Oriana Fallaci

Ik heb een zeer diep respect voor Oriana Fallaci. Bij wijze van eerbetoon aan deze erudiete en kranige vrouw wil ik even het volgende kwijt.

Fallaci is voor mij onbetwistbaar hét symbool van het verzet tegen de islam.

Haar 2 boekjes ‘De woede en de trots’ en ‘De kracht van de rede’ zijn pareltjes van moedig intellect. In het Nederlands uitgegeven bij Bert Bakker.

In deze scherpschriften geeft Fallaci een vernietigende analyse van wat zij de 'Brand van Troje' noemt. Europa is volgens haar veranderd in Eurabia, een kolonie van de islam.

Oriana Fallaci stierf op 15 september 2006 na een slepende ziekte. Zij was Italiaanse, geboren in Florence. Verzetsstrijdster, journaliste, publiciste en schrijfster.

Zij interviewde belangrijke politici uit haar periode zoals Willy Brandt, Indira Ghandi, Henry Kissinger en Yasser Arafat. Legendarisch was haar interview met ayatollah Khomeini waarbij ze voor de ogen van de islamitische leider haar hoofddoek aftrok.

Als u mij toestaat laat ik haar even aan het woord :

“Ik vind het niet leuk om te zeggen dat Troje brandt, dat Europa inmiddels een provincie, of beter gezegd een kolonie van de islam is, met Brussel als voorpost van die provincie en steunpunt van die kolonie. In elke stad bevindt zich een tweede stad. Een schaduwstad, die identiek is aan de stad die de Palestijnen in de jaren zestig in Beiroet stichtten door een staat binnen een staat en een regering binnen een regering te vormen. Een moslimstad, een stad die bestuurd wordt volgens de koran. Een merksteen van het islamitisch imperialisme. Een imperialisme dat niemand ooit heeft kunnen overtreffen. Niemand. Zelfs de Perzen van Cyrus de Grote niet. Zelfs de Macedoniërs van Alexander de Grote niet. Zelfs de Romeinen van Julius Caesar niet. Zelfs de Fransen van Napoleon niet. Want de enige kunst waarin de zonen van Allah altijd hebben uitgeblonken, is de kunst van het binnenvallen, het veroveren en het onderwerpen. En Europa, de christelijke wereld, is altijd al hun felbegeerde buit geweest.”

Als ik dit lees dan word ik stil. Of dit :

“Het is een culturele oorlog. Een oorlog niet zozeer gericht tegen ons lichaam , als wel tegen onze ziel. Tegen onze manier van leven en onze levensfilosofie. Tegen de wijze waarop wij denken, handelen en beminnen. Tegen onze vrijheid. Laat je niet voor de gek houden door hun explosieven. Dat is alleen maar strategie. De terroristen en kamikazes vermoorden ons niet alleen om het plezier van het doden. Ze vermoorden ons om ons te breken, te intimideren, uit te putten, te ontmoedigen en onder druk te zetten.” (pag. 332 De kracht van de rede).

Drie maanden voor haar dood werd deze zwaar zieke vrouw, met instemming van de linkse meute, in het Noord-Italiaanse Bergamo nog voor de rechter gesleept door de “Italiaanse moslim unie” wegens smaad aan de islam.

Zij moest zich daar gaan verantwoorden voor iets wat een fundamenteel recht én een hoeksteen is van onze Westerse maatschappij : de vrije meningsuiting. Kunt ge nagaan.

De linkse aasgieren hebben evenwel het einde van het proces niet moeten afwachten. Zij is voor de uitspraak gestorven.

Dit is wat ze zei een tijdje voor haar dood. Zij woonde toen in New York.

"I don't even know if I will be around next year. My cancers are so bad that I think I've arrived at the end of the road. What a pity. I would like to live not only because I love life so much, but because I'd like to see the result of the trial.” Laughing bitterly she added: “I do think I will be found guilty."

Als ik dit lees krijg ik de tranen in mijn ogen.

O wat haat ik de linkerzijde !

Pim (*)

(*) Ondergetekende is licentiaat wijsbegeerte

Open Europees parlementslid Dirk Sterckx(DS) trekt de kamerlijst in de kieskring Antwerpen voor zijn eveneens open partij: Onze Postjes voor Eigen Nuttige Volksverradende Leugenachtige Dhimmis.

DS had in ‘99 de “euvele moed” zijn vaste job vaarwel te zeggen als journalist om zich kandidaat te stellen voor het Europees parlement. “Euvele moed” tussen haakjes omdat Guynokkio indertijd nog de jonge dynamische vernieuwende Verhofstadt was en “da joenk” een, niet in het minst door gemene manipulaties, nooit geziene dioxinepromotie in de schoot werd geworpen.

Achteraf gezien is het ergste wat we konden vrezen gebeurd: de enige die door die dioxine ongeneeslijk zwaar besmet werd was “da joenk”, nochtans geen kiekenfretter.

U en ik beseffen dat maar al te goed.

In die tijd was ik niet echt politiek gebonden - ook nu  niet, al ben ik  meer dan ooit overtuigd  slechts één keuze te  hebben.

Op gemeentelijk vlak heb ik zowat op alles gestemd buiten rood en groen. Op nationaal vlak meestal, wees mij zondaar genadig, voor de CVP. De Volksunie heeft mij nooit echt kunnen bekoren omdat ik twijfelde aan hun oprechtheid – de gelijkenis is pijnlijk treffend met de NVA – gezien het debacle van Egmont en later Sint-Michiel. Ik geloofde tot halverwege de jaren negentig, naïeveling die ik was, telkens die grote partij die net voor de verkiezingen zo stoer  Vlaams kon doen.

Voor ik ooit voor de partij van  Dillen kon stemmen – ik woon nu eenmaal niet in “’t stad” – had ik wegens de toen al alomtegenwoordige “indoctrinatie” nauwelijks  aandacht voor het Vlaams Blok en zoals het ACV zijn leden wijsmaakt dat ze geen dop meer zullen trekken als ze hun lidgeld niet betalen,  zo was (is) dat ook het geval voor de democratische verkiezingen.

 Ik wijk weer af: DS komt op als lijsttrekker voor de Kamer maar HIJ ZAL NIET ZETELEN !. Nog geen maand geleden orakelde de - toen nog gesloten - VLD dat ze van deze verkiezingen geen poppenkast ging maken en enkel “koppen” onderaan de lijst, als “morele” steun, op de lijsten zou plaatsen.

Iedereen weet wel beter: niet de moraliteit (die ze lekker uitspelen tegenover Leterme die hoe dan ook zal opkomen voor de federale verkiezingen) maar de angst om een verkiezingsnederlaag op te lopen is de grote motivatie van de roodblauwen om geen “verantwoordelijkheid” op te nemen.

 De Sterckx  is helaas niet De Sterke, anders zou hij zich niet laten manipuleren door Slangen die iedereen zijn  open kuil mee insleurt. 

Open VLD ?  Open kiezersbedrog, ja.

Erik

Belgen vindt u bijna uitsluitend in Wallonië en Brussel en u zal merken dat echte Belgen Franstaligen zijn.  In het Noorden van dit land wonen Vlamingen, die meestal een dialectisch gekleurd Nederlands spreken maar vreemd genoeg vrij behoorlijk met de geschreven taal omgaan. Dat is een gevolg van het cultuurhistorische belang van taal op de identiteit van de groep, wat je  kortweg ook nationalisme kan noemen.

Tussen 1815 en 1830 (om niet té ver in de geschiedenis terug te gaan) vormde Nederland en het huidige  België het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en hadden wij een gezamenlijke Koning, Willem I, een man die worstelde met de begrippen absolute macht -die hij niet meer bezat maar er wel van droomde- tegenover parlementaire controle en daarnaast  een typisch calvinistische bescheidenheid en respect voor al wie door de hand van de Schepper was aangeraakt, tentoonspreidde.  Een handige koopman bovendien, die onder meer de Brit John Cockerill steunde met zijn nieuwe nijverheden in Wallonië. Een complex man,  die koning was  in een barmoeilijke overgangstijd met veel tegenwerking en kleinheid.

In die periode leefden ongeveer 4 miljoen mensen  in de regio België en waren er iets meer dan 2 miljoen Nederlanders.  Het lijkt onwaarschijnlijk maar ik heb het opgezocht ter controle en het klopt.  Nu zijn er 16 miljoen Nl-ers en bijna 11 miljoen B's.  De Kamer van Volksvertegenwoordigers telde evenveel B's als Nl's, wat niet overeenstemde met de demografische werkelijkheid. De Belgen compenseerden dit cijferkundige mankement door veel, luid en onbeschoft te roepen in de Kamer, iets wat ze momenteel nog doen. En wat de beschaafde Hollandse parlementairen met hun veelal protestantse achtergrond deed gruwen : die vieze mannetjes uit het Zuiden hadden geen "educatie", noch fatsoen ...

Het gedwongen huwelijk heeft vijftien jaar stand gehouden en in 1830 werd er onder toeziend oog van Frankrijk, Engeland, Oostenrijk en nog wat andere internationale bemoeials beslist het Belgische Ondingstaatje een eigen kans te gunnen.  Het heeft geduurd tot in 1838 vooraleer mokkende Willem I de realiteit aanvaardde. Het oplossen van grensgeschillen, de verdeling van activa en passiva nam heel wat meer tijd in beslag en het duurde tot in 1863 dat de Schelde vrij van tol werd en Antwerpen opnieuw zijn economische roeping kon volbrengen en zijn grote smoel roeren (speciaal voor de vrienden van buiten de stad van Allah om te bewijzen hoe afstandelijk ik -soms- kan zijn)

In steden als Gent en Antwerpen tot op de dag van heden, vooral in politieke en intellectuele kringen, blijft een Oranjegevoel vrij levendig, zij het bescheiden, aanwezig. De zogenaamde Orangisten overleven en bijvoorbeeld Louis Tobback, de burgemeester van Leuven (of is het de keizer ?) is een notoir Orangist, die beslist niet van eng nationalisme kan beticht worden.

In het traditionele Vlaams-nationalisme hebben steeds Groot-Nederlandse strekkingen bestaan en even vaak hebben de Nederlanders de uitgestoken of smekende handen lacherig of hardhandig weggeduwd : "Ben je betoeterd, stomme Belg" is een cynische manier om de afwijzing te verwoorden. De periode van na WO II tijdens dewelke de professoren Pieter Geyl (historicus) en P.C.Paardekooper (Neerlandicus) op IJzerbedevaarten de groet uit Nederland kwamen brengen, liggen ver achter ons. 

Er worden nochtans enorm veel boeken en boekjes geschreven over-en-weer hoe we mekaar evalueren en ervaren en iedereen spant zich in te wijzen op de verschillen, alsof we die niet zouden kennen, en al te vaak wordt aan  hét grote punt van overeenkomst voorbijgegaan : de taal ! 

Vlaanderen moet zich m.i. niet aanbieden aan Nederland  als een Vlaamse prostituee aan een vermogende passant maar beiden kunnen wel samen optreden om de gezamenlijke culturele meubels te redden.  Dat deze idee sterker leeft in Vlaanderen is een historisch gegeven.

Ray

Dank, Heer Balkenende, Heer Bos en Heer Bijbelkenner, de 3 B's van de Nederlandse regering gaan ons veel vertier bezorgen en ze zullen zeer populair worden in Vlaanderen. Op onze medewerking kunnen ze rekenen. Mijnheer Wilders trouwens ook, maar dan om andere redenen.

Er zit een socialistisch vrouwmens in de nieuwe ploeg met de leukklinkende naam in Bezet België, Ella Vogelaar.  Een vogelaar is een vogelvanger, -waarnemer of vogelliefhebber.  Ik houd het er bij dat we nu allen samen grijnzen.  Maar niet te lang, want het mens lijkt niettegenstaande de biologische mogelijkheden die haar naam laat vermoeden een bezopen troela te zijn.  Nog even dit,  ze is verantwoordelijk voor "Wonen, Wijken en Integratie".  Wijken zal te maken hebben met woonwijken maar het kan ook in de betekenis van terugwijken in het geval van de vogelschrik : terugwijken voor de oprukkende islamisering.

Vogelwijf verklaarde gisteren, desgevraagd in een televisieprogramma, dat de boerka best moet kunnen in de Nederlandse samenleving.  Bij verpleging of onderwijs waar persoonlijk contact vereist is, kan het "belemmerend" werken maar in alle overige gevallen, is het best tof.
Als we de mensen uit die achterlijke gebieden die  stelselmatig bezig zijn onze contreiën definitief naar de Filistijnen te helpen en te bezetten, het naar de zin kunnen maken, waarom niet, hé Gepluimde Vogel !  Volgende stap, want dat willen die mensen ook wel graag : terugbetaling door de ziekenzorg voor de afgesneden clit.

En er zijn nog vele andere, leuke gewoontes, tradities, voorschriften uit de woestijn en andere verwoeste gebieden die wij hier dringend moeten invoeren, zoals domme, rode grieten met vogelnamen  niet tot de regering toelaten. Te beginnen in Nederland maar onmiddellijk overgenomen in dit Apenland. 

Ray.

Denken we aan de slag bij Poitiers( 732) waar ze verslagen werden door een frankisch leger, aangevoerd door Karel Martel. Er bestaat een prachtige beschrijving van deze slag geschreven door een arabische kronijkschrijver. De plaats ontbreekt om hier nader op in te gaan.

Zeker is dat Poitiers een keerpunt was in de opmars van de islam in Europa.

Eeuwen later vielen de Turken Oost en Middeneuropa aan.

Het beleg van Wenen(1683) eindigde voor de Turken in een vernietigende nederlaag.

De verenigde Poolse,  Duitse en Oostenrijkse legers versloegen de turken op een wijze waarvan ze zich nooit meer herstelden. Het mislukken van het beleg was ook een belangrijke gebeurtenis in de wereldgeschiedenis.

Nu loopt een derde, veel gevaarlijkere, poging.

Ze is  sluipend, hoewel nog maar nauwelijks.

Ze is gesteund op de zelf opgelegde zwakte van Europa, gesteund op schuldcomplexen van de kolonisatieperiode.

Ze is gesteund op moedeloosheid, gevolg van de twee wereldoorlogen.

Gesteund op de onwetendheid, de lafheid van de Europese leiders.

Wie daaraan  nog twijfelt leze(of herleze) de boeken van ORIANA FALLACI: TROTS EN WOEDE en DE KRACHT VAN DE REDE.

De zelf uitgevonden, zogenaamde politieke correctheid geldt als ethische en morele rechtvaardigheidsgrond.

Opvallend dat bv. in ons land de islam de grootste verdedigers vindt bij linkse politiekers, schrijvers en journalisten.

Namelijk zij die de hevigste vijanden waren en zijn van de katholieke godsdienst.

De belangrijkst wapens van de  islam zijn nu de godsdienstige arrogantie, het scheldwoord “racisme” en de demografie.

De VS kennen deze zwakte niet.

Ze schatten(overschatten?) hun eigen waarde zeer hoog in.

Zijn moedig genoeg om hun (en ook onze) belangen waar ook te verdedigen.

Bezitten en ontwikkelen ook een  inwendige morele kracht, gesteund op talloze godsdienstige verenigingen en denktanks.

Het is daar dat het Vlaams Belang nu ontvangen wordt.

Verdient dit aanbeveling of afkeuring?

De vraag stellen is ze beantwoorden.

MARNIX

Hier een foto van Jennifer die wij uit de portefeuille van onze hoofdredacteur wisten te ontfutselen.

Vanmorgen verscheen Mijnheer Erik met een verwonderd gezicht tijdens de videoconferentie in mijn redactiekantoor, annex opslagruimte, EHBO-zaaltje, keuken, plas-& wasruimte.

- Hewel, deed hij quasi komiek, ge hebt gi sjanse dat ge niet in Egypte woont, want daar steken ze de bloggers in den bak als ze tegen het regime skrijven...

- Allee, Menier Erik, waai schraaive toch nie tegen de dictatuur van Guynokkio, zeker !  Das olemoal oem te lachen, niewaar, Menier Erik.  Leve de Leugebieste van ongs Regering !

Maar intussen verdwijnt  in Egypte a/d Nijl  een blogger wel in  een frisse cel wegens belediging van de Islam en ondermijning van het gezag. Eigen schuld, dikke kamelenbult.

Ik vraag me af hoe het poco-segment van onze ondergaande beschaving reageert op dergelijke berichten.  Zien ze niet in, dat uitgerekend in door de islam bestuurde gemeenschappen, vrijheid onbestaande is ?  Of dromen ze er stiekem van om dat soort onvrijheid zo spoedig mogelijk ook hier te installeren, zodat de venten met baarden en jurken zich nog beter zouden thuisvoelen ? En de oppositie vertoeft waar ze geestelijk thuishoort : in de donkere krochten van de isolatie en vergetelheid !  Een droom.

Een andere blogger met pech -zij het heel wat minder- is de bewonderaar van Jennifer Aniston die haar op zijn blog afbeeldde met ontblote boezem.  Deze man wordt aangeklaagd en zal vermoedelijk een boete krijgen.  Als hij haar zwembad moet komen reinigen of het gazonnetje afrijden als straf, dan gooi ik haar foto op deze blog zonder een draad textiel !  En Mijnheer Erik én Mijnheer Pascal mogen mee naar Californië om aan het hek van de villa op mij te wachten tot mijn straf afgelopen is.  Zéér lang zullen ze wachten.

 In afwachting en ten overvloedigen bewijze van onze correcte instelling ten overstaan van het regime én van knappe madammen, hierbij een decente foto van de ex-vrouw van domme Brad Pitt. 

Uw dienstwillige en zeker het regime dienstbare redactie, de onderdanige en kruiperige Angeltjes.

De BBC teert nog steeds op een reputatie van vele tientallen jaren geleden toen de Britse openbare omroep terecht model stond voor objectieve, neutrale nieuwsweergave.  Inmiddels is in Groot-Brittannië het intellectuele niveau erg gedaald door de ingevoerde nivelleringen in onderwijs en maatschappij, precies zoals in de rest van West-Europa.

Wie na jaren afwezigheid een bezoek brengt aan Londen dezer dagen, ervaart dit vaak als een grote cultuurschok.  De zo gewaardeerde flegmatische Brit heeft de plaats geruimd voor de gesluierde medevrouw die humor of ironie beloont met het dreigend mes van haar compaan  En Big Ben bereidt zich voor op een nieuwe carrière als Hoofdminaret van het Britse Islamitische Imperium.

Het maatschappelijk gesprek in Engeland is zo mogelijk nog meer verlamd door auto-censuur dan op het Europese vasteland, niettegenstaande de doorsnee-Brit zeer goed beseft dat zijn beschaving jaar na jaar terrein verliest.  Stap de pub binnen, drink een biertje en laat je aanvaarden als discreet toehoorder en de verontruste commentaren zijn dezelfde zoals we ze bij ons horen.

De overheid, de media, de universiteiten, de zogenaamde intelligentia, hebben ook hier de handen in mekaar geslagen om de invasie met alle mogelijke middelen te ondersteunen en goed te praten, ten detrimente van de eigen eilanders.   Er  is slechts één politieke tegenstem die men nauwelijks van de grond laat komen. Eén woord van kritiek en je wordt gebrandmerkt als racist.

De algemene lofzang op de multiculturele samenleving wordt  regelmatig opgepookt.  Zo lanceerde de BBC World onlangs de resultaten van een "Wereldenquête", gehouden in zevenentwintig landen met duizend deelnemers per land over een mogelijke Schok der Beschavingen.  Een wereld-opinie-onderzoek ...

Er zijn 6 miljard mensen en 27.000 van hen werden ondervraagd, dat is 0,0004%.  De mening van 20 miljoen Australiërs is evenveel waard dan die van 280 miljoen Amerikanen ... gezien beide vertegenwoordigd worden door duizend inwoners.

Alleen op basis van deze feiten, kan je de Wereld-Enquête naar de maan schieten maar er wordt graag uitgepakt met resultaten die beantwoorden aan de doelstelling : "56% van de wereldbevolking verwacht geen botsing der beschavingen". Dat doet mij enorm plezier maar de relevantie van deze hoerakreet is nul komma nul nul nul.

Gelukkig hebben wij op "the continent" zowel in Vlaanderen als in Nederland politieke partijen die de stem van de verontruste burger laten weerklinken.

Ray

Op het vlak van platbroekerij spant Groot-Brittannië de kroon in West-Europa : de politici aldaar zouden hun eigen dochters, vrouwen, moeders en grootmoeders laten zwanger maken als de eerste de beste woestijnbewoner hen wijsmaakt, dat zoiets gebruikelijk of wenselijk is.  "Doet u maar, Krak-El-Krommenagel" ligt bestorven op hun landverraderslippen, maar dan in het Engels.  Met kwijlende bewondering kijken de poco's van hier op naar die van over het Kanaal : daar tiert landverraad als nergens anders ter wereld.

Er bestaat een  Britse moslimraad die over alles en nog wat zijn zegje doet en zijn zegen geeft of weigert.  Vaak echter gaat de platbroekerij zo ver, dat de Britse collaborateurs uit zichzelf een aantal moslim-vriendelijke beslissingen nemen, zoals bv. het weigeren om een Kerstfeest te vieren. Jawel. Dat is onlangs gebeurd in een Schotse school.

Maar het kan nooit genoeg zijn.  Zo eist de moslimraad nu dat er in de scholen aparte douches komen voor de moslimjong en aparte kleedruimtes.  Gemengd onderwijs moet afgeschaft worden : jongens en meisjes terug apart zoals in de oude tijd.  Hetzelfde geldt uiteraard voor de gebedsruimtes.

Ter argumentatie zegt de moslimraad : "al te vaak worden wij, moslims, gedwongen ons aan te passen." Het is toch niet waar, zeker ?  Dat kan toch niet, dat je in een vreemd land gaat wonen en je daar moet aanpassen ... waar gaan we heen ?

Als je dit alles  bekijkt, zou je geneigd zijn te smeken om de (her)-invoering van de destijds zo vermaledijde apartheid ; trouwens alles wat de moslims eisen, komt daar op neer.  Laten we ze hun zin geven.  Maar dan ook voor de kant van de baten : OCMW en alle vergoedingen worden ook gesplitst.  Belastingen en taksen betaald door moslims komen  in een aparte kas terecht  en staan exclusief ter beschikking van de vrienden van Allah.  Ieder voor zich en Allah voor de moslims.  Goed voorstel, niet, benieuwd wat onze poco-kameraden er van vinden. 


Ray

Laten we hopen dat het vlug allemaal achter de rug moge zijn met dat domme busincident met die onverantwoord brutale treinbestuurder, u weet wel.

Gelukkig heeft de rechtbank net beslist dat het kind dat nog met het zwaard van Damocles boven het arme hoofd leefde, door de jeugdrechter zal beoordeeld worden en laten we hopen dat deze man mild moge zijn !

Uiteindelijk zal slechts een persoon, een achttienjarige fiere jongeman, voor de correctionele rechtbank moeten verschijnen.  Ook hier hopen wij dat vrouwe Justitia een oogje dicht moge knijpen.

Zo ziet u dus, hoe deze fel opgeklopte affaire herleid wordt tot haar ware proporties : de zieke opgewonden nijdige racistische kerel met een bibliotheek vol smerige literatuur van het Derde Rijk kreeg zijn verdiende loon en de arme kinderen, die enkel wat kattekwaad wilden uithalen, zullen vlug verlost zijn van alle boosaardige betichtingen.  Allah, zij geprezen, er bestaat nog gerechtigheid in deze door racisme vergiftigde samenleving.

Sheik El Rochel

In deze tijden van politieke onzin,  onverantwoordelijke struisvogeltactiek en collaboratie met de islam is het goed vast te stellen, dat sommigen onverdroten blijven geloven in en voortbouwen aan de "res publica", de zaak van het gemeen, het openbare leven.

Je mag van Amerika denken wat je wil maar ik heb het steeds voordeliger gevonden dat wij in West-Europa onder de Amerikaanse paraplu leefden liever dan onder die van de Sovjet-Unie.  We moeten niet alles kritiekloos aanvaarden, we moeten niet opgaan in de gewoontes van over de Atlatische Oceaan maar we delen veel gemeenschappelijke belangen en dat schept een band.

Hét beschavingsprobleem in de EU is ontegenzeggelijk de aan gang zijnde volksverhuizing, de invloeden die onze cultuur en levensgewoontes ondergaan, de onbegrijpelijke laksheid waarmee de machthebbers in Europa hun grenzen openzetten en de eigen mensen laten stikken ten voordele van vreemdelingen.  We ondergaan dit, we kijken er hoofdschuddend  naar en we staan machteloos...tegen de oprukkende islamisering, een barre en ruwe cultuur waar wij nauwelijks raakvlakken mee vertonen.

In Vlaanderen is gelukkig de kritische oppositie verzameld omheen het Vlaams Belang en worden pogingen ondernomen een Forza Fiandra uit te bouwen (als we het toch op zijn buitenlands moeten zeggen, laten we het dan correct doen : het is niet Forza Flandria maar Forza Fiandra en men zegge het aan Frank Vanhecke).

Momenteel is een afvaardiging van het VB in de Verenigde Staten om gesprekken te voeren met conservatieve krachten, de problemen aan te kaarten en hopelijk te werken aan een internationale samenwerking.

Allemaal makkelijk gezegd van achter onze pc's in onze gezellige woninkjes maar al die kerels (en hopelijk ook vrouwen) met hun grote ego's op één politieke lijn krijgen, zal niet evident zijn.  Het is nochtans de enige weerbare weg die hoop biedt op het maximale behoud van onze cultuur.  Ik weet niet hoe het zit met mogelijke overeenkomsten en samenwerking met de Partij voor Vrijheid van Geert Wilders en het Vlaams Belang.  Uit de reacties hier op dit forumpje blijkt alleszins dat nogal wat mensen zeker niet afkerig staan tegen eventuele gezamenlijke actiepunten.  Zou de kartelpartner, Vlott, in deze geen brugfunctie kunnen vervullen ?

Wilders zou ook in de VS geweest zijn bij de Right coalation Meeting.  Volgende keer samen ?

Ray




 

Hier had ik mij al tot Mark gericht tegen beter weten in.

Want wat betekent de NVA eigenlijk? “Een rechtlijnige Vlaamse ondernemende partij”, dixit Bart de Pezewever.

Heel curieus keek ik uit naar de reactie van de NVA op de uitspraken van Didier Reynders op 20-02-07. De NVA presteerde het die dag wel twee persberichten de wereld in te sturen. Een over de slechte sociale Belgische leerling binnen Europa en een over de paffers binnen het Europees parlement, waar eigenlijk wel ook heel wat over te vertellen valt. Tot op vandaag niets van betekenis over de toch wel regelrechte aanval van DDR (democraat Didier Reynders)

Op hun webstek staat het volgende:

 Reynders over de N-VA     20/02/07

“Met deze N-VA aan zijn been kan Leterme onmogelijk premier worden”, zo stelt Didier Reynders, vicepremier voor de MR en kartelgenoot van het FDF. In een Humo-interview steekt hij z’n ambities voor het premierschap niet onder stoelen of banken. Over de kansen van Leterme orakelt Reynders: “Serieus, met Leterme is er een écht probleem: hij heeft een kartel met een partij die ronduit separatistisch is”.

Tot op vandaag is hun enige commentaar en die neem ik letterlijk volledig over:

 “Met de Open Vld en sp.a-spirit hebben de Franstalige politici uiteraard geen probleem …”

Hoort u het goed? Hier speelt de NVA het spel mee van hun broodheren om uiteindelijk geen Franstalige partijen aan te vallen. (Alleen de politiekcorrecte Nederlandstalige concurrenten en uiteraard voor CD&V die énige partij die ijvert voor het belang van Vlaanderen)

Veel erger is eigenlijk de matte, om niet te zeggen slaafse, reactie van de NVA op de uitspraken van de oude Tsjevenkrokodillen na hun “fuif” in hotel Leopold.

Ik hoor het JMMD nog graag zeggen, voor hij de ezelstamp kreeg, dat Bourgeois zijn idealen boven zijn postje stelde.

Vandaag weten we beter welke postjes en verkiesbare plaatsen de NVA verzilverd heeft.

Is er hier een Niveaan die nog niet het schaamrood op zijn wangen heeft?

Voor de NVA geldt nog alleen de slogan: Forza mio Zakka.

Mark, beseft ge nog altijd niet dat ge als ordinair schaamlapje wordt gebruikt?

Erik 

 Terzake wordt nog meer ter zake.”

 Na dit te hebben gelezen op de webstek van Canvas dacht ik toch iets anders te horen in Terzake van maandag. Herinner u dat ze ooit eens bij hun vriendin Freya tot de kern zijn doorgestoten: ’t kind is dan gaan blèten bij den Baard van Palermo aan de Noordzee en de heren scherpzinnige onbevangen analisten van de PRT hebben de directheid van hun karakter op het gepaste moment benut om het vraaggesprek, mét spiekbriefje, rustig over te doen.

Buiten de presentator van dienst waren de protagonisten: Bart Caron (Spirit), Jens Mortier (reclamemaker en zoon van Guy)) en als schaamlapje mocht Ivo Belet (CD&V en ex-PRT journalist) ook zijn zegje doen. Tussendoor schaamteloos een reclamespotje van Frank Vandenbroucke. Waarbij Lieven Verstraeten op zijn stoel zat te springen van kinderlijke blijdschap om Mortier een leuke verassing te mogen bezorgen. “Over leuk zijn gesproken. We hebben vanmiddag eens op de website van SP.a gekeken en kijk eens mee wat we daar gevonden hebben” Tussendoor een duidelijk gespeelde “Ah… prachtig” van Mortier die natuurlijk moest doen alsof hij van niks wist al denk ik dat die “prachtig” niet in het scenario stond.

En dan vraagt LV aan Mortier: “Ja meneer Mortier was dat uw idee?”

Antwoordt de bescheiden Mortier: “Prachtig hé, sterke televisie ook….”

Buiten het zichzelf bewieroken was de uitzending een grote aanklacht tegen de subjectiviteit van dergelijke “zenders” of initiatieven. ’t Is van de PRT dat we ’t moeten horen….

Maar JM heeft wel een waarheid als een koe van zijn tong laten rollen: “…Je ziet in het buitenland ook vaak dat het vooral de rechtse partijen zijn die dat beginnen doen omdat zij vinden dat ze te weinig ruimte krijgen op de klassieke kanalen, op de televisiezenders enzovoort, om hun ei kwijt te kunnen.”

Alhoewel hij in feite liegt, juist ware geweest als hij had gezegd: …omdat de rechtse partijen te weinig ruimte krijgen….

Senior zou zeggen: hoe vettiger, hoe prettiger.

Bij de PRT zeggen ze: hoe leugenachtiger, hoe prachtiger. Ik vond niets voor: hoe roder, hoe… maar leugen en rood zijn quasi synoniemen.

Zouden ze bij de PRT nattigheid voelen? Ik hoop dat er binnenkort heel wat van die initiatieven worden opgestart zodat de zin van een PRT totaal onzinnig wordt.

Het ging dus over MRTV.

Erik 

"Het Volk" is een krant, met traditioneel een christelijk-syndicale achtergrond en met weinig lezersvolk dat zich hoofdzakelijk in Oost-Vlaanderen situeert.

Ik lees die krant nooit, alhoewel Leo Marijnissen, de vroegere hoofdredacteur een oude jeugdvriend is maar ja, als ik die allemaal moet volgen, loop ik elke dag alle begraafplaatsen af.

Door een speling van het lot (mijn lot wordt veelal bepaald door Mijnheer Erik, die zich ondermeer specialiseert in Kranten-opde-rand-van-het-failliet) kwam ik zonet in het bezit van het hoofdartikel van Het Volk van gisteren, met de titel "Aap".  Mijnheer Erik had er aan toegevoegd : "'t Zal joen interessère, over d'evolutie".

Het ging dus over dé campagne van het Belang van Vlaanderen en ik heb mij verbaasd over de stijl van wat een hoofdartikel is in een Vlaamse krant, die, zelfs kwakkelend, toch nog steeds enige faam geniet.  De mij onbekende auteur, die alleen ondertekent met zijn initialen, wat mij in de gegeven omstandigheden veeleer een daad lijkt van noodzakelijke naambescherming dan valse bescheidenheid, is uitzonderlijk zwak. Professioneel bevindt hij zich op het niveau van Luc Rademaekers, de Hoofdritselaar van de Gazet van Antwerpen, alias de Frut.  Ik citeer het slot dat handelt over de campagne van de Drie Apen :

Na de democraten van Saoedie-Arabië (u weet wel die fel geavanceerde woestijnbeschaving waar stok-en zweepslagen worden uitgedeeld als je een glas vodka drinkt) zijn nu ook de vrije geesten van Iran in het verzet gekomen in Nederland tegen Geert Wilders.

"De islam wordt beledigd" mokken de hypocriete venten met baarden en gehuld in soepjurken als travestieten in opleiding. 

Als ik premier was (stelt u zich dat vooral niet voor) en er zou zich zo'n verongelijke ambassadeur aanbieden,  ik had een kort antwoord : "De islam is een belediging voor de mensheid".  Balkenende zal dit niet overnemen  en het braakmiddel Guynokkio gaat onmiddellijk tegen de grond om excuses aan te bieden.

Leuke berichten vandaag, vindt u niet ? 



Actualisering 21.02.07 - 12.30 uur

Wilders die deel uitmaakt van een delegatie die eerlang Pakistan moet bezoeken, heeft zich teruggetrokken uit dit gezelschap.  In Pakistan hebben verschillende zowel gematigde als extremistische moslims laten weten, dat de uitlatingen over "het verscheuren van de koran" of "het wegzenden van Mohammed, bedekt met pek en veren" aanleiding zullen geven tot felle protesten en zelfs moordaanslagen op het Nederlandse parlementslid.

Als de democratie begint te zwichten voor geweld en bedreigingen, kunnen we ze net zo goed opdoeken.  Maar dan geven we vrijspel aan collaborateurs zoals Vande Lanotte, geboren leugenaars als Guynokkio en landverraders van het laaghartige type als Leterme.  Traditionele politici die zich volledig tegen de belangen van de bevolking keren. Wat uit hun allochtone kweekvijvers komt, zien we nu met het Antwerpse gemeenteraadslid Youssof.

Hoe luidde de spreuk alweer van Willem van Oranje ?

Ray

"Bert betreedt nu het kattenlooppad gehuld in een soort wit tropenpak, afgebiesd met  zwart satijnen lint en een zwarte singlet met wit katoenen onderhemd.  Onder zijn inmiddels grijsgespikkelde haardos nog steeds die jongensachige, verlegen glimlach waarmee hij zovele meisjes- en damesharten op een hijgend tempo doet vragen : zou deze jongen ooit de stormen van mijn passionele gemoed kunnen luwen ?"

Gelukkig zijn er "aanhalingstekens" in overvloed op mijn klavier, zodat u onmiddellijk door heeft, dat ik niet mijn eigen zieleroerselen te grabbel gooi maar in dit geval een fictieve omroepster bij een modeshow het nieuwsgierige publiek laat inlichten over de verschijning van cultuurminister Bert Anciaux op de catwalk.  Het zou best een aankondiging kunnen zijn door een van de twee travestiete diva's , Nancy of Debby, want bij hen (haar ?) maakte Bert onlangs zijn televisie-opwachting.

In feite nog steeds diezelfde Bert, die een tiental jaren geleden, gezeten naast Marc Uytterhoeven in een knellende pauwenstoel,  stormenderhand de sympathie wist te winnen van honderdduizenden kijkers. De Volksunie lag op apegapen maar de kleine boy-scout pookte het stervende vuurtje terug op tot een fel laaiende maar kortstondige vlam.

Er is inmiddels veel gebeurd : de Volksunie van Bert,  maar vooral van vele goedmenende Vlaams-nationalisten en ook te veel  arrivisten, is uit mekaar gereten en vaak in onhapbare brokken verzwolgen en verteerd.  Bert zelf heeft zowat overal rondgesnuffeld en enthousiast zijn geursporen aangebracht maar heeft finaal zijn Vlaams-nationale wortels losgerukt om ze te vervangen door vooral Marokkaans-nationale en zich onder de grote rode papaplu van de socialisten op te blazen tot een compleet overbodig multicultureel aanhangsel.

"Hoe vinde mijn kostuum, schoon, hé" taterde onze Oppercultuurman tegen de travestieten.  Ik wist niet dat schaamte in de plaats van iemand anders ook pijn kon doen

Ray.

Ik heb hem ooit eens ontmoet en hij leek me een best aardige man, keurig in het pak, beschaafde omgangsvormen, zo iemand van wie je zegt : als heel uw gemeenschap is zoals u, zullen wij nauwelijks problemen ondervinden. 

Hij is net begonnen aan zijn tweede lesgislatuur in de gemeenteraad maar pats boem ... het is multiculturele papieren oorlog voor de rechtbank met onze Youssof. 

Wat is er gebeurd met deze voortreffelijke man ?  Tegengehouden tijdens een Wodca-controle weigerde de bestuurder van de auto waarin het raadslid zat, gehoor te geven aan de bevelen van de politie.  Achtervolging, sirenes, klemrijden, en terug de rij in om te blazen in het zakje.  (Ik stel mij hier al vragen bij, want als u of ik zoiets klaarstomen, worden wij weggevoerd).  Bij de controlerende agenten aangekomen, stapt Youssof uit de wagen, maakt zich kenbaar (hoe indrukwekkend ! een "gemeenteraadslid", val nu op je achterste) en begint te zeveren dat hij beslist heeft dat die controles niet kunnen doorgaan ... Er komt een hoge politiepief bij te pas en de zaak escaleert. Een gemeenteraadslid heeft nul komma nul gezag over een politie-agent, mocht u daaraan twijfelen. U wellicht niet maar Youssof wilde het even uitproberen, vermoedelijk aangespoord door zijn vriend chauffeur die lichtjes boven zijn Marokkaans theewater was.

Om kort te gaan de politie stelt een pv op voor smaad en het verongelijkte allochtone maar geïntegreerde raadslid van de SP-A legt klacht neer wegens ... racisme ! De eeuwige uitweg en oplossing voor elk conflict met onze gekleurde woestijnridders.

Ik bespaar verdere details over "jawel maar" of "neen, toch niet", waar het om gaat is dit : zelfs flink aangepaste allochtonen die tot zekere bestuursniveaus doordringen, blijken nooit onze leefregels te kunnen aanvaarden. 

Wie is nu de racist ?  Ikke natuurlijk.


Ray

Giacomo Puccini (Lucca 1858 - Brussel 1924) met Verdi ongetwijfeld de bekendste Italiaanse operacomponist van o.m. La Bohème, Tosca, Madama Butterfly en nog negen andere onvergetelijke werken.  Hij was van in de jaren 1890 tot aan zijn dood een wereldberoemd man, die we nu zouden vergelijken met de grootste popidolen of filmsterren. 

Tweemaal is hij per pakketboot naar New York gereisd en op 21 februari 1907, honderd jaar geleden,  werd door Columbia een opname vervaardigd van de afscheidsrede die Puccini aflas in het Italiaans, de enige taal die hij kende. 

Deze man die de meest meeslepende romantiek in zijn oeuvre legde en die zelf tientallen romances beleefde, was zijn leven lang een verlegen Toscaanse buitenman die enkel gelukkig was in Torre del Lago, waar hij begraven ligt in de villa die hij lang bewoonde aan het meer. 

Klik op de foto, de opname dateert van 21.02.1907 en duurt 28 seconden. (met dank aan het Centro Studi Giacomo Puccini te Lucca - Italia)

Ray

Geert van Istendael heeft jarenlang het televisiescherm geteisterd met zijn temerige stem en gelaatsuitdrukking van een jonge jachthond die net de prooi gemist heeft.  Hij is een van de journalisten die het vaste ambtenarenstatuut geruild heeft voor de risico's van het privé-ondernemerschap van de schrijver.  Chapeau !

Geert heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij, het Vlaamse Ketje, zich een onvervalste Brusselaar voelde, een Belgische unitarist en dat hij met de flaminganten niets te maken wilde hebben.  Hij schreef of vertelde deze dingen in een keurig, correct, mooi gedecoreerd Nederlands zoals het boven of onder de Moerdijk nog enkel door een kleine minderheid gehanteerd wordt. Nogmaals chapeau !

Uiteraard schaarde hij zich aan de zijde van de politiek-correcten die de multiculturele realiteit omarmen als idiote ouwe venten die het vuur onder hun lenden voor een twintigjarige Braziliaanse del verwarren met de Ware Liefde.  Tot zijn eigen dochter naar huis kwam met een donkere mijnheer uit Afrika : de realiteit binnen de familie vertoonde toen enkele andere aspecten dan de sprookjes die de Morgen ons in zijn kolommen voorhoudt. Berg de chapeaus  maar op in hun hoedendozen op  zolder.

In één van die fameuze kolommen had Geertje het gisteren over de teloorgang van het onderwijs, het Nederlandstalige  in het bijzonder en zonder schroom pleit Van Istendael, zoals van hem te verwachten valt, voor "de taal" als enige en unieke oplossing voor de dramatische ontwikkelingen binnen een gemeenschap van vreemdelingen die  zichzelf overal en voortdurend uitsluiten. Taal als wondermiddel, ik heb er nooit aan getwijfeld.

"In de hoofdstad van Vlaanderen zijn we een onderklasse aan het kweken, die nooit de vaardigheden zal ontwikkelen om ook maar het gewoonste werk te doen.  Was ik minister van onderwijs en flamingant, ik zou véél meer geld stoppen in de Brusselse Vlaamse scholen". Zo schrijft Geert van Istendael, familie van Karel van Istendael, het neer voor socialistische lezers en een toevallig passerende Vlaams-nationalist.

Volkomen akkoord.  Onderwijs en taal zijn de sleutels om onze samenleving overeind te houden.  Zeker in Brussel, waar de geschiedenis ons al jaren leert dat een biculturele samenleving onleefbaar is, wat zou een multiculturele het  zijn !  Deze vitale overlevingsregels gelden voor gans Vlaanderen, voor al onze steden en gemeentes die ingenomen worden door vreemdelingen die onze taal niet kennen, die onze cultuur, en  onze normen en verworvenheden afwijzen. 

Voor wanneer een gezamenlijke actie vanuit het Vlaams Parlement, het Brussels Hoofdstedelijke Gewest,  over de provincieraden en de 308 gemeenteraden van dit land ?   Hop, hop !!! Het belang van Vlaanderen stuurt u een noodoproep. Het is niet omdat de Drie Apen blind, stom en doof zijn, dat het Alternatief in slaap moet vallen.  Hop, hop !

Hoe ouder Van Istendael wordt hoe meer hij me doet denken aan dat andere Nederlandse monument,  Carmiggelt.  Weinig is wat het lijkt maar soms borrelen er wijze woorden en valabele ideeën op tussen de alcoholwalmen.

Ray

 

In 't Pallieterke van deze week hebben Marc Platel en Sinjoor het in een duo-bespreking over de memoires van Wim Geldolf, gewezen volksvertegenwoordiger en schepen van Antwerpen voor de toenmalige BSP.  De auteur is historicus en heeft destijds een behoorlijk standaardwerk  gepleegd over Camille Huysmans.

  Historici die de overstap maken naar de partijpolitiek en zich blijven beroepen op hun wetenschappelijke objectiviteit of erger nog, integriteit zijn een beetje zoals kabouters : zij bestaan niet echt maar ze willen wel de koffer in met Sneeuwwitje. Bartje Dewever, neemt gij ook een kleine consumptie voor mijn rekening  ? Hetzelfde als Wim Geldolf : een glaasje bitter.

Geldolf blaast zichzelf op tot een politicus met de nodige Importantie en Allure wat helaas nauwelijks strookt met de werkelijkheid. Wie aan politiek doet en een stout mens is, zal nooit opvallen door zijn grootmenselijke politiek, wie daarentegen een warme persoonlijkheid bezit, kan best rekenen op de waardering  van andersdenkenden.  Ik heb geen enkel probleem om Lode Craeybeckx, destijds een politiek tegenstander, een warm hart toe te dragen en Mathilde Schroyens een vrouw te noemen die veel indruk maakte door haar discrete charme.  En die beide mensen hadden beslist ook hun kleine kantjes.

Geldolf is steeds een man geweest die uit was op afrekeningen en conflicten, iemand die het leven beschouwde als een western, helaas zag hijzelf er niet uit als de cowboy op het witte paard.  Hij had ruzie met zowat iedereen in zijn partij en daarbuiten en zijn enige medestanders waren de leden van zijn kabinet en een sporadische pierenvisser die zonder aas in de rode vijver zat te staren.

 Om toch iets positiefs te zeggen : intrigeren kon Wim niet, want daarvoor bezat hij niet de speelsheid, noch de soepelheid van geest, zijn tactiek was deze van de ruwe, brute aanval, zoals een buffel. Hij wilde ook iedereen en alles vernietigen, een geestelijke bruut.

Ik presenteer géén rekeningen na dertig jaar ; dubieuze debiteuren worden vlug afgeschreven in mijn levensresultaat maar ik stoor me wel aan misplaatste volharding bij ouderlingen en dan wordt geen achterstallige factuur aangeboden maar wel een oog of een tand beschadigd, het enige waar die ouwe rakkers beduusd voor zijn. 

Geldolf is door de  partijgenoten  aan de deur gezet toen de ruzies niet meer binnenskamers bleven, omdat hij zijn eigen socialistische collega's in het schepencollege bleef vervolgen met een nooit geziene paranoïa.  Wèg Kamerlidmaatschap, wèg schepenambt.  Voor ze zoiets doen, die van het rode profitariaat, moet er bloed aan de muren gekleefd hebben.  Wim Geldolf is een van de slechtste mensen die niet alleen mijn pad gekruist heeft maar die menige pad in de korven van zijn partij gezet heeft.

Wim beroemt zich in zijn memoires op zijn enorme staatsmanszin, want hij heeft een keer de BSP- lijst aangevoerd met een eclatant succes.  Weet u wat dat was ?  De VU heeft toen 1 zetel verloren !

Verder zit Wim te orakelen over zijn vriendschap met Karel van Miert,  die zonder zijn steun nooit de grote voorman zou geworden zijn, enzovoort,  en zo verder. Karel heeft alleszins geen vinger uitgestoken om zijn vriend en mentor in de partij te houden.

Voor de rest is dit dikke boek vrij geschikt voor kabouters om als opstapje te gebruiken als ze zich in de bedstee aan Sneeuwwitje willen vergrijpen.

Ray