De Israëlische geheime dienst is belast geweest met de opleiding van de voormalige Zuid-Afrikaanse president Nelson Mandela. Dat meldt de Israëlische krant Haaretz. Mandela zou judo-, sabotage- en wapentraining hebben gevolgd bij de Mossad.
Mandela volgde de opleiding in 1962 in Ethiopië, toen hij Zuid-Afrika was ontvlucht omdat hij werd gezocht voor het organiseren van een nationale staking. De krant Haaretz baseert zich op een brief van een medewerker van de Israëlische ambassade in Ethiopië. Volgens Haaretz was deze medewerker een Mossad-agent.
De man schreef in de brief dat hij een leerling uit Rhodesië, het huidige Zimbabwe, onder zijn hoede kreeg. Hij noemde zich David Mobsari. Maanden later zag de Mossad-agent zijn leerling terug op foto's in de krant. Het bleek om Nelson Mandela te gaan.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken antwoordde de agent dat Mobsari en Mandela inderdaad een en dezelfde persoon waren. Ook die brief zou in handen zijn van Haaretz.
Jaarlijks wordt volgens staatssecretaris voor Fraudebestrijding John Crombez (SP.A) voor zo'n 30 miljard euro gefraudeerd. Hoe hij aan deze cijfers komt weet niemand. Misschien is hij bij madame Soleil geweest of heeft hij een zesde zintuig, want niemand weet hoeveel zwart geld er in omloop is. De hoeveelheid zwart geld is dan ook onmogelijk in te schatten. Er bestaan geen statistieken over, er worden geen cijfers bijgehouden. Maar Crombez beschikt blijkbaar over een gave die niemand heeft.
30 miljard misgelopen
Maar Crombez fantaseert er duchtig op los:De schatkist krijgt elk jaar 100 miljard euro aan belastinginkomsten binnen, terwijl er volgens hem 30 miljard wordt misgelopen. "We betalen dus 30 procent te veel belastingen omdat een aanzienlijke groep er geen of te weinig betaalt", schrijft Crombez.
Volgens de staatssecretaris behoren we daarmee tot de koplopers in Europa. "Fraude is zo Belgisch als bier of frieten." Als we deze verlichte geest mogen geloven, kunnen Spanjaarden, Italianen, Grieken, Zuid-Europeanen en zelfs Polen van ons nog veel leren op het gebied van zwartwerk.
Geen kat die hem in die redenering volgt, behalve de Anti-Imperialistische bond, Amada en de PVDA. Voor deze laatsten is de oplossing voor de crisis eenvoudig; Neem alle rijke mensen hun geld af -want het is toch gestolen- en geef het aan de armen. Of nog beter: Geef het aan de leiders van de armen, zoals Ceauscesu in Roemenie deed of de communistische leiders in de ex-Sovjetunie.
Crombez volgt eigenlijk deze redenering van klein-links, maar in een meer gematigde versie: Hij ziet in de bestrijding van dat zwart geld een belangrijk middel om onze stijgende uitgaven voor sociale zekerheid en pensioenen op te vangen.
"De bevolking krijgt momenteel het ene doemscenario na het andere voorgespiegeld, waarin ze wordt overtuigd dat ze het in de toekomst met minder zal moeten stellen", gaat de SP.A'er voort. "Dat hoeft niet noodzakelijk zo te zijn. Als de inkomsten uit fraudebestrijding stijgen, is een globale belastingverlaging mogelijk zonder de sociale bescherming af te bouwen."
Crombez maakt zich sterk dat het mogelijk is die fraude tegen 2030 terug te dringen. "Kijk naar het gesjoemel met btw-carroussels. Tien jaar geleden verloren we daarmee nog 1,1 miljard euro belastinginkomsten. Vandaag is dat teruggedrongen tot 18 miljoen per jaar."
Luxemburg en Zwitserland
John Crombez weet niet alleen alles over België, hij weet zelfs hoeveel geld er door Belgische belastingbetalers in Zwitserland staat. Het Zwitsers bankgeheim is heilig en cijfermateriaal is onmogelijk te bemachtigen. Crombez heeft die gegevens blijkbaar wel en weet zelfs ongeveer hoeveel geld Belgen op Zwitserse rekening hebben staan.
"De multinationals die geen belasting betalen en de ontduiking in belastingparadijzen zijn een veel belangrijker discussie." De Belgen hebben volgens het boek nog steeds tussen 40 en 80 miljard euro staan op rekeningen in Luxemburg en Zwitserland.
Kortom, veel stemmingmakerij en gegis dat enkel en alleen de hardwerkende bevolking opzet tegen mensen met geld, die in dit land langzaamaan behandeld worden zoals de Joden in NAZI-Duitsland. Als opgejaagd wild zuigt men de spaarders leeg, plundert men de ondernemingen en beledigd men iedere hardwerkende Vlaming. En als er een politicus in opspraak komt, zoals SPA-er Johan Vande Lanotte in Electrawinds of Karel De Gucht en de BBI, dan zwijgt men voor dood. Zo gaat dat in dit land, dat zijn eigen ondernemingen en intelligensia wegpest.
Veel succes zal zijn boek "Zwart op Wit" dus niet hebben. Alleen al om hij bijna geen cijfermateriaal "Zwart op Wit" heeft. Wellicht iets om Uw open haard mee aan te steken bij koude winterdagen, zoals de Pravda in de Sobjetunie diende voor aardappelschillen...
Bijna 500 reacties kwamen binnen op dit artikel bij Het Laatste Nieuws. Amper 1% was positief over Karel De Gucht, de andere lezers hadden geen enkel goed woord over voor hem...
De Gucht is niet geliefd bij de bevolking. Hij is verbrand. Jarenlange schandalen hebben van hem een zwart schaap gemaakt. In zijn eigen partij wordt hij gevreesd, bij het brede publiek verguisd. Ooit speelde hij "Dieu" bij de liberalen, met zijn Porsche Cayenne en dikke sigaar in de mond.
Ik heb hem in mijn leven een aantal keren persoonlijk ontmoet. Op een bepaald ogenblik betaalde hij met een briefje van 500 euro in een volkscafé! Typerend voor hem...
Mensen die zijn achtergrond kennen, weten waarom hij zo doet. Als zoon van de champetter van Denderbelle zou hij het waar maken. Hij zou een man van macht, geld en aanzien worden. Dankzij zijn schoonvader kwam hij aan het eerste twee. Aanzien zou de politiek hem verschaffen.
De Gucht boezemt eerder angst in dan aanzien. Vele afdelingen zijn door hem kapot gemaakt. In Lebbeke steunde hij ooit heimelijk een scheurlijst om zijn rivalen te boycotten.
In Dendermonde pestte hij Marc Verwilghen buiten, om de afdeling te zien afglijden in een mini-afdeling met amper 3 gemeenteraadsleden.
In Oost-Vlaanderen is hij gevreesd. Filip Antheunis moest wijken voor zijn zoontje Jean-Jacques op de Vlaamse Lijst. Ach, Filip Antheunis is nu ook niet het evenbeeld van zijn vader. Enkele maanden geleden zag ik hem stomdronken op een VLD-party in het Waasland. Het was een zielige bedoening.
Ik herinner mij Jean-Jacques als diegene die de drankjes kwam brengen als ik bij senior op bezoek was in Berlare. De jongen kreeg geregeld een veeg uit de pan, zelfs in het bijzijn van bezoekers...Maar Annie De Maght uit Aalst moest ook plaats ruimen voor het brute geweld van De Gucht. En inderdaad Jean-Jacques werd er lijsttrekker, omdat hij zo graag uitging in Aalst.
Iemand die hoog klimt, kan diep vallen. Als je eens kijkt naar figuren als Guy Spitaels of Steve Stevaert weet je genoeg. Ergens zou ik niet graag in zijn schoenen staan.
UPDATEIn de belastingzaak rond Europees commissaris voor Handel Karel De Gucht en zijn echtgenote Mireille Schreurs, had de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) niet het recht om de bankrekeningen van het echtpaar in te kijken. Dat heeft het Gentse hof van beroep beslist.
De fiscus eist ruim 900.000 euro van Karel De Gucht. De fiscus startte het onderzoek, omdat de villa van het echtpaar in Toscane argwaan wekte. Volgens de verdediging van De Gucht werd dat onroerend goed echter niet persoonlijk aangehouden, maar door een Italiaanse vennootschap naar Italiaans recht. Doordat de fiscus uiteindelijk de rekeningen van het echtpaar kon inkijken, werd een betwiste aandelentransactie opgemerkt. De Gucht realiseerde in 2005 een winst van 1,2 miljoen euro met het verkopen van aandelen van een zinkbedrijf, en het is op die transactie dat de fiscus 900.000 euro eist van het echtpaar.
Die zaak wordt pas in januari 2015 gepleit voor de fiscale kamer van de Gentse rechtbank van eerste aanleg, maar het hof van beroep deed vandaag uitspraak over de procedurekwestie rond de inzage van de bankrekeningen van het echtpaar. Volgens de verdediging van De Gucht gebeurde dat onwettig. Het Gentse hof van beroep oordeelde dat de fiscus inderdaad onvoldoende aanwijzingen van belastingontduiking had om de rekeningen van het echtpaar in te kijken.
De machtiging om de rekening in te kijken werd vernietigd door het hof van beroep en alle gegevens daaruit mogen door de fiscus niet gebruikt worden.
De fiscus had redenen om te stellen dat er "een discrepantie" bestond tussen de aankoop van een Italiaanse villa van 5 miljoen en de inkomsten die het echtpaar De Gucht had aangegeven, maar had onvoldoende aanwijzingen van belastingontduiking om de onderzoekstermijn in het dossier uit te breiden. Dat blijkt uit het arrest van het Gentse hof van beroep, dat oordeelde dat de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) niet het recht had om de bankrekeningen van het echtpaar in te kijken.
De fiscus was met een bericht van 4 februari 2010 overgegaan tot de uitbreiding van de onderzoekstermijn van drie jaar naar zeven jaar, zo blijkt uit het arrest. "Het valt niet te betwisten dat de taxatiedienst op het moment van het bericht van 4 februari 2010 redenen had om te stellen dat een discrepantie bestond tussen enerzijds de gegoedheid die moet gepaard gaan met het aankopen en de restauratie van een villa in Italië waarvan in een gerechtsdossier gesteld wordt dat de waarde ervan op 5 miljoen euro moet worden geschat en anderzijds de inkomsten die de appellanten (De Gucht en Schreurs, nvdr.) in de voorbije jaren in hun aangiften in de personenbelasting hadden aangegeven. Op zich kan dat voldoende reden zijn om een indiciaire taxatie voorop te stellen."
"Privéverrichtingen" Het hof gaat echter verder: "Het enkele feit evenwel dat iemand kennelijk belangrijke inkomsten moet hebben gehad, volstaat evenwel nog niet om ervan uit te gaan dat het voor de belastingadministratie (bewust) verzwegen inkomsten betreft; het kan immers gaan om inkomsten die niet moeten aangegeven worden. Dat is in het bijzonder het geval wanneer het inkomsten zouden zijn van privéverrichtingen. Er kunnen belangrijke opbrengsten gerealiseerd worden met beleggingen van een privévermogen, ook zonder enige vorm van speculatie of geprofessionaliseerde aanpak. Terecht laten de appellanten overigens gelden dat het bestaan van de villa en het feit dat die was gerenoveerd al in de kranten had gestaan."
Geen reden tot twijfel De fiscus had "geen echte reden" om aan de verklaring van het echtpaar te twijfelen, stelt het arrest. "Het volstond daartoe immers niet te verwijzen naar een verklaring in dat gerechtsdossier en naar een kranteninterview door de appellant waarin werd gesteld dat het om 'zijn' of 'hun' eigendom ging. Het is immers niet ongebruikelijk in dagdagelijkse gesprekken de goederen van familievennootschappen als persoonlijk bezit van de familie/aandeelhouders te noemen."
De Belgische staat kan wel nog in cassatieberoep gaan tegen de beslissing van het Gentse hof van beroep.
Ambtenaar stad Aalst reeds 10 jaar in opspraak zonder gevolg !
AALST - Een vrouwelijk diensthoofd Tina C. bij de stad Aalst is tijdelijk geschorst na een officiële klacht wegens pesterijen en seksuele intimidatie tegenover een ondergeschikte van het vrouwelijke geslacht. Een andere vrouw diende vorig jaar al een soortgelijke klacht in tegen haar.
T.C. werkt al meer dan tien jaar voor de stad Aalst. Als diensthoofd geeft de 41-jarige vrouw leiding aan een viertal personen en rapporteert ze aan de schepen van Onderwijs. Maar vorige week maandag kreeg ze te horen dat ze tijdelijk werd geschorst, in afwachting van een tuchtonderzoek na een klacht van een vrouwelijke ondergeschikte.
Kus op de mond
De stad Aalst zit verveeld met de kwestie, omdat het al de tweede keer is dat T.C. beticht wordt van pesterijen en seksuele intimidatie. Vorig jaar diende een werkneemster nauwelijks vijf weken nadat ze was beginnen werken, een klacht in tegen haar chef.
Volgens het dossier liet T.C. de nieuwe kracht toen opzettelijk overwerken om met haar alleen te kunnen zijn. Toen ze naar het toilet moest, passeerde T.C. langs haar bureau om haar terloops te kunnen aanraken. Daarna volgde een gesprek in een gesloten bureau, en legde ze haar hand op de dij van haar ondergeschikte.
De werkneemster waarschuwde haar chef dat ze het grensoverschrijdende gedrag niet langer pikte. Toen T.C. haar eind vorig jaar onverhoeds op de mond kuste, diende ze klacht in.
Stalking
Het onderzoek dat daarop volgde, bracht aan het licht dat T.C., die een relatie zou hebben met een andere vrouwelijke medewerker van de stad, nog andere vrouwen viseerde. Zo zou ze een getrouwde vrouw gestalkt hebben met telefoontjes, e-mails en sms’jes tot ’s avonds laat. Ander personeel dat haar iets in de weg had gelegd, maakte ze het leven zuur.
Aalsters burgemeester Christoph D’Haese (N-VA) wil geen verklaringen afleggen. ‘Eerst moeten alle betrokkenen gehoord worden’, klinkt het. Gisteren boog het schepencollege zich overigens nog eens over het niet geagendeerde punt.
Reeds 10 jaar problemen met Tina C.
De stad Aalst spreekt over slechts TWEE klachten, terwijl ze een tiental jaar geleden een oudere kleuterleidster aanviel en haar op de grond sleurde. Ook toen was Tina deze kleuterleidster al enige tijd aan het pesten. De kleuterleidster M. V. diende toen klacht in bij de politie van Aalst dat zonder gevolg werd geklasseerd. Tina genoot toen nog de steun van de lokale directrice. De toenmalige SPA-schepen van onderwijs Van Nieuwenborgh deed niets met de klacht. Meer nog, de stad Aalst stuurde de kleuterleidster een kostennota die deze natuurlijk prompt protesteerde. Uiteindelijk ging de kleuterleidster vervroegd op pensioen om van de persterijen vanaf te zijn.
UPDATEDe man die gisteren bij de herdenkingsceremonie van Nelson Mandela op het podium de woorden van de sprekers vertaalde voor doven en slechthorenden was helemaal geen doventolk. Dat zegt Wilma Newhoudt, een doof lid van het Zuid-Afrikaanse parlement. De man verzon gebaren en is helemaal geen officiële tolk, stelt Newhoudt.
"Deze zogenaamde doventolk op het podium is een schande. Wat is hij aan het tolken? Hij weet dat de doven hem niet kunnen uitjouwen. Hij moet zich schamen", schreef Newhoudt op Twitter. Ze drong er via Twitter meermaals op aan de man van het podium te halen omdat hij er een zootje van maakte.
Tal van fouten Ook Bruno Druchen, directeur van de Zuid-Afrikaanse dovenorganisatie Deaf Association of South Africa, noemde het optreden een schande. "De gebaren die de tolk gebruikte, maken geen deel uit van de Zuid-Afrikaanse gebarentaal", aldus Druchen. De tolk "gebruikte geen gangbare, erkende gebaren" voor Mandela, president Jacob Zuma, voormalig president Thabo Mbeki en Zuid-Afrika, en maakte volgens Druchen nog tal van andere fouten.
Lichaamstaal? Hij benadrukte ook dat de tolk geen gezichtsuitdrukkingen gebruikte tijdens het evenement gisteren in het Soccer City Stadium en dat lichaamstaal net belangrijk is om handgebaren te kunnen begrijpen.
"De dovengemeenschap van dit land kon geen deel uitmaken van een van de belangrijkste momenten in de geschiedenis van dit land", stelt Naomi Janse Van Vuuren, die aan de Wits University in Johannesburg gebarentaal onderwijst. "Ook zij willen deelnemen in de viering van het leven van Madiba."
Vier à vijf gebaren "De man op het podium gebruikte de hele tijd dezelfde vier, misschien vijf gebaren. Hij herhaalde die de hele tijd. Hij tolkte zeker niet wat de spreker zei", vertelt Janse Van Vuuren aan het Duitse persagentschap dpa. "Mijn dove vrienden klagen hierover op Facebook, de gemeenschap is woedend." Drie leden van haar onderwijsdepartement kwamen tot dezelfde conclusie.
Het universiteitsteam stelde ook vast dat de tolk geen Britse gebarentaal gebruikte, een variant die ook door velen begrepen wordt.
Onderzoek Overheidswoordvoerster Phumla Williams liet weten de zaak te zullen onderzoeken.
De Deaf Association of South Africa zei dat de man op het podium geen erkende professionele gebarentolk was en dat ze geen idee hadden wie hij is.
Schizofreen
De man zelf verklaarde schizofreen te zijn en stemmetjes te hebben gehoord tijdens de ceremonie. Larie en apekool, dat misschien is ingegeven om een beetje zijn gezicht te redden en vooral het gezicht van het ANC-bestuur in Zuid-Afrika.
Politieke benoemingen
Het is allemaal zo mooi begonnen. Nelson Mandela die na een half leven in gevangenschap te hebben doorgebracht zijn land naar "democratie" leidde. De regenboognatie zou een voorbeeld worden voor Zuidelijk Afrika. Meer nog, de Gentse Professor Rik Coolsaet zag er de nieuwe motor in voor het Afrikaanse continent. Net zoals velen sloeg ook onze Vlaamse expert de bal mis. Internationaal werd geopperd dat de nieuwe grondwet van Zuid-Afrika de meest progressieve van de wereld was. Maar het werd een grote openingen gelaten voor willekeur. In een land als Zuid-Afrika waar de meerderheid van de inwoners weinig geschoold is, moet men zichzelf beschermen. One man, one vote is misschien een nobel principe in de Westerse wereld, maar als de massa zich laat opzwepen door populistische standpunten, dan moet de wetgeving zodanig zijn gebetonneerd dat men niet zomaar kan sleutelen aan basiswaarden en basisregels. Tijdens de CODESA besprekingen over de nieuwe grondwet heeft FW de klerk zich laten rollen. Het was het ANC dat met een datum afkwam voor vrije verkiezingen zonder dat alles reeds in gereedheid was gebracht. En zo liet de nieuwe grondwet openingen bestaan voor "reverse-apartheid", waar selectie opnieuw gebeurt op basis van huidskleur en niet op basis van competentie. Zoiets heet dan "positieve discriminatie", maar er is niets positiefs aan discriminatie. Met de brute macht van getallen heeft de meerderheid zich alles toegeeigend wat ze zich kon toeeigenen. Alle leidinggevende functies in overheidsinstellingen en semi-overheidsinstellingen werden ingenomen door zwarte ANC-getrouwen. Managers van ziekenhuizen werden zwart, terwijl ze voorheen instonden voor het onderhoud van hetzelfde ziekenhuis. Maar het was nog niet voldoende.
Het ANC wilde eveneens de economie inpalmen. En zo kwam men tot de misdadige communistische Black Empowerment Act. Aanvankelijk kregen zwarten -enkel en alleen omdat ze "zwart" zijn- 25% van de aandelen van alle blanke bedrijven. Grote bedrijven gingen lopen naar buurlanden. Maar vele KMO's worden leeggeroofd door onkundige zwarten die op basis van hun huidskleur een aandelen komen opeisen. De blanke bedrijfsleiders trachtten er aanvankelijk het beste van te maken. Dikwijls namen ze een betere "zwarte" medewerker op in hun bedrijf. Maar nog vond het ANC dat niet voldoende. Ondertussen wordt er al 40% opgeeist voor de "zwarten" en natuurlijk dat vele bedrijven binnenkort onbestuurbaar worden.
De familie Mandela heeft gretig meegedaan aan het toeeigenen van bedrijven. U vindt hierbij de bedrijven waarin ze allemaal participeren. Deze familie is op enkele jaren tijd multimiljonair geworden.
Ook de boeren, de traditionele ruggengraat van het land, staan zwaar onder druk. Met halve en soms geen bewijzen worden landbouwbedrijven "teruggegeven" aan de oorspronkelijke zwarte bevolking. Wat men er natuurlijk niet bij vertelt, is dat de grond vroeger onbewerkt was en nu moderne bedrijven zijn geworden. Vele van deze teruggegeven bedrijven zijn na een paar jaar niet meer te herkennen. L'histoire se répète! Hetgeen we in Congo en Zimbabwe hebben gezien, gebeurt nu in Zuid-Afrika.
En dan spreken we nog niet over de gigantische corruptie, de stijgende criminaliteit en het systematisch vermoorden van de blanke minderheid. En worden ze niet vermoord dan plegen ze wel zelfmoord. Want het zelfmoordcijfer van blanke mannen in Zuid-Afrika behoort bij de hoogste ter wereld.
Ik vind het een positieve zaak dat het ANC bij deze internationale gebeurtenis met deze valse doventolk steken laat vallen. Het toont aan gans de wereld hoe ze momenteel in Zuid-Afrika mensen selecteren. Het is de tragische realiteit voor een land dat wellicht sombere jaren tegemoet gaat. Enige tijd terug kreeg een blanke Zuid-Afrikaan asiel in Canada, omdat "Zuid-Afrika racistisch is"! Het kan verkeren zei Bredero.
Nadat de vertrekpremie werd geschrapt voor Kamerleden die vrijwillig vertrekken, wil de Kamer nu ook de uittredingsvergoeding halveren van maximaal 48 naar 24 maanden. Dat schrijft La Libre Belgique. Daarnaast wordt ook het mes gezet in het aantal bijzondere functies bij het Bureau van de Kamer.
Volgens La Libre is er een politiek akkoord over de aanpassing van het systeem van de uittredingsvergoedingen. Zo zullen parlementsleden maximaal recht hebben op een vergoeding van 24 maanden in plaats van 48 maanden. De nieuwe regel gaat in vanaf volgende legislatuur.
Verwacht wordt dat het Bureau van de Kamer de hervorming volgende week goedkeurt. Het is afwachten of de andere parlementen de strengere regel zullen overnemen.
Naast de nieuwe regels rond uittredingsvergoedingen buigt de Kamer zich vrijdag ook over een vermindering van het aantal bijzondere functies. Het gaat dan onder meer om de functies van voorzitter, ondervoorzitters, quaestoren en secretarissen. Die functies geven recht op een extra vergoeding.
Ondanks de belofte dat hun weddes met vijf procent zouden dalen, gunnen de ministers zichzelf een gemiddelde loonsverhoging van acht procent. N-VA-Kamerlid Ben Weyts vindt dat Di RupoI daarmee haar eigen voorbeeldfunctie miskent, zeker in tijden van crisis. 'Hemeltergend.'
'De bezoldiging van de ministers zal met vijf procent verminderd worden', zo staat het zwart op wit geschreven op pagina veertien van het regeerakkoord. In de aanloop naar het compromis werd maandenlang gesproken over politieke vernieuwing: over lagere pensioenen en uittredingsvergoedingen voor de parlementsleden, en lagere weddes voor de ministers. Het eerste is nog niet van de grond gekomen, het tweede gaat zelfs de tegenovergestelde richting uit.
De regering legde op de ministerraad van 16 december de nieuwe lonen vast, amper drie weken na de dure eed uit het regeerakkoord. De vaststelling: die lonen stijgen. De premier en vice-premiers gaan van 224.000 naar 248.000 euro bruto per jaar, de ministers van 220.000 naar 238.000 en de staatssecretarissen van 210.000 naar 227.000. Dat komt neer op een extraatje van ongeveer 1.500 euro per maand.
Voorbeeldfunctie
'Ik schrik zelf van die cijfers', zegt Ben Weyts. 'Ik kan er geen touw aan vastknopen. Hebben ze zich misrekend? Ik weet het niet.'
Hoe dan ook vindt Weyts de loonsverhoging die de ministers zichzelf toekennen 'hemeltergend'. 'Natuurlijk gaat het over niet zóveel geld in vergelijking met de totale besparingsoperatie, maar de politiek heeft wel een voorbeeldfunctie. Als anderen moeten vermageren, moeten de ministers niet zelf vervetten. Dat is niet koosjer. Doe tenminste zelf wat je verwacht van anderen.'
In de slag om de sympathie van de bevolking is dit een tweede opdoffer in korte tijd voor de regering. Vrijdag bleek al dat ook het koningshuis meer geld toegestopt krijgt dan in 2011. Ook al kondigde de koning in zijn kersttoespraak aan dat iederéén zal moeten besparen in deze moeilijke economische omstandigheden.
Dikkere kabinetten
Weyts klaagt ook dat de ministeriële kabinetten niet voldoende afslanken. Het totale budget zakt weliswaar van 56,7 naar 55,2 miljoen, maar er zijn ook minder ministers en staatssecretarissen (19 nu tegenover 22 én een regeringscommissaris onder Yves Leterme).Dat maakt dat het gemiddelde stijgt. Waren er in de regering-Leterme 40 medewerkers per kabinet, dan zijn dat er nu 44.
'Het heeft weinig zin om minder regeringsleden te hebben als je in eenzelfde beweging toelaat dat die regeringsleden meer uitgeven en meer kabinetsleden aanwerven', vindt Weyts.
De absolute uitschieter is vicepremier en minister van Sociale Zaken Laurette Onkelinx (PS), met 78 medewerkers in haar slipstream. Weyts zet die cijfers af tegen die van de Vlaamse regering, waar N-VA wel deel van uitmaakt. Daar verminderde het aantal kabinetsleden wel substantieel, en had dat geen gevolgen voor het bestuur.
Nog een opmerkelijke vaststelling: de Kamerfractie en Ecolo krijgen van de regering twee gratis medewerkers ter beschikking om de staatshervorming te helpen uitwerken. Zoals bekend is de steun van de groenen nodig om aan een tweederdemeerderheid te geraken.
Staatssecretaris John Crombez: 'Ik stort het geld terug'
Zelfs binnen de regering zorgen de hogere weddes voor gemor. Staatssecretaris voor Fraudebestrijding John Crombez (SP.A) valt uit de lucht als hij het hoort. 'Dat meen je niet?' Crombez, die als Vlaams parlementslid altijd een groot voorstander was van een afgetopte en correctere verloning voor politici, zegt te eisen dat het regeerakkoord wordt uitgevoerd. 'Het gaat niet over zoveel geld in vergelijking met de totale saneringsoperatie. Maar dit is een belangrijk symbooldossier. Als die cijfers kloppen, dan stort ik de loonsverhoging zelf terug. Zonder zeveren.'
UPDATEHoreca Vlaanderen en zelfstandigenorganisatie Unizo roepen allebei op om de zogenaamde witte kassa's te boycotten. Dat meldt VTM NIEUWS. De overheid wil dat café- en restaurantuitbaters vanaf 2015 zo'n witte kassa hebben om zwartwerk tegen te gaan. Ondertussen ziet het er niet naar uit dat minister van Financiën Koen Geens ingaat op de vraag van de horeca om de lasten nog verder te verlagen.
De sectorfederaties voor de horeca, zoals Horeca Vlaanderen, Brussel en Wallonië, eisen dat de 'kassawet' wordt ingetrokken. Ze reageren daarmee op het nieuws dat amper 20 horecazaken al een zogenaamde witte kassa vrijwillig hebben aangevraagd. Deze kassa, die alle inkomsten registreert en zwarte omzet dus onmogelijk maakt, is verplicht vanaf 2015 voor horecazaken die minstens 10 procent van hun omzet uit voeding halen.
Maar volgens de sectorfederatie is horeca in België niet rendabel als er geen verdere lastenverlaging op arbeid (met 35 procent) komt. Ze willen ook een oplossing voor de arbeidsduur in de sector en een btw-verlaging op dranken zoals in de buurlanden Frankrijk en Nederland.
Slachtbank "We zijn niet bereid om de sector met open ogen naar de slachtbank te leiden", luidt het in een persbericht. De horecafederaties vrezen massale faillissementen en jobverlies als de witte kassa er komt. De overheid voorziet wel in compenserende maatregelen, zoals een loonlastenverlaging voor vijf vaste werknemers, maar die zijn volgens de sector onvoldoende. "We zijn nooit tegen de invoering van een kassa met blackbox geweest, op voorwaarde dat er maatregelen zouden worden genomen om het voortbestaan van de sector te garanderen", luidt het. De horecafederaties verwijzen naar wetenschappelijk onderzoek waaruit moet blijken dat de sector zeer arbeidsintensief is, met de hoogste lasten op arbeid ter wereld. Uit een studie van KU Leuven blijkt ook dat het invoeren van de witte kassa 20.000 banen zou kosten.
Ook algemene ondernemersorganisaties zoals Unizo en NSZ vinden dat de compensatiemaatregelen onvoldoende zijn. "De blackbox zal voor veel horecaondernemingen meer kosten dan de compensatiemaatregelen zullen opbrengen", aldus NSZ. Het vraagt naast een btw-verlaging tot 6 procent en een verdere lastenverlaging, ook dat burgers een restaurantbedrag tot 400 euro per jaar kunnen aftrekken in hun personenbelasting.
De werkgevers staan met hun standpunt diametraal tegenover de vakbonden. Die hebben net een nieuwe sector-cao afgesloten met de mogelijkheid tot extra overuren, maar eisen in ruil wel dat de politiek de witte kassa niet langer uitstelt. "De werkgever die nu nog durft beweren dat hij zwartwerk nodig heeft, is te kwader trouw. Wij hebben onze verantwoordelijkheid genomen, het is nu aan de politiek om de kassa met blackbox in te voeren", staat in een persbericht.
Lasten verlagen Ook van minister van Financiën Koen Geens moeten ze niet veel hulp verwachten. Horeca-uitbaters die vanaf 1 januari 2014 vrijwillig de geregistreerde kassa gebruiken, kunnen rekenen op een lastenverlaging. Maar de tussentijdse gerichte maatregelen die nu reeds genomen werden voor de horeca, worden niet verder uitgebreid en blijven ook gekoppeld aan de invoering van die zogenoemde witte kassa, luidt het op zijn kabinet. Voorlopig staat er niets nieuws in de steigers. Op het kabinet klinkt wel dat in het kader van de algemene belastinghervorming de lasten op arbeid in het algemeen verlaagd moeten worden.
Men mag niet slaan zonder te zalven. Men kan geen jacht op de horeca maken zonder ook alternatieve oplossingen aan te rijken. De dienstencheques was bijvoorbeeld een goede maatregel. Men wou het zwartwerk bij huisactiviteiten verminderen, men bedacht een fiscaal vriendelijke oplossing en deze sector werd grotendeels geregulariseerd. Nu klaagt de overheid dat deze dienstencheques teveel geld kosten en ze zijn aan het systeem aan het prutsen. Het gaat nog wel, maar men moet natuurlijk het systeem functioneerbaar houden.
Idem met het zwartwerk in de horeca. Denk maatregelen uit SAMEN MET DE SECTOR die het leefbaar maakt om alles officieel te doen. Maak bijverdienen soepeler of weekendwerk of vakantiewerk. Zo zullen deze bijverdieners hun geld officieel opstrijken en is er geen zwart circuit meer nodig. Als men niets verandert en alles uitvoert zoals gepland dan dreigt er een ramp voor de horeca. Wij Bourgondische Vlamingen zijn zo onze eigen graf aan het delven.
Het is ongelofelijk, de belangstelling die van over heel de wereld wordt gegeven aan het overlijden van Nelson Mandela. Men heeft rond Mandela een aura geschapen die dicht in de buurt komt van die van Ghandi. Ik ben ervan overtuigd dat Mandela een uitzonderlijke figuur was. Je moet inderdaad maar zolang opgesloten zitten en zo vergevingsgezind zijn.
Maar niet alle berichten over hem zijn 100% positief. Een zeer kleine minderheid heeft opmerkingen. Zo is een strekking die stelt dat Mandela een zeer goed politiek strateeg was. Bij zijn vrijlating was er een grote groep blanken die vreesden voor de nabije toekomst. Mandela sprak verzoenende woorden en bij het blanke referendum over vrije verkiezingen stemde 2/3 voor democratische verkiezingen. Nadien kwam er een regering van nationale eenheid waar ook erfvijande die Nasionale Party deel van uitmaakte. Maar insiders vertellen dat Mandela dikwijls zijn vice-president Frederik Willem De Klerk kleineerde en dat was ook de reden waarom die vroegtijdig de handdoek in de ring gooide. Misschien wel een historische vergissing. En het ging niet goed met de Nasionale Party. Enkele jaren later werd de gematigde vleugel volledig opgeslorpt door het ANC.
Critici beweren dat het vooral NA Mandela bergaf ging met het land. Daarom dat men Mbeki en Zuma als "kleine" leiders aanziet. De typische Afrikaanse corruptieschandalen duiken meer en meer op in het meest "Westerse" land van Afrika. Uiterst rechts is bijna letterlijk onthoofd en misschien maar goed ook. Maar bij de blanke bevolking is de teneur zeer negatief. De zelfmoordcijfers bij de blanke bevolking is enorm. De gewelddadige moorden, de verkrachtingen. Het is explosie van frustraties na jarenlange vernedering.Nog dit jaar waren er protestacties over heel de wereld tegen de "White genocide" in Zuid-Afrika. Er is een petitielijst "Red October" die iedereen tracht te mobiliseren. Het regime argumenteert dan weer dat er volgens de statistieken niets aan de hand is met de blanke bevolking.
Het is veelzeggend dat het Zuid-Afrikaanse regime anno 2013 statistieken volgens huidskleur bijhoudt
Dergelijke statistieken worden gebruikt en misschien wel misbruikt voor het eigen grote gelijk te bewijzen en wat meer is. De huidige regering voert aan de hand van de huidskleur een politiek die zogezegd de zwarten positief moet discrimineren. Er is niets positief aan discrimeren. Dat geldt bij "positieve vrouwendiscriminatie", dat geldt evenzeer bij het discrimineren van iemand met een witte of andere huidskleur.
De nieuwe zwarte meerderheid hanteert dezelfde perverse redeneringen als het racistische apartheidsregime. Velen over heel de wereld zullen deze politiek steunen. De blanken moeten nu ook maar eens voelen hoe het is om vernederd te worden.
Wat men blijkbaar niet wil inzien, is dat men zijn poten vanonder zijn eigen stoel aan het afzagen is. Enkele voorbeelden: De infrastructuur in Zuid-Afrika had vroeger hetzelfde niveau als in het Westen. De administratie werkte efficient. Op alle bestuurniveaus heeft men mensen met een blanke huidskleur vervangen door een zwarte. Kwalificaties waren van secundair belang. Mijn buur werkte een tijd als chirurg in Zuid-Afrika en is er moeten gaan lopen. In zijn ziekenhuis zochten ze een nieuwe "zwarte" manager. Na lang zoeken werd het hoofd van de onderhoudsdienst aangesteld als manager van het ganse ziekenhuis en dat omdat hij "zwart" was. Alles begon natuurlijk in het honderd te lopen. Verkeerde aankopen werden gedaan omdat de man er niets van kende. Men moest zich op zijn Afrikaans beginnen behelpen... Overal brokkelt het land af. De Zuidafrikaanse luchtmacht was vroeger het paradepaard van de zeer goed uitgebouwde defensie. Zuid-Afrikanen zaten op een bepaald ogenblik tot aan de Congolese grens! Nu tracht men op zijn Afrikaans de bestaande vliegtuigen in de lucht te houden met spareparts die komen uit de andere vliegtuigen...Bloeiende bedrijven worden verplicht 40% van hun aandelen te geven aan mensen met een "zwarte huidskleur". Ik kan zoiets niet anders omschrijven als een soort van 21e eeuws communisme niet op basis van huidskleur. Zuid-Afrika was vroeger een gekend mijncentrum, met een gigantische diamantnijverheid. Als gevolg van de nieuwe racistische wetgeving zijn vele bedrijven weggetrokken naar Dubai, Mumbai of Zambia. Geen enkele bank heeft nog voldoende vertrouwen om miljoenen dollars in bedrijven te steken waarvan 40% is samengesteld door incompetente mensen. Bedrijven die kost wat kost willen blijven, worden door de banken aangemaand om toch weg te trekken.
Indien een land zijn eigen intelligensia vernietigt, zal ze verarmd de toekomst tegemoet gaan.
Men kan zich natuurlijk de vraag stellen wie zulke dwaze regels uitvindt. Indien Uw gevoerde politiek als gevolg heeft dat Uw intellectueel kapitaal wegvloeit dan speel je enkel op korte termijn, maar dan je op lange termijn verdoemd. Zuid-Afrika had een Koloniaal regime. En net zoals in Congo droomden de zwarten na de transitie om in dezelfde woningen te wonen als hun voorgangers en met dezelfde dikke wagens rond te rijden. En natuurlijk dat dit aanvankelijk lukte. In Congo werden alle militairen bevorderd, iedereen kreeg een mooie functie en titel. Maar omdat de kwalificaties en de achtergrond ontbrak zakte het land na 20 jaar weg in de rimboe.
Het is bijna doodzonde als je in Vlaanderen kritiek durft te uiten op het huidige Zuid-Afrikaanse regime. Je bent zonder twijfel een fascist of neonazi. Progressief Vlaanderen drijft mij op de vloed van de internationale media en daar zijn dergelijke verhalen niet welkom. Iemand als een Tom Lanoye koestert net zoals vele Vlamingen een hart voor onze taalbroeders, maar durft hij de waarheid onder ogen te zien? Durft hij toegeven dat het (Zuid-)Afrikaans onder druk staat? Durft hij op onze televisie te verkondigen dat bijna alle straatnamen veranderd zijn in onuitspreekbare namen en dat bijna niemand zijn weg nog vindt. Durft hij stellen dat het Afrikaanstalig onderwijs dreigt te verdwijnen? Je hoort er amper iets over.
President Barack Obama en zijn vrouw Michelle zullen dinsdag de herdenkingsdienst voor Nelson Mandela bijwonen in het Soccer City-stadion van Johannesburg. Dat heeft het Witte Huis bevestigd. Namens de Verenigde Naties zal secretaris-generaal Ban Ki-moon naar de herdenking gaan.
Het is nog niet duidelijk wat het programma is van het presidentiële echtpaar. Eerder was al bekendgemaakt dat ze bij de begrafenisplechtigheden zouden zijn.
In de Airforce One vliegen ook de voormalige president George W. Bush en zijn vrouw Laura mee. Ex-president Bill Clinton, ex-minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton en ex-president Jimmy Carter (inmiddels 89) gaan eveneens naar Zuid-Afrika voor herdenkingsbijeenkomsten.
Het stadion biedt plaats aan ruim 90.000 toeschouwers. Het is de locatie waar Nelson Mandela op 11 juli 2010 voor het laatst in de openbaarheid trad, bij aanvang van de WK-finale tussen Spanje en Nederland.
Mandela, die afgelopen donderdag overleed op 95-jarige leeftijd, wordt zondag 15 december begraven.
Sp.a-staatssecretaris John Crombez wil absoluut de loonlasten omlaag krijgen, maar ziet daarvoor weinig heil in een verschuiving naar extra milieubelastingen. "Het doel van ecofiscaliteit is immers dat die inkomsten vanzelf dalen", argumenteerde hij vandaag op het sp.a-congres in Gent. Crombez trekt daarom volop de kaart van een lastenverschuiving naar inkomens uit vermogen.
De Oostendse socialist is niet tegen ecofiscaliteit, maar volgens hem levert het simpelweg niet de structurele inkomsten op die nodig zijn voor een grondige lastenverlaging op arbeid. Doel van een milieubelasting is immers het gedrag van mensen minder vervuilend te maken, waardoor de inkomsten vanzelf zouden moeten dalen, argumenteerde hij.
Maar ook de loonlasten fundamenteel verlagen door de overheid zelf af te bouwen, zoals andere partijen voorstellen, noemde hij "nonsens". Haal je de veertig procent sociale zekerheid uit de uitgaven, plus zaken als politie, justitie, onderwijs en kinderbijslag, dan blijft er een te klein deel over om de loonlasten fundamenteel te kunnen verlagen, aldus Crombez.
"Verschuiving perfect mogelijk" De sp.a'er kijkt daarom volop naar de inkomens uit vermogens. Het argument dat kapitaal veel te vluchtig is, is volgens Crombez stilaan achterhaald door de internationale evoluties. Kijk maar naar de druk op het bankgeheim en de G20-initiatieven van de jongste jaren, onderstreepte hij.
Volgens de socialist is een verschuiving naar inkomens uit vermogen alvast perfect mogelijk. "Maak een briefje met inkomens uit vermogen, net zoals het loonbriefje", aldus Crombez, die nog onderstreept dat dit zeker geen vermogenskadaster hoeft te zijn. "De banken beschikken al over al die gegevens, dus dat kan lukken."
We, the Stellenbosch branch of Students for Law and Social Justice, express our dismay at the Red October campaign and the views which it advances in the name of “The White South African Ethnic Minority”.
The Red October Campaign protests against the “inhuman slaughter and oppression of white people in South Africa” and claims that white South Africans are victims of “racist Black Economic Empowerment and Affirmative Action policies”, a “pathetic educational system” and “dangerous neighbourhoods”.
These statements ignore the realities of post-Apartheid South Africa, in which black South Africans continue to carry the overwhelming burden of socio-economic disadvantage and violent crime. Statistics in an AfricaCheck report released earlier this year show that only 1.8% of murder victims in South Africa are white, despite whites making up 9% of the population. Thus, underlying the campaign, is the racist assumption of Apartheid thinking that the life of a white person has more value than the life of a black person.
We, as a body of students who are still predominantly white and Afrikaans, reject the Red October Campaign. It ignores the Rule of Law and the provision in the Constitution for affirmative action to redress past disadvantage. It is repugnant both to black South Africans and to white South Africans who are committed to the values and objectives of the Constitution, and deeply damaging to the multiracial society based on equality which we are building.
___
Die Stellenbosch tak van “Students for Law and Social Justice”, wil hiermee ons misnoeë met die “Red October” veldtog asook met die menings daarin geopper names “Die Wit Suid-Afrikaanse Etniese Minderheid” uitspreek.
Die “Red October” veldtog maak beswaar teen die “onmenslike slagting en onderdrukking van wit persone in Suid-Afrika.” Daar word beweer dat wit Suid-Afrikaners slagoffers van “rassistiese Swart Ekonomiese Bemagtiging en Regstellende Aksie maatreëls”, ‘n “patetiese onderwysstelsel” en “gevaarlike woonbuurte” is.
Hierdie stellings neem egter nie die sosio-ekonomiese nadeel en misdaad in ag waaronder swart Suid-Afrikaners na die Apartheids era ly nie. Volgens statistiek in ‘n AfricaCheck verslag wat vroeër vanjaar uitgereik is, is slegs 1.8% van moordslagoffers wit ten spyte van die feit dat 9% van die populasie wit is. Onderliggend aan die veldtog, is dus die rassistiese Apartheids-denkwyse dat die lewe van ‘n wit persoon meer waardevol is as dié van ‘n swart person.
As ‘n liggaam van studente wat steeds hoofsaaklik wit en Afrikaans is, keur on die “Red October” veldtog af. Dit ignoreer die Regstaat beginsel en die deel van die Grondwet wat voorsiening maak vir regstellende aksie om die ongelykhede van die verlede reg te stel. Dit is aanstootlik vir beide swart en wit Suid-Afrikaners wat aan die waardes en oogmerke van die Grondwet toegewyd is, asook nadelig vir ons veelrassige samelewing wat gebasseer is op gelykheid waaraan ons besig is om te bou.
Red october: protest tegen plaasmoorde Zuid-Afrika
Red october: Protest tegen de plaasmoorde op blanke Afrikaners in ZA. Ook enkele zwarte medemensen (-vrouwen) namen deel aan het protest. Als het goed is zeggen we het ook natuurlijk.
__________________ Your ancestry is the only thing you can truly possess. Everything else is ‘yours’ by the agreement of those around you, and easily taken by force, but so long as you still exist, your ancestry resides in you.
ElectrawindsVlaams minister van Overheidsinvesteringen Ingrid Lieten heeft vandaag in het Vlaams Parlement tekst en uitleg gegeven bij het Vlaamse overheidsgeld dat via verschillende kanalen naar Electrawinds is gevloeid. De oppositiepartijen stelden zich onder meer vragen bij de omvang van die bedragen en het gebrek aan overheidsinspraak dat tegenover die financiering stond.
Lieten wilde het actualiteitsdebat over Electrawinds beginnen met een uitgebreide opsomming van alle middelen die vanuit de Vlaamse overheid naar het noodlijdende Oostendse groenestroombedrijf vloeiden, gaande van subsidies tot investeringen via overheidsvehikels zoals PMV. Zo investeerde PMV in 2009 15 miljoen en verstrekte het in 2011 een achtergestelde lening van 10 miljoen euro. De minister mocht haar uiteenzetting echter niet afmaken van het parlement. De oppositiepartijen wilden vooral eerst zelf vragen stellen.
"Hoe komt het dat één bedrijf 100 miljoen aan Vlaamse overheidsmiddelen krijgt? En hoe zat het met de controle op de besteding van die middelen?", vroeg Bjorn Rzöska (Groen) zich af. "Hoe komt het dat Vlaanderen zoveel heeft geïnvesteerd en toch zo weinig te vertellen had binnen Electrawinds?", aldus Bart Tommelein (Open Vld). Ivan Sabbe (LDD) hekelde dan weer de "oversubsidiëring" van Electrawinds. Hij verwees ook naar de rol en verantwoordelijkheid van gewezen Electrawinds-voorzitter Johan Vande Lanotte.
"Onafhankelijkheid maar schijn" Groen drong aan op hoorzitting, Vlaams Belang op een onderzoekscommissie om het dossier uit te klaren. Het Vlaams Belang stelt zich onder meer vragen bij de rol van PMV in het Electrawinds-verhaal. Zo is de raad van bestuur politiek samengesteld en zetelen onder meer de kabinetschefs van de minister-president en minister Lieten in die raad van bestuur.
Lieten antwoordde dat PMV in volle autonomie beslist over investeringsdossiers en dat zij als minister daar niet in tussenkomt. Volgens Vlaams Belang-parlementslid Joris Van Hauthem is er echter "een groot verschil tussen de theorie en praktijk" en is de onafhankelijkheid van de raad van bestuur maar schijn. Hij riep de regering op de kabinetschefs uit de raad van bestuur weg te halen. Minister Lieten noemde die uitspraken "verwerpelijk".
Wat is er toch aan de hand met Johan Vande Lanotte en Electrawinds? Gisterenavond een zielig spectakel op Terzake. Mocht Vande Lanotte gekund hebben hij had Kathleen Cools doodgebliksemd. Maar mijn hoed af voor Cools! Zij toonde lef en volharding en dat tegenover iemand als Vande Lanotte.
Wij Vlamingen hebben recht om te weten wat er met onze centen gebeurt. Bijna 100 miljoen euro van overheidsorganisaties verdween in de put van Electrawinds! Volgens Vande Lanotte gaan wij Vlamingen daar niets van voelen aangezien het over geld uit winsten gaat van deze investeringsmaatschappijen. Maar deze maatschappijen zijn eigendom van de bevolking. Een verlies blijft een verlies.
En wat mij nog meer intrigeert is hoe het komt dat zo'n jong bedrijfje met zoveel geld aan de haal is kunnen gaan van deze overheidsmaatschappijen. Er werkten amper een paar honderd mensen en toch vloeiden miljoenen naar deze firma. Op Terzake maakte men een vergelijk met Belgische autobouwers die duizenden mensen tewerkstellen en die maar een fractie hiervan ontvingen.
En hoe komt het dat een jurist, professor publiek recht aan het hoofd komt van een technologiebedrijf? Op welke basis wordt men geselecteerd? Op basis van zijn capaciteiten als manager of wegens zijn contacten bij de overheid? Vande Lanotte werd kwaad, zeer kwaad als men het over belangenvermenging had, maar het is toch overduidelijk dat hij aan het hoofd is gekomen wegens zijn politieke connecties. Want nergens zijn zijn managercapaciteiten gekend!
En hoe zit het met zijn verloning? Waarom zo'n duistere managementvennootschap met een zetel in Zeebrugge? Niemand die het mag weten. Ik ben eens benieuwd hoeveel geld van die 95 miljoen euro bij hem terecht is gekomen via zijn duistere managementsvennootschap. Hebben wij als Vlaming geen recht om dat te weten misschien? Misschien heeft hij wel miljoenen euro's geïncasseerd terwijl het bedrijf virtueel failliet was?
Bon, Vande Lanotte is boos en gaat nu naar de rechtbank stappen. Ik ben eens benieuwd wat de rechters geen beslissen? Als je weet hoe de rechtbanken worden samengesteld, kan men alle kanten op. Want de scheiding der machten is in dit land meer theorie dan praktijk. En dat weet de professor Publiek Recht ook wel.
UPDATEMinister van Economie Johan Vande Lanotte dreigt met gerechtelijke stappen tegen mensen die insinuaties blijven verspreiden over belangenvermenging rondom het noodlijdende Electrawinds. "We gaan naar verkiezingen en men wil een schandaalsfeer rond mij creëren", zo verklaarde een geëmotioneerde sp.a-vicepremier deze avond in het vrt-programma 'Terzake'.
Mijn dochter heeft op eigen kracht bij Electrawinds gesolliciteerd en werkte daar al voordat ik er iemand kende of ook maar iets met dat bedrijf te maken had
Vande Lanotte heeft schoon genoeg van de insinuaties over zijn rol bij het Oostendse groenestroombedrijf Electrawinds. Dat bedrijf gaat nu door zwaar weer en besloot gisteren op het nippertje om de handdoek niet in de ring te gooien.
"Alle insinuaties moeten stoppen. Men is bezig met modder te gooien. De mensen die bewust dingen zeggen die niet waar zijn, ga ik voor het gerecht brengen. Ik ben dat beu. Ik ben blijkbaar iets te populair en ik loop in de weg in West-Vlaanderen, maar ik blijf dit niet ondergaan", zei Vande Lanotte, die aankondigde dat hij de zaken bekijkt met zijn advocaten.
"Ik keurde geen euro subsidie goed" Vande Lanotte was van 2007 tot 2010 voorzitter van Electrawinds, een groenestroombedrijf dat op forse steun van de overheid kon rekenen, maar nu op de rand van de afgrond balanceert. De sp.a-vicepremier ontkende in 'Terzake' nogmaals elke vorm van belangenvermenging. Als minister keurde hij naar eigen zeggen "geen enkele euro subsidie" goed en ook aantijgingen over het bezit van aandelen of opties kloppen niet, zo beklemtoonde hij.
Vande Lanotte stelde voorts dat Electrawinds "niet groot geworden is dankzij overheidsgeld". Volgens het sp.a-boegbeeld investeerde de privésector meer dan 105 miljoen euro en hebben openbare investeringsfondsen er zo'n 95 miljoen euro ingepompt. Hij wees erop dat de belastingbetaler niet rechtstreeks voor het verlies opdraait indien die specifieke investeringen niet zouden lonen.
Vande Lanotte verdedigde zich ook tegen kritiek dat hij als voorzitter de moeilijkheden bij het bedrijf had moeten zien aankomen. Hij merkte op dat private investeerders na zijn vertrek nog 70 miljoen euro in het bedrijf hebben gepompt. "Zo slecht kan ik het dan niet niet achtergelaten hebben." De minister wijst erop dat verscheidene energiebedrijven momenteel in moeilijke papieren zitten. Hij dicht de problemen ook toe aan aandeelhouders die niet op dezelfde golflengte zitten.
"Onsmakelijk en onheus" De emotionele reactie van de minster was er gekomen nadat 'Terzake'-anker Kathleen Cools opmerkte dat Van Lanottes kinderen bij Electrawinds werken - en daarmee op belangenvermenging leek aan te sturen. Hij repliceerde ontstemd dat hij slechts één dochter heeft die bij dat bedrijf aan de slag is, en dat die daar al werkte nog voor hij iets met Electrawinds te maken had. "Het is onsmakelijk en zeer onheus dat u dat zegt", wierp Vande Lanotte op. "Ze heeft daar op eigen kracht gesolliciteerd en werkte daar al voordat ik er iemand kende of ook maar iets met dat bedrijf te maken had."
Sp.a-vicepremier Johan Vande Lanotte is het beu dat hij in het Electrawinds-dossier telkens weer met de vinger wordt gewezen. "Ik sla terug en stap naar de rechtbank wegens laster en eerroof." Zonder namen te noemen wijst Johan Vande Lanotte duidelijk met een beschuldigende vinger naar LDD-boegbeeld Jean-Marie Dedecker. Die voelt zich alvast niet aangesproken. "Eindelijk! Een reactie van Johan."
Ik vond het amusant. Maar ik ben vooral blij dat Vande Lanotte eindelijk reageert. Het dossier van Electrawinds is een drama en hij staat mee aan de wieg
LDD'er Jean-Marie Dedecker
Wie wil Johan Vande Lanotte voor de rechtbank dagen? Daarover lost hij voorlopig niets. "Mijn advocaten en ik willen eerst zeker zijn van onze zaak", legt de sp.a'er uit. "Maar het staat vast dat er de voorbije maanden heel wat brieven zijn rondgegaan met onterechte beschuldigingen."
Op die manier verwijst de vicepremier duidelijk naar Jean-Marie Dedecker (LDD). Dedecker richtte de voorbije maanden vier open brieven aan Vande Lanotte, waarin hij de vicepremier beschuldigt van "jarenlange hand- en spandiensten" voor Electrawinds.
"Of ik mij aangesproken voel? Dat kan moeilijk anders", zegt Dedecker, die het gesprek in Terzake live bekeek. "Ik vond het amusant. Maar ik ben vooral blij dat Vande Lanotte eindelijk reageert. Het dossier van Electrawinds is een drama en hij staat mee aan de wieg."
Dedecker is naar eigen zeggen niet bang om naar de rechtbank te gaan. "Ik kan op mijn beide oren slapen. Ik daag iedereen uit om mijn beschuldigingen te weerleggen. Zo heb ik bewijzen dat Vande Lanotte samen met Electrawinds de bvba Rising Sun heeft opgericht. Of dat hij aandelen heeft in Groenkracht cvba, dat participeert in Electrawinds."
Ook Wouter de Vriendt (Groen) uitte de voorbije dagen zware kritiek op zijn streekgenoot. "Ik voel mij niet aangesproken, maar vraag gerust aan Vande Lanotte. Die mag zo hard gaan als hij wil, maar ik blijf bij mijn kritiek. Het is nu eenmaal niet raadzaam om als actief politicus zo nauw betrokken te zijn bij een privébedrijf. Zeker als dat staatssteun krijgt. Het is trouwens makkelijk om zomaar in het rond te schieten."
Belfius Volgens Vande Lanotte slaat de kritiek dat hij zijn macht heeft gebruikt om overheidsgeld naar Electrawinds te sluizen, nergens op. In een persbericht dat gelijk met de Terzake-uitzending werd uitgestuurd, maakt hij de berekening dat de privésector net iets meer geïnvesteerd heeft in het bedrijf dan de publieke sector. In zijn berekeningen neemt hij wel niet de investeringen op die de bank Belfius in Electrawinds deed.
"Belfius is noodgedwongen bij de federale overheid terechtgekomen maar functioneert nog steeds als een normale commerciële bank en niet als een investeringsvehikel van de federale overheid. Alle huizen die onder hypotheek staan bij Belfius, zijn toch ook niet plots door 'de overheid' gefinancierd?", klinkt het wat cynisch in het persbersbericht.
En of het normaal is dat publieke fondsen investeren in een privaat bedrijf als Electrawinds? "Investeerders investeren omdat ze denken er winst mee te kunnen maken. Bij iedere investering hoort een ook bepaald risico. Elke investeerder meet dit risico af aan de potentiële opbrengsten. Dat is ook hier gebeurd. Als Belgische, Franse, Duitse en Amerikaanse privébeleggingsfondsen beslissen meer dan 100 miljoen te investeren omdat ze het een aantrekkelijk project vinden, is het niet onlogisch dat ook overheidsfondsen dat doen", verklaart de vicepremier.
Wat een gezever zeg vandaag op televisie. Eén of andere belangengroep of partij heeft aan de media gelekt dat Koning Filip al 11 gratieverzoeken heeft ingewilligd dit jaar. Meteen sprongen Theo Vrancken van NVA en anderen erop dat dit gratierecht moet worden afgeschaft. Zonder enige specifieke dossierkennis werd geopperd dat het ging over verkeersmisdrijven. Er werd de indruk gewekt dat de Koning op eigen houtje verkeersagressors en doodrijders heeft gratie verleend. Nadien bleek daar niets van aan. Het ging bv over jeugdzondenaars die omwille van sociale redenen gratie werd verleend. En wat meer is, de Koning heeft helemaal geen autonoom beslissingsrecht. Neen, de koning ondertekent dossiers die door Justitie werden voorbereid.
Het was een zielig schouwspel, al die politici die nog eens wilden scoren met een gemakkelijk item en een voor de hand liggend slachtoffer: De Koning. Nu ben ik zelf geen groot fan van de dynastie, maar het koudweg afmaken van ons staatshoofd kan ik toch ook niet ondersteunen.
Men zou beter wat meer aandacht besteden aan het dossier van Electrawinds. Dit piepjonge bedrijf kreeg maar liefst 13 miljoen euro van ons geld. En via duistere managementvennootschappen participeerde niemand minder dan Johan Vande Lanotte in dit bedrijf. Ik zou graag eens weten wat hij met al het geld heeft gedaan. Had hij weet van de nakende problemen en heeft hij de schaapjes op het droge? Geen enkele journalist die de naam Vande Lanotte durft uitspreken. En dat vind ik een schande.
Toen Dexia in de problemen kwam, wezen velen met een beschuldigende vinger naar bestuurslid Jean-Luc Dehaene, maar nu NIEMAND die naar Vande Lanotte wijst! Die man moet toch veel macht hebben in de media.
ma 02/12/2013 Belga "Gratie verlenen is een achterhaalde praktijk." Dat is de reactie van Theo Francken (N-VA) en Guido De Padt (Open VLD) op het nieuws dat koning Filip sinds zijn aantreden al 11 keer gratie heeft verleend aan veroordeelden. Verenigingen van verkeersslachtoffers en het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid (BIVV) hebben het over "een negatief signaal". De koning zou vooral verkeersovertreders gratie verleend hebben.
Francken en De Padt dienden eerder al voorstellen in om het gratierecht van de koning af te schaffen. Francken vindt dat het gaat om een praktijk "uit de middeleeuwen of van de Romeinse kiezers die beslissen door hun duim naar boven of beneden te houden". Bovendien, zegt Francken, is het gratierecht een prerogatief van de rechtbank en druist het in tegen internationale rechtsregels.
Binnen de meerderheid wijst ook senator De Padt erop dat hij al een voorstel indiende om het gratierecht af te schaffen. "Daar waar het systeem van gratie verlenen de toets van de transparantie niet kan doorstaan, pleiten wij voor de afschaffing ervan en willen we de strafuitvoeringsrechtbanken hiermee belasten", zegt De Padt.
"De straffen die uitgesproken worden voor verkeersovertreders zijn al zeer licht in vergelijking met andere landen", zegt Vincent Leus, die vier jaar geleden zijn dochter verloor in een verkeersongeval en een fonds voor slachtoffers oprichtte. "Als men dan nog eens gratie verleent aan die mensen, dan vraag ik mij inderdaad af welk signaal men daarmee geeft."
Ook het BIVV is ontgoocheld. "We vinden dat het een verkeerd signaal geeft", zegt Karin Genoe. "Het BIVV en veel andere actoren leveren jaarlijks tal van inspanningen op het vlak van sensibilisering en handhaving. Als BIVV vinden we dat dat werk hierdoor ondermijnd wordt. Het is belangrijk dat de straf in verhouding staat tot de verkeersovertreding. Elk signaal dat gegeven wordt dat men daar onderuit kan, is een negatief signaal."
Vlaams minister van Mobiliteit Hilde Crevits (CD&V, foto in tekst) wil meer uitleg over de dossiers waarin er gratie verleend is. "Ik vind het van belang dat men ten gronde gaat kijken hoe de gratieverleningen tot stand gekomen zijn en wat de motivatie is. Ik hoop dat de dossiers bijzonder goed gemotiveerd en gestoffeerd zijn."
Een fietser die op de drukke Anspachlaan in Brussel een foto nam van een fout geparkeerde politiecombi is opgepakt en meegenomen naar het commissariaat. De persoon heeft een klacht ingediend bij het Comité P. Dat meldt Brusselnieuws.be.
De man, die lid is van fietsvereniging Gracq, zag op 17 november een leeg politievoertuig staan op het fietspad. Toen hij daar foto's van wilde nemen, spraken drie agenten in burger hem aan. Hij werd opgepakt en naar het politiekantoor gebracht. Daar kreeg hij te horen dat hij 24 uur in de cel moest blijven.
Net voor zijn gsm in beslag werd genomen, kon hij nog zijn vriendin verwittigen. "We hebben dan met een aantal mensen naar het commissariaat gebeld", aldus Eric Nicolas van Gracq. Daarop werd de man vrijgelaten maar zonder enige uitleg over zijn arrestatie, die volgens de fietsvereniging totaal onterecht is. "Wij hebben ons geïnformeerd, en het fotograferen van een politievoertuig is niet strafbaar", zegt Nicolas. "Agenten of arrestanten fotograferen is daarentegen niet toegelaten maar dat was hier zeker niet het geval.
Ondertussen diende de fietser een klacht in bij het Comité P en schreef Gracq samen met de fietsersbond een brief naar minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (CDH) en de Brusselse burgemeester.
Amper een dag na het driedaagse toekomstcongres van Open VLD maakte Vlaams parlementslid Annick De Ridder haar overstap van Open VLD naar N-VA bekend. De timing zou zo geregisseerd zijn zodat Open VLD maximaal schade zou lijden. Drie vragen aan Knack-redacteur Walter Pauli.
Is Annick De Ridder een grote aanwinst voor N-VA en tegelijkertijd een groot verlies voor Open VLD?
Walter Pauli: 'Laten we alvast 'grote' schrappen en het hebben over de vraag of zij een aanwinst is of een verlies. Voor het brede publiek was Annick De Ridder natuurlijk geen bekende politica. Het nieuws van haar overstap zal maandag de kijkgewoonten van de gemiddelde VTM'er niet veranderd hebben. Voor een jonge politica had ze zich wel haar 'thema' eigen gemaakt: Antwerpse openbare werken, infrastructuur en mobiliteit. En De Ridder is tot dusver vooral goed gebleken in 'tegen' zijn: tegen het migrantenstemrecht destijds, tegen ongeveer alles wat Peeters II (niet) doet, zelfs tegen de Zeeuwse mossel. In die zin past haar temperament helemaal bij een oppositiepartij. Alleen is N-VA federaal een oppositiepartij, maar in Vlaanderen een beleidspartij. Annick De Ridder zal zich in de assemblee waarin ze is verkozen, voortaan moeten nuanceren en zich een beetje inhouden, en dat is nooit haar sterkste kant geweest.'
'Vraag is of ze überhaupt een politica is. In 2011 gaf ze al aan een stap terug te willen zetten uit de politiek, toen ze in dienst trad bij de Katoennatie van Fernand Huts. Ze was toen amper 32, maar wel al zeven jaar actief in het parlement. Maar in de politiek geldt de gulden regel: 'Opgestaan, plaats vergaan'. Open VLD leek in elk geval niet van plan om Annick De Ridder nog uit te spelen als 'jong, vrouwelijk politiek talent'. De liberale vrouwen die zich vandaag laten gelden, zijn namen die in 2004, toen De Ridder in volle paarse periode in het Vlaams Parlement kwam, amper bekend waren bij het grote publiek: Annemie Turtelboom, Gwendolyn Rutten, Maggie De Block. Annick De Ridder heeft nog altijd de leeftijd (en de looks) van een jonge belofte, maar ze werd vroeg een halve has been. Misschien geeft de N-VA haar het elan voor een tweede start van haar politieke carrière.'
De Ridder en de N-VA hebben de overstap zo geregisseerd dat Open VLD maximaal schade zou lijden. Is dat een teken dat ons een bijzonder harde kiescampagne te wachten staat?
Walter Pauli: 'Elke kiescampagne is hard, maar de overstap van Annick De Ridder naar N-VA, daags na het Open VLD-congres, is zelfs naar Belgische politieke zeden zeer hard - of worden de Vlaamse nog een pak harder? Het nieuws van haar overstap had maar één doel: illustreren dat Open VLD hoe dan ook niets voorstelt, zelfs niet na een vernieuwingscongres. Vraag is of dat ook zal werken.'
'Zoals hierboven gezegd: Annick De Ridder is geen politica die het grote publiek aanspreekt, haar overstap interesseert vooral de reeds geïnteresseerde incrowd. En die ziet natuurlijk in de eerste plaats het politieke manoeuvre, en hoort in de tweede plaats de 'motivatie'. Inderdaad, 'motivatie' (en niet gewoon motivatie): dat een harde politica als De Ridder ineens van haar paard gebliksemd wordt bij lectuur van die N-VA-voorstellen, gelooft natuurlijk geen mens. En, neem maar aan: ook geen N-VA'er van enig niveau. Het is alleen goed als verschoningsgrond voor een overstap die alles welbeschouwd al een tijdje in de sterren stond. En bij N-VA hebben ze de gewoonte om hun mediamomenten goed voor te bereiden: wat gaan we zeggen, wanneer maken we het bekend. Zoals nu ook weer is gebleken. Wie een beetje van politiek kent, ziet dat N-VA ongebruikelijk hard tackelt. En aan politiek doen zonder vrienden - lees: coalitiepartners - daarvoor is zelfs de N-VA nog een stuk te klein. Tenzij men echt denkt dat men de hele liberale partij op termijn kan overnemen. N-VA zou uit haar eigen geschiedenis mogen weten: mensen met een overtuiging zijn niet te koop. De anderen natuurlijk wel.'
N-VA heeft misschien een intern probleem van Open VLD opgelost: één vrouwelijke kandidate minder voor de schaarse verkiesbare plaatsen
Walter Pauli
'Want laten we eerlijk zijn: De Ridder zat al een tijd niet goed in haar vel bij haar partij, en een aantal partijgenoten die het dichtst bij haar stonden, zijn vorig jaar al vertrokken naar N-VA, voorop Ludo Van Campenhout, nu schepen in het college van Bart De Wever. En waarom zou de liberale partijleiding nog veel kansen geven aan een parlementslid dat openlijk heeft aangekondigd dat ze haar politieke engagement op een lager pitje wil zetten? Zo komt een politicus snel in een negatieve spiraal: hij/zij voelt zich niet meer thuis in een partij, gaat wat bokkig doen en 'eigen keuzes' maken, waardoor men nog meer uit de gratie van de partijleiding komt, enzovoort. In die mate heeft N-VA misschien zelfs een intern probleem van Open VLD helpen oplossen: één vrouwelijke kandidate minder voor een van de schaarse(re) verkiesbare plaatsen. Het zou dus wel eens kunnen dat de liberale reactie op haar vertrek er één is 'met gemengde gevoelens' zoals dat heet.'
Annick De Ridder is verkozen als Vlaams parlementslid voor Open VLD. Ze heeft dat mandaat waarschijnlijk aan die partij te danken. Na haar overstap naar N-VA behoudt ze haar zetel. Is er iets voor te zeggen dat politici die naar een andere partij overstappen hun zetel ter beschikking moeten stellen van de partij die ze verlaten?
Walter Pauli: 'Daar is natuurlijk veel tot alles voor te zeggen. Alleen heeft in het verleden zo goed als niemand dat fatsoen getoond. Niet bij N-VA, waar geen enkele van de vele verkozen nieuwkomer/overloper er ook maar aan dacht zijn mandaat op te geven. Maar de politieke concurrenten van N-VA zijn zo goed als allemaal in hetzelfde bedje ziek. De linkse SP.A-Groen en PVDA+-meerderheid van het district Borgerhout kwam er bijvoorbeeld mee door de plotse overstap, vlak na de verkiezingen, van CD&V'er Luc Moerkerke. Die zetelt wel als 'onafhankelijke', maar werd meteen gepromoveerd tot districtsschepen. De regel in de Wetstraat is helder en duidelijk: elke partij aanvaardt overlopers, nergens doet men moeilijk over 'het mandaat teruggeven'. Tot een eigen lid overstapt naar een ander: dan durft men er al eens een verbaal spel om maken.'
'Misschien getuigde de officiële reactie van Open VLD daarom nog van enig verstand, en van klasse: "Het partijbestuur heeft kennis genomen van het ontslag van Annick De Ridder uit de Vlaamse liberale fractie. Vrijheid is voor liberalen een kernwaarde. Dat betekent dat iedereen het recht heeft zijn eigen keuzes te maken".'
Bijna de helft van de Vlamingen wil geen personen van vreemde afkomst in hun eigen buurt. Dat is een van de bevindingen uit de Vlaamse Migratie en -Integratiemonitor, zo schrijft De Morgen vandaag.
De studiedienst van de Vlaamse regering vroeg Vlamingen tussen 18 en 85 jaar naar de samenstelling van hun ideale buurt. Vijfenveertig procent antwoordde in een buurt te willen wonen met alleen personen van Belgische herkomst. Nog eens 38 procent verkiest een buurt met "meer personen van Belgische dan vreemde herkomst".
Ook vindt 47 procent van de bevraagden dat migranten "hier komen profiteren van onze sociale zekerheid". Wat moslims betreft, zegt 40 procent dat ze "een bedreiging zijn voor onze cultuur en gebruiken". De helft van de Vlamingen ervaart de aanwezigheid van verschillende culturen wel als een verrijking van onze samenleving.
Meer dan de helft van de Vlamingen (51%) heeft nooit contact met personen van vreemde herkomst in zijn of haar buurt. Minder dan drie op de tien Vlamingen geven aan minstens één keer per maand een praatje te maken met personen van vreemde herkomst.
"Onbekend is onbemind" "Onbekend is onbemind", zegt Jozef De Witte, directeur van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. Hij legt de verantwoordelijkheid bij het gefaalde migratie- en integratiebeleid. "In plaats van de migratie te aanvaarden en in goede banen te leiden, zitten de Vlamingen nog in de ontkenningsfase. We vinden onszelf zo superieur. Tegelijk waren we nooit zo bang om ten onder te gaan."
De studie wordt vandaag voorgesteld tijdens een conferentie van het Steunpunt Inburgering en Integratie in het Vlaams Parlement.
Mijn analyse:
Men doet alsof het probleem bij de Vlaamse burgers ligt. Vlamingen zouden onverdraagzaam zijn en niet open staan voor andere culturen. Larie en apekool. De reactie van de Vlamingen is doodnormaal. Door de crisis en de extra belangen hebben we het allemaal zeer moeilijk om te overleven. Veel extra druk kan er dus niet meer bij. En ondertussen zetten de socialisten de grenzen van ons land wagewijd open voor alle gelukzoekers van over heel de wereld. Elke maatschappij heeft nood aan vers bloed en instroom, maar trop is teveel. Als een eigen beschaving verzuipt onder de instroom, tja dan moet je niet verwonderd zijn dat men niet staat te springen van geluk. Dat is niet eigen aan de Vlaming, dat is een eigenschap van iedere beschaving. De Indianen waren ook niet gelukkig met de massale instroom van Europeanen, de Tibetanen zijn ook niet gelukkig met de Chinese invasie. Dus in plaats van te kappen op de "onverdraagzame" Vlamingen, zou men beter iets doen aan de oorzaak van onze reactie en instroom een beetje milderen. Of vindt men het normaal dat men in Brussel straks zelfs niet meer in het Frans terecht zal kunnen?
Ooit ging Jean-Marie Pfaff zijn leven verfilmd worden en de film zou de naam "a hero from zero" krijgen. Er is nooit iets van in huis gekomen. Maar als er iemand is die deze titel verdient dan is het toch wel Karel De Gucht. Afkomstig uit een landelijke Denderbelle en zoon van een lokale kleine champetter wilde hij in het leven altijd hogerop. Eerst rechten dan op zoek naar een goede bruid. Hij ving minstens één keer bot, maar met Mireille had hij toch de geschikte vrouw getroffen. Dankzij zijn schoonvader kreeg hij een verkiesbare plaats bij de liberalen en de rest is geschiedenis.
Insiders schatten dat De Gucht momenteel rond de 1 miljard BEF moet bezitten. Dat is mij ook zo door een oud-partijvoorzitter en een oud-senator meegedeeld. Toen De Gucht vernam wat een eurocommissaris verdiende, ging hij meteen voor deze functie.
Alle partijleden vinden hem zeer geslepen, een gewiekst politicus die er niet voor terugdeinst iemand te elimineren. Eigenlijk is hij een toppoliticus van de oude stempel, alles voor het geld en de macht. Stoute tongen vergeleken hem vroeger al eens met een Albanese Maffiafiguur.
Is dit ons lot? Men zegt altijd dat mensen het soort leiders krijgen dat ze verdienen. De Gucht is zonder twijfel één van de meest succesvolle leiders van zijn generatie. Moet men in dit land geslepen zijn om het in de politiek te maken? Is een Bart De Wever of een Yves Leterme te zwak en breken ze onder druk? Beiden werden al in een ziekenhuis opgenomen met psychosomatische klachten. Ik vind het zeer spijtig dat de politiek in dit land een groot monster is dat steeds meer middelen naar zich toetrekt en zeer moeilijk te bedwingen is.
De Europese Commissie is het uitvoerende orgaan van de EU. De Commissie bestaat uit 28 leden, elke lidstaat levert er één. Voor ons land is Karel De Gucht Europees Commissaris van Handel.
'Gewoon' commissaris: 20.667 euro per maand
Een 'gewone' eurocommissaris, zoals Karel De Gucht, verdient 20.667,20 euro per maand (bedrag sinds 1 juli 2010). Daarbovenop krijgt hij of zij een woonvergoeding die 15% van het salaris bedraagt (dus 3.100 euro per maand) en een maandelijkse representatievergoeding van 607,71 euro.
Vicevoorzitters: 22.963 euro per maand
Vicevoorzitters van de Europese Commissie, zoals de Nederlandse Neelie Kroes, strijken maandelijks een salaris van 22.963,55 euro op. Daarnaast ontvangen ze eveneens een woonvergoeding van 15%, goed voor 3.444 euro per maand, en een representatievergoeding van 911,38 euro per maand.
Barroso: 25.351,76 euro per maand
Tot slot is daar nog José Barroso, de voorzitter van de Europese Commissie. Hij heeft een maandsalaris van 25.351,76 euro. De woonvergoeding voor Barroso bedraagt 3.802 euro per maand en hij krijgt 1.418 euro per maand ter compensatie van representatiekosten.
Belangrijk: het gaat hier telkens om brutolonen. De salarissen zijn nog onderworpen aan belastingen. Er zijn 14 verschillende belastingschalen, gaande van 8% tot 45%.
3.908.391 euro voor reizen, diners en relatiegeschenken
Uit een overzicht dat de EU aan het Nederlandse RTL bezorgde, blijkt dat Europese commissarissen in 2009 3.908.391 euro hebben uitgegeven aan reizen, diners en relatiegeschenken. José Barroso, ook toen al voorzitter van de Europese Commissie, was met 730.230 euro de grootste slokkop. Hij was dat jaar bijna 200 dagen voor werkbezoeken van huis, en maakte daarbij veel representatiekosten (32.457 euro). Louis Michel en zijn opvolger Karel De Gucht gaven in 2009, toen nog als Commissarissen voor Ontwikkelingssamenwerking, 223.776 euro uit.
Na het aftreden
Wanneer Europese Commissarissen hun post verlaten krijgen ze een vergoeding gelijk aan één maandsalaris. Ook eventuele verhuiskosten worden vergoed. Daarna wordt gedurende drie jaar een vergoeding betaald die gelijk is aan 40 tot 65 procent van het laatste salaris, afhankelijk van de anciënniteit van de commissaris. Dit bedrag is onderhevig aan belastingen. Wanneer de oud-commissaris een nieuwe betaalde job vindt wordt deze vergoeding afgetopt, zodat zijn totale salaris maximaal het loon is van een Europese Commissaris in functie.
Red october: protest tegen plaasmoorde Zuid-Afrika
