Ik ben De Decker François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bandietje 1974.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is ex binnenvaartschipper /bevrachter.
Ik ben geboren op 02/07/1922 en ben nu dus 102 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: varen , bootreizen , knutselen , mechanica , elektronica ....
ex koloniaal kapitein
ex pleziervaarder
flipperke
varen
09-01-2014
Na weer een ongewild verlof in het ziekenhuis zal
ik de draad weer opnemen .
De aquanaut beauty was werkelijk een beauty en een
zeer gemakkelijk bootje , fantastisch stuurwerk en
goede vaar eigenschappen en wendbaarheid , dus
alles naar wens . Ik heb er dan ook vele jaren plezier aan beleefd
!
De eerste jaren hebben wij het meeste in Frankrijk
gevaren , om te beginnen was Parijs aan de beurt .
Naar Parijs zijn we verschillende malen geweest ,
ik had vrienden daar die daar met een woonboot
afgemeerd lagen net aan de eifeltoren , daar kon ik
dus steeds terrecht . Daar lag ik gerust om Parijs te bezoeken en dan gingen
we steeds wat verder de Seine op naar Melun
waar ook vrienden woonden , die ons dan kennis
lieten maken met de omgeving oa Fontainbleau , zijn
kasteel en bos , we reden dan wel eens tot de
boorden van de Loire , dat was steeds gezellig .
Zo trokken we ieder jaar verder Frankrijk binnen en
als we het hier wat hadden bekeken dan kwam de
beneden Seine aan de beurt .
Maar bij ons laatste verblijf in Melun hebben we
onze vrienden ingescheept en meegenomen naar huis,
dat was voor hun ook een nieuwe ervaring
.
Het was helder en droog weer , maar veel wind en
die zat dwars ... dat viel tegen op het ijsselmeer . De tocht met een
onbekende boot , alles wat niet vast stond zweefde door de boot , het was als
maidentrip
een helse karwij tot wij achter de dam van de
houtribsluis waren .
Maar goed ik wist meteen wat de boot kon verdragen,
het was zowat 7 BF maar we moesten verder , we zijn
naar Schoonhoven gaan overnachten .
Het was dan ook al 20 u , dus iets meer dan 12u aan
één stuk gevaren ! We waren nu wel aan rust toe , het
was genoeg geweest voor die dag .
De volgende morgend was de wind gaan liggen , dus
wij met de eb de Lek af , dat ging lekker ...
We zijn in Hansweert beneden de sluis gaan
overnachten , maar voor we zover waren hadden we de eerste tegenslag
.
In de sluis moesten wij wel even wachten op een
sleepboot en ik had dan ook de motor stil gelegd , toen de sluis
terug
open ging was de motor niet aan de praat te krijgen
... de sleepboot heeft mij langs zij genomen tot aan de stijger en
dan maar gaan zoeken wat er loos was .
Na veel zoeken en ten laatste de
gebruikershandleiding van de motor te hebben uitgepluist kwamen we tot de
ontdekking dat er een veiligheid op de
keerkoppeling zat en als de bedieningshendel niet juist in neutraal stond
was starten niet mogelijk .
Ge moet het maar weten he .
Maar goed het was opgelost en dat gebeurt maar
éénmalig ! Dus 's morgens een vroege tij en met gewassen water
vertrokken en met de middag lagen we aangemeerd op
onze ligplaats in Klein - Willebroek .
Ik had hem rap gevonden , hij lag in een
verkoopshaven , de boot was eigendom geweest van een verhuurbedrijf . Dit
verhuurbedrijf was over de kop gegaan en de boot had maar 1 reis gedaan en werd
aangedreven door een
Ford Lehmann van 135 PK en was mooi ingericht
.
Ik had mijn slaapzak meegenomen en na wat palaberen
met de verkoper mocht ik op de boot overnachten en
dat gaf mij de gelegenheid alles eens grondig na te
zien , ook de motor en na een rustige nacht werd s'morgens
de koop gesloten .
In het volgend weekend ben ik de boot samen met een
neef gaan halen , we vertrokken de zaterdagmorgend
rond 7u30 en wij hadden vrijdag de nacht op de boot
geslapen .
Ondertussen weer op zoek naar een boot met veel
ondervinding en heel wat kieskeuriger !
Het heeft dan ook nog enkele maanden geduurd voor
ik mijn goesting had gevonden .
Na een ongewenst verlof in het ziekenhuis werd
het tijd de draad weer op te nemen toen ik
op een dag een aankondiging zag in een watersport
tijdschrift waar een jonge aquanaut beauty
werd aangeboden , het lag in de Lemmer. Het was
natuurlijk een eindje rijden maar ja , ge moet er wat voor over hebben ... dus
vertrok ik
naar de Lemmer .
En die heb ik dan ten laatste gevonden in de vorm van een Valk Kruiser van 12,80 m liggend op het droge bij Hoboken yachtclub . Het schip was in goede staat maar de eigenaar was al 8 maanden aan het betimmeren en er stond nog niets in . Dus maar proberen van daar zelf iets van te maken , is misschien weer een goede ondervinding ... een boot betimmeren , achteraf bekeken zou ik het niemand niet aanraden er aan te beginnen . Ik ben begonnen met er alles uit te slopen wat er al wel in stond en dan maar beginnen met inbouwen , dat viel niet mee ... ik maakte kennis met een bedrijf die prefab meubels maakte voor pleziervaartuigen en ik wou daar enkele platen teak fineer gaan kopen , maar die man weigerde pertinent mij die te verkopen . Hij wou eerst weten wat ik daarmee wou doen . Toen ik hem vertelde dat ik een boot wou betimmeren , stelde hij voor eerst de boot eens komen te bekijken . Als hij dat gedaan had maakte hij een berekening hoeveel platen ik wel zou nodig hebben gehad en dan moest ik alles ineens kopen voor de goede reden alsdat anders de nerven niet op mekaar zouden volgen . Dat was dus de reden waarom ik 1 plaat niet kon bekomen en dan heb ik met hem een akkoord gesloten om het grootste gedeelte prefab te maken , wat hij dan ook heeft gedaan en dan moest ik achteraf zelf alles inbouwen en aanpassen . Het was proffecioneel uitgevoerd , alles met ronde hoeken zoals het hoort . Na 8 maanden dagelijks er aan te hebben gewerkt was de boot klaar om te varen , de motor een DAF 105 PK die heb ik dan ook nagekeken , de gasolie pomp vernieuwd en al hetgeen dat verder moest vernieuwd worden . In tussentijd had ik de boot al te water gelaten en naar Klein-Willebroek gebracht , wat gemakkelijker was voor verder af te werken . Toen alles in orde was hebben we een proefvaart gedaan naar Temse , ik en mijn echtgenote zeker vonden de flying bridge maar niks en binnen sturen op de Valk dat was ook niks , geen goed zicht ... en hier eindigd dan het leven van de Valk Kruiser , want ik heb hem dan meteen verkocht . Het heeft me zeker veel geleerd en weer een hoop ondervinding opgedaan . Dus zaten we weer meteen zonder boot .
Ondertussen weer op zoek naar een boot met veel ondervinding en heel wat kieskeuriger . Het heeft dan ook nog enkele maanden geduurd voor ik mijn goesting had gevonden . Na een ongewenst verlof in het ziekenhuis werd het tijd de draad weer op te nemen toen ik op een dag een aankondiging zag in een watersport tijdschrift waar een jonge Aquanaut Beauty werd aangeboden , het lag in de Lemmer , dat was natuurlijk een eindje rijden maar ge moet er wat voor over hebben he , dus vertrok ik naar de Lemmer . Ik had hem rap gevonden , hij lag in een verkoopshaven , de boot was eigendom geweest van een verhuurbedrijf welke over de kop was gegaan ... de boot had maar één reis gedaan , werd aangedreven door een Ford Lehman van 135 PK en was mooi ingericht . Ik had mijn slaapzak meegenomen en na wat palaberen met de verkoper mocht ik op de boot overnachten en dat gaf mij de gelegenheid alles eens grondig na te zien , ook de motor en na een rustige nacht werd s' morgens de koop gesloten . In het volgende weekend ben ik de boot samen met een neef gaan halen , we vertrokken de zaterdag morgend rond 7u30 en wij hadden vrijdag de nacht op de boot geslapen .
Ik heb de sjalk naar Couillet gevaren , beneden Charleroi waar ik bij Paul ( een vriend die daar een werkplaats had aan de Samber ) voorlopig kon blijven liggen om wat werken te laten uitvoeren . Paul had het stuurwerk verandert en de koelwater toevoer aangepast , ondertussen had ik een ligplaats in Landelies boven de sluis in de stuwarm te midden in het groen , maar verlaten en onveilig ... wat later zou blijken , want er werd 2 maal ingebroken , enkel om vernieling aan te brengen ... wat natuurlijk weer een hoop werk meebracht . Later kreeg ik gezelschap van nog een paar boten , maar het werd er niet beter op , een tijd later ben ik verhuisd naar Viesville boven de sluis voor de deur van de sluismeester , met toelating van de conducteur binnen de 50 meter . Daar lag ik veilig en daar heb ik dan gelegen tot in 1982 , tot ik gestopt ben met werken ... ondertussen was de boot voor mij een ontspanning na een drukke werkdag , ik heb ook nog de motor gereviseerd , van varen kwam er vooreerst niet veel van terrecht . In het weekend even een rondje in het kanaal en dat was het . In de verlof ging ik in Nieuwpoort liggen om op adem te komen , later zijn we dan een paar maal naar Nederland geweest , naar Zierikzee en wat rondgescharreld op de Oosterschelde . In 1982 heb ik de boot naar Klein-Willebroek gevaren en daar ben ik dan ook gaan wonen , wat later heb ik de boot op de werf gezet en grondig opgeknapt en wanneer de werken waren beeindigt en de boot terug in het water lag bood zich een koper aan die verliefd was op de sjalk , ik heb hem dan maar verkocht . Ik was dan 60 en in pensioen en na enkele maanden zonder boot begon de verveling weer toe te slaan met het onvermijdelijke gevolg ... terug op zoek naar een boot .
Eerst een ligplaats gezocht op het Veerse Meer , waar ik de tijd had om alles na te zien en in orde te maken en wat te roderen op het Veerse Meer . Want het gedacht was het naar huis te varen dan kon ik er rustig aan werken en toen kwam de dag dat wij vertrokken naar huis , maar dat verliep niet allemaal van een leien dakje . We gingen langs Wemeldinge en Hansweert buiten en langs de Westerschelde naar Antwerpen , maar de tij viel wat tegen en het was al donker als we daar toe kwamen en dan gingen de poppen aan het dansen . Geen navigatie verlichting , geen ankerlicht , de motor liep warm ... dus maar de haven van Dredging binnen gevaren , wat niet was toegelaten ... dirrekt kreeg ik al bewaking aan boord , maar na wat onderhandelen kon ik daar overnachten .... de helft van de nacht in de machinekamer doorgebracht . De politieboot was ook komen overnachten maar die vroegen niets , 's morgens gingen ze mee uit de haven en volgden mij tot hangaar 1 en zonder verdere problemen zijn wij Wintam binnen gevaren en verder het zeekanaal op naar Brussel , het was nog vroeg en zijn we doorgevaren over het kanaal Brussel - Charleroi tot in Lot . Mijn echtgenote die had er meteen haar goesting van , maar met veel overredingskracht hebben wij het toch nog een tijdje vol gehouden tot we andere tekortkomingen ontdekten . De afstand werd ook een probleem , iedere vrijdagavond op rijden om de zaterdag wat op het Veerse Meer rond te toeren en de zondag namiddag terug , eigenlijk onzinnig , maar dat komt men pas te weten door ondervinding en over de winter ellende zullen we maar niet praten . Zo kwam aan dit hoofdstuk ook weer een einde en met wat geluk heb ik hem daar ter plaatse verkocht . Nu ging het leven weer zijn normale gang ... werken , eten , slapen , wat rond toeren en dat was het dan . Na een tijdje werd dat wat teveel , ik had een zeer druk werk en te weinig ontspanning , dus het verlangen naar het water stak weer de kop op , dus op zoek naar wat anders en op een dag zag ik in een watersportblad : te koop een fries schutje omgebouwd tot motorboot , dus een sjalkje van ongeveer 15 meter lang , een bedford 4 cyl. Het lag ergens bij Rdam in de buurt . Dus maar even gaan bezichtigen en keuren ... maar niet goed genoeg , wat natuurlijk later zal blijken . De motor had een lek aan de olie dichting achteraan , ik had een specialist meegenomen en die vondt die lek niet erg ( had hij niet moeten zeggen in het bijzijn van de verkoper ) , maar het was gebeurt , nog wat gepingeld en de koop werd afgesloten . De woonst was komfortabel , wel wat aan verbetering toe , maar dat was latere zorg .
Na niet lang genoeg en goed te hebben rondgekeken kocht ik een tweedehands motorkruisertje van 10 meter in Friesland gebouwd . Voorzien van een motor : perkins 4 cyl. maar dit bleek al gauw mijn eerste miskleun te zijn . Ik was in de waan dat er enkel eerlijke mensen waren , maar ook dat was mijn missing , het bootje lag in een jachthaven in Wolpartsdijk op het Veerse Meer en bij de eerste gelegenheid zouden wij naar Veere varen maar halverwege viel de motor stil en was niet meer te starten. Bij het openen van het luik zag ik wat er haperde , water in de olie , het schuim kwam uit het kleppendeksel . Een voorbij varend motorjacht opgeroepen en die was bereid mij op sleeptouw te nemen terug naar de haven , maar dat liep niet van een leien dakje . Het helpende motorjacht was tweemotorig en die zette er alles op ... ( dus volle gas ) , maar de Angele : zo noemde mijn bootje was erg scherp en dat scheerde geweldig , met veel schrik zijn we toch in de haven belandt en wat nu ? Bij de pakken blijven zitten dat hielp niet dus mijn overall aan en uitbreken , mee nemen naar huis ... dat was mijn eerste ondervinding met de pleziervaart . Eenmaal thuis kon ik bij een bevriend garagehouder het nodige gereedschap gebruiken en mocht ik zelf mijn motor reviseren en ook van zijn deskundige hulp genieten , een week verlof genomen en de werken konden beginnen ... bij het demonteren kwam ook de reden van de panne tevoorschijn , ze hadden de carter gebruikt als oliekoeler door er een vaste bodem in te lassen van erg dun materiaal en daar zat een klein gaatje in en dat was de boosdoener . Dus ik heb de motor een ganse revisie gegeven en het volgende weekend stond hij terug in de boot . Ik had natuurlijk een hoop bewonderaars en die waren verbaasd dat hij nog dirrekt startte ook , dus dat was weer opgelost en weer een ondervinding rijker .
Ik had een appartement gevonden in een prachtig domein in een residentieele wijk in Montignie - le - Tilleul , wat 8km buiten de stad was gelegen . Alvorens te verhuizen heb ik eerst het appartement bemeubeld en in orde gebracht , dan de verhuis en dat verliep vlot met de medewerking van een vriend die over een vrachtwagen kon beschikken . Ook hier ben dan 20 jaar gebleven , ik had dan ook mijn wagen al overgebracht , wat zeker nodig was voor mijn werk en na een tijd hebben we dan ook gans de streek gaan verkennen , het was een prachtige tijd ... maar gedachten gingen nog altijd naar het water . Dus na de streek zowat te hebben uitgekamt ging ik op zoek naar een bootje .
Zo gaan we nog ver door tot in 1964 , dan begon het werk in de binnenvaart wat te slabakken en de prijzen van de schepen zakte ook weg , juist op dat moment werdt mij een plaats aangeboden als scheepsbevrachter en bureelhoofd . Het was wel in Wallonie ( Charleroi ) , ik ben me gaan aanbieden bij die firma en de directeur was een oud bekende , dat was wel onverwachts . Maar het heeft nog maanden geduurd voor ik werd aangenomen , want er waren meerdere kandidaten , maar ik had wellicht het voordeel dat ik meertalig was en dan na maanden van telefoneren was het zover . Ik was ondertussen maar wat in den omtrek blijven varen , dat was niet mijn ding dus het was hoogtijd dat het voormekaar was , heb het schip in liggen of varen gelegd zonder te weten hoelang ik zou liggen ,want ik moest 3 maanden stage doen . Ik had al een eentuee koper voor de Sherpa , ik ging dus iedere dag met de trein van Antwerpen naar Charleroi , gelukkig heeft het niet lang geduurd want na 2 weken was het al goed en was ik aangenomen , dat viel dus best mee . Daar ben ik zowat 20 jaar gebleven ( wat een prestatie ) ... ik moest dan eerst achter een woonst gaan zoeken , een collega bevrachter bood mij aan mij te voeren en zo heeft het niet lang geduurd of ik had gevonden wat ik zocht , maar nu moest ook het schip nog van de hand , gelukkig verliep dat ook vlot ! Mijn werk bestond erin dat ik de tussenpersoon was tussen verladers ( fabrieken ) en de vervoerders , iedere dag was het schippersbeurs om 11 u dus rond 10 u was ik al present in de kroeg naast de beurs . Daar kon ik al eventuele klanten vinden en dan om 11u naar de beurs dat was weer een nieuwe ervaring . Ik stond nu aan de andere kant van de balie , in het begin was het even wennen vele schippers kenden mij , maar wisten noch niet wat ik daar kwam doen maar dat duurde niet lang of iedereen wist het en na enige tijd was ik goed ingeburgerd en op een dag wachtte me een verrassing ik zag mijn eerste liefje op de beurs . Ze was ondertussen natuurlijk ook getrouwt , we zijn samen wat gaan drinken en hebben wat bijgepraat ,zo ziet u maar dat de wereld klein is maar hij draaidt wel steeds door . Het liep niet steeds over rozen , er waren moeilijke momenten en soms was ik nog zeer laat op de baan zoekende achter mogelijke klanten want ik moest de vraag van de verlader volgen en dat was steeds niet evident . Maar naargelang de tijd vorderde ging het steeds beter dan kreeg ik meer vaste klanten .
Op 31dec. 1959 liggen wij klaar om te starten ,
geladen voor een kort binnenlands reisje als proef . Maar we vieren eerst nog
nieuwjaar in Antwerpen . De sherpa is een motorspits van 38 bij 5 meter en wordt
voorgestuwd door een
kromhout semi diesel twee cylinder motor van 80/98
PK bij 400/500 TM en weegt 7 ton . Salonschroef voor stuurhut , wat niet
altijd praktisch was bij het laden van granen en lichte goederen , maar we
moeten nog ondervinden .
Nu gaan we op 1 januari 1960 van start met
bestemming Hasselt en alles verloopt naar wens , zo volgen er dan nog enkele
binnenlandse
reizen ... maar het is wel lastig telkens open en
dicht leggen op een paar dagen , dus we zullen maar overschakelen naar
langere
trajecten . De volgende gaan we richting
Frankrijk oa. Parijs en omliggende , tot Basel toe . Dat was prettiger varen ,
het schip bleef ook langer
proper .
Het zou me te ver voeren om al deze reizen te
beschrijven , het is mooi , rustig en je ziet weer een ander deel van de wereld
. Met tussenpozen is het wel zwaar werk , het onderhoud van het schip en in
die tijd was iedere schipper nog fier op zijn schip , het moest
blinken !!! Ook de machinekamer moest kraaknet zijn
en de woonst natuurlijk ook ...bij het laden van diverse goederen moesten ook
de
ruimen telkens worden schoon gemaakt en dat ging
allemaal met de glimach .
Maar toch bleef het water aantrekken want als ik vrij was ging ik steevast telkens naar de beurs tot op een dag mijn lot
werd bezegeld door de ontmoeting met een bekende makelaar in schepen , die mij een spitsmotor te koop aanbood en na lang aarzelen liet ik mij verleiden het schip eens te gaan bekijken . Vrijblijvend natuurlijk , maar van het één kwam het ander en de koop werd afgesloten . Gelukkig kon ik stoppen op m'n werk zonder opzeg , de baas begreep mijn arangement volledig . Dus werd ik eigenaar van motorschip SHERPA .
Maar niet getreurd , reeds enkele dagen later kreeg ik een aanbieding als directie chauffeur maar daar moest ik eerst een schriftelijk en mondeling examen voor afleggen en dat vond plaats bij Esso Belgium en daar waren kandidaten genoeg kon ik vaststellen . Maar proberen dat mag altijd he ... dus laat ons maar eens meedoen , je weet maar nooit en tot mijn grote verwondering kwam ik als overwinnaar uit de strijd . Ik kon me dus gaan aanbieden bij European Naval Store , dat was de werkgever en ik kon dirrekt aan de slag . Mijn werk gereedschap was een Lancia Aurelia , een knappe wagen en de baas was een minzaam man , mijn werk bestond erin de baas te vervoeren en gewoonlijk reed er een secretaresse mee , dewelke notities nam en later werd opgepikt door een andere wagen welke ons volgde en die haar terug naar het bureel bracht . Dus tijdens het rijden en schakelen mocht men geen schokjes voelen , dus dat was weer even wennen en zoeken , dat met een onbekende wagen , maar dat had ik rap onder de knie hoor ! Soms had ik de ganse dag niets te doen en kon ik over de wagen beschikken , als het nodig was poetste ik de wagen op want die moest piccobello zijn , maar als ik niets aan de hand had dan ging ik eens kijken naar de schippersbeurs ... daar zag ik dan veel bekenden en er werd me ook steeds werk aangeboden als schipper op één of ander schip , maar dat zag ik zo dirrect niet zitten .
En op een dag zag ik een aankondiging staan in de krant van een meubelzaak , die vroegen een chauffeur en ik dacht laat ons maar eens gaan zien en ja ik mocht zo beginnen . De wagen was een oude legertruck en rechts sturend dus dat was weer even wennen , maar alles wordt ge gewoon . Veel had ik niet te doen dus zat meestal in de schrijnwerkerij , want alles werd daar zelf gemaakt tot de boenwas toe , de meubelmakers waren allemaal oud gedienden , 30 jaar en langer in de zaak werkzaam dus daar was wel wat op te steken en dat zou me later weer van pas komen . Als de baas met verlof ging dan moesten wij daar blijven slapen voor op de zaak te passen en moest ik de schrijnwerkerij opkuisen en dat was een ganse karwij en stof genoeg , dat zat me niet zo lekker dus na een vijftal maanden hield ik het voor bekeken maar ik was wel een ervaring rijker .
De dagen , weken , maanden volgen elkaar op met bezoeken afleggen en bezoek ontvangen , het is een prettige tijd, we worden eens niet opgejaagd en krijgen geen bevelen ... zalig is dat . Maar we moeten stilaan aan de toekomst gaan denken , ik heb wel steeds contact gehouden met de binnenvaartsector en ja er komt wind in de zeilen , want op een dag wordt mij een plaats aangeboden op een motortanker , dat is nu niet dirrekt wat ik zocht maar goed van het één komt het ander en ik ga dan ook maar in zee , we zien wel wat het wordt . Dus schepen we in op de motortanker " Simoun " , de lading bestaat uit stookolie , die komt er warm in en moet voor te kunnen lossen weer worden opgewarmd , het schip is daarvoor uitgerust en de stoom krijgen we op de losplaats en dat vraagt wel de ganse nacht om s' morgens te kunnen pompen . Dat doen we zelf en ook dat is weer een nieuwe ervaring en dat verloopt ook vlot . De bestemming is bijna altijd Walonie oa. de fabrieken Solvay , het schip behoort toe aan een rederij uit Gent , over de bazen geen klagen en de schepen waren in beheer bij een Antwerpse rederij die voor het vervoer zorgde , dat verliep allemaal vlot maar er was één nadeel aan de tankvaart, de motor kreeg nooit de tijd om af te koelen dus draaide dag en nacht en dat begon op den duur tegen te steken in zo een mate dat ik het na drie jaar voor bekeken hield . Ik ben afgemonstert en ben dan aan de rand van Antwerpen gaan wonen om wat op adem te komen en de kat uit de boom te kijken , ik moest alles eens op een rijtje zetten , de scheepvaart hield ik voor den ogenblik voor bekeken , te druk ... zeker de tankvaart , maar goed we zien wel wat het wordt .
Maar we moeten optimistisch zijn , deze keer verliep alles vlot zonder problemen en hier laat mijn lange termijngeheugen mij in de steek ... hoelang ik hier op dit mooie maar grillige riviertje heb doorgebracht dat kan ik bij benadering niet zeggen . Ik had wel een logboek maar met het vele verhuizen is er veel verloren gegaan , ook foto's ... maar goed ondertussen staat de tijd niet stil en komt het einde van onze term in zicht en voor het gemakkelijk te maken gaat mijn laatste reis rechtstreeks van Kikwit naar Kinshasa . Ook dat verloopt naar wens en zo zijn we weer waar we begonnen zijn en hier eindigt dan het hoofdstuk Congo . In 1953 zijn we met het vliegtuig naar hier gekomen en we zullen met de boot terug gaan ( 1956 ) , ik had gekozen voor een mixcargo , deze nemen maar een beperkt aantal passagiers mee , dat is gezelliger . Wij vertrekken vanuit Matadi met de MAR DEL PLATA en met een tussenstop in Tenerife arriveren we uiteindelijk in Antwerpen waar men ons staat op te wachten . De reis over zee was ook tamelijk goed verlopen , soms wat ruw maar dat hoort erbij ... Het is ook weer een geweldige ervaring zo een zeereis en alles bij mekaar was het allemaal heel leerzaam , ik ben er blij geweest te zijn en gezond te zijn terug gekomen ! Nu hebben we nog lang betaald verlof tegoed , wij zullen trachten er het beste van te maken voor we verder zien ... eerst voor woonst gezorgd en een wagen aangeschaft , want we zullen wel wat bezoekjes moeten afleggen en dan rustig van het leven genieten , wachtend op wat komen zal .
Maar laat ons de dingen niet vooruit lopen en eerst zien hoe we in Kikwit geraken . Ongeveer halfweg het trajekt leggen we aan en maken we kennis met een daar wonende koloniaal , een koppel uit Kortrijk , ze hebben daar een bedrijf en het zijn zeer vriendelijke mensen , we worden al uitgenodigd om de avond bij hun door te brengen . Het was zeer gezellig en we zullen dat verder ook in de toekomst doen , 's morgens gaan we verder na te zijn uitgewuifd door onze
nieuwe kennissen en zo gaat het verder , de andere posten zijn meestal Portugezen . Zo komen wij op bestemming zonder hinder en zo volgt de ene reis de andere op tot het einde van mijn term . Op één van de afvaarten moeten wij een afgedankte stoomketel opladen , deze lag een eind land inwaarts en die moesten wij eerst
tot aan het water zien te krijgen en dan op de barge laden . Dat was niet vanzelfsprekend want alles moest uitterhand gebeuren en met de middelen die we hadden , maar uiteindelijk is het toch gelukt en in de afvaart hadden we een paar hinderlijke passen , dan ging de sleep voor anker en moest er met de boot achterwaarts afdrijvend gepeilt worden voor de doorgang te vinden en op de kaart te zetten met een paar aanknopingspunten aan de wal en dan de sleep weer oppikken en het er dan maar op wagen , wat niet altijd lukte .
Ik ben De Decker François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bandietje 1974.
.
Maar goed het was opgelost en dat gebeurt maar
éénmalig ! Dus 's morgens een vroege tij en met gewassen water
vertrokken en met de middag lagen we aangemeerd op
onze ligplaats in Klein - Willebroek .
