Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Woorden zijn de kleuren van de gedachte. ( Hugo Claus )
Auteurs en hun boeken
korte beschrijvingen
02-10-2008
*Mevrouw Verona daalt de heuvel af * van Dimitri Verhulst
Mevrouw Verona daalt de heuvel af
van Dimitri Verhulst
Uitgeverij :Contact -Amsterdam ISBN 9025425380
112 blz.-novelle
En de dag waarop dit nieuws hier door de heuvels trok, Mevrouw Verona blijft!, Mevrouw Verona blijft! hebben de mannen zingend vlokken schuim op de rivier gepist.
Met veel humor, inlevingsvermogen en kennis van zaken toont Verhulst het leven achter de mistroostige gevel van arm Vlaanderen.
Als schrijver wil ik een tienkamper zijn .-Dimitri Verhulst
*** Een woest talent is Dimitri Verhulst genoemd.,de"ongepolijste chroniqueur van veel wat smerig is in de wereld",.
Een schrijver die net als de ook in het Vlaamse Aalst geboren Louis Paul Boon 'de mensen een geweten wil schoppen'. Schrijft Verhulst over een asielzoekerscentrum (?Problemski Hotel'), dan doet hij geen verslag van het tragische lot van in het nauw gedreven vluchtelingen, maar maakt hij een rauwe schets van een wereld vol door eigenbelang voortgedreven miserabelen. In het alom bejubelde 'De helaasheid der dingen', riep Verhulst in vrolijk stemmende zinnen een verschrikkelijke Vlaamse jeugd op in het verzonnen Reetveerdegem, waar hij bij zijn grootmoeder inwoonde, samen met zijn vader en drie ooms.Mannen die alle vier met hartstocht hun leven verzopen. ,,Zichzelf dood drinken was voor mijn vader geen sport maar een eerder een sociale zegening'', schreef Verhulst met typerend gevoel voor understatement.
Een boek vol gal, bier en misere, maar wel van het veredelde soort, opgediend met sardonisch eergevoel. Die energieke Vlaamse chroniqueur, de schrijver die weemoed paart aan woede, vind je niet terug in de novelle 'Mevrouw Verona daalt de heuvel af '
Hier is een veel bedachtzamer man aan het woord, een schrijver die eerder het goede en het hogere opdiept dan het smerige en volkse.
Er is weer een dorp, maar het is Waals en niet Vlaams. Het dorp telt drie heuvels, waarop drie gehuchten liggen. Op de eerste bladzijde daalt de tweentachtigjarige Mevrouw Verona een van die heuvels af in het besef dat ze niet meer omhoog zal klimmen. In een terugblik op haar leven passeren de dorpsbewoners van Oucwègne én haar grote liefde, de veel te vroeg gestorven meneer Pottenbakker, die haar ook na zijn dood immer vergezelde.
Beneden bij de rivier gaat ze haar dood afwachten. Ze heeft haar grote liefde twintig jaar overleefd. De spar waaraan hij zich heeft opgehangen, heeft twintig jaar liggen drogen. Er is een cello van gemaakt met een heerlijke geur, maar een lelijke klank.
Mevrouw Verona's wandeling heuvelafwaarts vertelt Verhulst in cirkels, waarbij hij als een camera soms op iets of iemand inzoomt en zich dan weer terugtrekt om via een andere plek op de heuvel ook weer bij een andere figuur uit het dorp terecht te komen, meestal in het verleden, met een ander verhaal. Anders dan in 'De helaasheid der dingen' houdt de verteller afstand. Hier is een antropoloog met potische inborst aan het woord; een beschouwer, geen deelnemer. In het dorp Oucewgne klinken louter Franse namen, maar de dorpelingen schijnen niet wezenlijk anders dan in Reetveerdegem. Er is veel bier. Er is een dierenarts die wanneer nodig ook de huisarts is. Er is, de Blonde d'Aquitanie (een koe), het tafelvoetbalspel. en pâs op blz. 81 wordt gerept over 'geld uit de muur' en begrijp je dat het boek zich afspeelt in het heden en het recente verleden.
Gaandeweg blijkt dat Verona en haar grote liefde 'meneer Pottenbakker' nieuwkomers waren in het dorp; noorderlingen, kunstenaars .Ze zijn anders; ze spelen piano, houden van Bach, kennen Proust.
De verteller belicht hun vrijwillige isolement op de heuvel en hun integratie in het dorp. Geregeld dalen ze af naar het café of de kantine van de cinema, naar petanque of voetbalspel. Het levert dorpse taferelen op die Verhulst welbewust op een hoger plan tilt. Zelfs zoiets lulligs en landerigs als het tafelvoetbalspel beschrijft hij als een intens vuurwerk, door de deelnemers volbracht 'in opperste concentratie' (?) ,,Vreugdekreten en vloeken hielden elkaar in balans, stommiteiten werden vereffend met ogenblikken van intense zelfverachting.''
'Mevrouw Verona daalt de heuvel af' is ook iets nieuws; een Proustiaanse blik op de bier drinkende, dorpse onderklasse.
Soms is de stijloefening te opzichtig, en zo innemend als zijn vorige roman is deze novelle ook niet. Maar bewondering overheerst. Als je op de laatste bladzijde weer bij de wachtende mevrouw Verona aanbelandt, keer je graag terug naar de eerste bladzijde om dezelfde vlucht nog eens te maken.
Dimitri Verhulst -(1972)
Dimitri Verhulst ,debuteerde in 1999 met de verhalenbundel De kamer hiernaast bij uitgeverij Contact. In 2001 verscheen van hem :"Niets, niemand en redelijk stil" en in 2003 :" Problemski hotel". Zijn eigenlijk debuut is uit 1994 en heeft als titel:" Assevrijdag". Deze vrij obscure publicatie was een initiatief van hemzelf dat enkel zijn weg vond naar wat vrienden en bekenden. Met de verhalenbundel:" De kamer hiernaast" die genomineerd werd voor de NRC Literair Prijs maakte hij zijn officieël debuut.. Hij publiceerde verhalen en gedichten in verschillende literaire tijdschriften, waaronder Nieuw Wereldtijdschrift, De Brakke Hond en het tijdschrift Underground, waarvan hij redacteur is.
De helaasheid der dingen (2006) werd zijn succesnummer. Dimitri Verhulst won er de publieksprijs van de Gouden Uil mee en de literaire jongerenprijs De Inktaap .Het boek wordt verfilmd door de Vlaamse regisseur Felix van Groeningen. De schrijver staat bekend om zijn scherpe pen en is nooit bevreesd om kritiek op de hedendaagse maatschappij en ons allen te uiten.
Verhulst woont en werkt in Wallonië,in de buurt van Huy(Hoei)
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.