet helemaal geweten maar onder de Reuzegommers liep er een zwarte jongen rond. Dus buiten Sanda Dia was er nog een zwarte jongen aanwezig. We hebben bij ‘tScheldt het geluk gehad van een welbepaalde bron een zeer groot fotoarchief toegespeeld te krijgen waarin het alledaagse leven van de Reuzegommers, onbewust van het komende onheil, werd vastgelegd.
We zijn in dat fotoarchief gedoken om na te gaan hoe erg de blanke rechtsen deze zwarte student hebben bejegend doorheen het jaar. Wie de tientallen foto’s bekijkt kan niet anders dan constateren dat de Reuzegommers geen enkel probleem hadden met de huidskleur van hun collega. Integendeel op de tientallen foto’s is duidelijk te zien dat hij één van hen was. De zwarte jongen op de foto’s (voor de kleurgestoorde Sven Mary: dat is de jongen met de ‘gele’ balkjes over de ogen), die zwarte jongen dus, is gewoon een broeder onder de broeders. Niet meer, niet minder. Racisme wordt er hier nodeloos bijgesleurd om de demonen zo mogelijk nog demonischer te maken.
Eind aprilneemt Kilian Maes het als finalist bij de Vlaamse Fysica Olympiade op tegen 16 andere leerlingen uit de derde graad secundair onderwijs.De hoofdprijs is een ticket naar de Internationale Fysica Olympiade in Tokio... Van Vlaamse Fysica Olympiade naar Internationale Fysica Olympiade in Tokio!
O nee! Toch weer niet die verwijfde jongetjes uit 'Close' vanavond op tv! Heeft het publiek dan nooit genoeg van sentimenteel gezever, van hartbrekende scènes en opgeklopte glamour? De twee acteurtjes zijn geen echte jongens, het zijn snotneuzen die zichzelf niet meer zijn en zich als een robot bewegen in een kunstmatige wereld die de hunne niet is.
Jongeren die écht iets presteren in hun leven komen zelden aan bod in de media, zij worden geweerd. En daarom wil ik nu schrijven over de student Kilian Maes (foto) die geselecteerd is als finalist bij de Vlaamse Fysica Olympiade. Hij studeert aan het Sint-Jan Berchmansinstituut in Zonhoven. Eind april neemt hij het op tegen 16 andere leerlingen uit de derde graad secundair onderwijs.
Kilian Maes bereidt zich voor op de Vlaamse Fysica Olympiade.
Na de proclamatie van 21 mei 2023 worden zij in volgorde geplaatst volgens hun score.
De Vlaamse Fysica Olympiade is een wedstrijd waarin leerlingen van de derde graad secundair onderwijs zowel hun theoretische als praktische kennis over fydica testen en mooie prijzen in de wacht kunnen slepen. De hoofdprijzen zijn tickets naar Tokio in Japan.
