Deze dag is de eerste dag van de rest van ons leven! En als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Disclaimer: alle overeenkomsten met bestaande toestanden of personen zijn louter toevallig!
02-06-2013
Toevallig?
Het is een kerk die van buiten op zijn 19de eeuws bepleisterd is en je zou voorbij stappen zonder ze op te merken. Maar toen ik er op het einde van de rommelmarkt passeerde, merkte ik dat de deur open stond en ik had het gevoel dat ik vriendelijk uitgenodigd werd om binnen te gaan. Ik volgde dat gevoel. Wat van buiten banaal leek, stond in schril contrast met wat binnen te zien en vooral te voelen is.
Een mengeling van stijlen, van middeleeuws tot art déco, sieren het gebouw. Achteraan in een altaar staat een kleine maar o zo mooie Pieta uit de veertiende eeuw. Het was er stil, heel stil, zeker als je van uit zo'n lawaaierige en chaotische atmosfeer als een rommelmarkt komt. Er was een vrouw, zacht glimlachend, grijs, schort voorgebonden, die kaarsstompjes verwijderde, stoelen correct plaatste en me o zo spontaan warm en vriendelijk fluisterend begroette. Ik wandelde de kerk rond, genoot van al het moois dat ze bevat en bleef nog een tijd - ik weet niet hoe lang - achteraan op een stoel zitten, biddend zonder woorden, stil genietend van al het moois. Toen ik de kerk verliet waren alle vezels van mijn lichaam vervuld door een tijdloze bijna onwezenlijke vrede.
En dat bleek maar goed ook - of zijn sommige zaken inderdaad voorbestemd??? - want enkele straten verder liep ik de ex-BesteVriend tegen het lijf, hoe hard ik ook mijn best gedaan heb hem te ontwijken. Bestaat toeval dus inderdaad niet? Werd mij in die kerk voldoende kalmerende energie geschonken om deze onverwachte confrontatie op te vangen?
In de nauwelijks vijf minuten die onze confrontatie duurde, heeft hij me laten weten dat hij: - op mijn vorige blog dingen gelezen heeft die hem niet aanstonden (het is inderdaad niet makkelijk geconfronteerd te worden met je eigen onvolmaaktheden); - voorlopig meer dan genoeg heeft van vrouwen, hij heeft er toch niets anders dan miserie mee; - op zijn FBpagina geen namen genoemd heeft en dus niets misdaan heeft (neen, daarom dat de vrouw die me mailde mij onmiddellijk herkend heeft. Zij ? Dan anderen ook natuurlijk! - Maar dat betwistte hij); -mij nog steeds beschuldigt van knettergek zijn en ziekelijk jaloers.
Mijn pogingen hem duidelijk te maken dat ik geenszins jaloers ben (dat betekent immers iemand iets misgunnen) maar dat ik heel verdrietig werd telkens ik merkte dat hij een vrouw liever zag dan mij, ik die hem doodgraag zie/zag, dat lachte hij weg. Spottende lach. Bijna een grijns geworden.
God, kan je nog van zo iemand houden? Geef hem het beste dat hij maar kan hebben en bescherm hem tegen alle kwaad en ongeluk. Maar vooral tegen zichzelf!
Ik besef maar al te goed dat ik hem, voor mijn eigen bestwil, zo veel mogelijk moet blijven vermijden! Hij is toch niet te overtuigen en ik heb telkens opnieuw pijn. Beter is het mijn leven verder alleen uit te bouwen. Ik kom er wel.
BlancheFleur.
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
