Oeps! Madammeke vroeg me om op dit mooie blogje iets over mezelf te komen vertellen! Het was even slikken en ik voel me best vereerd!
Ik ben Joyce Van den Heuvel-Pardoel en ik ben geboren in het Nederlandse Oss (Noord-Holland) op 22 oktober 1962. Ik heb een zus (Marie-Louise) en een broer (Remco).
Joyce met haar man John
Ik ben altijd sportief geweest, ik kreeg het dan ook met de paplepel ingegeven! Van het moment dat ik kon lopen maakte ik al kennis met de judomat. Ik behaalde in deze sport mijn 1-te Dan! Bij wedstrijden kwam ik vooral op tegen jongens want in die tijd waren er gewoonweg nog niet veel meisjes die deze sport beoefenden. Ik ben één keer 2-de geworden van Nederland en heb vele medailles in de wacht gesleept! Daar ben ik best wel trots op! Onze paps, die zelf een sportschool had (Pardoel Sports in Oss), was mijn coach en ja, dat was niet altijd zo prettig ...
Tae-Kwondo heb ik ook beoefend, maar daar ben ik niet verder geraakt dan de blauwe band. Ik ben ook altijd een waterrat geweest en heb zowat alle diploma's behaald van het reddend zwemmen.
Mijn vadertje had heel graag gezien dat ik de zaak overnam maar ik weigerde en achteraf heb ik daar toch een beetje spijt van. Maar ik was op dat ogenblik 17 en verliefd. Ik had ook net mijn ABO diploma op zak en had een stageplaats. Samenwonen kon in die tijd echt nog niet en daarom huwde ik op mijn 17-de voor de wet en stond ik op mijn 18-de voor het altaar. Op mijn 19-de had meneer echter een ander en vertrok ... Daarna volgde een tweede huwelijk voor mij met een man die een verblijfsvergunning nodig had, het liep mis na 5 jaar ...
Elf jaar geleden, op 28 september 1996, leerde ik John kennen. John, een echte vrijgezel in hart en nieren! Het was liefde op het eerste zicht. Binnen 2 weken woonden we samen in mijn flatje en op 1 december 1996 betrokken we ons huisje in Schayk, ook in Noord Brabant. We zijn getrouwd op 28 juni 2001 en enkele maanden later werd onze zoon Tim geboren.
Met zoontje, Tim
Ik heb ruim 15 jaar les gegeven in "steps" aan volslanke vrouwen. Volslank, dat was tenminste de opzet, maar ze werden steeds dunner, de nieuwe leden. Ik heb het met véél plezier gedaan maar op een gegeven moment was het genoeg.
Ik wilde al een hele tijd drastisch vermageren maar dat lukte niet zo. In maart 2007 heb ik dan een maagverkleining ondergaan. Het herstel duurde ongeveer 6 weken, intussen had een vervangster mijn lessen overgenomen en zo ben ik definitief met dat lesgeven gestopt. Inmiddels had ik ook al een tijdje een nieuwe passie opgeraapt: Orientaals dansen, buikdansen! Nadat ik met lesgeven stopte en ik genoeg hersteld was van mijn operatie ben ik deze sport 2 maal per week gaan beoefenen in de dansschool "Esmeralda's Pasion". Ik heb daar ook een hele fijne lerares, Esmeralda, een kanjerke!!
"Esmeralda's Pasion"
Recentelijk heb ik nog een optreden gedaan in de Lievenkamp te Oss samen met de dansschool. Dat is me goed bevallen en ik ben heel fier op mezelf dat ik dat gedaan heb ondanks het feit dat ik kei zenuwachtig was!!
En dan mijn manneke, die was reuze trots! Toen ze hem vroegen voor wie hij kwam supporteren zei hij: "Heb je die vrouw gezien met dat litteken op haar buik? Nou, dat is mijn vrouw!" Lief, hé?
Nou, ik heb vele complimenten gehad en heb het taboe doorbroken dat je dun moet zijn om dit te mogen of te kunnen doen. Hopelijk durven hierdoor nu meer corpulente dames te gaan buikdansen! Het is zo gaaf!
Als jullie nog meer van me te weten willen komen, kom dan eens langs op mijn blogje!
Ik ben dus Wiske (afkomstig van Marie-Louise). Zit momenteel op tram 6, zoals al diegenen van '45 ( hé Chia), ben mama van 7 kindjes (daar val je van achterover, he!) Je zult denken, hoe komt zo iemand op de bijnaam van "Hotlips"? Wel, dat is heel simpel, één van mijn zussen (heb er 5) zei vroeger altijd dat ik sexy lippen had, zo is het gekomen! Niet meer of minder! Dus moet je achter mij geen sexbom gaan zoeken!
Ja, hier ben ik dan op uitnodiging van 'Madammeke'. Ze vroeg of ik iets heet en pikant wou meebrengen. Dacht eerst aan een hete pikante tomatensoep, maar ik vrees dat dit niet de bedoeling is! En al was ik vroeger altijd de beste van de klas met opstel, weet ik wel zeker dat ik niet het schrijverstalent van een 'Chia' of 'Bojako' heb! Daarom ga ik proberen of ik iets in rijmvorm kan brengen. Nu ... daar ga ik dan, op hoop van zege!
Hotlips en de pijl van Cupido! Starring:Hotlips ,als gast:Cupido
Het was nacht ... één van die zwoele nachten, hij lag daar al een tijdje te smachten. Hij zag haar daar liggen bij het schijnsel van de maan, ze was zoals steeds van alle kleding ontdaan. Ze kende geen pyama of nachtjapon, nee ... het was of ze lag onder een stralende zon. Hij dacht ... Dit wordt de nacht die je normaal alleen in films ziet!
En bij zichzelf zong hij al het mooiste lied Heel zachtjes kroop hij tegen haar aan, Mijn God , ... alles in hem ging er van rechtstaan! Wat was het toch een prachtig wijf, en zo lekker zacht ,heel haar lijf! Hij peinsde ... waar ga ik beginnen, Ik wil haar overal beminnen. Eerst ging hij aan haar tenen sabbelen om daarna aan haar oren te gaan knabbelen. Hij wist:dit had ze zo graag, Zo ging hij stilletjes naar omlaag. In haar slaap hoorde hij haar kreunen, Zo hard dat het leek op dreunen! Langzaam liet hij zich zakken naar haar "mimi"zo sappig en bedacht,dit is eigenlijk wel grappig. Zij fluisterde :Kevin(Costner?) kom nu eindelijk op mij en hij voelde zich al heel blij! En juist toen hij haar wou bespringen ... werd ze wakker en riep:Cupido,wat doe jij voor stoute dingen! Ga direct in je mand ,jij ondeugende hond! Wacht maar tot morgen ... kwam dreigend uit haar mond! en Cupido liep met zijn lange staart tussen zijn poten, naar zijn mand terwijl hij dacht: Ik heb mijn laatste pijl nog niet verschoten!!
Dit was dus mijn verhaal, naar waar gebeurde feiten!
Dank je, Wiske dat je voor mij dit pikante verhaal wou schrijven! Dikke knuf, Madammeke
Een bloempje voor ... Hotlips
Vandaag geef ik een bloempje aan Hotlips!
Met veel plezier zet ik deze dame in het zonnetje deze week!
Ik leerde haar blog's al een paar jaar geleden kennen, als sensueel, humoristich en WAUW, zo sexy!! Wie was die intrigerende vrouw achter dat blog? Wel, daar ben ik nog steeds niet helemaal achter gekomen! Dat zij een lieverd is en dat zij een hoog humor gehalte heeft ..., ja dat weet ik ... maar verder?? Dus nu sta ik hier mooi voor schut! Lips, wat doe jij mij aan?
Lipske startte al diverse blogjes op, elk jaargetijde een ander, zoals met Sinterklaas, Pasen, Kerstmis, zomer, winter ... En steeds staat iedereen met grote ogen te kijken en zich af te vragen waar ze de inspiratie vindt. Soms dacht ik wel eens jaloers: "waarom kon ik daar nu niet opkomen", hihi! ... Ook haar nieuwste blog draagt weer een originele naam:
"Tips van tante Lips"
Geef toe ... dit is nu echt iets dat bij haar past! En de tips zijn echt heel interessant!! Neem bijvoorbeeld "snelle make-up in 1 minuut". Nu moeten jullie maar eens proberen om er in één minuut uit te zien als een diva ... Wel lees de tips van tante Lips! Maar ook diverse andere onderwerpen worden aangeboord ... Tien tips om te gaan shoppen met je vrouw! Mannen, om je kreupel te lachen!
Ga dus zeker de tips van ons Lips lezen! Vergeet je zakdoek niet mee te nemen om je tranen van het lachen af te vegen en kom A.U.B. niet klagen hier bij mij omdat jij je verslikt hebt!
Lipske, bedankt om de blogwereld op te vrolijken met jouw leuke, spannende en opwindende blogs!!
Gast op het blog van Madammeke, dat is een hele eer voor mij.
Pedro tussen al die (andere) modellen. Meestal vrouwelijke modellen. En juist dat inspireerde mij om een kort artikeltje te schrijven over de nieuwe man. Over een huisman onder de SenNet-mannen, noem het de bloggende huisman .
"De nieuwe man moet je met een vergrootglas zoeken in de statistieken.
Het huishouden blijft de taak van de vrouw." Dat zijn de -in België- ondertussen berucht geworden woorden van Ignace Glorieux, professor Sociologie aan de VUB. (dit heb ik onlangs gelezen op de VDAB nota bene)
Bestaat de Nieuwe Man wel echt? Of is hij een droom, of een marketingproduct?
De nieuwe man is zo'n modewoord dat we de laatste tijd net een beetje te vaak horen. De nieuwe man is iets waar vrouwen overal ter wereld naar op zoek zijn maar niet vinden. Meest waarschijnlijke uitleg hiervoor is dat er geen nieuwe man meer geweest is sinds Adam. Die categorie van vrouwen heeft dan blijkbaar niet goed genoeg gezocht ...
De meeste mannen zouden problemen hebben met koken en strijken. Allé als je nu weet dat de s werelds gerenommeerde koks mannen zijn. En strijken, tegenwoordige met die moderne snufjes strijkijzers die vanzelf strijken is ook niet moeilijk meer. Weet je ik ben ook huisman, spontaan en vrijwillig voorgesteld. Trekjes die in onze cultuur als typisch vrouwelijk worden beschouwd, orde en netheid, kreeg ik van thuis uit mee. Dus dat was geen probleem. Nu moet je ook weten dat een vrouw van nature uit het echt moeilijk heeft als een man zich bemoeit met het huishouden. Bij ons niet dus. Neen want als mijn nurse werkt is dat s nachts. In haar vrije tijd doen we vaker dingen samen zoals fietsen, reizen, wandelen, ..
Tegenkanting uit de mannenwereld was er ook. Maar zo wat Dat de nieuwe man nog steeds niet voor vol wordt aangezien, is een andere reden, onze mannenmaatschappij is blijkbaar niet rijp voor de evrouwcipatie ..
In de media krijgt de nieuwe man alvast genoeg aandacht. In Nederland zijn er zelfs al verscheidene websites voor huismannen. Weet je het gevoel om housemanager te zijn is heerlijk toch! Ben je toch ook een keer manager hé.
Aan alle huismannen zou ik de raad willen geven: volhouden en vul je vrije tijd samen op met vrouw, kinderen, kleinkinderen, vrienden, bloggen, zalig . Maar hoed je voor een modeverschijnsel. Als je er aan begint moet je ook volharden!
Als eerste heer in het rijtje, kom ik hier vandaag vertellen over "mijn stijl". Ik ben Pedro, een man van 57, Mechelaar van geboorte en woon nu in een "dorpje in de Kempen". Ik ben gelukkig gehuwd met Lewiske.
"Investeren in de juiste garderobe is misschien wel de beste investering die je kunt doen ter bevordering van je loopbaan ". Een slogan van menig adviesbureau ...
Qua kleding doe ik zelden mijn eigen zin. Lewiske, mijn vrouwtje, is hier mijn enige, echte raadgeefster. Dank zij haar loop ik er de laatste jaren echt "netjes" bij. De mode volg ik niet, tenminste niet om te kopen en te dragen, wel om naar te kijken, daarom ben ik ook een vaste bezoeker van dit blogje. Zelf ben ik zeker geen trendsetter. Soms gebeurt het wel dat mensen uit mijn kennissenkring me komen vragen waar ik een kledingstuk heb gekocht. Ik draag vaak wijde kleding in donkere kleuren, dan voel ik mij happy. Toffe kleding in grote maten is echter niet zo makkelijk te vinden.
Vrijetijdskleding heeft voorrang. Gemakkelijk zittende broek van "Club of Comfort" gelukzalig stretch Los hemd van "Camel Adventurewear met onder het hemd een bijpassende T-shirt. Bij het fietsen idem dito outfit, met bovenop een bodywarmer van "Trek & Travel" van het huis "Dölker".
In de zomer draagt Pedro meestal een licht katoenen hemd of een polo van "Boss" of "Burberry". Op een frisse zomeravond draagt Pedro boven zijn hemd of polo een Geologic fleece-vest of groene pull van dezelfde maker.
Omdat voeten belangrijk zijn koop ik meestal mijn schoenen in "de betere schoenzaak". Een stevige schoen als "Dockers by Gerli" kan er zeker af. Mijn sportshoes zijn doorgaans van "Nike" of "Adidas". .
Om lekker te ruiken (voor mijn Lewiske) gebruik ik de after shave "Pleasure" van Estée Lauder of "Coolwater" van Davidoff. Ook de eau de toilette: "Intuïtion" van Estée Lauder is één van mijn favorieten.
Underwear by Tono, keep it simple and easy
Geen accessoires, of toch, een gouden kettinkje van mijn overleden zus met daaraan de herwerkte ringen van weleer, nu in de vorm van een kruisje.
En laat mij duidelijk zijn: laat zitten die das en het strakke hemd met manchetknopen! Over smaak kan je tenslotte niet redetwisten
Hij is mijn blogmaatje van het eerste uur, een trouwe bezoeker van Madammeke ... Nooit zal hij nalaten een toffe reactie te schrijven onder een artikel. Lief toch van hem, want hij is helemaal geen modefreak. Neen, in tegendeel, zijn mode bestaat meestal uit sportief goed zittende kledij ... Stijlvol, dat wel! En ... een fietsbroek natuurlijk ...
Pedro is dan ook een fervente wielertoerist en hij hoopt ooit naar Santiago de Compostela te kunnen rijden per fiets! Pfft, ik word al moe als ik daar nog maar aan denk!! Maar Pedro is nu eenmaal een sportieve kerel!
Zijn blog is een streling voor het oog! De vele uitstappen per fiets worden knap beschreven, aangevuld met vele foto's die hij onderweg nam ...
Dan is er nog zijn prachtige tuin. Pedro heeft ook groene vingers! Niet te versmaden zijn ook zijn lekkere receptjes met koffie ... kortom, alles voor levensgenieters!
Op zijn blog vind je ook de colums van zijn vrouwtje, Lewiske. Zij schrijft dingen vanuit het hart! Soms met een kwinkslag naar Pedro toe ... Wisten jullie dat zij een "lurkster" is! Als je wil weten wat dit is ga dan even lezen in haar colum van 30/5. Lewiske, doe zo verder want het leest heerlijk!
Maar beste lezers, jullie moeten zelf maar eens een bezoek brengen aan Pedro's blogje. Jullie zullen nog verrast worden!
Beste Pedro en Lewiske, jullie verdienden dit bloempje!
Beste groetjes van ... Madammeke
Ingrid van blog villa_kakelbont
Op visite Ingrid 19-07-2007
Een uitnodiging van Madammeke! t'Was wel even schrikken, maar heel lief. Normaal staat mijn tater nooit stil, maar toen wel ... want schrijven is voor mij al helemaal niet weggelegd omdat ik meer een prater ben.
Waar zullen we eens beginnen? Ik ben Ingrid, geboren op 11 mei 1961 in het moederhuis te St-Gillis (w) als oudste van de 6 kinderen. Mijn kindertijd heb ik deels thuis, maar voor het grootste deel bij mijn oma doorgebracht en toen ik ouder werd is dat zo gebleven.
Oma leerde me alles! Van houthakken tot kippen slachten, tuinieren, enfin, eigenlijk alles. Ik ben wel in de jaren '60 geboren maar opgevoed in de middeleeuwen!
Toen ik 17 jaar was ben ik getrouwd maar dat is na 12,5 jaar fout gelopen. Hier zou ik wel een boek over kunnen schrijven ... maar dat schiet niet op. Ik heb 5 kinderen, 4 meiden en 1 jongen en die zijn mij heilig. We hebben soms moeten knokken maar we zijn altijd samen gebleven en dat heeft de band alleen maar sterker gemaakt.
Zeven jaar geleden heb ik Jan leren kennen, hij was weduwnaar, zijn vrouw was overleden aan een hersenbloeding en hij was achtergebleven met 2 pubers van 15 en 17 jaar. Tussen ons klikte het heel goed, ondanks ons ons verleden en niet te vergeten de kinderen. Deze konden het echter ook goed met elkaar vinden, dus onze twijfels verdwenen.
We zijn vrij snel gaan samenwonen en dat betekende dat ik moest verhuizen naar Limburg omdat Jan in Duitsland werkte. Mijn oudste dochter die bleef in Zeeuws-Vlaanderen wonen samen met haar vriend en mijn zoon bij zijn vader want die had daar een vriendin en die laat je zou maar niet achter hé.
De drie jongste kinderen zijn samen met mij verhuist naar Limburg. Jan's dochter bleef ook in Zeeuws-Vlaanderen maar zijn zoon die woonde bij ons. We waren dus met ons zessen.
Op 14 februari 2003 zijn we getrouwd en hebben samen met al onze kinderen + aanhang de dag van ons leven gehad!!
Een jaar later ... maart 2004 kreeg Jan een hartinfarct en door medische fouten in het ziekenhuis heeft hij daar 6 weken verbleven en heeft een nieuwe hartklep gekregen. Hoe het nu met hem gaat? Wel hij werkt weer voor halve dagen, dus we kunnen heel wat uurtjes samen doorbrengen. Ik werk s avonds in het zwembad van een bungalowpark en Jan gaat dan altijd mee want dan kan hij lekker zwemmen en de kinderen als ze zin hebben ook.
Mijn hobby is hoofdzakelijk de pc. Ik repareer en installeer ze. In het jaar 2000 heb ik mijn computerdiploma's behaald en dankzij de aanmoediging van mijn oudste dochter heb ik er dus ook wat mee gedaan ...
Maar als het weer goed is vertoef ik wel liever in de tuin dan achter de pc. Ik kan daar van genieten!
Van de 7 kinderen wonen er nu nog 2 thuis, de anderen hebben hun eigen stekkie gevonden. De oudste 2 dochters zijn zwanger en eind dit jaar worden we voor het eerst opa en oma. Verder hebben we nog een hond, Pluisje, een Tibetaanse Terriër die nu 11 jaar jong is en bijna de hele dag slaapt.
Hij is het lievelingetje van alle kinderen en vaak mag hij zelfs bij hun gaan logeren, zo een lieverd is hij!!
We hebben nog meer dieren, mijn dochter Mariëlle heeft een Frans langoor konijntje en zelf heb ik nog 2 handtamme Agapornissen en 2 valkparkieten. Sinds kort hebben we ook nog een volière met tropische vogels.
Wat kleding betreft ben ik gauw uitgepraat, ik draag alles als het maar niet strak zit en niet druk is, dus liefst egale kleuren. Parfums gebruik ik niet omdat ik daar niet tegen kan en Jan al helemaal niet, hij krijgt het daar benauwd van . Pastas, crèmes en meer van dat zijn ook niet voor mij weggelegd. En daarmee is alles over dat onderwerp gezegd!
Willen jullie nog meer over mijn Villa Kakelbont te weten komen dan kunnen jullie altijd op mijn site komen lezen:
Vandaag wil ik graag een speciaal bloempje geven aan
mijn vriendin Viva!
Voor mij althans is zij een grote schat, ik leerde haar kennen bij de mailgroep "Ieder zijn waarheid" ... Nu al weer 3,5jaar geleden ... Ik kende niets van het computere en daar in die mailgroep is het al begonnen dat zij mij het één en ander uitlegde van wat mag en niet mag enz ... Toen het SeniorenNet met de Blogs begon, deed zij voor haar het blog open met de naam Viva & Dréke. Zij was laaiend enthousiast. Knap hoor maar ik begreep er niks van! Door te praten, heen en weer, toen nog gewoon met mails, kreeg ik toch meer en meer zin om ook die stap maar te wagen! Maar over wat zou mijn blog nu gaan, het enige wat ik toen kon bedenken is iets over mode ... Ik dacht daar moet je niet veel voor kunnen hé . De naam was snel gevonden ... Neen niet door mij, hoor! Haha!
Madammeke werd geboren!!
Pff ... als ik daar nog aan terug denk "die begin periode" dan loopt terug het zweet over mijn lijf!! Het was niet alleen mode zoeken, het was ook niet alleen zomaar plakken ... waar het plakte in mijn blog ... "Neen het moest perfect zijn"!! en dit beste vrienden was nu eens niet aan mij besteed. "Perfectie" wat een woord!! Wat een zweet heeft het mij gekost om er maar iets van te snappen allemaal, knippen, foto-formaten, plakken, buttons, codes, muziek, gastenboeken, zonder fouten schrijven, haha, enz.. Arme Viva ... Zij heeft dit dus allemaal doorstaan met vééééél meer zweet en geduld dan dat ik ooit gelaten en gehad heb denk ik ... En nog hoor, ik leer nog altijd bij! "Zij" wel ja, zij helpt mij telkens ik het vraag ... En, amai, dat is meer dan je denkt hoor! . Daarom geef ik vandaag een bloempje aan haar ... Gewoon om haar te bedanken voor alles wat zij voor mij deed en doet, nog altijd!!
Lieve Viva,
Dank je voor je geduld, je vriendschap ...
Er te zijn voor mensen maar ook voor dieren!
Ik hoop dat je vandaag een gelukkige dag mag beleven,
Ga je haar ook een dikke zoen geven op haar blogje?
Ninjazinavincent (blog ninjazinavincent)
Op visite: Ninjazinavincent
05-06-2007
Ik ben Antoon, beter gekend onder de naam "Ninjazinavincent". Ninja en Zina zijn mijn twee schattige Jack Russels en afgezet bij mij thuis door mijn zoon Vincent die geen tijd meer had om voor de hondjes te zorgen. Vandaar de combinatie van de drie namen op mijn Blog.
Levensbeschrijving:
Toen ik nog in de grote wachtkamer van het ongeboren leven zweefde, verlangde ik naar de vrijheid om het leven op aarde te verkennen. Lang had ik er over nagedacht waar ik terecht wilde komen. Brazilië, Monaco, de Zwitserse Alpen, een eiland midden in de zee.....?
Neen, ik wilde naar het eenvoudige, mooie Vlaanderen, een plekje waar de romantiek nog te snijden is in grote dikke pakken. Waar mensen een warm hart dragen. Waar de wilgen zonnestralen vertalen in een schaduw van rust en goed gevoel en kinderkopjes mooi naast elkaar liggen in kronkelende landweggetjes.
Het dorp waar ik werd geboren op 16 mei 1939 heet Gavere, het ligt in een godvergeten pittoreske dorpje, tussen de kleine heuvels van de Vlaamse Ardennen, op een boogscheut van de drukke steden Oudenaarde en Gent.
Gavere, een dorp waar mensen trots zijn Gaverling te zijn.
Ik toerde rond op mijn stalen ros door de streek. Ik bewoog me voort, eens snel maar soms ook, ach zo traag. Genietend op de hobbelende kasseistenen en van de omgeving met de ruisende wind in mijn oren.
Alles heeft dit kleine dorpje mij gegeven. Ik ben er trots op, ook mijn liefde....
Het dorpje dat mijn hart heeft gestolen op liefdesvlak is Dikkelvenne (een buurgemeente van Gavere).
Daar leerde ik de vrouw van mijn leven en de moeder van mijn twee kinderen kennen: Christiane.
Dikkelvenne, een dorp met 800 inwoners, midden in de velden, die alle herinneringen van de Dikkelvenner met zich meedraagt. Dank U Dikkelvenne. Ondertussen is uw inwoonster al 45 jaar aan mij toevertrouwd.
Ik ben nu op 2/3 van mijn leven gekomen en ooit moet ik een laatste tocht ondernemen, naar een andere wachtkamer: die van het geleefde leven. Hopelijk laat de plek waar ik ooit zal terechtkomen niet te rap van zich horen....
Hobby's:
Sedert mijn opruststelling in 1999 heb ik onmiddellijk het "zwarte gat" gevuld met vrijwilligerswerk. Ik heb een job aanvaard als "educatief medewerker" voor de provincie Oost-Vlaanderen.
Dit bestaat uit een rondleiding in volle natuur (natuurgids) van (school) klassen, waar ik al spelende wijze (opdrachten) de natuur tracht aan te leren en te waarderen. En...of ik er succes bij heb, vraagt het maar aan mijn echtgenote, ik ben nooit thuis.
Bovendien ga ik ook nog gidsen in de Ardennen, en in West-Vlaanderen, waar ik in DE HAAN/Wenduine mijn andere verblijfplaats heb.
Verder ben ik een vervent recreatief "Jogger", maar veel wedstrijden doe ik niet meer mee, daar mijn passie volledig is overgedragen op de "CANICROSS
Wat is canicross?
Canicross is echt een sport voor IEDEREEN : jong en oud. Er is plaats voor rustige joggers, maar ook getrainde lopers komen aan hun trekken.
Canicross kan je best omschrijven als een veldloop met HOND. Tijdens de cross moet de hond aangelijnd zijn aan de loper. Op die manier trekt de hond zijn baasje... Het beste wordt de hond via een borstgordel en een rekbare lijn van maximum 2,5 meter verbonden aan een heupgordel van de loper.
SPIKES ZIJN NOOIT TOEGELATEN.
Het mooie van deze sport is dat zowel de jeugd, senioren, vrouwen en mannen kunnen deelnemen. Iedereen, zowel de topatleet als de recreant, ongeacht de leeftijd, kan deelnemen. Alle hondenrassen en rasloze honden zijn toegelaten. Er is ook een speciale reeks voor kinderen jonger dan 9 jaar!
De olympische gedachte "Deelnemen is belangrijker dan winnen" is hier een zeer gepaste slogan. Mens en dier dichter bij elkaar brengen door middel van een samen uit te voeren sport is toch het mooiste wat er is!
Er zijn drie afstanden:
*DE CANICROSS VAN 4 TOT 8KM *DE CANI-RUN VAN 2 TOT 3 KM * DE KIDS RUN voor kinderen tot 9 jaar (400 tot 800meter).
De crossers worden ingedeeld in leeftijdscategorieën. kinderen tot 9 jaar lopen samen met een begeleider. Alle deelnemers starten individueel om de 30 seconden. Elke hond van minstens één jaar oud is welkom. Voor elke wedstrijd is er een verplichte gratis controle door de dierenarts. Het vaccinatieboekje van je hond moet meegebracht worden....
Ben je geïnteresseerd en wil je op de hoogte gehouden worden of heb je nog vragen, surf dan naar : www.vlaamsecanicrossfederatie.be
Veel werk of niet, ik zal nooit een morgen- en een avondwandeling overslaan met mijn hondjes. Dit werkt ook ontspannend en verbrand ik mijn overtollige calorieën met wandelen.
Zie zo, dat was het dan en hopelijk heeft u ervan genoten...
Wij zijn echte "strooplekkers", in 1954 geboren en getogen te Borgloon. Reeds 32 jaar vormen we een koppel met twee zonen, Ruben (32) en Jozef (26). Jozef woont bijna één jaar samen met zijn Heidi. Kleinkinderen zijn er nog niet maar dan komt later misschien nog wel. Nog een heel belangrijk lid van onze gezin is Jefke, ons hondje. Wij zijn fervente wandelaars, al 25 jaar wandelen we door ons mooi landje, geregeld steken we onze landsgrenzen over om een wandeling bij de buren te maken, Nederland, Frankrijk, Luxemburg, Duitsland en Engeland hebben we al wandelend verkend. Door de jaren heen hebben we wandelvrienden gemaakt over heel de wereld. Speciaal is voor ons de wandelclub "Ise Valley Vagabonds" van Wellingbourgh in Engeland, waar we "lid voor het leven" zijn.
Door deze club hebben we Engeland leren kennen en veel vrienden gemaakt. Ook hebben we bijzondere ontmoetingen gehad in Engeland doordat we als Belgen meewerken aan de wandelclub, de burgemeesters van London, Kettering en Wellingbourgh. Maar vooral de ontmoeting met Lord Spencer zal ons bijblijven.
Een andere interesse is erfgoed, Christiane is lid van de Geschiedkundige Kring van Borgloon en beide zitten we in de erfgoedraad van Borgloon. Ons vakantieland is Duitsland en vooral Beieren en het Zwarte Woud, hier kunnen wij ons hartje ophalen.
Het Leven zoals het is Autorijschool.
Vele bloggers vragen ons waarvan ze mij kennen. Wel, in 2000 hebben mijn zoon Jozef en ikzelf meegewerkt aan het tv programma "Leven zoals het is autorijschool" en daarvoor hebben ze ons gedurende 9 maanden gevolgd en gefilmd met het gekende resultaat want na bijna 7 jaar worden we er nog altijd over aangesproken.
Stoomstroopfabriek
Als bekende Limburgers werden we gevraagd om mee te werken aan de wedstrijd van Canvas "Monumentenstrijd" om promotie te maken voor de Stoomstroopfabriek van Borgloon, we vinden het belangrijk dat industrieel erfgoed bewaard blijft en opengesteld wordt voor het grote publiek. Het winnen van de Monumentenstrijd heeft de stoomstroopfabriek bekend gemaakt in Vlaanderen en het stoken van ambachtelijke stroop terug in de kijker gezet.
Nu sedert één jaar hebben we een blogje waar we onze wandelverhalen kunnen op vertellen, erfgoed en natuur zijn de voornaamste onderwerpen, maar ook wat familie nieuws. Door ons blogje hebben we toch een aantal nieuwe vrienden gemaakt en op de Limburgse blogmeeting hebben we er een aantal ontmoet. Voor ons is een nieuwe wereld opgegaan, de verscheidenheid aan onderwerpen blijven ons boeien!
Voor het eerst wordt in België de Internethond van het Jaar verkozen. Door de verkiezing hebben hondeneigenaars de kans om de wereld te laten weten waarom hun eigen hond zon superhond is. Het initiatief komt van de bezieler van Pets.be, de overkoepelende dierenasielsite die in juni vijf jaar bestaat. Bekende Honden waaronder een aantal deelnemers aan het VTM programma Superhond 2007 steunen de verkiezing. Deelnemen is belangrijker dan winnen en inschrijven kan tot en met 20 mei.
Verkiezing, maar deelnemen belangrijker dan winnen
Wie de winnaar wordt, maakt bij deze verkiezing vreemd genoeg niet zoveel uit. Dries Coucke verduidelijkt: Via Pets.be werden al meer dan 7000 asieldieren geadopteerd. Om andere bezoekers aan te moedigen hetzelfde te doen, hebben de bijna 2000 leden van Pets.be de mogelijkheid om een profiel van hun hond op de site maken. Daaronder zitten veel echte dierenvrienden die met liefde minder mooie dieren geadopteerd hebben. Dit zijn evenzeer superhonden en een al te competitieve verkiezing zou in deze context ongepast zijn. Waar het om gaat is dat iedereen die zijn hond een superhond vindt, de kans krijgt om dat te vertellen.
Het gaat hier dus om een zeer lovenswaardig initiatief. Ik sprak er over met Leona en Ninne. Ondertussen had ik mij al geregistreerd op de site waar je gratis een eigen webpagina kan aanmaken voor je huisdier of een herdenkingspagina voor een overleden dier.
Leona:
Ik vind het een heel goed idee. Op deze wijze leert heel België deze site kennen. Viva had ook al uitgevonden dat er, van de meer dan 1.600 dieren die een thuis zoeken via Pets.be, er op dit moment slechts één Bichon Frisé geregistreerd stond. Coco, een Bichon Frisé reutje, geboren in 2001, zit sedert 6 mei in een asiel in Spanje (Malaga). Hij werd verlaten door zijn baasjes in erbarmelijke toestand.
Ninne: Ons eerste idee was een actie op touw te zetten voor Coco maar gelukkig hoorden we vandaag dat hij een nieuwe thuis zal krijgen in Duitsland. De vereniging "Spaanse Honden In Nood" doet zoveel goed werk!
Viva: Vanavond kregen we echter het bericht dat er weer een Bichon Frisé in nood is. Hij/zij zit in Spanje in een asiel onder afschuwelijke omstandigheden.De dieren krijgen daar alleen drinken en ze hebben 10 dagen de kans om geadopteerd te worden. Daarna worden ze onherroepelijk gedood.
Carine, van Spaanse Honden In Nood, had vandaag haar Spaanse collega gecontacteerd en zij was ook heel blij met ons initiatief. Toen bleek dat er in een asiel een Bichon Frisé zat heeft zij dadelijk actie ondernomen. Zij zal in haar opvangcentrum voor dit arme dier zorgen tot dat er een baasje gevonden wordt. Wat zijn er toch geweldige mensen!
Leona: Inderdaad en daarom gaan wij ook ons steentje bijdragen! In de loop van de week zullen wij alle info en foto's over dit verwaarloosde hondje binnenkrijgen. Via onze blogs en mailing zullen wij iedereen op de hoogte houden. Wij hopen ook de steun van andere bloggers hiervoor te krijgen!
Ninne:Om dit hondje volop in de belangstelling te plaatsen gaan wij hem inschrijven voor de verkiezing "Internethond van het jaar". Want is deze verkiezing er vooral niet voor de achtergelaten en verwaarloosde hondjes?
Madammeke: Het zou inderdaad fantastisch zijn indien dit dier een nieuwe kans op een gelukkig leven zou krijgen.
Viva: Onze hondjes zijn mooi, nog jong en gezond. Echte showhondjes. Dat is natuurlijk prettig maar ook minder mooie honden hebben recht op liefde en geluk. Ook onze Bichons worden op een dag oud, minder mooi en zullen wellicht, door ouderdomskwaaltjes, meer verzorging nodig hebben. Wij zullen hen even graag blijven zien. Een dier koop je voor het leven, wat dat ook brengt.
Dréke als puppy tussen zijn beren ...
Ninne: Inderdaad. Mensen kopen puppies maar vergeten dat het al vlug volwassen dieren zijn met een eigen karakter. Vele mensen vinden het dan niet meer leuk en droppen hun hond in een asiel. Daarom dat we www.pets.be en Spaanse Honden In Nood www.ace-charity.org , zo graag willen steunen.
Beejee, Dréke en Zoety bekeuren kleine Chihuahua, Britney
Madammeke: Dat is een mooi initiatief dames!
Leona, Ninne en Viva: Bedankt Madammeke, voor je uitnodiging en om ons de kans te geven onze oproep hier te plaatsen.
Hallo, dag Madammeke, leuk zeg dat ik bij jou op visite mag komen, ik vind het een grote eer, dus ook een grote dankjewel!
Mijn naam is Yvette, "ons mams" voor de kleinkinderen en zo noem ik me ook in Bloggenland. Ik ben 60 jaar geleden geboren in Antwerpen en woon daar nog altijd, in een randgemeente dan wel.
Ik was de oudste van vijf maar als kind was ik altijd een héél verlegen meisje en ik ben nog steeds een beetje "een teruggetrokken vrouw" zoals men dat zegt. Ik ben geen prater en/of verteller maar ik kan wel héél goed luisteren naar de problemen en belevenissen van anderen. Kort gezegd, ik ben geïnteresseerd in het doen en laten van andere mensen. Sommigen zullen dit nieuwsgierigheid noemen maar dat is helemaal niet zo hoor. Daarom wou ik graag psychologie studeren, maar dat was te hoog gegrepen voor mij.
Denzel, Dante, Damy, Joni, Kelsey
Ik kijk ook altijd liever de kat uit de boom. Ik ben al 41 jaar gehuwd met mijn man en samen hebben we 4 kinderen (3 meisjes en 1 jongen) en 11 kleinkinderen en tegen het einde van dit jaar verwachten we nummer 12.
Ons tiende kleinkindje is Kelsey*, een jongetje, overleden toen hij 14 maanden "jong" was aan de erfelijke spierziekte "Werdnig-Hoffmann", waarvan ik ook draagster ben. Veel over ons engeltje kun je vinden op z'n blogje en ook op de vlindersite die z'n mama voor hem gemaakt heeft. De dood van m'n tiende kleinkindje heeft m'n leven veranderd. Ach, door heel groot verdriet word je een ander mens, ik mag wel zeggen dat een stukje van mezelf mee is gestorven met ons Kelseyke*.
Zijn overlijden en het immense verdriet van m'n dochter (mama van Kelsey*) heeft me enorm, enorm aangegrepen, het is het ergste wat ik heb meegemaakt. Het is nu 18 maanden geleden en sindsdien heb ik in niks nog plezier, echt gelukkig zijn hoort er nimmer bij, alles heeft altijd die donkere schaduwzijde. Mensen, hoelang het geleden is dat ik nog eens goed gelachen heb!? Ze zeggen dat het slijt??? Nu, volgens mij verwerk je de dood van een (klein)kind nooit. Je moet het een plaatske geven zeggen ze ... wat bedoelen ze daar eigenlijk mee? Zou het begot niet weten, maar soit, we zien wel ...
Mijn man werkt (nog altijd) als bediende bij het OCMW. Ik ben een huismusje en daar voel ik me goed bij. In ons gezin draaide alles om sport. Onze kinderen beoefenden de korfbalsport, m'n man was voorzitter van een clubke en ik maakte ook deel uit van het bestuur, ik nam de administratieve taken op me en stond regelmatig achter de toog in de kantine en daar voelde ik me ook goed bij hoor!
Maar dit is nu allemaal verleden tijd. Op dit moment ben ik "ineetmama" in een kleuterschool en eigenlijk gaat me dit wel goed af, je krijgt zoveel vriendschap van die kleutertjes. Wandelen met de hond doe ik ook regelmatig want ben een hele grote dierenvriend, ik doe echt geen vlieg kwaad, letterlijk en figuurlijk dan!
Waar ik echt kan van genieten is "een saunake nemen" en dit probeer ik toch heel regelmatig te doen. Dat kan toch zo'n deugd doen hé mensen, je voelt je herboren!
Reizen zegt me niet zo heel veel, naar de kust en de Ardennen en daarmee houdt het op en ik heb niet het gevoel dat ik iets mis. Ik hecht niet zoveel belang aan luxe, dure luxe bedoel ik dan, want voor sommigen is een bad, een tv, een pc, een auto enz. ook luxe natuurlijk! Geld is niet belangrijk zeggen diegenen die het hebben maar ik heb het niet. Heb in het leven wel dikwijls ondervonden dat je met geld ALLES kan kopen, behalve gezondheid uiteraard!
Mijn kledingstijl ... Geef mij maar losse kledij, eigenlijk loop ik het liefst rond in een trainingspak, heb een hekel aan mij "opmaken" en het enige wat ik op mijn gezicht doe is een dag- en nachtcrèmeke. Ik heb in de badkamer ook nog een handcrème en bodylotion staan en uiteraard ook zeep en haarshampoo, hé! Ben al zo grijs als een duif, dus af en toe een kleurshampooke hoort er ook bij.
Mocht ik mezelf veranderen? Ik zou me groter maken, ik ben 1m56 klein en ik gaf mezelf een mooie bos haar want pluimen maken de vogel, nietwaar?! Als je haar maar goed zit, toch?! En ik zou mezelf ook veel meer zelfvertrouwen geven want dat is iets dat ik dus niet heb, ik moet eigenlijk in mezelf leren geloven zoals ze dat zeggen, hé.
Maar wat ik het allerbelangrijkste vind? Dat m'n kinderen gelukkig mogen zijn en dat ik gezond mag blijven, dat ik gezond mag "oud" worden ... maar dat willen we natuurlijk allemaal, hé bloggertjes?!
Voilà, dat ben ik dus ongeveer... hmhm, denk ik??? Bedankt, lieve mensen, voor het lezen en bedankt, lieve Sjoeke, ik vond het fijn om bij U te mogen zijn, je bent een toffe Madam!
Katrien's blogje heb ik toevallig ontdekt hier op SeniorenNet, ik was namelijk op zoek naar een mooi plaatje van een vrouw voor mijn blogje! En, ja hoor! Daar stonden de prachtigste plaatjes, gemaakt door Katrientje zelf ...
Ik kroop in mijn pen om haar te vragen of zij een plaatje wilde maken voor Madammeke ... Al heel snel kreeg ik antwoord en het resultaat zie je hier boven staan! Knappe Beauty, vinden jullie ook niet?
Maar! Ik zou Sjoeke niet zijn ... als ik niet zou twijfelen aan de kleur en dus schreef ik terug! Daarop vond ik reeds de volgende dag onderstaand plaatje in mijn mailboxke!
Ook heel knap en passend bij mijn achtergrond en ja, nu weet ik het weer niet meer!
Dus, voor al haar oneindige geduld met Madammeke, schenk ik haar vandaag dit bloempje ...
Ik ben Harry De Coninck en ben geboren in Ternat op 26-7-1945, als 2-de uit een gezin van 7 kinderen. Ik heb nog 3 broers en 3 zussen. In Ternat ben ik beter gekent als "Piet van Koning". Op mijn 15-de ben ik aan de slag gegaan bij de firma Cetel (een onderafdeling van AEG-Telefunken) daar leerde ik mijn stiel, namelijk bobineur van elektromotoren. In datzelfde bedrijf leerde ik ook huishoudtoestellen herstellen, wat gauw een passie voor mij werd!
Door mijn toenmalige vriendinnetje, die graag een liefdesbrief kreeg, is mijn interesse in gedichten schrijven ontstaan en gebleven. Later kwam ik mijn huidige vrouw tegen, liefde op het eerste zicht. Wij zijn dan ook al 37 jaar gelukkig getrouwd. Wij kregen een dochter en noemden haar Elke, die nu 26 jaar is en met haar vriend Tim in Haaltert woont.
Mijn vrouwtje
Mijn hobby's ... Na een periode van 5 jaar als wielrenner, begon ik te voetballen. Op 35- jarige leeftijd werd ik scheidsrechter in de KBVB. Omdat ik intussen tijd als zelfstandige begon te werken moest ik helaas bij gebrek aan tijd deze hobby na 14 jaar laten varen. Van dan af werd mijn beroep bobineur en hersteller van huishoudtoestellen mijn hobby. Een leuk tijdverdrijf is eveneens gaan fietsen met mijn vrouwtje aan de oevers van de schelde in Sint Amands. Ook gaan vissen met mijn vrienden is voor mij een uitlaatklep. Eerst deed ik dit om thuis eens een keertje weg te zijn. Maar na een tijd heel passioneel, ik begon wedstrijden te vissen en deed het zeker niet slecht ... Spijtig ben ik sinds 3 jaar ziek geworden. Een op hol geslagen schildklier deed me op 14 dagen tijd, 14 kilo vermageren. Ik heb intussen reeds 3 maal een radioactieve pil moeten innemen om de schildklier terug op niveau te krijgen. Maar heb nu de ziekte van Graves gekregen en is mijn zicht vermindert.
Maar nu ben ik mijn grootste verslaving tegen het lijf gelopen, mijn PC-ke en de blogs op SeniorenNet. Soms ben ik al om 5 uur s morgens bezig met bezoekjes af te leggen. Op een dag ben ik begonnen met een spreuk achter te laten als button en sommige mensen stuurden me dan een berichtje om mij te bedanken omdat het hen zo een goed gevoel gaf. Nu laat ik alle dagen een buttonspreuk achter bij mijn blogvrienden en dit is nu een beetje mijn handelsmerk geworden.
Dit is zo een beetje mijn leven dat soms wel een interessant tintje krijgt door mijn PC-ke ... Voorts wil ik ook mijn dank betuigen aan de blogvrienden die me reeds van in het begin gesteund hebben en waar ik reeds veel van geleerd heb.
Sjoeke, omdat je het zo mooi vraagt doe ik er nog een bezoek spreukje boven op
Groetjes en dikke knuffel met een warme vriendenkusje van jullie blogvriend, Amouretje
Er werd door Madammeke gevraagd een stukje te schrijven, wat ik een hele eer vind. Al wil het niet zeggen dat zo iets gemakkelijk is, over de kind & kleinkinderen schrijven dat gaat vanzelf maar over jezelf dat is een ander paar mouwen. Zal me dus maar voorstellen: Steffie, 65jaar, "moeder van 7 kinderen" waar onder er ééntje een zorgenkind is "Stefke" die 100 % mentaal mindervalide is en thuis wordt verzorgd. Allen zijn ze volwassen en ik heb 8 kleinkinderen .
Vakantie & wandelingen zijn hier niet haalbaar hobbys ? Ja en een hele grote: "de computer". Die heeft het op zijn geweten dat het stille zwijgzame huismusje nu lustig kan babbelen over eender welk onderwerp tegen haar blogmaatjes.
Zonder natuurlijk een onafscheidelijk kopje koffie te vergeten, want ik ben een echte "koffieteut". Ook al ga ik zelden buiten wil dat niet zeggen dat ik niet modebewust ben hoor! Als het al eens niet meezit dan voelt er niets prettiger aan dan dat éne bloesje of broek uit de kast te halen dat ik zorgvuldig bewaarde voor één of andere gelegenheid en aantrekken, een lekker geurtje erbij: Coco Chanel, mijn lievelingsmerk, en ik voel mij als herboren.
Een woordje uitleg over mijn persoonlijke voorkeur voor de mode, dat is hier immers de hoofdzaak op dit blogje. Geen jeans maar een klassieke broek (met vouw), een gemakkelijke pull, een goedzittend bloesje, liefst in herfsttinten. Alles moet goed wasbaar zijn en weinig strijk, dat is wel één van de hoofdvereisten hier met mijn zorgenkind Stefke. Kortom het moet goed aanvoelen. Schoenen, daar heb ik niet veel keus in, ben slechts 1,50 m en ons Stefke ongeveer 15 a 20 cm groter, vandaar steeds hakken, al verander ik gedurende de dag 2 maal van schoenen om de vermoeidheid tegen te gaan. Dat was het zowat, wat ik daarover vertellen kan
Mijn oprechte dank aan Sjoeke, en veel liefs aan allen!
En wie weet komen we elkander niet eens tegen, voor een gezellige koffieklets!
Blij om bij Madammeke op visite te komen, vertel ik hier over de Blues van het leven ... Dag beste Bloggers en alle andere Seniorennetbezoekers, ik wilde gewoon even kwijt dat het leven in feite een gezellige bedoening is. Natuurlijk is dat zo, als alles een beetje meezit en als we niet te veel gezondheids- en andere problemen hebben. Ik maak van de gelegenheid gebruik om iedereen het beste toe te wensen, meer kan ik niet doen. Ik maak een afspraak, als ik optreed met mijn Bluesband, zijn de nummers die we brengen opgedragen aan al de leuke mensen en ook een beetje voor iedereen natuurlijk!
Weet je wat mijn leuze is : Zonder Muziek Zou Het Leven Een Vergissing Zijn!
Met het zo eenvoudig neergeschreven begrip 'blues' hebben we het niet alleen maar over een muziekvorm, maar over een wereld, een leefwijze, een sfeer en een heleboel verschillende uitingsvormen. 'I got the blues' zegt iemand die het niet meer ziet zitten, maar hoewel gezongen blues vaak hun inspiratie uit diepe treurnis putten omvatten ze ook de kracht om al die ellende te ondergaan. Bovendien hebben de basale bluesklanken van weleer aan de wieg gestaan van ontelbare uitbundige nazaten, waarbij bijvoorbeeld een Jimi Hendrix of Janis Joplin en ja, ook Elvis Presley, voor het voetlicht verschijnen.
De vraag wat de blues nu precies zijn is net zo onbeantwoordbaar als die wat jazz is. Louis Armstrong gaf op zo'n vraag ooit ten antwoord: 'Lady, als u dat moet vragen zult u het nooit kunnen begrijpen'. Sommige schrijvers omzeilen het probleem door in details in te gaan op wat de blues níet zijn, maar de beste manier is in mijn optiek om voorbeelden te geven van alle verschillende invloeden en stromingen en deze dan ook te laten horen. Vanaf de oudste gezongen blues tot rockbeat en zydeco, van Big Bill Broonzy tot Magic Slim en van de legendarische Bessie Smith tot Bonnie Raitt. De blues moet je voelen en ondergaan ...
De blues is immers niet alleen een muziekvorm, maar vooral een gevoel en gevoelens zijn voor iedereen nu eenmaal anders. Op eigen houtje ervaren dus, maar waar vind je je voorbeelden? Buiten platen en cd's uiteraard vooral op het internet, zoals op Blues World en BluesWeb. Het speciale bluesgevoel is beslist ook aanwezig op de mijn blogje Route66:
Met regelmaat volg ik de rubriek " de stijl van " op het blog van Madammeke. Groot was echter mijn verbazing toen ik van haar de uitnodiging kreeg om eveneens hiervoor mijn eigen bijdrage te leveren. Hierna volgt dan ook een bescheiden poging en ik hoop dat jullie het leuk vinden. Ondertussen weten de meesten onder de bloggers dat ik mezelf beschrijf als een prettig gestoorde drummer. Bluesmuzikant in hart en nieren, met een eigen band "Rude Roots " en uiterst sportief (actief tennis, fietsen en toeren met mijn moto) Het Blues & Rock gevoel en de sportiviteit zijn aspecten die dan ook terug te vinden zijn in mijn outfit. Zo heel veel kledij koop ik niet, maar wel degelijke stukken. Merken die voor mij de perfekte pasvorm hebben en waar mijn voorkeur naartoe gaat, zijn Levis, Marlboro, Peak en Tommy Hilfinger. Qua kleur en snit zeker niet te bombastisch en opvallend. Ik hou het liever sober.
In mijn kleerkast zijn steeds een paar jeans en kantoenen broeken te vinden met bijpassende hemdjes die ik er graag los boven draag.Dit omdat het een combinatie is die aldoor kan, vind ik. Mijn hemden hebben altijd opstaande kraagjes. Dit is een beetje mijn handelsmerk geworden. Vind ik nu een leuk hemd maar met de klassieke, strenge kraag dan kan ik steeds terecht bij een brave dame, ex-modeontwerpster uit mijn buurt, die het in een handomdraai voor me aanpast. T-shirts vind ik ook fijn om dragen en dit zeker op onze optredens. De meeste koop ik op concerten waar ik naartoe ga. Zo heb ik er een aantal met prints van mijn favoriete Rolling Stones. Wat vesten betreft ben ik nogal een maniakske en dan valt mijn keuze meestal op leder. Alhoewel een lekker zittend, bluesy-look fluwelen vest eveneens mag of dan ook weerom een jeansvest. In een maatpak zal je me dus nooit vinden.
Bij sportieve kledij behoren natuurlijk dito stevige schoenen of boots aangepast voor de gelegenheid. Om te sporten gaat mijn voorkeur naar Adidas. Alledaags en voor optredens kies ik voor het merk ONeill. Voor de verzorgingsprodukten kan ik kort zijn. Sport is enorm belangrijk voor me en dit doe ik dan ook intensief. Vandaar dat ik als welkome verfrissing veelal kies voor een merk als bvb Adidas. Dit was zowat de stijl van "Joëltjeblues" in een notendop. Lekker sportief, niet TE trendy maar ik wil er wel altijd goed uitzien.
Madammeke, bedankt voor de uitnodiging. Het was me uiterst aangenaam als gast aan je blogje te mogen meewerken en nog veel succes en blogplezier.
Tja, ik krijg zomaar een uitnodiging van Sjoeke om mezelf een beetje bloot te geven. En och een béétje bloot geven vind ik niet erg. Niet helemaal vandaag, want daar is het nog een ietsepietsekie te fris voor. Ooit op een Dove kalender dan? Ik zou het niet kunnen vertellen.
Goed dan, ik ben dus Thea, een menselijk wezen van het vrouwelijk geslacht. Geboren op een derde donderdag in september van het jaar 1941 in een grote stad bij het Scheveningse strand van ons vlakke Nederland. Nummer zeven op de rij van een kinderrijk gezin. 20 jaar was ik toen ik (nog maar pas een paar jaar uit de schoolbanken) in het huwelijk trad met de man waarmee ik nu reeds bijna 45 jaar getrouwd ben. Als een echte maagd trouw tot in het eeuwige. Kan ook niet anders want ook manlief is onder het sterrenbeeld maagd geboren.
Ik heb na mijn schooljaren wel een aantal jaren bij een of ander bedrijf gewerkt, (thuis natuurlijk veel langer en eigenlijk doe ik dat nu nog steeds nietwaar!) Eerst in een kantoorboekhandel (is daar mijn liefde voor schrijven soms geboren???) en later een paar jaar bij de K.L.M. op kantoor. Niet al te lang, want al snel na ons huwelijk kondigde onze eerste baby zich aan en na zijn geboorte bleef ik jarenlang thuis om huismoeder te zijn en van de kinderen te genieten. Manlief en ik hielden (en houden eigenlijk nog steeds) beide van dieren en het buitenleven en we hebben dan ook jarenlang in een dorp gewoond. Eerst in een gewoon rijtjeshuis en later zelfs in een door ons zelf verbouwd boerderijtje. Dat was onze lust en ons leven. Samen hebben we twee kinderen (een zoon en een dochter) grootgebracht, zelfs groter dan we zelf zijn. Niet moeilijk hoor, wanneer je zelfs maar 155 cm ben en manlief net iets groter. Twee prachtige kleinzonen hebben we nu dankzij onze zoon en schoondochter en zullen er hoogstwaarschijnlijk geen bijkomen. Maar we zijn er meer dan tevreden mee, want we hadden er al niet meer op gerekend. Ik was dan ook al 60 geweest toen ik voor het eerst oma werd.
En dan hobbys!
Mijn allergrootste hobby is tegenwoordig toch wel het schrijven, op het blog of ergens anders. Schrijven over van alles en nog wat. Kinderversjes en verhaaltjes (daar probeer ik dan ook eigen tekeningen bij te maken), columns voor een wijkblad, gedichten en verhaaltjes bij de schrijfclub. Ik heb zowaar een kinderboekje officieel op mijn naam staan. Van Olifanten en Andere Zaken heet het en het bevat een kleine dertig korte verhaaltjes voor kinderen op rijm. Op mijn blogje kun je een link vinden naar dat boekje. Jullie snappen natuurlijk wel, dat ik ontzettend trots ben op mijn eerste boekenkind en wie weet komen er nog meer boekenkinderen bij. In de jaren van we onze hobbyboerderij hadden we diverse beesten, waaronder schapen en melkgeiten. Ikzelf ben mijn leven lang al stapel op dieren geweest en tijdens ons huwelijk hebben diverse dieren heel lang een plekje in en om ons huis gedeeld. En over die dierentijd zijn nog heel wat verhalen te vertellen. Daarna kwam er een tijd dat de beestjes met uitzondering van de honden - opgeruimd moesten worden (ziekte en narigheid zijn ons ook niet bespaard gebleven) en wij zijn toen een aantal jaren met een camper rondgetrokken. Onder andere naar Turkije en Noord Afrika met vaak onze honden als gezelschap.
Ook over die reizen liggen nog vele verhalen te wachten. Die tijd van grote reizen maken is nu voorbij en zelfs ons heerlijke boerderijtje is omgeruild voor een seniorenflat. Gelukkig zijn we sinds een half jaar in het bezit van een stacaravan (onze Datsja noemen wij het), waar we naar toe kunnen gaan wanneer de natuur ons roept. Voor al de andere dingen, die mensen van mij en mijn doen en laten aan de weet willen komen, lijkt het me goed om mijn blogje eens te bekijken, want Sjoeke zit er vast niet om verlegen dat ik hier haar hele blog in beslag neem. Er moet toch ook nog een beetje van de nieuwe mode op komen. Aan mij is dat wel niet echt besteed, want meestal ga ik in gemakkelijke kleren zoals een lange broek en trui door het leven. Maar af en toe kan ik het toch niet laten om iets echt moois aan te trekken. Dan wordt het prinsesje, dat ergens diep binnen in mij leeft, weer even wakker en dan maak ik me zelfs op en spuit mijn lievelingsgeur (Giorgio Beverly Hills) op en kijk in de spiegel of ik echt dat prinsesje weer kan zien. En soms, heel soms lukt dat en dan voel ik me de mooiste van de heel wereld.
Ja ik heb mijn blogje ALTHEA genoemd, omdat er in principe slechts eigen werk op mijn blogje te vinden is. Dat is ook altijd mijn doel van zon blog geweest, iets wat helemaal van mij is. En ik vertel dan ook over van alles wat ik op dat moment leuk, fijn, vervelend, aangenaam of belangrijk vind. Soms in dichtvorm en vaak geflankeerd door prentjes van of door mijzelf. Kom gewoon eens kijken wanneer je zin of tijd hebt. Je bent altijd welkom.
Sjoeke, hartstikke bedankt voor je uitnodiging en het feit dat je me hier de gelegenheid gaf om mezelf een heel klein beetje bloot te geven.
Anneke (blog anneke)
Op visite bij Madammeke: Anneke
28-03-2007
Dag Madammeke,
Mag ik me even voorstellen. Ik ben Anneke, ik ben bijna 40 jaar, dus waarschijnlijk 1 van je jongste deelnemers aan je forum. 40 Jaar ... tja, ik heb het er toch een beetje moeilijk mee ... Ik hoor niet meer bij de dertigers en ik moet zeggen, ik voelde mij héél goed in mijn 'dertigjaren'. De kraaiepootjes en lachrimpels beginnen mijn gezicht te ontsieren, alhoewel dat mijn dochter van 15 zegt dat haar mama helemaal niet oud is ...
Ineke
Ik ben gehuwd en heb 2 kinderen. Ine van 15 jaar, die de richting handel volgt en Tim van 12 jaar die nog op de basisschool zit en die dit jaar zijn plechtige communie doet. Dus heel veel werk aan de winkel, ik maak dan ook alles zelf, van uitnodigingen, tot foto's, tot naamkaartjes, tot bloemstukjes ...
Tim
Ik hou enorm veel van de zon ... en Spanje is ons lievelingsland. Lekker luieren en wandelingen maken langs het strand zijn dan ook mijn bezigheden tijdens de vakantie.
Vervelen doe ik mij nooit, ik heb eerder veel tijd te kort! Zo hebben we ook pas een veranda gezet. Die is nu klaar maar nu moet heel de tuin heraangelegd worden. Er staat dus een hele hoop werk op het programma in de komende maanden maar als bezige bij kan ik toch niet op mijn ... blijven zitten!! Ik hou van het leven, van lachen en lol maken en vooral van ... de muziek van Clouseau!! Ik ben fan van het eerste uur. Hun eerste optreden heb ik meegemaakt in 1987 en sindsdien kan er geen enkel jaar meer voorbij gaan, zonder dat ik de jongens aan het werk gezien heb.
Clouseau is mijn favoriete groep. Ik kan er niet genoeg van krijgen!
Als beroep ben ik administratief bediende, mbp in de textielbranche. We veredelen spons en meulbelstoffen door ze te verven en er een bepaalde touché op aan te brengen. Ik verzorg daar de input en facturatie, personeelsadminstratie e.d. Wanneer ik s'avonds thuis kom, heb ik niet zoveel tijd om nog een gerecht op tafel te serveren waar heel veel werk aan is, daarom heb ik een weblog gemaakt! ;-)
Daar staan lekkere receptjes op die niet zoveel tijd in beslag nemen. En meestal kan ik zeggen, ik open de koelkast en ik maak iets lekkers met wat ik vind. De ingrediënten hoeven absoluut niet duur te zijn om te verwerken in een lekker gerecht. Dus laat je fantasie op de loop en kom eens kijken naar al dat lekkers. Smakelijk!
Groetjes, Anneke
Taibo ( blog freddy_en_patty)
07-03-2007
Op visite: Taibo (Freddy en Patty)
Hallo Madammeke,
Wij zijn een doordeweeks gezinnetje met een vrij normaal leven. Hierna ons verhaal.
Hallo, lieve bloggers die een bezoekje brengen aan het prachtige blogje van Madammeke. Ik ben Patty, geboren 27/05/'59 en dit jaar 29 jaar gehuwd met Freddy, die geboren is op 27/09/'52. Samen hebben wij, zoals elk gezin waarschijnlijk, een heleboel meegemaakt. Wij hebben twee prachtige zonen op de wereld gezet, Steven en David, die ondertussen respectievelijk 27 en 26 jaar zijn. Steven trouwt dit jaar op 15 september met zijn lieve vriendin, Joy.
David daarentegen woont reeds drie jaar samen met Katrien en hebben ons op 20/04/'06 een pracht van een kleindochter geschonken die naar de naam Celine luistert. Zij is de oogappel van haar pappie (Freddy) en natuurlijk de lieveling van de hele familie. Onze nummer één binnen ons gezinnetje is Taibo, onze lieve West Highland White Terriër die op 29/01/'05 geboren werd. Dit is echt een schattig, levendig hondje dat wij overal mee naartoe kunnen nemen.
Toen wij beiden nog jonger waren hebben wij steeds gesport. Als klein kind ben ik op zesjarige leeftijd beginnen turnen en dit tot mijn 18 jaar. Freddy daarentegen heeft in zijn jeugdjaren lang aan veldlopen en voetbal gedaan. Toen onze kinderen een jaar of 10-11 waren zijn zij met zelfverdediging begonnen (Jiu-Jitsu). Wij gingen 2 x per week mee naar de trainingen en hadden de microbe ook snel te pakken. Deze sport hebben wij zo'n tien jaar beoefend, Freddy had ondertussen de zwarte gordel behaald en ikzelf ben tot de groene gordel gegaan. Door mijn rugproblemen hebben wij toen met spijt in ons hart deze sport moeten opgeven.
Freddy is nu nog steeds een fervent wandelaar en staat elke zondagmorgen paraat om zo'n 15 km te gaan stappen. Op vakantie gaan wij gewoonlijk naar Spanje om het zonnetje en het strand op te zoeken. Tot over twee jaar ging dit nog met het vliegtuig maar met onzen Taibo erbij gaan wij nu met de auto naar Spanje. Voor een tussendoortje gaan we dan graag naar het Zwarte Woud of de Ardennen. Verder houden wij van gezellig uit eten gaan in een familiale sfeer.
Bedankt Madammeke voor de uitnodiging, een lieve groet van Patty en Freddy
en daarom huwde ik op mijn 17-de voor de wet en stond ik op mijn 18-de voor het altaar. Op mijn 19-de had meneer echter een ander en vertrok ... Daarna volgde een tweede huwelijk voor mij met een man die een verblijfsvergunning nodig had, het liep mis na 5 jaar ...
Als je wil weten wat dit is ga dan even lezen in haar colum van 30/5. Lewiske, doe zo verder want het leest heerlijk!
Ik kan daar van genieten!
