Een jonge vrouw wordt in de duistere achterbuurten van New York ontvoerd. De daders denken dat niemand om haar geeft of naar haar op zoek zal gaan.
Ze hebben het mis: privédetective Charlie Parker kan de wanhoop van haar moeder niet negeren.
Hij duikt erin, hoewel zijn eigen jonge gezin gevaar zou kunnen lopen. Als hij al snel met geweld te maken krijgt, realiseert Parker zich dat de verdwijning van de vrouw deel uitmaakt van een ouder geheim.
Dat geheim is verbonden met een middeleeuwse 'kerk van beenderen' in Oost-Europa, een bloedbad in een Frans klooster in 1944 en een mythische schat, de Zwarte Engel, die al sinds mensenheugnis gezocht wordt door kwade geesten.
De Zwarte Engel is geen verzinsel. Hij bestaat echt, en zijn geheimen zouden wel eens een heel ander licht op Parkers afkomst kunnen werpen..De Zwarte Engel is een duistere thriller vol vaart, waarbij de onderkant van de samenleving en het bovennatuurlijke elkaar aanvullen, in een wereld zoals alleen Connolly die kan beschrijven.

Zijn schrijfstijl is lekker vlot en het verhaal dat hij heeft verzonnen is echt bizar. In eerste instantie wil je weten wat er met het meisje is gebeurd, maar later wil je als lezer alleen nog maar weten waar die mysterieuze schat te vinden is.Men wil steeds roepen dat Charlie Parker moet oppassen voor al die duistere figuren, want door deze speurtocht brengt hij ook zijn eigen leven in gevaar
Als lezer volg je verschillende personages, zoals Charlie Parker en zijn gezin, de familie van het vermiste meisje, de daders en andere mysterieuze figuren. Je weet als lezer soms veel meer dan de detective. Het liefst zou je schreeuwen waar hij moet zoeken, maar helaas kan dat niet.
Zelfs Parker zelf weet niet altijd het verschil tussen schijn en werkelijkheid. Het boek laat een aantal mogelijkheden open en het is aan de lezer om zijn eigen oordeel te vormen.
In die zin zijn zijn boeken geen gemakkelijke detectives waarin in het allerlaatste hoofdstuk blijkt dat de butler het heeft gedaan.
De auteur lijkt gefascineerd door de oorsprong van het kwaad en zijn fascinatie gaat vooral uit naar de gevolgen ervan in het leven van doodnormale mensen.
Parker zelf is bijvoorbeeld volkomen getraumatiseerd geraakt door wat hij heeft meegemaakt. Het kwaad valt uiteindelijk ook niet te verklaren. Mensen zijn in staat tot de meest verschrikkelijke dingen om de meest onzinnige redenen.'De kracht bij de auteur is ,dat hij zo beeldend kan schrijven, zodat je het helemaal voor je ziet.

"Schrijvers zijn wat dat betreft net eksters. We zijn constant op zoek naar bijzondere locaties en opvallende verhalen om later ooit een keer te gebruiken.'. zegt Connolly.

John Connolly houdt er zo zijn eigen werkmethode op na. Vooreerst bedenkt de man thrillers met genoeg verhaalstof voor wel drie boeken. Hij schuwt ook de grote thema's als schuld, boete en verlossing niet. Vervolgens lardeert hij zijn alinea's met talrijke bijna documentaire feiten en weetjes. Ten slotte bedenkt hij een ware menagerie van überschurken die met elkaar wedijveren in verdorvenheid. Connolly is een briljante tekenaar van omgevingen en ook van de sferen waar mensen in verkeren.

De Zwarte Engel is echt een adembenemende duistere thriller.

 CONNOLLY, John
-Dublin 1968

Tijdens het joodse paasfeest worden er ongezuurde broden en bittere kruiden gegeten.,dit ter herinnering aan de slavernij. Niet alleen de slavernij in Egypte, maar ook de holocaust is een bittere tijd voor de joden geweest.
De Tweede Wereldoorlog en de gevaren van joodse onderduikers vormen het hoofdbestanddeel van Het bittere kruid. Het is een oorlogsroman.
Minco's eersteling,  is na het dagboek van Anne Frank het meest gelezen boek over de joodse ervaring van de bezetting in Nederland.
De familie van Marga woont in Breda. Na de Duitse inval krijgen ze het steeds moeilijker omdat ze joods zijn: ze worden opgeroepen voor het werkkamp, de ouders worden gedwongen te verhuizen naar het Judenviertel in Amsterdam en Bettie de zus van Marga wordt als eerste van de familie tijdens een razzia opgepakt.
Marga besluit ook naar Amsterdam te reizen om zich bij haar ouders te voegen.De vader van Marga is een optimistische man die denkt, of misschien doet hij het zo voorkomen, dat het allemaal wel mee zal vallen met de Duitsers.Marga’s moeder ziet de toekomst somberder in. Zij stelt voor om mooie portretfoto’s te laten maken als ‘aandenken voor later’.
Op een zekere dag is er een razzia en haar ouders worden opgepakt. Marga weet echter te ontsnappen.
Marga’s broer Dave en zijn vrouw Lotte reizen met Marga naar Utrecht: daar is een onderduikadres. Lotte wordt echter opgepakt en Dave meldt zich vervolgens vrijwillig. In Utrecht blijkt er geen plaats te zijn voor Marga. Ze gaat terug naar Amsterdam.
Via Wout, een kennis, krijgt Marga een onderduikadres op het platteland. Als haar geld op is, besluit Marga de boerenfamilie niet meer tot last te zijn. Wout regelt een nieuw persoonsbewijs en een nieuw onderduikadres. Daar blijft Marga tot de oorlog voorbij is.
Na de oorlog zoekt zij haar oom in Zeist op. Deze oom heeft bericht gekregen dat zijn hele familie omgekomen is, maar toch staat hij iedere keer bij de tramhalte te wachten of er toch nog niet iemand terugkomt. Wanneer deze oom gestorven is, gaat Marga nog een keer naar Zeist. Eigenlijk vindt ze het nu vreemd dat haar oom niet meer bij de tramhalte staat en ze vraagt zich af waarom zij zelf niet blijft wachten. Maar ze komt tot de conclusie dat ze het geloof van haar oom mist, ze weet dat er niemand terugkomt.
Het bittere kruid begint als de oorlog een paar dagen bezig is en eindigt na de bevrijding. De vertelde tijd is dus zo’n vijf jaar. Het verhaal wordt chronologisch verteld. Hier en daar zijn er flash-backs: herinneringen aan de tijd van voor de oorlog.
Vlak voor de herdenkingsdagen van mei 1957 wordt Het bittere kruid gepubliceerd, de roman waarin ze haar eigen ervaringen tijdens de oorlog beschrijft, al is de hoofdpersoon in het boek tien jaar jonger dan zij destijds was. Het boek maakt veel indruk, vooral door de sobere stijl. Steeds voelbaarder worden voor de jonge hoofdpersoon en haar familie de anti-joodse maatregelen van de Duitsers.De sobere stijl is typerend voor Minco's manier van schrijven, het is vooral haar streven, en dat bereikt zij door eindeloos te schrappen.
Over een dramatische gebeurtenis moet je sober schrijven, zegt ze ,anders wordt het melodrama. Ze wilde zoveel mogelijk informatie geven in een klein stukje.
Haar voornaamste thema's zijn oorlog, verdriet enz. Dit komt vooral omdat zij zo goed kan schrijven over oorlog omdat ze die zelf heeft meegemaakt, ze wil laten zien hoe het toen was.

'Het bittere kruid is autobiografisch, ik moest mijn adem inhouden om het te schrijven. Ik heb er dus zelf schuld aan en moet de consequenties dragen.'