Vriendschap omvat véle kleuren... Van vurig rood naar héél diep blauw MAAR Bij diepe oprechte vriendschap... zegt men ongedwongen,
IK HOU VAN JOU!
Dit is ikke... Lisette in België... Lisa in Indië... Geboren in Antwerpen op... 7 december 1951
Foto's van de maand... APRIL 2009 Paasbrunch bij oma en opa... en naar "De Schorre"... Mariekes paradijs
Beoordeel dit blog
De paashaas is geweest... das dus weeral een... geweldig... Van Ael feest!
"Marieke" maakt pettie... met oma... leuk... lekker... een echte kok!
Alai Osai
Het geluid van de golven
10-02-2007
The Holy eighteen steps...
De "Patinnettampadi" of de 18 heilige treden worden beschreven als de gouden ladder naar de hemel... maar zijn eigenlijk van graniet. De treden hebben allemaal dezelfde maat.... 6 feet x 8 inches... De 5 eerste treden staan voor "the five indrijas" zijnde: ogen, oren neus, tong, en kin. De volgende 8 treden staan voor "the eight rajas": tatwa, kama, krodha, moha, lobha, madha, matsraya, damba en ahamkara... hiervan onthouden we de 2 belangrijkste zijnde "waarheid" en "arrongantie". De volgende 3 zijn "The three gunas" satwa, rajas en thamas, gevolgd door de Vidya "Kennis" en Avidya "ontkenning". Het betreden van al deze treden zou een aanloop zijn tot het pad van "Self-realisation" en komplete zaligheid! Dezelfde 18 treden staan dan weer anders beschreven in de "Gita" (Indische bijbel). En weer een andere legende schrijft dat de 18 treden te maken hebben met de 18 daagse oorlog "The mahabharat" tussen de Kauravas en Pandavas... hmhm... kan je niet volgen? géén nood! Dat kan niemand echt... Indië is zoveel Goden en zovéél legenden rijk dat het onbegonnen werk is om de puzzel rond te krijgen! Feit is dat het in deze tempel wel al goud is dat blinkt! Hij werd immers terug opgebouwd na de brand in 1950 en voor de afwerking werd véél goud en koper gebruikt. Het Idool "Lord Ayyappa" werd vervaardigd uit 5 vesrchillende soorten metaal en is 1 en een halve feet hoog. Deze tempel is alleen toegangkelijk voor toeristen als ze... jazeker overtuigd Hindu zijn! Spijtig.. Spijtig, want volgens onze Ramsh is het Prachtig! En ik... na alles wat ik zag en meemaakte in Indië wil dat graag geloven...
Through the company of the good, there arises non-attachment; through non-attachment, there arises freedom from delusion; through delusionlessness, ther arises steadfastness; through stadfastness, there arises liberation in life!
Dit zijn een paar regeltjes uit het hinduisme... elke goed hindu leeft volgens en gelooft in deze regeltjes... en eigenlijk als je ze goed leest en begrijpt is dit inderdaad nog niet zo slecht!
Kinderen worden al héél jong aangepord om mee te doen met de pelgrimages en offerrituelen... (vooral de jongens) op deze foto Bharath en 2 neefjes... allemaal 6 jaar oud... bij het begin van hun zware tocht!
Elk jaar worden véle verschillende pelgrimstochten ondernomen door miljoenen erg gelovige hindu's... en een populaire tempel is deze van "Lord Ayyappa". Deze "Lord" heeft enorm véél aanhangers en resideert hoog op de bergtop in "Sabari"... of laat ons zeggen in "Sabarimala" (Mala betekend berg). Onder deze gelovigen onze Ramesh en zijn ganse familie... de tocht mag maar ondernomen worden na een vasten periode van 41 dagen... 41 dagen géén vlees, géén alcohol, en absoluut géén sex... Het is zelfs zo dat als een vrouw haar regels heeft in de 41 dagen die de tocht vooraf gaan, mag ze niet onder hetzelfde dak verblijven als haar echtgenoot... noch mag ze mee gaan naar de Tempel! De volgelingen vertrekken met een bloot bovenlijf, hun hoofd bedekt met "Kumkum" en "sandal", en een soort handdoekje waarin de pick-nick voor de lange tocht... pick-nick bestaande uit water en droge rijst... en de benodigheden voor het ritueel bij de Tempel... Ze zingen de héle weg lang als zijn ze in een diepe trance "Swamije, saranam Ayyappa", Oh Lord Ayyappa ik kom naar u toe voor verlossing... De tocht is lang, zwaar, en zo wordt gezegd... mensen die niet gevast hebben vooraf worden onderweg opgegeten door de leeuwen in het bos!... Boven gekomen op de "mala" zijn ze uitgeput... en moeten ze de 18 heilige treden naar boven (daarover later meer...) voordat ze daadwerkelijk in de Tempel zijn... daar offeren ze hun haar (waar blijkbaar in het westen de pruiken van gemaakt worden voor véél centen...) en een groot deel van hun zuur verdiende centjes ... daarna bidden ze voor een... veilige thuiskomst... en een goede gezondheid voor de héle familie.
(Op de mala is een grote kooi voorzien waar verschillende "priesters" niets anders doen dan de héle dag geld tellen... dat geofferd werd door de veelal erg arme Indische populatie... het is één van de rijkste tempels in Indiê)
Op de foto de familie van onze Ramesh juist voor vertrek!
Happiness is catching! Smile, and give it out... other folk will grab it once it gets about. It will spread like magic... out of your control... an unseen radiation from a happy person.
Gloom too is infectious. If you are bent with care... you will depress your neighbour. So be warned, beware... If your mood is stormy... hide yourself away... or may be you will ruin someone else's day.
Happiness is catching! How the joy germs thrive! If you are feeling gratefull... glad to be alive... do not suppress your feelings... let them effervesce.
En geluk verspreiden doet elk op zijn manier... op de foto... een suikerrietperser die met de grootste smile in de blakende zon de ganse dag zijn sapjes aan de dorstige passanten verkoopt... hard en zwaar bij een hitte van 47 °... Hij verdient 2 keer niks... maar blijft lachen en heeft vriendelijk voor iedereen een lief woord!
Zoals ik ook al... eerder vermelde... in Indië viel ik echt van de éne verbazing in de andere... zo ging ik regelmatig met Ramesh winkelen naar "Paris"... het winkelparadijs bij uitstek... géén dure lederwaren daar... en geen prachtig aangelegde ramblas of Keyzerlei... géén champs-elysées... wel leuke koopjes in de véle moslim-rommelwinkeltjes... en voor de rest... shit... shit... shit... letterlijk! De straten lagen daar bezaaid met koeien en geitenplavijkes... alleen God weet wat nog meer... en toch... Alhoewel ik er graag vertoefde... denk ik dat het vooral de vuilste streek rond Chennai is... maar als je spreekt van koopjes en overvriendelijk handelaars... dan moet je daar zijn... steevast begon ik mijn winkelgenot daar in de overdekte bloemenmarkt... waar de verse geurende bloemen verkocht werden bij kaarslicht... en dan trokken we de stad in "Paris" by day... (by night daar heb ik mij niet aan gewaagd...) Met zakken overladen gingen we dan naar huis, want je moest daar alles in het groot kopen... hetgeen mij vooral voor het kinderziekenhuis goed uit kwam... Wederom een enige ervaring!
En op de foto... de shit natuurlijk!
Deze man is één van de véle shitscheppers die Chennai rijk is... ze kruipen de put in met hun héle lijf en lede en schepppen de put leeg met de blote handen... het is één van de véle gevaarlijk beroepen in Indiê... de putten zitten immers vol gassen... en wekelijks stikken er dan ook verschillende van deze moedige onderbetaalden... als ze duiken om de zwarte brij op te diepen!
Zoals ik voorheen al vertelde kregen we op een zekere dag het bezoek van een olifant... hij vond onze tuin zo mooi dat hij er niet meer weg wilde... op deze foto de bewuste bezoeker terwijl een paar mannen hem juist voor onze auto konden onderscheppen... het duurde uiteindelijk een paar uur voordat ze hem daadwerkelijk terug de straat op kregen... dat was nadat we nog niet lang in ons eerste huis woonden... het was een ongewoonbangelijke namiddag!
Januari... de maand van Shilpa en de Indische gemeenschap...
Shilpa werd geboren in Tamil Nadu op 8 Juni 1975 en is dus 31 jaar oud. De betekenis van haar naam Shilpa = steen... Hetgeen tevens heel duidelijk haar harde karakter weergeeft... Het is géén simpel... géén katje om zonder handschoenen aan te pakken... Volgens de kranten is ze slim en geraffineerd... Ze spreekt 10 talen... Tulu-Hindi-Kannada-Marathi-Gujarati-Telegu-Tamil-Urdu-Engels en een mondje Frans. Ze ging naar school in Chembur, het "Podar college"... en momenteel is ze woonachtig bij haar ouders in Mumbai. Ze was kaptein van het base-ball team en heeft een zwarte band/gordel karate. Ze starte haar carriere in 1991 als 16 jarige toen ze model stond in een spotje voor een frisdrankje "Limca"... heeft ondertussen in een héle reeks films meegespeeld... en zette in 2003 haar schouders onder een HIV-Aids project (in Indië is er enorm véél aids... maar ook weer onbekend... ) toch wel erg gewaagd om als Indische vrouw daar mee aan te werken en te durven zeggen waar het op staat... Ze kwam echter niet altijd op een positieve manier in het nieuws... Er was héél wat te doen rond haar naaktfoto's en het feit dat haar ouders in 2003 gelinkt werden met de Indische mafia...
Ze verdiende met Big Brother 10 miljoen pond of 86,6 Indische crore... (buiten haar instap-premie...) dus op dit moment is ze zelfs géén gewoon maar een erg rijk katje... en daarenboven vrijgezel...
Shilpa Shetty... Mooie gestroomlijnde Indische schone... niet op het mondje gevallen... en eeuwige femme fatale... won met glans de Engelse big brother... De Indiërs gaan uit de bol... en ik... begrijp echt mijn echtgenoot niet... hij blijft immers beweren dat er in Indië géén schone vrouwen zijn...
Zoals eender gezegd... is mijn bevinding... Indië heeft héél wat moois te bieden!
GIVE ME A ROSE, O' FRIEND, IF YOU MUST GIVE... FOR IT GIVES ME HOPE AND A REASON TO LIVE
GIVE ME A ROSE, O' FRIEND, AND SHOW ME THAT YOU CARE... NOT WITH WORDS THAT YOU SPEAK, BUT WITH THOUGHTS THAT YOU CAN SHARE
GIVE ME A ROSE, O' FRIEND, FOR THAT IS ALL I NEED... WHAT MORE SHALL I ASPIRE FOR, BUT A FRIEND LIKE YOU INDEED
THE SHEER JOY OF IT AND THE PROMISE THAT IT BRINGS... MAKES MY HEART REJOICE, AT THE GOODNESS OF SMALL THINGS
I SEND YOU A ROSE, MY FRIEND AND I SURE CAN SEE YOUR SMILE... LET ITS GOOD CHEER EMPOWER YOU, TO SHED YOUR WORRIES FOR A WHILE.
Geschreven door SUSHIL ADLAKHA ter gelegenheid van Rose day... voor en met Deepika
(Deepika was 6 jaar oud en kreeg chemo... Op een dag raakte ze in het ziekenhuis in gesprek met een dame... de dame kloeg steen en been... want ze had een verkoudheid... De dame vroeg aan Deepika: How are you? Deepika antwoorde met haar grootste glimlach: wel eigenlijk niet zo goed... ik heb een lopende neus, keelpijn, een zwerende voet en een tumor... Deepika was suffering from ALL... maar kloeg géén steen en been... onderging haar chemo en ziekte met een grote smile genietend van de kleine dingen... tot op 17 mei 1999)
In een kort krantenknipsel verschenen in de Hindu kan je het volgende lezen:
In Egmore kinderkankerziekenhuis komen kleine kankerpatientjes van héél Tamil Nadu samen... Goed voor 10.500 patientjes per jaar!Astublieft!!! Er kunnen jaarlijks 1500 kindjes behandeld worden tijdens een verblijf in het ziekenhuis... de andere 9000 moeten verzorging krijgen buiten het ziekenhuis... wegens plaatsgebrek... Er zijn 10 bedden voor gemiddeld 60 kinderen + één van hun ouders...! Onnodig te vertellen dat de meeste op de cementvloer slapen...
Onnodig te benadrukken dat dit echt miserie troef is...
Ik moest en zou... een beetje vreugde brengen in deze chaos van de dood... Ik pijnigde mijn hersens wat kan ik nog doen? Liet mijn vriendin Alisson clownspakken maken en verzamelde alle prullaria... nagellakjes, schmink, kleurpotloden, papier... en hetgeen ik niet kreeg ging ik kopen... zo begon mijn klini-clownprogramma! (Kreeg zelfs op een gegeven moment van mijn Belgische collega's klini-clowns 200 rode neuzen waar we enorm véél plezier mee gehad hebben en waar ik hen nog dankbaar voor ben!) Van dan af hadden we regelmatig een clownsnamiddag met poppenkast, schminksessies, verhalen vertellen, tekenwedstrijden en cadeautjes... wederom Ramesh en ik... ik en Ramesh... soms met Chacra en Evi erbij! Soms kwamen de studenten van highschool mee... 80 a 90% van de kindjes sterft nog omdat door allerlei redenen behandelingen niet kunnen afgemaakt worden... financiele redenen... familiale omstandigheden... onnodig te vertellen dat er tijdens elk clownsprogramma kindjes stervende waren... soms lukte het ons een laatste lach op het gezichtje te toveren... hoe ironisch niet?! En zwaar... erg zwaar! Na het programma ging ik dan weer van bed naar bed... die vragen... de hoop in de véle ogen... waarom... hoe... wat? En mijn brandende vraag: waarom ben ik géén dokter of professor met een antwoord voor deze diepe ellende!
Ik wou ik was.................
Van al dit heb ik géén foto's... uitgezonderd de foto's van 1 dag... die ik nam op vraag van de kinderen en ouders... één album foto's die ik ongeveer een 80x liet bijmaken voor elk patientje een boek... voor sommigen... het enige en laatste boek van hun leven... het enige dat ik in véél gevallen nog kon doen...
Ik wou ik was..................
Ik wou ik was... een itsebietsi, rijker, wijzer en geleerder... rijker om meer te kunnen doen voor deze groep vergetenen... wijzer, zodat ik beter het waarom zou begrijpen... geleerder... misschien kon ik dan ECHT helpen!
Van dan af verzamelde ik zelf krantenpapier- plastiek flessen, en plastiek zakjes...
1) Krantenpapier om als tafelkleedjes te gebruiken op de grond zodat daar de potjes eten konden op staan... (properder dan de koude... kille... vuile vieze cement vol spuiten...)
2) Plastiek zakjes zodat de moeders ongegeneerd naar beneden konden met de bebloede en besmeurde kleding van hun doodzieke kind...
3) Plastiekflessen om uit te delen... ter vervanging van hun oude plastiek flessen met zwarte, beschimmelde bodem... zodat ik ze dagelijks kon vullen met zuiver water..
Ik wist... wat ik doe is... de spreekwoordelijke druppel... maar ik kon het niet laten! Van dan af reed ik elke morgen naar Egmore met de koffer van ons Fordje vol jerry-cans met fris, helder, drinkbaar water. Ramesh en ik... ik en Ramesh... op en af de trap naar het 9e verdiep... heen en weer... want de liften... Er werd een rij gemaakt van moeders... vaders... tantes... nonkels... oma's en opa's met hun nieuwe(") plastiek fles... we vulden er zoveel mogenlijk... soms... werd er gevochten voor de laatste druppel... want allemaal wilden ze het beste voor hun grootste schat... de dierbaarste schat die ze ooit zullen bezitten!
Op de foto... zo zien de kindjes er uit na amper één week...
Mijn kennismaking met het kinderkankerziekenhuis is het meest onbeschrijflijke dat ik meemaakte in Chennai! Ik kwam er voor het eerst in functie van "Canstop" samen met Sandra en Melvin voor de nutriciaprojecten... (het wekelijkse uitdelen van fruit, vitaminen warme melk...) Mensen lief... de rillingen die toen door me heen gingen! Dat is niet onder woorden te brengen! Egmore... staatziekenhuis... 9 verdiepingen hoog... 9 verdiepingen pure miserie! Met op het gelijkvloers de afdeling "vrouwen" hoofdzakelijk borst en baarmoederkankers... de andere 8 verdiepingen... kinderen... allemaal kinderen... waarvan op de 9e verdieping kankerpatientjes... soms zelfs broertjes en zusjes met allen dezelfde ziekte... kanker... het oudste patientje 18 jaar oud... de jongste... een tweeling van 4 dagen oud! Kinderen aan baxters die rondlopen als zombies... spuiten en vuil op de grond ... huilende vaders en moeders... en net als in héél het ziekenhuis géén druppel zuiver water! Dit was het verdiep waar canstop zich op concentreerde met de beperkte middelen die we hadden! Eerst werd dit verdiep grondig onder handen genomen... muren en bedden werden geschilderd... voor de petieterige raampjes werden leuke gordijntjes gehangen... en er werd een speelhoek voorzien... De brandtrap die kompleet versperd was door oude rommel werd vrij gemaakt... beneden werd een leuk tuintje met zitbanken aangelegd... en alhoewel we met canstop goed werk deden... was dit voor mij niet genoeg! Een verslaving was geboren.............................
Op de foto... zo kwamen de kindjes binnen... niets vermoedend van de ellende en de demonen die hen te wachten stonden... sprankelende oogjes vol vreugde en verwachting... en een grote smile! Blakende... bloeiende rozen... wiens natuur de daaropvolgende dagen danig verstoord zou worden!
Op één van onze korte vakanties in België, vroeg onze Peter ofdat een kennis van hem ons eens mocht bellen... ze ging ieder jaar naar Indië en vroeg zich af of dat ze misschien voor een dagje bij ons kon logeren... Zo gezegd zo gedaan... Roos belde ons in het beschaafdste Nederlands ooit gehoord... We spraken inderdaad af dat wij haar in januari bij haar aankomst in Chennai gingen afhalen en dat ze bij ons een 2 tal dagen kon logeren waarna wij haar dan eventjes verder op weg naar haar petekind zouden brengen. Roos heeft immers een pleegkindje wat verder naar het zuiden toe... Ik was best een beetje ongerust en bang om deze erg beschaafd sprekende vroegere school-directrice te leren kennen... maar toen we haar ophaalden Ramesh en ik... zag ik direct dat het snor zat.Wij bleven vriendinnen, Roos kwam regelmatiger logeren en gaat nu nog steeds 2 a 3 keer per jaar naar Indië waar ze ook iedere keer weer onze Ramesh opzoekt die ze héél sympathiek vindt... soms geeft ze mij dan een telefoontje vanuit "Ideal Beach", laat ze de sfeer, de vogeltjes ... en Ramesh horen... natuurlijk ben ik op dat moment stikjaloers! Maar ik gun het haar wel natuurlijk! Zij heeft na de tsunami wel iets gedaan voor de bevolking in Chennai omdat net als mijn hart ook dat van haar ginder is!
Toffe dame ons Roos... die haar ook hier in België op sociaal gebied héél erg inzet... voor projecten allerlei... hier op de foto met Ramesh!
In ons tweede huis "Alai Osai" (waar ik later nog op terug kom) hadden we gelukkig zelf een zwembad... geloof me als witte in Indië erg nodig om eens af te koelen en daarenboven konden we ons afreageren na moeilijke dagen... Onze zoon Peter kwam verschillende keren per jaar op bezoek en was dikke maatjes met Ramesh die dezelfde leeftijd heeft... Ik heb er voor gezorgd dat Ramesh en zijn zoontje Bharath zwemlessen konden volgen, omdat ik "kunnen zwemmen" even belangrijk vind dan lezen en schrijven... misschien wist ik toen al in mijn onderbewustzijn iets af van de komende tsunami... die onze Ramesh zijn huisje helemaal blank zette een paar jaar later... Ook ons tweede huis stond met de tsunami onder water evenals de verschillende hotels langs de kustlijn van Chennai... een ravage waar je minder van hoorde in Europa... daar zitten immers véél minder of géén toeristen... maar geloof me ook daar was het ellende troef... ik kan mij de schrik van de lokale bevolking best voorstellen... een jaar voordien hadden wij daar een aardbeving meegemaakt... we zaten in een restaurant voor een business-diner toen het zwembad begon te dansen... zonder dat ik 1 druppel alcohol binnen had... de ellende op straat wanneer we die avond naar huis reden en de schrik in ons hart omdat onze dochter alleen thuis was in het beach-house... dat wil ik liefst niet meer mee maken. De tsunami gebeurde toen wij al terug in België waren en ik was blij op dat moment hier te zijn maar... ben van hieruit beginnen zoeken naar Ramesh en zijn familie en véle andere Indische vrienden... ik was pas echt opgelucht toen ik ze allemaal levend en wel terug gevonden had! Blijf het daarenboven verschrikkelijk vinden dat Indië door de media zo stiefmoederlijk behandeld werd... daar hebben ze echt de klus zelf moeten klaren...
Op de foto na een partijtje zwemmen en spelen met water: Ramesh - Paul (een neef van mijn echtgenoot) - onze Peter en Chacra....
Om naar een goed schooltje te gaan moeten sommige kinderen kilometers door het slijk ploeteren... anderen worden gebracht met deze mooie leuke kindertaxi...
Na mijn aankomst in Chennai werd ik al vlug lid van OWC (Overseas Womens Club) ondanks dat het er daar soms (naar mijn gevoel dan... ) dikkenekkerig aan toe ging. Alles hing daar soms af van wat je man doet, en met welke auto je rijdt... en dat beste vrienden is aan mij niet besteed! Mijn man is mijn man... en ik ben ik... te nemen of te laten! Gelukkig kwam ik daar ook gelijkgestelde zielen tegen, die vriendschap hoog in het vaandel dragen... Zo gebeurde het dat ik op een gegeven moment naar een voordracht ging over "Canstop" een voor mij onbekende maar social-minded dus interessante organistatie. Canstop werd in het leven geroepen en geleid door "Dhr.Vijaya Bharathi Rangarajan" ter nagedachtenis van haar in 1997 overleden (aan kanker) echtgenoot "Dhr.S.Rangarajan". Canstop staat voor: Cancer support therapy to overcome pain. Deze organisatie heeft véle uiteenlopende prachtige projecten... die ze bekostigen met sponsorgelden allerlei, waaronder de opbrengst van "Rose day"... elk jaar op 22 september... de verjaardag van mijn dochter Evi. Die dag verkopen vrijwilligers duizenden roosjes met een boodschap, je mag er voor geven wat je wil... het belangrijkste is dat je de roosjes die dag draagt... op je kleedje of op je das al naargelang! Andere rozen worden dan weer voor dag en dauw door diezelfde vrijwilligers gratis en voor niks naar de kankerhomes en patienten gebracht in mooi versierde manden... zodat bij het ontwaken van de zon "Rose day" kan beginnen... zodat héél Chennai en ver daarbuiten iedereen eensgezind een roosje opgespeld heeft... als teken van samenhorigheid... een seintje naar de patienten "Je staat er niet alleen voor". Die dag vroeg Dhr.Vijeya vrijwilligers om de roosjes te maken... we hadden nog... 2 dagen tijd! Naast haar stond een vriendelijke, rijzige "Madam"... Sandra Haymon... bij haar kon je je naam op geven... zij en haar echtgenoot Melvin werkten ook als vrijwilligers bij Canstop... en dit in naam van hun Amerikaanse kerkgemeenschap waar het de gewoonte is dat iedereen... klein, groot, hoog, laag... in zijn leven minstens 1 jaar en een half ergens in de wereld vrijwilligerswerk doet... dat is pas een goed idee, niet?! Sandra een gerenomeerde doktor in de psygologie en schrijfster stelde die dag haar nieuwste boek voor... een boek over... workaholics... (dat ze later toen we haar beter kende al lachend en voor de gein opdroeg aan mijn echtgenoot... die tegen beter weten in en in alle toonaarde ontkende dat dit boek op hem van toepassing was... natuurlijk... ) In elk geval om een lang verhaal kort te maken... ik ging roosjes maken, verkopen, uitdelen, en begon naarstig aan Sandra's zijde als vrijwilliger voor Canstop.
*Mensen die geintresseerd zijn in psygologie kunnen op Yahoo en google kennismaken met Sandra's werk. Geloof me het is een dame om U tegen te zeggen! Het hart, en verstand op de juiste plaats... altijd nederig en gewoon!*
Met plezier draag ik onderstaand gedicht op aan de geweldige Sandra Haymon:
Strenght in the nature... Wisdom in the mind... love in the heart... Compleet, the trinity of glorius manhood.
één onru twee irandu drie munru vier nalu vijf aindu zes aru zeven eru acht ettu negen onbadu tien pattu
Ja zeggen : Amma en lichtjes schudden met het hoofd van links naar rechts... Neen zeggen : illai en lichtjes schudden met het hoofd van links naar rechts...
Tasje/kopje = Koppai Koffie = Kappi
Dus 1 tasje koffie = Onru Koppai Kappi en... lichtjes schudden met het hoofd van links naar rechts.....................
Ons eerste huis had 2 badkamers met douche en kranen... maar soms... dagenlang géén water (hoera voor de water dispenser...) Overal lampen en een generator... maar soms... urenlang géén electriciteit... toch moest Evi 's morgens fris gewassen naar school... toch moest mijn echtgenoot 's morgens fris gewassen en in maatpak naar "den bureau"... toch moest er 's avonds warm eten op tafel staan, en huiswerk gemaakt worden! Mensen lief op z'on moment besef je echt hoe goed (op dat vlak althans...) wij het in Europa hebben! Wij draaien de kraan open en oeps... we hebben water... we drukken op de switch en we hebben licht! Ik romantische ziel leerde toen dat... hm... eten bij kaarslicht niet altijd romantisch... maar soms héél bangelijk kan zijn en zeker als je... onbekend, in het pikkendonker bij het gesis van de véle "gekkoos" (soort hagedis) op de muur en het gepiep van de eekhoorns in de living... achter de lucifers moet gaan zoeken... goh, zoveel dat we moesten leren op korte tijd! Zweten, zwoegen en leren... bij 47° in de schaduw is... hard werken... dus we kunnen een verzetje gebruiken en worden lid van " The first Country club"... daar is ook een zwembad... als je weet wat ik bedoel? We kunnen er ons eens wassen en afreageren...wat een luxe! Een luxe die even relatief is als een mooi wit huis...
't Is eender hoe je het draait of keert als Europees luxe-beest je streken afleren is géén makkie!
Foto: Onze straat... ons eerste huis (links) met plein zoals beschreven in vorige episode... Nog maar eens het bewijs... de dingen zijn niet altijd wat ze lijken... Wat ben je met uiterlijke luxe en schijn als de "basics" er niet zijn... en dat gaat niet alleen op voor een huis!!!!!!!!!!!!!!!!
De mooiste plekken en... meest romantische van Azië... TOP 10 Volgens de website die ik vond...
1) Taj Mahal (hoe kan het anders) 2) Bali Turtle Island 3) White beaches op de Philipijnen 4) Halong Beach in Vietnam 5) Jeyu Loveland in Zuid Korea 6) Krabi in Thailand 7) Macou Zuid Oost China met zijn.. little Europe Wijn museum 8) De stranden van de Maladieven 9) Tubbataha Reef in de Philipijnen En blijkbaar een place to be voor... young en old sweethearts... op nr. 10 Sentosa Island in Singapore...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Op mijn reis... naar romantiek... in het wondermooie India... mag... "Goa"... absoluut niet ontbreken... Ook dit paradijsje staat hoog... op mijn lijstje!
Deze mooie bloem... "May flower"... bloeit over héél Goa... tijdens... hoe kan het anders... in mei!
"Sunrice in Pondicherry"... Pondicherry is... de fantastische hoofdstad... van 15 aparte enclaves... verdeeld over 4 districten... samen vormden ze een... Franse kolonie tot in 1954... de sfeer is er nog altijd.... overwegend Frans... Niet te verwonderen dat... "Charles Aznavour"... er kind aan huis is!
Het romantische Pondicherry... Waar ik met plezier ging joggen... in mijnen alleen... om 5 uur s'morgens!
Loved it!!
De mooiste kerk in Chennai...
"San Thome Cathedral"...
een prachtig Portugees stukje... bouwwerk...
Waar het leuk en rustig vertoeven was... de herinneringen en de geest van... de Heilige Thomas nog rond dwalen... en Historiek de scepter zwaait!
Eén van de véle mooie... romantische kerkjes op Goa
Dit mini kerkje... kan je bezoeken in... "Kerela" aan lake Vembanad. mooi... mooi... !!mooi!!
Geef me een plaats om... van te dromen... woh.. woh... "Gods own country" Kerela Wat je daar ziet... het zijn je mooieste dromen, die uit komen! Wat een pracht!
Dit moet echt... de mooiste trip zijn... die ik in India maakte!! Van paradijs naar paradijs!
En nog meer... romantiek vinden we op... de véle eilanden die India rijk is! zoals "Lakshadweep Islands" hieronder... gekend als.. Best romantic destination of India... gelegen in... de Arabische zee!
Of wat dacht je van... Andaman and Nikobar Islands... gelegen in... the bay of bengal... één van een groep van 550 eilanden... waarvan 26 bewoonde... de legende wil dat de naam... Andaman komt van... "Hanuman" de apen God... Wist ik maar tot welke God ik... mij moet richten... om te smeken voor een héél lang leven.... zodat ik dit allemaal... van dicht bij mag... gaan bekijken! man... man... Wat een droom wereld!
Er zijn natuurlijk ook... prachtige steden in India... steden die ook om hun beurt... romantiek uitstralen... zoals... "Mysore" de grootste stad van Karnatake op 470 km van Chennai... en 140 km van Bangalore... men vind er o/a... Brindavan gardens Mysore palace Christian frontiëre de Chammundeswari tempel, gebouwd door Krishnaraja in de 18e eeuw en St.Philomena's church... een kerk ontworpen... door de fransman Daly... in 1933... en opgetrokken in neo gothise styl..
En dan... dan zijn er de véle... hill stations zoal... "Ooty" of ook wel "Ootacamund" ganaamd... op 297 km van Bangalore en 570 km van Chennai... De koningin van de Hill stations... gelegen in het Nilgiris district... (Nilgiris = blue mountains) 2,240 mtr boven de zee spiegel... Wat een zicht... Alweer een droom om U tegen te zeggen!
Het hart en de ziel... van "Ooty"... zijn de botanische tuin en... roze garden... prachtige bomen en planten... tunnels vol rozen! alle rozen... deze botanische tuin... staat bekend als de beste van de eeuw... de beste en mooiste van de wereld! staat héél bekend om zijn... horticultuur... en de bijnaam is... "Lovers point"
Laat ons toch vooral... het summuum van romantiek... niet vergeten... "Agra en de Taj Mahal"... het prachtigste verhaal dat ik... ooit hoorde! Met héél dichtbij... "Relaxation park"... de eerste Persische tuin ooit... daterend van 1558!!! gelegen aan de Yamuna rivier... Ik zit hier waarachtig... te watertanden!
Nog een must do... is "Munnar" en zijn... wereldbefaamde tea gardens... de thee van Munnar staat bekend... als de beste ter wereld... Munnar is dan ook niet voor niks... "Tea capital" genoemd! Er bevinden zich z'on 30... verschillende tea estates... Wij deden de trip... met trein en jeep! Mooi, romantisch en leerrijk! Een leuk hotel om te vertoeven... is de... "Mahindra club"... Opgelet!!! Hier wordt géén alcohol... geschonken!
Denk dat het géén twijfel leidt... in India is romantiek... sterk vertegenwoordigd!!! een ander fantastische plaats is... "Koidakanal" bekend om zijn... alweer "bloementuinen"... "silver falls" en het "Koida forest"... Wat een natuurpracht! Niet gezien is niet geloven! !!Opgelet!! Bij het binnenrijden... wordt je auto gecontroleerd!!! Hier mogen géén... plastiek zakken binnen!!!
Na de romantische trein... een paar leuke logeer idéetjes... wat te denken van deze... luxe-tent in het... Aman-i-klas resort.. in het Ranthambore National park... in Rajasthan...
Of deze... "Oberoi wildflower hall hotel"... in "Shimla" gelegen aan de voet van de... Himalaya in Himachal Pradesh... omringd door bossen van eik, en en... rohododendron... hm... da's watertanden hé...
Voor hopeloze romanticussen... zoals ik... zijn er DE romantische reizen... bij uitstek... Zoals... als een "Maharajah" of... "Maharanee"... de rijdende "Taj Mahal" nemen... de "Deccan Odyssey train"... deze pure luxe... brengt je van Mumbai... naar Mumbai... via alle... Hindu - Buddhist and... Cattholic holy sites... Yeah... my cup of tea... hoog op mijn verlanglijstje! Héééééééééél hoog!
Van boven een treintje... vanonder een treintje... namelijk de... "Kalka Shimla trein"... van Himachal Pradesh... aan... de Himalaya... het brengt je in pure extase... het is de hoogste... vorm van romantiek ooit... het brengt je rustig door... de "misty mountains en dennebossen..." Geniet van de prachtige... pure natuur... vanuit jouw... "Shivalik Queen compartiment"... "Where romance comes naturally" Als we de boekskes mogen geloven... en... dat geloven... doe ik maar al te graag! hm Dreeeeeeeam... dream... dream... dream... dreeeeeeeam... over you!
Of één van de... mooi "house boats"... in de backwaters van... Kerela...
